[gersham]

Mam taki durny problem, przez który seksuolożka na pierwszej wizycie gotowa była mnie wyrzucić z kwitkiem bo żaden ze mnie trans(!) -- nie. umiem. poprawiać. ludzi.

Jak ktoś do mnie zaczyna mówić Pani jakoś po prostu nie umiem poprawić, że jednak Pan. Co więcej, często automatycznie włącza mi się mówienie w zupełnie bezrodzajowy sposób, więc nie tylko nie domagam się swojego -- sam się cały uginam. Bez względu na to, czy ktoś zaczął od Pani, czy może najpierw powiedział Pan a potem się "poprawił".

Czy ktoś poza mną jest taki nieasertywny? Czy ktoś był taki nieasertywny, ale już nie jest? Ktoś ma może jakąś radę, trik, cokolwiek, jak się przemóc?

[Ryu]

Tak, ja byłem. Dawno, dawno temu, prawie tego nie pamiętam, ale jednak był taki czas, kiedy ulegałem temu, jak inni mnie odbierali, bo nie czułem się na tyle pewnie, by się sprzeciwić. No bo jak ktoś mnie zaklasyfikował do jednej płci, no to by mnie przecież tylko wyśmiał! No przecież zobaczył, że "tak naprawdę" to jestem kobietą, więc sprawa jest już z góry przegrana...

Potrzebowałem czasu, żeby się przestawić. Po prostu. Czasu, dzięki któremu nabrałem pewności siebie, zebrałem się w sobie... no i nie bez znaczenia jest to, że w ramach tego czasu przydarzyło mi się wiele sytuacji, kiedy ktoś zwrócił się do mnie na "Pan", więc uwierzyłem, że mimo wszystko można mnie tak postrzegać. Nie bez znaczenia były również sytuacje, kiedy ktoś mnie traktował niewłaściwie gdy byłem w towarzystwie akceptujących mnie osób, dla których to zachowanie TAMTYCH było dziwne. Przy nich nauczyłem się reagować w stylu "wrrr, ghrrr, PANA!", co też nie jest asertywne tylko agresywne, ale przynajmniej było reakcją.

Bądź wobec siebie wyrozumiały, a jednocześnie stawiaj sobie wyzwania. Tak jak zawsze, kiedy się czegoś uczysz lub wchodzisz w nową rolę - po serii porażek w końcu przychodzi pierwszy sukces, a z czasem pojedyncze sukcesy zmieniają się w pasmo sukcesów, które z czasem stają się nawykiem.
No i oczywiście nie wierz tej seksuolożce od siedmiu boleści. Asertywność nie jest kryterium diagnostycznym transseksualności. Wiele osób trans MA problemy z asertywnością.

[gersham]

Nu, całe szczęście z seksuolożką sobie wyjaśniliśmy, ale taaak... ciekawe, czy ona by była taka asertywna na moim miejscu :-P ale nie poradzisz na wymysły specjalistów.

Eh, powinienem był wiedzieć, że odpowiedzią na wszystko jest czas. Ale co począć w obliczu niecierpliwości? Czas płynie poowoolii.

Póki co większość moich doświadczeń z ludźmi, którzy zwracają się do mnie tak, jak bym chciał, pochodzi z sytuacji gdzie wszyscy są wtajemniczeni na starcie; fakt, pewnie jak trochę doświadczę sytuacji, gdzie ktoś z własnej nieprzymuszonej woli rozpozna mnie jako faceta, to łatwiej mi to będzie przychodzić.

Zabawne jest to, że ja już nie mam wątpliwości co do tego, kim jestem. Przeszło mi myślenie, że "tak naprawdę" jestem tym, co mam w dokumentach. Szczerze mówiąc czasem się zastanawiam, co jest we mnie takiego kobiecego? Ale chyba po prostu nie przeskoczyłem jeszcze z teorii tej pewności do jej praktyki...

[Jeżynka]

Leczę się kilka lat i nigdy nikogo nie "poprawiłam". Dla mnie to oczywiste - jeśli wyglądam komuś na jakąś płeć niepoważnym byłoby przekonywanie, że koń jest tak naprawdę owcą (czy też jeż - jeżynką :B). Choć może diagności mają rację i to kwestia tożsamości?

