[krystek]

hej:)


Mam na imię Krystian, niestety. Mam 14 lat. Od 2 lat moja płeć jest dla mnie niewygodna. Obecnie idę do 2 gimnazjum. Nie chcę by to brzmiało jak typowy wywód, ale zawsze wolałem to co dziewczęce. Wszystko skomplikowały pojedyncze wydarzenia, to znaczy mój coming-out. A to wykupione wakacje, które chciałem po prostu w spokoju przeżyć, pojechać, wypocząć i wrócić. A to pójście do klasy sportowej, ogromna chęć uprawiania sportu. A to jakieś inne losowe wydarzenie które po prostu krzyżowało moje plany. Wracając do sportu - mam obecnie jakieś 180cm, wysportowaną, wyprofilowaną sylwetkę, niestety męską. Obawiam się, że dążenie do kobiecej figury w tym momencie jest niemożliwe. Być może i możliwe, ale nie do takiej jakiej ja bym zawsze pragnął widzieć u siebie, tzn 165-170cm wzrostu - tyle i miałem, ale dwa lata temu, lecz nic nie zrobiłem w kierunku, aby na tym stanąć. Otóż źle żyje mi się w skórze chłopaka, nie podoba mi się mój wygląd, to jak jestem traktowany (normalnie, lecz jako chłopak). Chciałbym pełnić inną rolę w społeczeństwie. Mimo, że wcale nie jest za późno, mam odczucie, że wszystko zaszło za daleko i, że moja obecna postura po części będzie widoczna w przyszłości i łatwo odczytywalna. Marzy mi się kobiece obuwie, odzież, chociażby makijaż, malowanie paznokci, piercing który u kobiet jest jak najbardziej tolerowany. Pewnie zaraz zapytacie dlaczego? Po prostu uważam, że chłopakowi niezbyt ładnie w septum, za to dziewczynie już lepiej, haha:). Ale to tylko moje takie kretyńskie myślenie


Jak wy to widzicie? Mam w mieście dr. Libera, lecz tak jak mówię, nawet nie zrobiłem coming out. Nie wiem czemu, w sumie teraz nic się nie dzieję w moim życiu, ale bardzo się obawiam, bo wiem, że być może rodzice nigdy nie spojrzą mi tak samo w oczy. W szkole mam powodzenie u dziewczyn, a ja sam mam pociąg do dziewczyn, w kwestii orientacji, nie odczuwam pociągu do chłopaków. Natomiast tutaj znowu jest na odwrót i nigdy nie wyobrażam sobie, aby uczestniczyć kiedyś tam w stosunku seks. w roli męskiej, a nie kobiecej, po prostu takie widzimisię.

Co mam robić?

[Jieshou]

Bardzo odradzam dr Libera, w twoim przypadku przydałaby się najpierw porządna i szczera psychoterapia ze specjalistą w dziedzinie zaburzeń postrzegania płci, a nie od razu hormony i na operacje. Po 1 musisz odpowiedzieć na pytanie (sobie - nie nam) co tak naprawdę cię w kobiecości pociąga. Co 'bycie kobietą' ma ci tak naprawdę dać czego nie możesz mieć teraz. Dużo piszesz o ubieraniu się, o ciuchach - to zwraca uwagę na to. Pytam nie dlatego żeby podważać to kim jesteś tylko aby przedstawić, że niekiedy ludzie idą do tranzycji przez własne uprzedzenia. Na przykład ktoś myśli, że mężczyzna musi być męski, kobieta kobieca. Więc jeżeli ktoś jest gejem i lubi ubierać kobiece ciuchy to musi być kobietą. Często problem jest głębszy, jak zinternalizowana mizandria lub mizoginia.

