[Grino]

Witajcie,
Podjęłam decyzję o powiedzeniu rodzicom o moim problemie(nie w święta ). Ale znów naszły mnie wątpliwości czy na pewno jestem transseksualistką. Jeśli się mylę, to czekają mnie niepotrzebne problemy. Rodziców mam najukochańszych na świecie, ale jeśli zrobię przed nimi coming out to tak fajnie już nie będzie. Czy możecie mi coś poradzić, abym mogła z jak największą pewnością stwierdzić czy jestem transseksualistką?

[adsura22]

[wendigo]

[Usunięty]

Mi się wydaje, że wiele osób przechodzi przez etap odrzucenia swojego transseksualizmu, a podczas korekty odżywają. I tak też może być w tym przypadku.

Mi się wydaje, że wiele osób przechodzi przez etap odrzucenia swojego transseksualizmu, a podczas korekty odżywają. I tak też może być w tym przypadku.

[Ryu]

[wendigo]

Tak myślałem, że może się do tego odniesiesz No cóż... nie zgodziłbym się z tym, że lekarz ma większy dystans itp. - lekarz się boi odpowiedzialności, więc jeśli nie widzi determinacji, to będzie zapewne bardzo ostrożny w diagnozie (że to tak ujmę). Ogólnie myślę, że najlepsze wyjście jest gdzieś po środku...

[southener]

My mamy za malo danych, aby stwierdzic jak to naprawde jest w Twoim przypadku. Niektorzy po prostu to wiedza, ze sa trans. Ja tak na przyklad mialem. Gdy po raz pierwszy w wieku 12 czy 13 lat przeczytalem o mozliwosci zmiany plci to serce zaczelo mi bic jak oszalale. Wiedzialem, ze tez tak chce. Wiedzialem, ze za wszelka cene chce byc facetem. Gdy patrzylem w przyszlosc i widzialem sie w tej przyszlosci w roli kobiety to czulem jak otwiera sie przede mna przepasc. Potem, gdy juz bylem dorosly zaczalem dazyc do zrealizowania swoich marzen. Ja doradzalbym Ci zastanowic sie jak to jest z Toba. Czy naprawde pragniesz zyc w roli innej niz na to wskazuje Twoje cialo?

[Judyta]

[southener]

Tak jak napisal wendigo - lekarz przyglada sie uwaznie samookresleniu sie przez pacjenta i jego determinacji do zmiany plci. Na tej poodstawie wydaje diagnoze transseksualizmu. Jak dotad zadnych innych kryteriow nie ma. To wlasnie determinacja do zmiany plci jest podstawowym kryterium do zakwalifikowania kogos jako osoby transseksualnej.

[Wild]

[southener]

Ja tez zanim dowiedzialem sie o mozliwosci zmiany plci mialem takie przeswiadczenie, ze proces dojrzewania plciowego doprowadzi do tego, ze stane sie normalnym chlopakiem. Dziwne myslenie, ale tak naprawde bylo w moim przypadku. Tak samo marzylem o tym, aby byc chlopakiem takim jak inni. Tak wiec nasze pragnienia sa waznym elementem w diagnozie transseksualizmu.

[michaelaneta]

[southener]

Przeciez nie chodzi o to, aby oceniac siebie na podstawie wygladu fizycznego. Nalezy wsluchac sie we wlasne pragnienia. Trzeba podazac za tym, czego pragniemy, czyli za nasza wizja przyszlosci. Jak bylem nastolatkiem to nigdy nie widzialem siebie w roli kobiety. Dzialo sie tak pomimo tego, ze dojrzewanie skutkowalo u mnie tym, ze raczej nie mozna bylo mnie pomylic z biologicznym chlopakiem. Tym niemniej od lat mialem wizje siebie jako faceta, widzialem siebie posiadajacego meskie cialo, majacego narzeczona, zakladajacego rodzine. Potem, gdy konfrontowalem te moje marzenia z rzeczywistoscia to pojawiala sie rozpacz, bo widzialem jak daleko jestem od spelnienia swoich marzen. To wlasnie byla ta czarna dziura - zupelnie nie widzialem siebie w roli kobiety, ktora mialaby zwiazac z facetem, urodzic dziecko, podjac typowa role kobiety w spoleczenstwie. Ocenianie swojego wygladu fizycznego nie mialo tu nic do rzeczy. Tu liczy sie to co mamy w mozgu. Na przyklad ja bedac w klasie typowo zenskiej mialem czesto okazje byc swiadkiem tego jak kobiety podchodza do pewnych spraw. Bardzo czesto np: slyszalem ich narzekania na to, ze dwoje, ktore dostaly z odpowiedzi czy klasowki byly wynikiem tego, ze nauczyciele ich nie lubia. Mnie nigdy taka mysl nawet nie przyszla by do glowy. Pozniej w jakiejs ksiazce psychologicznej przeczytalem o tym, ze mezczyzni uwazaja, iz ich sukcesy sa wynikiem ich wlasnej pracy, kobiety zas sadza, ze to czy osiagna sukces jest zalezne od bycia postrzeganymi jako atrakcyjne lub od bycia lubianymi. Wg. kobiet bycie lubiana lub bycie postrzegana jako atrakcyjna ulatwia osiaganie pewnych celow.