W realu też nie używam rodzajów. Wciąż jestem zestresowana kiedy uchodzę. Niejeden diagnosta by mnie przez to uwalił, ale o diagnozę się nie starałam więcej niż raz, bo do leczenia nie była mi potrzebna (zalety braku procedur).

Garstka osóbek, które znam używa formy żeńskiej, a od rodziny nie widzę sensu wymagania czegoś takiego (biorąc pod uwagę moje wczesniejsze funkcjonowanie w jej obrębie nawet w moich oczach jest to wariactwo, poza tym i tak by nie zadziałało).

Co do pozostałych - jeśli udałoby mi się kiedyś osiągnąć jakiś normalny wizerunek to może i zaczęłabym poprawiać (choć wtedy już nie byłoby kogo). Póki co jeśli gdzieś "nie ujdę" to jest dla mnie tylko znak, że to jeszcze nie czas.

[wendigo]

[silveira]

Ja też mam ten problem do tej pory. I potem to sam na siebie jestem zły, za to że nie umiałem konuś po prostu wytknąć błędu.
A najgorzej to wszędzie tam, gdzie trzeba dokumenty pojazywać ._.

[gersham]

[silveira]

Sama prawda. Nawet jeśli wyglądasz kobieco, możesz być facetem i na odwrót.

[Jeżynka]

[sza]

Cytat:

Moja mama przez większość mojego dzieciństwa miała rude włosy. Od paru lat nosi blond (ani jeden ani drugi kolor nie jest jej naturalnym kolorem włosów) -- czy wariactwem jest oczekiwać, że nie będziemy uznawać, że ma rude włosy?

Myślę, że dla większości ludzi płeć, w przeciwieństwie do koloru włosów, jest fundamentlaną, niezmienną cechą psychiki stojącą u podstawy tego, co nas definiuje jako tego a nie innego człowieka. Ekspresja ekspresją, ale zawsze będziemy postrzegani esencjalnie albo jako mężczyzna albo jako kobieta, bo tak działają umysły. Więc wymuszanie na kimś zaimków rodzajowych z grzeczności w wielu przypadkach może po prostu nie być dla kogoś drogą do osiągnięcia swojego celu.

Cytat:

Moja mama przez większość mojego dzieciństwa miała rude włosy. Od paru lat nosi blond (ani jeden ani drugi kolor nie jest jej naturalnym kolorem włosów) -- czy wariactwem jest oczekiwać, że nie będziemy uznawać, że ma rude włosy?

Myślę, że dla większości ludzi płeć, w przeciwieństwie do koloru włosów, jest fundamentlaną, niezmienną cechą psychiki stojącą u podstawy tego, co nas definiuje jako tego a nie innego człowieka. Ekspresja ekspresją, ale zawsze będziemy postrzegani esencjalnie albo jako mężczyzna albo jako kobieta, bo tak działają umysły. Więc wymuszanie na kimś zaimków rodzajowych z grzeczności w wielu przypadkach może po prostu nie być dla kogoś drogą do osiągnięcia swojego celu.

[gersham]

No dobra, przykłady bardzo kiepskie ale nadal obstaje przy reszcie mojej wypowiedzi.

[silveira]

[gersham]

[sza]

Silveira, tak, w tym przypadku to było chamstwo, i nie uważam, że można zwracać się do ludzi w innej formie niż sobie życzą. Tylko pisałam o problemie z innego punktu widzenia, z punktu widzenia tej osoby. To że mi ktoś powie z grzeczności 'proszę pani' nie oznacza, że naprawdę postrzega mnie jako kobietę. Nie musi - to jest prawo tej osoby. Ale mi zależy by być postrzeganą jako kobieta a nie mężczyzna któremu z grzeczności mowi się 'pani'. To jest ta różnica.

Cytat:

No i -- skoro funkcjonujemy w kulturze, która uznaje tylko dwie płcie, i muszę być kategoryzowany w jedną z nich -- to dlaczego nie mogę ja wybrać w którą?

Możesz - ale jedyne nad czym mamy kontrolę to nasze zachowanie i ekspresja. Nigdy nie mamy wpływu na to co jest w umysłach innych ludzi.

