[Wednesday]

Robię z siebie niedorajdę. Chcę sobie znaleźć pracę, nie mam zamiaru spędzić roku bezczynnie, problem polega na tym, że niezmienione dokumenty sprawiają, że ulatuje ze mnie cały entuzjazm i chęci. Planowałem zrobić sobie kursy zawodowe, ale też się ciągle wstrzymuję - bo jak ja tam będę funkcjonować, jaki certyfikat dostanę czy co oni tam dają. Gdybym chociaż miał długie włosy i wyglądał bardziej androgynicznie, to to funkcjonowanie jako kobieta nie stanowiłoby problemu, no ale nie teraz, gdy wyglądam dosyć jednoznacznie, choć młodo. Nie mam ochoty tłumaczyć się przed kolejną rzeszą ludzi, którym tak naprawdę nic do tego. A jak obserwuję to forum i widzę, że da się, inni znajdują pracę, pracują i żyją, to czuję się, jakbym nie wiem, szukał wymówek, ale dla mnie to naprawdę problem. Nie mogę się przemóc, po prostu mam blokadę, a inni odbierają to jako lenistwo, bo jestem zbyt dumny, by przyznać się do swoich irracjonalych obaw przed nimi.
Poza tym chciałem też iść na wolontariat do schroniska... i zdałem sobie sprawę, że tam też prawdopodobnie będę musiał wypełniać jakieś formularze zgłoszeniowe czy coś i wyjaśniać, o co ze mną chodzi, na dodatek istnieje ryzyko, że spotkam tam kogoś z mojej starej szkoły i wyszłoby na jaw (jakby się nie domyślali po zmianach na hormonach... Ale mniejsza). Może o czymś nie wiem i mogę podać chociaż w takiej sytuacji "fałszywe" dane? Bo że w CV można, to już gdzieś czytałem.

[wendigo]

[marco-polo]

wendigo ale na maksa jechałeś.. gratuluję odwagi.. mi kiedyś robota trafiła się jak ślepej kurze ziarno, bo akurat co potem się okazało przy rekrutacji brat szefa był gejem więc się nie jako przyczynił do tego że przecież to jak wyglądam to nie koniec śiwata i nie nalezy mnie skreslać jeżeli mam umiejętności.. po paru latach firma padła.. i mam teraz swoją w tej samej branży... a to branża taka ze praktycznie nie musze się spotykać z ludźmi huraaaaaaaaaa

[Jeżynka]

Jest to problem, ale jest kilka rozwiązań (zależy od rodzaju pracy i potrzeb). Można wysyłać CV na męskie dane, potem zrobić na tyle dobre wrażenie, że ujawnienie swojego statusu nie przekreśla, dostanie się identyfikator na nowe, etc. Na niebieskim sporo pisali o tym.

Ja obecnie znalazłam pracę na starych danych, mimo wieloletniego leczenia. Temat mojej aparycji padł tylko na jednej z pięciu rozmów. Wydaje mi się, że przeważnie rekruter nie powinien w ogóle o to pytać.

Jeśli wyglądasz jednoznacznie- najprościej byłoby zmienić dane ale jeśli z jakichś powodów nie chcesz albo nie możesz, to też się da coś zrobić.

[wendigo]

[southener]

Duzo tez zalezy jaka to bedzie praca. Jak bedziesz mial w niej czesty, ale za to anonimowy kontakt z klijentami to firmie bedzie zalezalo na tym, aby klijenci odbierali Cie jednoznacznie. Np. taki sprzedawca to nie jest jakos osobiscie znany klijentom, a dobrze jest jesli jest odczytywany jednoznacznie - wiec tutaj firma nie powinna robic problemow w uzyskaniu np plakietki z imieniem zgodnym z wygladem. Sa jednak zawod,y gdzie brak dokumentow czy nawet bardziej niedokonczony process zmiany plci moga byc dla pracodawcy problemem. Ja kiedys ubiegalem sie o prace w szkole i pan dyrektor przywital mnie z otwartymi rekami, mowil, ze mu z nieba spadlem. Jak mu jednak wspomnialem, ze mam jeszcze w dokumentach kobiece dane to zaraz zaczal mowic o tym, ze w tej pracy ma sie kontakt z mlodzieza, ze to taka wrazliwa grupa spoleczna, ze ktos moze sie dowiedziec o mnie... itd. Mowil, ze sie zastanowi czy mnie przyjac. Nie musze dodawac, ze nigdy sie nie odezwal do mnie w sprawie pracy. Po takim doswiadczeniu dalem sobie spokoj z szukaniem pracy i czekalem na sprawe sadowa. Jak wszystko bylo juz zalatwione to dopiero z nowym dowodem podjalem prace.

