[TJ]

Hej wszystkim! Przede wszystkim - wow, bardzo ciekawe rozmowy się tutaj prowadzi, bardzo pomagają osobie takiej jak ja, ciągle szukającej siebie. A teraz introdukcja: cześć, tutaj nazywam się TJ, mam 20 lat, biologicznie płeć mam żeńską, obydwa zaimki są dla mnie OK, (szczególnie w miejscu/wśród ludzi "płciowo otwartych") choć wolę używać męskich. Od dłuższego już czasu odkrywam własną tożsamość i szarpię się z nią w tą i z powrotem. I wypada uprzedzić z miejsca - w ramach szczerości i trochę wywalenia z siebie tego wszystkiego, pozwolę sobie zabrnąć w dość prywatne rejony mojego życia, i wydaje mi się, że daje to pełniejszy obraz. I uwaga, ja nawet pisać lubię! Za długie to jakoś wyszło. Ups.
Od dzieciństwa był ze mnie raczej odludek. Po paru wizytach u psychologa w dzieciństwie zdiagnozowano u mnie (lekki) zespół Aspergera. Potem w trakcie dorastania, nękanego przez intensywne stany lękowe i depresyjne, do równania doszła depresja. Dwa, trzy lata brałem antydepresanty.
Pewne wątpliwości co do mojej tożsamości płciowej pojawiły się około 16-tego roku życia; wtedy też zacząłem patrzeć na moje ciało i coraz bardziej odkrywać swoją seksualność, wiedziałem już, że nie czuję się komfortowo z byciem postrzeganym jako kobieta, i im dalej, to brak zrozumienia, o co chodzi, denerwował mnie coraz bardziej. Z czasem doszła większa wiedza o tożsamościach płciowych - w wieku 18 lat podzieliłem się myślami z pewnym znajomym amerykańskim seksuologiem, identyfikującym się jako genderqueer, w rozmowach przez internet - uświadomił mi, czym zjawisko genderqueer/genderfluid jest i bardzo rozjaśniło mi to głowę i uszczęśliwiło. Potem obejrzenie długiego wywiadu "An Evening With... Richard O'Brien" i słuchania jego refleksji na ten temat były dla mnie w życiu przełomowe. (Choć nie używa tego określenia, w gruncie rzeczy uważa się za osobę nie-binarną i przyjmuje estrogen.)
Dalej - nie od aż tak dawna, ale funkcjonuję głównie w dość queerowym towarzystwie. Większość moich znajomych i przyjaciół to mężczyźni - głównie geje albo biseksualiści. Z takimi też były moje pierwsze seksualne przygody. Jako osobę wychowaną na sex positive sex edukacji, podobało mi się nawet szerzenie wiedzy o żeńskich organach wśród "bi-curious gejów", czułem, że pochwalam w nich to, że są osobami otwartymi seksualnie. Właściwie jakoś zawsze drażniła mnie myśl o seksie z hetero mężczyzną - "something would just feel off and wrong". To że faceci z tego queerowego towarzystwa zachwalają moją męskość, a komplementy, że rozmawia im się jak z innym mężczyzną, zawsze bardzo, bardzo mi schlebiały, a super drażniły teksty typu "no tak, jesteś kobietą". Od ostatniego roku wkładam więcej wysiłku w mój wygląd, i udało mi się odkryć, że zdecydowanie uszczęśliwia mnie wygląd który jest bardziej męski, albo androgyniczny ewentualnie. Passing udaje mi się osiągnąć, choć nie zawsze.
Co do dysforii, miewam dni, że mam bardzo silne parcie na tranzycję, a rozdźwięk pomiędzy wizją własnego ciała, i postrzegania społecznego bardzo mocno mnie boli i dobija (w zasadzie nigdy nie myślałem o moim ciele jako o ciele kobiecym, tylko... nietypowym ciele mężczyzny, mimo iż wiem, że tak faktycznie, biologicznie właściwie jest żeńskie) a mam takie że myślę sobie "trudno, nie ma co mieć megadołków - to, co mam, nie musi mnie tak stricte definiować, mogę pracować z tym co i tak mam, i być super osobą i mimo niektórych rzeczy" - z tym, że ostatnio jednak parcie przeważa. Jednak myśl o tranzycji jest dla mnie trochę przytłaczająca, (jestem osobą wrażliwą z charakteru) i na pewno nie chcę decydować się impulsywnie, chociaż takie miotanie się od dłuższego czasu jest upiorne. Moja matka zareagowała emocjonalnie i dość nieprzychylnie na moje wynurzenia na ten temat, i od tego czasu (ok. rok temu) boję się temat poruszyć, i dopóki/jeśli nie będę mieć jakiejś większej klarowności, nie zamierzam. Chociaż zarost i więcej owłosienia na ciele, i bardziej męska budowa ciała zdecydowanie mi się marzy.
Chyba przejdę się z tym do psychologa, albo na jakieś konsultacje... Opinie? Komentarze?