Silveira, tak, w tym przypadku to było chamstwo, i nie uważam, że można zwracać się do ludzi w innej formie niż sobie życzą. Tylko pisałam o problemie z innego punktu widzenia, z punktu widzenia tej osoby. To że mi ktoś powie z grzeczności 'proszę pani' nie oznacza, że naprawdę postrzega mnie jako kobietę. Nie musi - to jest prawo tej osoby. Ale mi zależy by być postrzeganą jako kobieta a nie mężczyzna któremu z grzeczności mowi się 'pani'. To jest ta różnica.

Cytat:

No i -- skoro funkcjonujemy w kulturze, która uznaje tylko dwie płcie, i muszę być kategoryzowany w jedną z nich -- to dlaczego nie mogę ja wybrać w którą?

Możesz - ale jedyne nad czym mamy kontrolę to nasze zachowanie i ekspresja. Nigdy nie mamy wpływu na to co jest w umysłach innych ludzi.

[gersham]

Ale czy jak kupuje bułki w sklepie to jest tak bardzo dużą różnicą, czy ta osoba ma o mnie głębokie przekonanie, czy tylko się do mnie zwróci w jakiś sposób? Prawdopodobnie i tak zapomni za pięć minut.

[sza]

Skoro w sklepie nie ma znaczenia co o nas myślą, to dlaczego miałoby mieć znaczenie jak o nas mówią? Oczywiście nie mowię tu o oscentacyjnym outowaniu przed wszystkimi.

Skoro w sklepie nie ma znaczenia co o nas myślą, to dlaczego miałoby mieć znaczenie jak o nas mówią? Oczywiście nie mowię tu o oscentacyjnym outowaniu przed wszystkimi.

[gersham]

Ale ja w tym wątku nie mówię o bliskich relacjach to jest zupełnie, zupełnie inny temat.

Ma znaczenie dla mojego dobrostanu psychicznego, ot co.

[gersham]

Anarcho, edytowałaś post i teraz moja wypowiedź nie ma sensu!

[silveira]

Rozumiem, do czego zmierzasz niemniej jednak, dobrze że ludzie potrafią być na tyle uprzejmi, by zwracać się do nas tak, jak my chcemy co myślą, to inna sprawa.
A jak ktoś ma dobry passing to nawet nie musi mówić, jaka jest jego biologiczna płeć, bo i tak nikt się nie domyśli.

[gersham]

Ale, żeby się sedno mojego pytania nie zgubiło... więc, według was rozwiązanie to:

1. iść w passing, czekać aż testoseron zrobić w swoje, i nie będzie trzeba poprawiać :-P
2. cierpliwie uczyć się pewności siebie i się przemagać, aż stanie się to nawykiem

Dobrze rozumiem?

EDIT:
Heheh, testoSERon.


Hej, mam hormony 14-latka, humor też mogę mieć, don't judge me.

[Ryu]

[Jeżynka]

[Sig]

Ja uprawiam metodę pasywno-agresywną , która działa idealnie bez passingu. Uparcie mówię o sobie jak mówię i jak ktoś się pomyli, stopuję, patrzę jak z wysokości piedestału milcząco, czekam aż się zażenują, kontynuuję. Tak do skutku.

Na osoby przechodnie jak sprzedawcy czy ktoś kogo mijam na schodach, nie zwracam uwagi.

Najlepiej zmieszać obie strategie - wyglądać wyczepiście i pielęgnować asertywność .

[wytrych]

[silveira]

[Sig]

Tak wytrychu, dokładnie moja metoda! Byłem też "dzieckiem" bez płci przez pewien moment . "Młodzieży" kojarzy mi się z "towarzysze". Jeszcze przyznawałem minusy .

[wendigo]

Hmm... no dobra, wbrew temu co napisałem, to jednak miałem kilka osób, z którymi nie poszło tak łatwo O ile do chwili zmiany dokumentów przymykałem na to oko, tak już potem mnie to mega-wkurzało. I np. kiedy dziadek mówił: "widziałaś cośtam" to ja za chwilę wyraźnie: "widziałEM cośtam", w końcu się nauczył
Na kogoś (tylko już nie pamiętam na kogo) reagowałem najzwyczajniej ignorowaniem gdy się zwracał w niewłaściwych formach. A komuśtam chyba wykład zrobiłem, ale to tak tylko te 3 przypadki pamiętam.