Bardzo odradzam dr Libera, w twoim przypadku przydałaby się najpierw porządna i szczera psychoterapia ze specjalistą w dziedzinie zaburzeń postrzegania płci, a nie od razu hormony i na operacje. Po 1 musisz odpowiedzieć na pytanie (sobie - nie nam) co tak naprawdę cię w kobiecości pociąga. Co 'bycie kobietą' ma ci tak naprawdę dać czego nie możesz mieć teraz. Dużo piszesz o ubieraniu się, o ciuchach - to zwraca uwagę na to. Pytam nie dlatego żeby podważać to kim jesteś tylko aby przedstawić, że niekiedy ludzie idą do tranzycji przez własne uprzedzenia. Na przykład ktoś myśli, że mężczyzna musi być męski, kobieta kobieca. Więc jeżeli ktoś jest gejem i lubi ubierać kobiece ciuchy to musi być kobietą. Często problem jest głębszy, jak zinternalizowana mizandria lub mizoginia.

[Alpaka]

[Jieshou]

Cytat:

Czytałam, że podawanie antyandrogenów osobom transpłciowym, żeby opóźnić ich okres dojrzewania pomaga w uzyskaniu komfortu psychicznego, więc to nie jest głupi pomysł przy okazji wspomnianej psychoterapii.

Doczytaj więc dokładniej. Nie ma mowy aby podawanie samych antyandrogenów 14-latkowi, bez żadnej zastępczej terapii hormonalnej, nie wywołało katastrofalnych skutków dla jego rozwoju i zdrowia. Żaden lekarz tego nie zrobi bo skończyłoby się to komisją etyczną i przynajmniej pozbawieniem go praw do wykonywania zawodu. To, że w krajach o bardzo długiej tradycji leczenia osób transpłciowych takich jak np. Holandia, w których doświadczeni specjaliści potrafią rzetelnie diagnozować transseksualność już w tak mlodym wieku, podejmuje się takich terapii, w ogóle nie oznacza analogicznej sytuacji w Polsce. Tam zresztą stosuje się inne leki, nie 'antyandrogeny' tylko konkretnie antygonadotropowe zastrzyki Lupron Depot. Zresztą bardzo drogie (z tego co pamiętam to 1000 zł za zastrzyk) a Polska tego nie refunduje.

Jeżeli rzeczywiście to jest transseksualizm to konieczne będzie podjęcie normalnej terapii hormonalnej dla m/k, związanej z blokowaniem androgenów i podawaniem wysokiej dawki estrogenów w celu jak największej feminizacji oraz dalsza psychoterapia mająca na celu ułatwienie radzenia sobie z życiem. Warto jednak, żeby rozmawiać tu z osobą świadomą i dojrzałą do tego, czego pragnie.

Cytat:

Czytałam, że podawanie antyandrogenów osobom transpłciowym, żeby opóźnić ich okres dojrzewania pomaga w uzyskaniu komfortu psychicznego, więc to nie jest głupi pomysł przy okazji wspomnianej psychoterapii.

Doczytaj więc dokładniej. Nie ma mowy aby podawanie samych antyandrogenów 14-latkowi, bez żadnej zastępczej terapii hormonalnej, nie wywołało katastrofalnych skutków dla jego rozwoju i zdrowia. Żaden lekarz tego nie zrobi bo skończyłoby się to komisją etyczną i przynajmniej pozbawieniem go praw do wykonywania zawodu. To, że w krajach o bardzo długiej tradycji leczenia osób transpłciowych takich jak np. Holandia, w których doświadczeni specjaliści potrafią rzetelnie diagnozować transseksualność już w tak mlodym wieku, podejmuje się takich terapii, w ogóle nie oznacza analogicznej sytuacji w Polsce. Tam zresztą stosuje się inne leki, nie 'antyandrogeny' tylko konkretnie antygonadotropowe zastrzyki Lupron Depot. Zresztą bardzo drogie (z tego co pamiętam to 1000 zł za zastrzyk) a Polska tego nie refunduje.

Jeżeli rzeczywiście to jest transseksualizm to konieczne będzie podjęcie normalnej terapii hormonalnej dla m/k, związanej z blokowaniem androgenów i podawaniem wysokiej dawki estrogenów w celu jak największej feminizacji oraz dalsza psychoterapia mająca na celu ułatwienie radzenia sobie z życiem. Warto jednak, żeby rozmawiać tu z osobą świadomą i dojrzałą do tego, czego pragnie.

[Samantha1995]

[Alpaka]

[wendigo]

Nie tyle odradzam Libera ze względu na niepewność, co po prostu dla 14 letniej osoby Liber to tak niezbyt - nie wiem czy w ogóle on podejmuje się prowadzenia nieletnich, a nawet jeśli, to chyba nie aż tak młodych.