[Wednesday]

wendigo, problem, że nie mieszkam w dużym mieście, tutaj nie da się raczej zniknąć w tłumie. Twoje rozwiązanie to z grubej rury, jeśli już, to raczej też bym tak postąpił. Dobre masz nastawienie, nie to co ja. Jeszcze prócz CV planuję telefonicznie szukać, a ja do każdej rozmowy telefonicznej nastawiam się psychicznie z tydzień. Cóż, w poniedziałek się zbiorę.
Ja szukam sam na szczęście.
Jeżynko, właśnie wiem, czytałem, podobnie jak przejrzałem porady Niskiego Grabieżcy i jeszcze kogoś. Dokumenty postanowiłem, że zmienię, choć to była trudna decyzja. Właśnie po to wziąłem rok przerwy - do załatwienia mam jeszcze psychiatrę. No i jedynkę.
southener, celowałbym w pracę jako magazynier, bo widziałem takie oferty. Tylko przedtem musiałbym zrobić uprawnienia na wózki widłowe. To by rozwiązywało problem z obcowaniem z ludźmi. Mam jeszcze jeden pomysł lub dwa, ale najpierw muszę się dowiedzieć paru szczegółów.

[Wild]

Niepotrzebnie za dużo planujesz i obmyślasz - idź na magazyniera bez wózków, potem sobie dasz radę zrobić w przyszłości te uprawnienia na nowe dane. Przy zatrudnianiu radziłbym byś powiedział o transseksualiźmie, tak lepiej

Offtop skoro o magazynach
Pamiętam jak jeszcze dawno temu przed jakimkolwiek passingiem pod kątem wyglądu, zatrudniłem się w firmie - hurtowni na stażu. Staż był w biurze, papierkowa praca, ale mnie bardziej ciągnęło do pracy w magazynie i coraz częściej urywałem się i nosiłem kartoniki. Z chęcią moja decyzja została przyjęta - kierownik wziął mnie do tego działu i obiecał mnie szkolić no i w ogóle fajnie. I wszystko tak się potoczyło jak chciałem aż do czasu jak przyszedł nowy kierownik i najwidoczniej nie pasowała mu moja obecność na magazynie - postawiono mi warunek że wrócę do biura. Nie udało się przekonać kierownika żebym został na magazynie. Zrezygnowałem. Wtedy jeszcze nie myślałem o tranzycji ale te męskie zawody bardzo mnie kręciły a dodatkowa walka o udowodnienie że sobie poradzę była dodatkowym motorem na moje ego

[wendigo]

[Misiek]

hmm, też mam ten problem...
na studiach chciałbym popracować dorywczo...ale nie jako kobieta. A nie jestem na hormonach. I mnie to stresuje, bo za chwilę ktoś się orientuje najczęściej, pracodawca to wiadomo, bo dokumenty. No ale ja nie jestem w stanie mówić jak facet, przez więcej niż parę minut, przez telefon-passing praktycznie zerowy.

Nie chcę pracować jako kobieta, do typowo fizycznych prac się po prostu nie nadaję...
no to pomarudziłem sobie.. :-P

[Wednesday]

[Lagertha]

[Wild]

uprawnienia na wózki nie wiem ale wózki widłowe to nie jest zabawa, to trudna rzecz, zwłaszcza jak masz magazyny piętrowe, więc nie powiedzialbym ze tak łatwo. Można się zatrudnić na smieciowej pracy (bo ja bym się na taką stawkę nie zgodził nie mając nic oprócz tego) przy wykładaniu towaru i tam nikt ci do papierów, majtek, ani do certyfikatow itd zaglądał nie będzie. Normalnie nie polecam ale jak masz siedzieć w domu i nie mieć z tego kasy to lepiej iść i układać kartony za 6zł/h. Tylko nie daj się wykorzystywać

[Wednesday]

[wendigo]

Uprawnienia na wózki widłowe zrobić to rzeczywiście nie jest żaden problem, zmienić potem też można... Ale osobiście jeżdżenia tym wózkiem faktycznie to też bym unikał

[buk18]

Cierpię na to samo, właśnie skończyłem szkołę miałem wielkie plany co do siebie, aby w przyszłości zostać szefem kuchni, ale póki co dalej siedzę na [terefere] bo boje się wyjść do ludzi bez zmienionych danych, ciągle stoję w miejscu przez brak comming out'u przed tata.Myślałem nawet żeby iść na jakieś studia związane z moim zainteresowaniem, ale ni chu chu.Wiem, że wszystko siedzi w mojej głowie ale nie potrafię wyluzować i potraktować ts jako mały problem.

[michagros]

Ja miałam dokładnie tak samo. Ale się przełamałam.
Moim rozwiązaniem był ubiór unisex, nie mówienie nic o swojej transpłciowości i jakoś poszło. A jak ktoś brał mnie za K, kto mnie nie znał, to się nie odzywałam chyba, że musiało to być na płaszczyźnie zawodowej.
Ale stresu to mnie to dużo kosztowało, tym bardziej, że mam fobię.
Jednak pieniądze, które zarobicie, bardzo ułatwią Wam tranzycję i życie.