[silveira]

Rodziców to też czasem udaję, że nie słyszę. Tyle, że oni nadal nie mają pojęcia dlaczego.

[Ryu]

[silveira]

[Ozma]

...to chyba serio tak nie działa.
Znaczy, u mnie zadziałało, ale nie miałam dodatkowego problemu brzmiącego "transfaceci nie istnieją". Przez co chcę powiedzieć, nie licz na to, że twoi rodzice, którzy bez urazy, ale nie są najbardziej progresywnymi ludźmi świata, pomyślą znikąd o czymś co funkcjonuje poza ich postrzeganiem świata

[silveira]

No prawda, najbardziej progresywnymi ludźmi świata to oni nie są. :x
Chyba jeszcze muszę nabrać siły i postawić się na nogi, żeby móc im powiedzieć. Ale oni wiedzą, że istnieją osoby zmieniające płeć (jak dla mnie, to raczej korygujące), widzą jak wyglądam, słyszą, że nazywam się ich synem, i dalej do nich nie dociera. Jeśli nie nabiorę siły i odwagi, by sam im powiedzieć, to chyba skisnę w oczekiwaniu na cud. ._.

[gersham]

No nie, niestety, z samej definicji cudu wynika to, że raczej nie ma co liczyć :-P

Nie można ani liczyć na, ani oczekiwać odgadywania -- ostatecznie, nikt nie umie czytać umysłów. Niestety trzeba rzeczy mówić jasno i samemu. Nawet jeżeli wydawałoby się, że to przecież oczywiste, to można tych oczywistości albo nie zauważać, albo inaczej je tłumaczyć -- nawet z najlepszymi intencjami (w moim otoczeniu praktycznie nikt nie miał problemu, a i tak większość mówiła, że no w sumie to ma sens... ale im się wydawało, że po prostu tak mam, a nie, że aż płeć nie ta).

Komunikacja jest, stety niestety, jedyną szansą na osiąganie czegokolwiek z innymi ludźmi.

I też patrząc od drugiej strony... nienawidzę jak ludzie oczekują ode mnie, że domyślę o co chodzi D: i wiem na bank, że nie jestem jedyną osobą.

[silveira]

No nie jesteś. Nikt z nas nie jest Duchem Świętym
Tylko że właśnie mało odwagi mam pod tym względem. Oni chyba myślą, że mają córkę chłopczycę - ale jednak córkę. Cały czas mi [terefere] trują o to,kiedy wreszcie urodzę dziecko, bo chcą wnuka - niedoczekanie. Nie wyobrażam sobie tego.

[Ryu]

Moja matka też była taka ślepa na wszystko, że niby już coś tam kojarzyła, wiedziała, że chcę być facetem itd., ale dalej mówiła per "córeczko" i nie zmieniła sposobu myślenia o mnie. A mnie trafiał szlag za każdym razem, kiedy z czymś wyskakiwała.
No to w końcu, zbierając wszystkie siły, powiedziałem jej przez telefon, że jeśli się nie przestawi, że ma syna, to nie będzie miała żadnego dziecka, bo ja z nią jako córka rozmawiać nie zamierzam. Mieszkaliśmy osobno, więc mogłem po prostu nie odbierać...
Rozłączyła się wtedy, ale metoda zadziałała. Zaczęła się przestawiać.

[silveira]

Moja to się mnie prędzej wyrzeknie, już dużo na ten temat pisałem :x już kilka razy mówiła mi w gniewie,.że mnie nie znosi i nie jestem jej dzieckiem. To chyba w sumie powinienem mieć gdzieś, co ona myśli.

[Ryu]

Och, moja też to mówiła. W gniewie mówi się dużo różnych rzeczy. Ale zobacz, Ty mówisz, że powinieneś mieć gdzieś, co ona myśli, a przecież wiemy, że Cię to rusza. Tak samo ją rusza to, co Ty robisz. Mimo że mówi, że nie jesteś jej dzieckiem, to tylko jej emocje, a tak naprawdę jest z Tobą bardzo związana.

