[Eleuth]

Hej.

Witam wszystkich. Po dłuższym czasie czytania co tu się wyprawia na tym forum zdecydowałam, że nie jestem żadną podglądaczką i przydałoby się w końcu ujawnić. Zresztą wielokrotnie chciałam się dołączać do dyskusji, ale bez odpowiedniego przywitani wydawało mi się to wpychaniem na siłę. Nikt nie lubi jak obcy mu w wchodzi z butami między posty.

Normalnie nie jestem gadułą, ale czuję potrzebę szerszego przedstawienia swojej osoby. W rzeczywistości jestem taką szarą myszką, która siedzi gdzieś z tyłu i się nie odzywa nie pytana, ani kiedy nie ma nic mądrego do powiedzenia. A pytana... cóż, żeby się jeszcze ktoś o coś się mnie spytał. Teraz muszę sama się "wyprodukować".

Pominę wiek, bo zauważyłam, że wprowadza to ograniczenia w kontaktach z młodszymi (ale stara) i starszymi (za młoda), ale mentalnie plasuję się gdzieś w okolicach 25. Wyglądam na trochę więcej.
Oryginalnie z Lublina i chociaż mieszkałam w kilku miejscach Polski (Poznań, Warszawa), to od kilku lat na wyspach, dokładnie w Preston, Lancashire.
Co do charakteru jestem strasznie nieśmiała i nie radzę sobie w kontaktach z innymi. Jestem bardzo krytyczna do siebie i jak tylko mi się wydaje, że coś skopałam, powiedziałam, zrobiłam, staram się uciekać i przez to zamykam się w sobie, co jeszcze bardziej pogłębia moją depresję. Aby jednak przeżyć w tym świecie zmuszam się, gdy trzeba, do interakcji co mnie strasznie męczy. W środku mnie siedzi mała dziewczynka, która woli by ktoś się nią opiekował i prowadził, a nie sama musi o siebie dbać, a przez to jak wyglądam dostaję "narzut" społeczny, aby zachowywać się jak "na faceta przystało". Oczywiście rozumiem, że kobiety jakoś radzą sobie w życiu same, lub z dziećmi bez partnera i muszą być te silne, ale przypuszczam, że dla nich też to jest męczące.
Co do mojej depresji to ciągnie się już od wielu lat i nigdy nie mogłam tego rozgryźć. Myślałam, że to chodzi o te moje fobie społeczne, brak przyjaciół, takiej pracy jakiej się chce itp. Odkryłam w końcu, że to nie są powody mojej depresji, tylko jej efekty, a prawdziwym powodem jest niekompatybilność ciała i umysłu. Od kiedy to zrozumiałam wszystko stało się prostsze i trudniejsze zarazem. Prostsze bo w końcu wiem jak się "wyleczyć"; trudniejsze, bo to nie jest takie proste...
Mam partnerkę, z którą jestem już bardzo długo, ale czuję się samotna, bo... mamy tylko siebie (wiem, że to lepsze niż nic, ale czuje się, że to mało). Ona ma koleżanki z pracy i z poza, z którymi się widuje; ja natomiast nawet nie mam do kogo "paszczy" otworzyć. Od naprawdę wielu już lat. I nie chodzi mi o przyjaciół, ale też o kolegów/koleżanki. Są jacyś znajomi, których poznałem pracując tu i tam, ale to są jedynie ludzie, których rozpoznaję na ulicy, a oni mnie (trafię na kilkoro z nich raz do roku, ale to nie są ludzie, z którymi można coś więcej niż pracować, takie niestety jednostki w dużej części przyjeżdżają na wyspy). Z nikim się nie poznałam lepiej. Mam nadzieję, że chociaż tutaj się trochę rozwinę, aczkolwiek nie jestem osobą, która pierwsza wyciąga rękę do kogoś (strach przed odrzuceniem), no ale muszę na siebie i swój wizerunek zapracować.

Z ciekawszych rzeczy to jestem wegetarianką i przez to interesuję się zdrowym odżywianiem i trybem życia, aczkolwiek nie jestem ekspertką w tym temacie, cały czas się uczę i odkrywam nowe rzeczy, a zważywszy, że coraz to nowe diety/ćwiczenia się pojawiają to ciężko nadążyć i przetestować. Ćwiczę tai chi i tego typu rzeczy związane z medytacją i relaksacją. Pomimo depresji potrafię znaleźć trochę energii na bieganie, ale łatwo nie jest, szczególnie żyjąc w najbardziej deszczowej części Anglii, nie wspominając już o wiatrach (znaczy się, że wieje).
Hobbystycznie bawię się w programowanie, które od dziecka mnie pociągało, ale niestety umysł nie na tyle sprawny, żeby to ogarnąć na poziomie zawodowym.
Uwielbiam muzykę, bez której bym chyba nie wytrzymała długo. Słucham prawie wszystkie - od Mahlera po Dimmu Borgir, ale wolę melodyjne utwory (Peter Gabriel, Foo Fighters, The Gathering). Nie trawię polskiego hip hopu (amerykański bardzo, ten z lat 90-tych) oraz muzyki elektronicznej (techno, dance itp). Tylko jazzu jeszcze nie odkryłam, najwyraźniej nie dojrzałam jeszcze.
Dużo oglądam seriali i filmów. Moja fascynacja mangą i anime skończyła się lata temu, ale uwielbiam wszystko Hayao Miyazakiego, szczególnie "Księżniczkę Mononoke" i "Spirited Away". Z aktorskich to "Tańczący z wilkami" na miejscu pierwszym.

Jak na osobę, której wydaje się, że jest nudna i nijaka to chyba trochę za dużo tego wyszło.

Tak więc TL;DR - cześć wszystkim, mam nadzieję, że mnie nie zjecie na start.

[Ada75]

Witaj, gadaj ile chcesz to często pomaga.
Acha słucham wszystkiego ale jazzu jakoś też nie trawię.

Witaj, gadaj ile chcesz to często pomaga.
Acha słucham wszystkiego ale jazzu jakoś też nie trawię.

[DeadSally]

dzień dobry

dzień dobry

[WojtekM]

Witaj, Eleuth
Jednak udało Ci się pokonać nieśmiałość, a od teraz będzie już tylko lepiej.

[Eleuth]

[WojtekM]

Jesteś w przyjaznym środowisku, więc zabieraj głos w dyskusjach nie dlatego, że musisz, lecz dlatego, że chcesz i czuj się z tym dobrze

[Alone_usunięty]

[Lea]

Hej, w sumie chyba muszę przestać pisać że mam tak samo jak ktoś, przecież to oczywiste skoro jesteśmy ts no ale... xD

[wendigo]

cześć, fajny post powitalny

[Armand]

Witaj na forum Eleuth.

[Freja]

Społecznościa dziękuje

[Eleuth]

Dzięki za ciepłe powitanie i miłe słowa.

[Designerka]

Pozdr z Londynu