[the carmine]

okej. jestem the carmine i nie za bardzo wiem od czego zacząć.
mieszkam na zabitej dechami wsi na wschodzie polszy, gdzie tzw. "wyjście z szafy" równałoby się z samobójstwem. na wsparcie rodziny nie mam co liczyć, chociaż teoretycznie nie powinni być źli - zawsze chcieli mieć córkę, więc nie mieliby na co narzekać.
już od ponad roku żyję ze świadomością, że powinienem/powinnam być kimś innym. ciężko mi w ogóle o tym mówić. nie chcę na razie się "określać".
szczerze mówiąc, założyłem/am to konto, bo potrzebuję wsparcia. jedyna osoba, z którą mogę swobodnie o tym porozmawiać, to mój internetowy kumpel ze stanów zjednoczonych. jednak potrzebuję tej świadomości, że nawet tutaj, w tym dość uprzedzonym kraju, mogę na kogoś liczyć.
ogólnie o mnie: lubię muzykę, niezależnie od gatunku. uwielbiam też science fiction, zwłaszcza wszystko, gdzie pojawiają się mechy oraz inne roboty. moje hobby to rysunek. jeśli chcecie, mogę wrzucić linka do mojego profilu na deviantart albo blogu na tumblr.
wybaczcie, jeśli to wszystko brzmi zbyt 'nachalnie' lub 'żądająco'. po prostu męczy mnie to, że nie mogę być sobą.
dzięki i pozdro

[Freja]

Zatem witaj w naszej ostoi normalności pośród tego nienormalnego kraju.

No dobra, trochę przesadza. My też jesteśmy stuknięci, ale przynajmniej w inną stronę niż reszta

[inka]

ello

[Lagertha]

the carmine: Witaj na forum
Niestety sama wiem jak to jest przechodzić tranzycje bez wsparcia i akceptacji bliskich. Ale jak coś, to jest to jak najbardziej możliwe i do przejścia.

the carmine: Witaj na forum
Niestety sama wiem jak to jest przechodzić tranzycje bez wsparcia i akceptacji bliskich. Ale jak coś, to jest to jak najbardziej możliwe i do przejścia.

[Maja]

Witaj!

[Armand]

the carmine, witaj na forum.

[the carmine]

Freja, dzięki dobrze wiedzieć, że nie jestem sama

Lagertha, współczuję przeżyć. dzięki za to przypomnienie, doceniam to, ale powiem szczerze, że nie wiem czy w ogóle wytrzymam do czasu aż zacznę całą tą terapię.

Maja, szczerze, to próbuję sama siebie uspokoić takim uzasadnieniem. wiem, że to nie zadziała w przypadku moich rodziców, ale zawsze mogłabym im to wytknąć.
poza tym, do wszystkiego podchodzę z dużym dystansem i dozą humoru. praktycznie każdy mi mówi, że nie może rozróżnić, kiedy żartuję a kiedy mówię poważnie

sorry, że tyle narzekam na wszystko.
dzięki wszystkim za miłe przywitanie

[Rainbow]

Hejka!

[the carmine]

Rainbow, the-carmine.deviantart.com
uwaga: zawiera kucyki i inne badziewne szkice. wchodzisz na własną odpowiedzialność

[Rainbow]

[Maja]

[the carmine]

Rainbow, konie spowodowały, że w ogóle zajęłam się rysunkiem. pamiętam pierwszą rzecz, którą wrzuciłam na devart: stereotypowo rosyjska księżniczka woona. siedziałam nad tym cały wieczór. wyszło tragicznie
taka rada co do rysowania: rysuj cały czas, w każdej wolnej chwili, co tylko przyjdzie ci do głowy, dla zabicia czasu. ja tak spędziłam całe technikum, zwłaszcza pamiętne, masakrycznie nudne lekcje elektroniki i elektrotechniki albo budowy statków powietrznych, jeśli tylko nie podrywałam kumpla z ławki. wracając do tematu, w ten sposób dość szybko wyrobisz sobie swój własny styl.

Maja, zawsze gotowa, zawsze chętna, zawsze pierwsza do rozróby
jeśli przyszłoby co do czego, nie żałowałabym słów. w końcu wypuściłabym z siebie całą stłumioną złość i puściłyby mi wszelkie hamulce. nie byłoby sensu się już powstrzymywać.
szczerze mówiąc, ten dystans do wszystkiego kilka razy uratował mi życie, można powiedzieć. czasem, trzymając w ręku nóż, miałam taki impuls, żeby się ciachnąć albo dźgnąć, ale za każdym razem uznawałam, że to byłby zbyt nudny i wręcz kiczowaty sposób na śmierć. jeśli mam się zabić, to chociaż jakoś ciekawie.

[Maja]

[Lagertha]

[the carmine]

Maja, to akurat jest pewne, że zrobiłaby się z tego mocna kłótnia. w mojej kochanej rodzinie jest wyjątkowo toksyczna atmosfera. zawsze szykuję się na najgorsze.
Lagertha, determinacja czyni cuda, tak? tak właśnie chcę robić, nie poddawać się. wiem, że to jest oklepane wyrażenie, ale chcę chociaż przez jeden dzień być sobą, ale jednak martwię się czy coś we mnie nie pęknie. całe życie tłumiłam emocje i to się odbiło na mojej psychice. jestem emocjonalnym wrakiem, prawdę mówiąc.
zrobiło się dość ciężko, nie? sorry, że tak wszystko wyrzucam z siebie na samym początku. i dzięki za wsparcie, naprawdę to doceniam

[Lagertha]

the carmine: Wszystko jest ok. Od tego właśnie jest forum by móc z siebie to i owo wyrzucić. Takie wygadanie się bardzo pomaga.
Co do reszty, to tak, dobrze to ujęłaś. Właśnie takie coś. Brzmi to naiwnie, ale takie nie jest. Po prostu pamiętaj zawsze o tej iskierce nadzieji co masz w sercu, że w końcu nastanie ten dzień, gdy będziesz sobą i dasz radę.

Mi jeszcze bardzo pomagało dobranie sobie odpowiedniego motta życiowego. W sumie są u mnie dwa podstawowe i teraz jeszcze jest jedno nowe, ale to już związane z tym czym się obecnie zajmuję...

W każdym razie te dwa to: "semper fi" i "the only easy day was yesterday" - to drugie potrafi zwłaszcza zdziałać cuda

A jak coś, to możesz zapytać wprost nie ma sprawy

the carmine: Wszystko jest ok. Od tego właśnie jest forum by móc z siebie to i owo wyrzucić. Takie wygadanie się bardzo pomaga.
Co do reszty, to tak, dobrze to ujęłaś. Właśnie takie coś. Brzmi to naiwnie, ale takie nie jest. Po prostu pamiętaj zawsze o tej iskierce nadzieji co masz w sercu, że w końcu nastanie ten dzień, gdy będziesz sobą i dasz radę.

Mi jeszcze bardzo pomagało dobranie sobie odpowiedniego motta życiowego. W sumie są u mnie dwa podstawowe i teraz jeszcze jest jedno nowe, ale to już związane z tym czym się obecnie zajmuję...

W każdym razie te dwa to: "semper fi" i "the only easy day was yesterday" - to drugie potrafi zwłaszcza zdziałać cuda

A jak coś, to możesz zapytać wprost nie ma sprawy