[Sven]

Z jednego posta i w Twoim wieku to ciężko cokolwiek stwierdzić. Szczerze mówiąc nie mam pojęcia, jak to jest z hormonami po stronie m/k, i czy stracisz czy zyskasz wybierając terapię hormonalną teraz. Feler z tą klasą sportową. Ja bym na Twoim miejscu zrezygnowała z intensywnego sportu, a przynajmniej unikała takiego z obciążeniem, bo buduje mięśnie. Nie wiem, przerzuciła na jakieś bieganie czy rower np. jeśli lubisz sport, a martwisz się o to, żeby nie mieć "napakowanego" wyglądu.

Ale jesteś w bardzo ciężkim wieku. Osobiście wiek lat 14 wspominam najgorzej :-P Samo gimnazjum to też masakra. Najgłupsze pomysły w otoczeniu, najniższy poziom kultury od czasów przedszkola... No i do tego jeszcze zmiany cielesne. Nawet gdybyś był cis, to zrozumiałe, że możesz czuć się z nimi źle. Z roku na rok widzisz w lustrze zupełnie kogoś innego, z inną twarzą, posturą, innym głosem. W Twoich uczuciach nie ma nic dziwnego.

Z traktowaniem sprawa też nie najlepsza. Chyba nawet dużo gorsza, bo ciężko na innych coś wymusić, a potrafią naprawdę zszargać nerwy .

Moim zdaniem powinieneś zadać sobie pytanie, czy wystarczyłoby Ci bycie chłopakiem, który maluje paznokcie i nosi damskie ciuchy. Są i tacy mężczyźni.( Jeśli Ci tak wygodniej, to możesz wtedy się postrzegać jako osobę z pomiędzy płci.) Tylko sporym problemem jest to, że nie jest to łatwo akceptowalne w społeczeństwie. Padają wyzwiska. Czasami można i dostać od dresa. Niestety. Ludzie się dziwnie patrzą, zadają dziwne pytania. Oczywiście nie jest tak, że nie ma na to rady. Będąc kobietą o podobnie kobiecym sposobie bycia też można doświadczyć przemocy ulicznej czy szkolnej, chyba z podobnym prawdopodobinstwem. (Jak chcesz, to mogę doradzić w tym temacie, ale post już mi się rozrósł)

Mówisz, że w czymśtam chłopakowi nie do twarzy - to jest właśnie to myślenie. Zanim podejmiesz się tranzycji, zastanów się dwa razy, czy nie robisz tego, żeby wbić się w jakiś schemat, żeby nie odstawać (w jakkolwiek pokrętny sposób by to nie zostało osiągnięte i jakkolwiek odwrotnych skutków by to nie miało ). Wyraźnie wyrażasz chęć pielęgnowania swojego ciała tak, jak robią to kobiety i posiadania delikatnego wyglądu. Zastanów się czy to wynika z Twojego czucia się kobietą, czy po prostu podobają Ci się te rzeczy i uważasz, że np. to nie pasuje do bycia chłopakiem, chłopakowi to nie pasuje, albo że mężczyznom nie wolno, jaka by była reakcja innych (pewnie fatalna). Wiesz, możesz spróbować znaleźć środowisko, w którym np. pomalowane paznokcie ujdą. Tolerancyjne, otwarte. Gdzie mógłbyś być sobą nie obawiając się odrzucenia. Oczywiście łatwo powiedzieć, ale jedne szkoły są bardziej otwarte niż inne i aktywnie przeciwdziałają przemocy i dyskryminacji.

Inną sprawą jest rodzina - jak myślisz że zareagowaliby? Oczywiście nikt z nas na tym forum nie zna Twojej rodziny i nie możemy powiedzieć, jaki będzie ich odbiór czy lakieru na Twoich paznokciach, czy damskich ciuchów, czy coming-outu na potrzeby HRT. Czasami nie jest warto i lepiej zaczekać, pomalować paznokcie wykręcając się lokalną modą w szkole czy wśród znajomych i mieć ten lakier niż wyoutować się i Ci jeszcze zabiorą ten lakier i buty, bo to "narzędzia zbrodni".