[Ryu]

[southener]

Nie mowie, ze to sa jedyne objawy. Dochodzi do tego nieakceptowanie swojego biologicznego ciala. Ty jakos mogles to cialo zaakceptowac, wiec nie kwalifikujesz sie jako trans. Inni nie moga i raczej wybiora smierc niz zycie w znienawidzonym ciele. Co do zaburzen psychicznych to i tak kandydaci do zmiany plci sa pod tym wzgledem oceniani przez psychiatrow. Jakos nie wierze, ze osoba nie transseksualna z wlasnej nieprzymuszonej woli da obciac sobie pewne rzeczy. Na co Ty jestes najlepszym dowodem. Niby uwazales sie za transeksualiste, ale przez wiele lat funkcjonawania jako facet nigdy nie zapragnales pozbyc sie niechcianych atrybutow kobiecosci. Dla mnie jako tru trans jest to po prostu niewyobrazalne. Ja jak tylko zdobylem odpowiednie skierowanie od razu polozylem sie na stole operacyjnym i nigdy przedtem nie mialem co do tego watpliwoisci. Pozniej po zabiegu kilkakrotnie snil mi taki oto koszmar: jestem juz po zabiegu a towar ciaglle widac, bo nie wycieto mi go do konca. Jakze bylem szczesliwy budzac sie wtedy ze snu i stwierdzajac, ze to jednak byl tylko sen.

[michaelaneta]

Jest jeszcze inna opcja, nie trzeba nienawidzieć całego ciała jako takiego tylko np. pewnych jego cech i wtedy dopiero jest problem. A odnośnie klasówek to też nieraz tak myślałam (że jest zła ocena bo mnie nie lubi nauczyciel/ka) w podstawówce będąc istniejąc przecież jako chłopak. A co do osiągania sukcesów w obojętnie czym to niezależnie od płci i kobieta i mężczyzna musi na to pracować. Ale fakt jest taki tylko że w konkretnych zawodach czy pracach płeć może pomóc i tutaj zależy ale też są wyjątki, ale na kwestie stereotypów nie będę wchodzić.

[southener]

Obiektywny fakty sa takie, ze na sukcesy trzeba pracowac. Jak jednak wynika ze spostrzezen psychologow kobiety inaczej postrzegaja przyczyny swoich sukcesow od mezczyzn. Mezczyzni sa w tym bardziej obiektywni i widza w tym wynik swojej wlasnej pracy, a kobiety z koleji przyczyne swoich sukcesow bardziej sa sklonne upatrywac we wlasnym wdzieku i atrakcyjnosci seksualnej. Co przypomnialo mi inna sytuacje z mojego zycia. Kiedys po lekcji podeszla do mnie uczennica i zarzucila mi, ze wpisalem jej uwage za zle zachowanie dlatego tylko, ze jest brzydsza od swojej kolezanki z klasy, ktora przeciez tez przeszkadzala w prowadzeniu lekcji. Obiektywne fakty byly zas takie, ze ta uczennica siedziala w jednej z pierwszych lawek i posiadala bardzo piskliwy glos ktorego z upodobanim naduzywala - przy czym robila to bardzo glosno. Jej kolezanka, ktora wspomniana uczennica oskarzala o przeszkadzanie w lekcji siedziala za to w ostatniej lawce i jezeli rozmawiala, to robila to szeptem, tak wiec ani ja ani inni uczniowie czesto tego nawet nie zauwazali.

[Grino]

Dziękuję za tak dużą ilość odpowiedzi. Tak czy siak zapiszę się do Robachy i zobaczę co dalej.