[silveira]

No nie wiem. Ona mnie nie kocha, ale to inny temat. Ja też mam serdecznie dość jej i numerów, ktore wywija całej rodzinie. :x
Nie wiem jak tam u Ciebie było, ale moja matka jest niezrównoważona psychicznie i co gorsza ma wywalone na leczenie. I właśnie to drugie jest prawdziwym problemem.
Mnie jej słowa i tak ruszają mniej niż kiedyś. Życie mnie nauczyło, że lepiej być zdanym na siebie.

[Ryu]

No, u mnie dość podobnie, bo moja matka w owym czasie miała fazę depresyjną (bipolara mam po rodzicach) i ostro nadużywała alkoholu, ale jeszcze nie przyznawała się do swojego uzależnienia (teraz jest już po terapii, dużo się poukładało przez ten czas). Ja przy niej byłem uosobieniem zrównoważenia psychicznego...
To, że Ciebie jej słowa ruszają mniej niż kiedyś, powinno Ci jako tako ułatwić postawienie na swoim. W ogóle to wiesz, dynamika relacji z rodzicami jest często taka, że póki się mieszka razem, to jest niekończący się koszmar (ewentualnie z chwilowymi przejaśnieniami), a jak się odetnie i ułoży sobie życie, to z czasem relacje z rodzicami też się jakoś porządkują. Więc kiedy się zbierzesz w sobie, postawisz, uniezależnisz - to Ci się ma szansę duuuuużo pozmieniać. Najgorsze jest tkwienie w samym środku tej burzy emocji, bo wtedy w ogóle nie widać, że mogłoby być jakkolwiek inaczej.

[sza]

Moja matka po 4 latach i zmianie danych nadal nie uznaje mojej płci, oraz próbuje mnie nawracać. Sama nie wiem co zrobić, obraziłam się na nią i nie odpowiadam na większośc smsów. Siostrze powiedziałam że przyjadę na święta do domu, rodzina naciska, ale jakoś nie mam ochoty. Wyprowadziłam się dawno temu i może nie zabrzmi to dobrze ale przez te wszystkie lata jakoś mi ich nie brakuje.

Moja matka po 4 latach i zmianie danych nadal nie uznaje mojej płci, oraz próbuje mnie nawracać. Sama nie wiem co zrobić, obraziłam się na nią i nie odpowiadam na większośc smsów. Siostrze powiedziałam że przyjadę na święta do domu, rodzina naciska, ale jakoś nie mam ochoty. Wyprowadziłam się dawno temu i może nie zabrzmi to dobrze ale przez te wszystkie lata jakoś mi ich nie brakuje.

[silveira]

Dokładnie tak. Stanie w miejscu nie zmieni na lepsze, za to może na gorsze. :x tym bardziej, że sam wiesz jak to jest, bo sam miałeś podobną sytuację. Gdybym miał dokąd iść, spierdzielałbym jak najprędzej, ale na razie to ani nie mam dokąd, ani nie mam za co :x przynajmniej sam sobie będę na jedzenie zarabiać.

[Pandorzaste]

Bardzo ważne, żebyś szybko się wyniósł. Wiesz, pewnie sytuacji idealnej w spadku nie dostaniesz. Mało kto taką dostaje i często trzeba podejmować ryzyko. Niestety, różnie się to kończy. Ale choć mam za sobą kilka lat bezdomności, doświadczenie głodu nawet większe, niż w tak zwanym domu rodzinnym, to ani przez chwilę nie żałowałom wyniesienia się. Zdecydowanie najlepsza rzecz w moim życiu. Nie powiem, żeby stosunku się unormowały, jak ostatnio byłom w Gdańsku, to się musiałom ukrywać. Na szczęście siedzą pod miastem i obrastają tam sadłem. Nie, nie żywię bardzo pozytywnych uczuć. Bardzo negatywnych też już nie, ale trzymam się na bezpieczną odległość. Najlepiej długość Polski.

[silveira]

Uff, to i mnie to czeka jak nic :x gdybym był bardziej przebojowy, to zapewne podjąłbym ryzyko bez wahania, a tak to jestem totalna [terefere] ._. przynajmniej niedługo idę do roboty, więc przez większą część dnia nie będę musiał oglądać ani wysłuchiwać awantur o pierdoły. Tylko żeby tak sępienia kasy nie było :<
Przynajmniej widzę na dobrych przykładach, że wszystko można :3