[Requiem]

Primo - jakie są Twoje relacje z innymi kobietami i jak postrzegasz kobiety? Co sądzisz o typowo damskim sposobie myślenia i takim sposobie bycia? Niekoniecznie w kontekście Ciebie.
Jesteś w stanie wymienić, co Ci się w Tobie nie podoba z tych "no tak, jesteś kobietą" u siebie, a jak postrzegasz to u dziewczyn?

Co do autyzmu... zastanawia mnie to, że ogólnie osoby trans- zdobywają wyższe wyniki w testach na tenże. Nie neguję postanowienia psychologa, ale zaburzenie to jest bardzo... hm. Ciężkie do zdiagnozowania, a już zwłaszcza w okresie, gdy rządzi nami dojrzewanie - takie życie.

Wcale nie takie długie, szybko się czytało.

[Sven]

TJ, a jakie jest pytanie? Bo jak kim jesteś, bo taki dział, to na pi razy oko to będzie gender fluid, bo raz chcesz tranzycji, a raz nie, albo facet, bo widzisz swoje ciało jako męskie nietypowe, a nie cośtam innego.

TJ, a jakie jest pytanie? Bo jak kim jesteś, bo taki dział, to na pi razy oko to będzie gender fluid, bo raz chcesz tranzycji, a raz nie, albo facet, bo widzisz swoje ciało jako męskie nietypowe, a nie cośtam innego.

[Sig]

Chciałbym by w ogóle istnieli specjaliści od planowania tranzycji ale takich nawet u mnie nie ma - najbardziej pomocną jest mi klinika endokrynologiczna kompletnie niezwiązana w temacie trans. Hah.

Po pierwsze - czy tę klarowność będziesz kiedykolwiek mieć? U mnie image zmienia się jak rękawiczka - potrafię być bardzo kobiecy jednego dnia, drugiego najbardziej stereotypowo męskim odludkiem, chociaż bardziej jestem bardzo kobiecy. Tak czy siak, nie wpłynęło to na fakt że chciałem i jestem w trakcie tranzycji medycznej a dziś przykładowo dałem się pomalować bo dla siebie wyglądałem jak Gargamel.

Po drugie - również musisz uwzględnić seksualność i jak winszujesz być postrzegany bo co innego jak przedstawiasz stały obraz i przykładowo preferujesz gejów z dwojaką preferencją na ewentualnie agender/genderfluid/coś innego a biseksualistów a gejów co tylko lubią facetów. Dlaczego zaznaczam, bo zauważyłem zagwostkę - dawien temu miotając się przyciągałem tych hetero . A też mam wobec nich ekstremalną fobię.

Po trzecie - pi**** to wszystko i wszystko co napisałem i rób co chcesz . Tak, dobrze mieć wsparcie psychologa, terapeuty w obliczu tego, ale zorientowanie się że ... życie to g****, nie ma celu a ty możesz wszystko jest wyzwalające .

Wypunktowałam przekleństwa./Lagertha

[TJ]