[Judyta]

[Ryu]

[southener]

Jakos jednak nie slychac o tym, aby w tym kraju, w ktorym proces diagnostyczny jest tak wadliwy jak twierdzisz masowo obcinano piersi i genitalia osobom nietransseksualnym. To oznacza, ze istnieje odsiew osob chorych psychicznie, oznacza to, ze psychiatrzy dobrze wypelniaja swoje zadanie przynajmniej eliminujac z procesu tranzycji osoby, ktore sa ewidentnie chore. To, ze akurat w Twoim przypadku sie pomylono moglo wynikac z tego, ze Twoj przypadek byl trudny do diagnozy.

To, ze ktos ma jakies zaburzenia psychiczne nie oznacza wcale, ze nie moze u niego wystepowac transseksualizm. Sam transseksualizm, ktory czesto objawia sie w bardzo wczesnym wieku potrafi na przestrzeni lat doprowadzic u zdrowej jednostki do rozwoju roznych zaburzen psychicznych np fobii spolecznej.

Tak wiem, jestes osoba z dysforia plciowa, natomiast nie jestes osoba transseksualna. Takie wlasnie osoby jak Ty nie daza do obciecia sobie atrybutow wlasnej plci, bo ta dysforia nie osiagnela (i nigdy na przestrzeni calego zycia nie osiagnie) takiego poziomu jak u osob transseksualnych. Dlatego tez wlasnie napisalem, ze nikt z Was nie pozwoli sobie obciac pewnych czesci ciala. Nawet wtedy, gdy wszem i wobec rozglaszacie jakie to z Was tru transy.

Gdy odczuwa sie obcosc swojego ciala tak dotkliwie jak to jest u osob transseksualnych, to po prostu nie mozna sie doczekac, kiedy znienawidzone wypuklosci znikna i bedzie mozna sobie nosic koszulke spod ktorej nic nie odstaje. Do tego wymarzonego celu dazy sie z calych sil, zrobi sie wiele, aby zdobyc pieniadze na zabieg. U osob takich jak Ty nie ma parcia na zabiegi, wiec niejako nastepuje naturalna selekcja i na stoly operacyjne raczej nie trafiacie. Selekcja ta odbywa sie naturalnie, bez specjalnego udzialu specjalistow. Wy nie prosicie o skierowania, oni wam im nie wciskaja.

[salamandra]

Poznałam osobiście kogoś błędnie zdiagnozowanego, ta osoba nie szła do sądów, czy mediów, tylko siedziała w ciężkiej depresji i myślach samobójczych, może dlatego właśnie mało się o tym słyszy? Błędnej diagnozy dokonał dr Dulko, który tylko myśli o kasie. Jest ważne aby proces diagnostyczny osób niepewnych był szczegółowy i możliwie nowoczesny. Nie chodzi o rlt, ale np o użycie antydepresantów samo, które chamują dysforie u osób z zaburzeniami osobowości, problemem zastepczym, dysmorfofobią jeszcze kilkoma dolegliwosciami, których obiawem może być domniemany transsseksualizm. Na tru ts one nie działają, dezaprobata płci pozostaje, chociaż mijają np lęki.

Btw strasznie zazdroszczę tym, którzy są w stanie żyć bez tranzycji, czasami myślę, że wolałabym żyć w czasach, kiedy hrt i srs były niemożliwe, może bym się pogodziła, zapuściła brodę i miała własne dzieci?

[adsura22]

[wendigo]

[Grino]

Fajnie, że z tematu bez offtopów zrobiliście sobie batalię o to kto wie więcej. Bardziej byście mi pomogli gdybyście podali namiary do specjalistów.

[Martaa]

[wendigo]

[Ryu]

To rzeczywiście jest offtop. Przepraszam za zaangażowanie się w batalię, postaram się bardziej pilnować na przyszłość.
Wracamy już do tematu. Czegoś jeszcze od nas potrzebujesz? Namiary masz (swoje rekomendacje już podałem), ale może masz dodatkowe pytania?

[Grino]

Prosiłabym was o opinię o tych lekarzach (nie mieszkam w Łodzi i chciałabym mieć alternatywę od dr Robachy, a o tej dwójce nic nie wiem):
-dr Sławomir Jakima,
-dr Agnieszka Kwiatkowska.
Znalazłam ich na niebieskim forum.

[Ryu]

Rozmawiamy o nich w tym wątku: http://transpomoc.pl/viewtopic.php?t=991 - przeczytaj co już jest, a w razie potrzeby dopytaj tam

[Grino]

Dzięki Ryu. Chyba jednak będę musiała korzystać z A2 i jeździć do Robachy, bo to chyba najlepszy wybór.