Ja miałam dokładnie tak samo. Ale się przełamałam.
Moim rozwiązaniem był ubiór unisex, nie mówienie nic o swojej transpłciowości i jakoś poszło. A jak ktoś brał mnie za K, kto mnie nie znał, to się nie odzywałam chyba, że musiało to być na płaszczyźnie zawodowej.
Ale stresu to mnie to dużo kosztowało, tym bardziej, że mam fobię.
Jednak pieniądze, które zarobicie, bardzo ułatwią Wam tranzycję i życie.

[misias]

Na początku powiem, że w społeczeństwie funkcjonuję jako mężczyzna o bardzo kobiecym wyglądzie...Miałam tak samo. Skończyłam liceum, potem farmację, zmuszona wręcz byłam aby iść na praktyki zawodowe i zajęcia praktyczne i jakoś tak się przełamałam na chwilę. Zdobyłam zawód farmaceuty i nie mogłam znaleźć pracy w tym zawodzie, ba w żadnym. Próbowałam, chodziłam na rozmowy, roznosiłam CV i bez skutku. Podczas rozmów o pracę kilka razy byłam zdyskwalifikowana przez wygląd, pracodawcy potencjalni mówili wprost, że mam męskie dane, ubieram się męsko a jednak wyglądam tak niezbyt męsko a to byłby problem dla klientów. Zrobiłam duże poświęcenie, ścięłam na krótko włosy. Niestety/na szczęście pomogło. Więcej nie spotkałam się z tak daleko posuniętą dyskryminacją. Rok czasu szukałam pracy, aż w końcu praca znalazła mnie sama. Znajoma zapytała, czy chciałabym pracować w biurze u jej znajomego, niedaleko miejsca, w którym mieszkam. Jako, że byłam zarejestrowana w urzędzie pracy, zatrudnienie uzyskałam w formie stażu finansowanego z UE (na 5+3 miesięcy). Jak już pracowałam w biurze nagle skontaktowała się ze mną moja szefowa z apteki, w której odbywałam praktykę zawodową, chciała mnie do pracy! Także teraz pracuję od 8-16 w biurze i od 16-19 w aptece. Szczerze powiem, że nie wyrabiam się fizycznie i psychicznie, wracam do domu potwornie zmęczona, a kilka dni temu strzeliło mi w plecach i teraz borykam się z rwą kulszową Czeka mnie poważna decyzja, w nowym roku muszę podjąć decyzję, czy chcę pracować na cały etat w biurze czy w aptece. Bardziej skłaniam się ku drugiej opcji ale czas pokaże.
Życzę wytrwałości i powodzenia w szukaniu, cierpliwość popłaca.

[monomi]

Moim zdaniem trzeba próbować. Nawet jak Cię odwalą na paru rozmowach, to trzeba. Nie wszyscy słyszą szczerze co jest nie tak, ale po prostu widać czasem, że mimo, że masz świetne kwalifikacje na dane stanowisko, jakoś go nie dostajesz bo jesteś "dziwny/dziwna". Ja mam bardzo podobną sytuację jak misias. Najczęściej na ulicy czy sytuacjach, kiedy ktoś mnie nie zna, mówią do mnie proszę pani.

Był w moim życiu zupełnie niepotrzebny, stracony czas wpasowywania się na siłę w męskość. Teraz raczej pielęgnuję swoją androgyniczność Noszę długie włosy etc. Pracuję, nawet na stanowisku kierowniczym. Da się.

Oczywiście rozmowy o pracę, podczas których są dziwne spojrzenia deprymują, ale warto do tego podejść tak. Cóż mamy do stracenia, nawet chodząc na rozmowy o pracę i przegyrwając je trochę się hartujemy, trochę szlifujemy umiejętności. Działa to trochę na zasadzie "co mnie nie zabije to mnie wzmocni". Warto to zrobić, mimo, że czasem jest trudno

[michagros]

Jest jeszcze możliwość, z której na na początku swojej kariery skorzystałam i Misias też - staż z Urzędu Pracy. Jak nie chcesz w swoim mieście, to możesz znaleźć firmę niedaleko swojego miejsca zamieszkania i po prostu tam dojeżdżać. Masz pierwsze pieniądze i doświadczenie zawodowe a pracodawca nie płaci na ciebie ani złotówki.
Mi się akurat tak przydarzyło, że mnie później zatrudniono w tej firmie, gdzie robiłam staż, i pracuje w niej do dzisiaj (5 lat). Wszystkie drogi są dobre, jeśli prowadzą do uzyskania zatrudnienia.

Jest jeszcze możliwość, z której na na początku swojej kariery skorzystałam i Misias też - staż z Urzędu Pracy. Jak nie chcesz w swoim mieście, to możesz znaleźć firmę niedaleko swojego miejsca zamieszkania i po prostu tam dojeżdżać. Masz pierwsze pieniądze i doświadczenie zawodowe a pracodawca nie płaci na ciebie ani złotówki.
Mi się akurat tak przydarzyło, że mnie później zatrudniono w tej firmie, gdzie robiłam staż, i pracuje w niej do dzisiaj (5 lat). Wszystkie drogi są dobre, jeśli prowadzą do uzyskania zatrudnienia.