Z jednego posta i w Twoim wieku to ciężko cokolwiek stwierdzić. Szczerze mówiąc nie mam pojęcia, jak to jest z hormonami po stronie m/k, i czy stracisz czy zyskasz wybierając terapię hormonalną teraz. Feler z tą klasą sportową. Ja bym na Twoim miejscu zrezygnowała z intensywnego sportu, a przynajmniej unikała takiego z obciążeniem, bo buduje mięśnie. Nie wiem, przerzuciła na jakieś bieganie czy rower np. jeśli lubisz sport, a martwisz się o to, żeby nie mieć "napakowanego" wyglądu.

Ale jesteś w bardzo ciężkim wieku. Osobiście wiek lat 14 wspominam najgorzej :-P Samo gimnazjum to też masakra. Najgłupsze pomysły w otoczeniu, najniższy poziom kultury od czasów przedszkola... No i do tego jeszcze zmiany cielesne. Nawet gdybyś był cis, to zrozumiałe, że możesz czuć się z nimi źle. Z roku na rok widzisz w lustrze zupełnie kogoś innego, z inną twarzą, posturą, innym głosem. W Twoich uczuciach nie ma nic dziwnego.

Z traktowaniem sprawa też nie najlepsza. Chyba nawet dużo gorsza, bo ciężko na innych coś wymusić, a potrafią naprawdę zszargać nerwy .

Moim zdaniem powinieneś zadać sobie pytanie, czy wystarczyłoby Ci bycie chłopakiem, który maluje paznokcie i nosi damskie ciuchy. Są i tacy mężczyźni.( Jeśli Ci tak wygodniej, to możesz wtedy się postrzegać jako osobę z pomiędzy płci.) Tylko sporym problemem jest to, że nie jest to łatwo akceptowalne w społeczeństwie. Padają wyzwiska. Czasami można i dostać od dresa. Niestety. Ludzie się dziwnie patrzą, zadają dziwne pytania. Oczywiście nie jest tak, że nie ma na to rady. Będąc kobietą o podobnie kobiecym sposobie bycia też można doświadczyć przemocy ulicznej czy szkolnej, chyba z podobnym prawdopodobinstwem. (Jak chcesz, to mogę doradzić w tym temacie, ale post już mi się rozrósł)

Mówisz, że w czymśtam chłopakowi nie do twarzy - to jest właśnie to myślenie. Zanim podejmiesz się tranzycji, zastanów się dwa razy, czy nie robisz tego, żeby wbić się w jakiś schemat, żeby nie odstawać (w jakkolwiek pokrętny sposób by to nie zostało osiągnięte i jakkolwiek odwrotnych skutków by to nie miało ). Wyraźnie wyrażasz chęć pielęgnowania swojego ciała tak, jak robią to kobiety i posiadania delikatnego wyglądu. Zastanów się czy to wynika z Twojego czucia się kobietą, czy po prostu podobają Ci się te rzeczy i uważasz, że np. to nie pasuje do bycia chłopakiem, chłopakowi to nie pasuje, albo że mężczyznom nie wolno, jaka by była reakcja innych (pewnie fatalna). Wiesz, możesz spróbować znaleźć środowisko, w którym np. pomalowane paznokcie ujdą. Tolerancyjne, otwarte. Gdzie mógłbyś być sobą nie obawiając się odrzucenia. Oczywiście łatwo powiedzieć, ale jedne szkoły są bardziej otwarte niż inne i aktywnie przeciwdziałają przemocy i dyskryminacji.

Inną sprawą jest rodzina - jak myślisz że zareagowaliby? Oczywiście nikt z nas na tym forum nie zna Twojej rodziny i nie możemy powiedzieć, jaki będzie ich odbiór czy lakieru na Twoich paznokciach, czy damskich ciuchów, czy coming-outu na potrzeby HRT. Czasami nie jest warto i lepiej zaczekać, pomalować paznokcie wykręcając się lokalną modą w szkole czy wśród znajomych i mieć ten lakier niż wyoutować się i Ci jeszcze zabiorą ten lakier i buty, bo to "narzędzia zbrodni".