[Detranzycja]

Witam wszystkie, fajne macie to forum. Zarejestrowałam się , w sumie żeby znaleźć jakieś rozwiązanie na mój problem, palący mnie ostatnio.

Kilka słów mnie: Teraz Jola, choć w sumie jestem w trakcie jak ja to nazywam: "dziwnej detranzycji", na hrt długi okres czasu, jak i po SRS.

[Dodałam do grupy "Użytkownicy". /Lagertha]

[Gabi]

Mów dalej

[Maxine]

hej

[Detranzycja]

[Gabi]

W sumie nic, ale ciekawie się zaczynało

[Ada75]

Cześć

Cześć

[Freja]

Witaj

A czemu na detranzycji i czemu na dziwnej?

[Detranzycja]

[confused]

[Freja]

[inka]

hejo, coś mi się wydaje że obydwie zahaczamy o ten sam egzystencjalny problem, choć ja doszłam do zrozumienia że ciało i jego płeć są jedynie cielesnym wehikułem który używamy w tym wymiarze. A więc sedno sprawy nie leży ani w ciele ani w płci...

[Detranzycja]

A ja nie twierdzę że znajdę odpowiedź. Po prostu, ciężko to nazwać, najprościej chyba: Tak źle i tak niedobrze.

Chyba coś w tym jest Inka. Chodzi że całe życie polegało na udowadnianiu, sobie i innym że jestem bardziej kobieca. A tak naprawdę okazało się że ścigam się sama ze sobą, czyli nie mam szans zwyciężyć. Myślałam może że SRS będzie tego odpowiedzią, ale jak go zrobiłam, to pomyślałam że jest potrzebny facet, kiedy go znalazłam, a właściwie On mnie, to wszystko było ok, dopóki nie poprosił mnie o rękę. Po 1 zdębiałam, a po drugie przestraszyłam się że będę musiała oddać(poświecić) życie komuś innemu niż ja jestem.

[Martaa]

Tak mi teraz przyszło do głowy, że "to nie o to chodzi, żeby złapać króliczka, tylko żeby go gonić".

[Detranzycja]

[Armand]

[inka]

[Ada75]

A mnie się wydaje, że tu chodzi prosty mechanizm:
- stawiasz sobie cel i go osiągasz.

Coś jak napisała Martaa, tyle, że ze spełnieniem w postaci złapania króliczka. Sama pogoń nie była by w twoim przypadku tak ważna.

Dookoła brakło już tych szczytów do zdobycia, to czas wybrać się na drugą stronę granicy. Straszne to uzależnienie zdobywcy. Taki konkwistador życia z ciebie.

A mnie się wydaje, że tu chodzi prosty mechanizm:
- stawiasz sobie cel i go osiągasz.

Coś jak napisała Martaa, tyle, że ze spełnieniem w postaci złapania króliczka. Sama pogoń nie była by w twoim przypadku tak ważna.

Dookoła brakło już tych szczytów do zdobycia, to czas wybrać się na drugą stronę granicy. Straszne to uzależnienie zdobywcy. Taki konkwistador życia z ciebie.

[Gabi]

Na moje oko po prostu zaczynasz się nudzić

[Jenny]

Detranzycja, czy myślałaś żeby popracować z psychoterapeutą w kwestii tego narcyzmu i perfekcjonizmu?

[Detranzycja]

[Lagertha]

[Freja]

[Crissy]

[Detranzycja]

Freja tu masz rację. Kiedyś moją ulubioną grą był Fallout i najbardziej lubiłam zaczynać grać od nowa.

To nie jest tak z tym psychoterapeutą jak myślicie, pracowałam, byłam u wielu, najpierw żeby zaakceptować siebie i swoje zmiany, byłam nimi przerażona, rosną piersi, mieśnie znikają, faceci na ulicy się dziwnie gapią. Jak to zaakceptowałam, przyszła trauma w związku. Okazało się że jestem osobą bardzo dominującą w życiu codziennym, ale chce strasznie ulegać w sferze intymnej. Do tego doszła w sumie trauma przed SRS, kiedy bardzo chciałam,a nie mogłam. Kiedy już nadszedł SRS z wielkim trudem i bólem zobaczyłam że to nie jest jak chce, w sensie że nie SRS był zły czy jego efekty, ale związki z facetami. Okazało się że to nie jest tak jak zakładałam, po 1 rozczarowałam się bo to znowu ja musiałam łowić, dawać znaki że jestem zainteresowana, a liczyłam że faceci będą jak ja pzed tranzycją, że nie miałam oporów żeby podejść do nieznajomej dziewczyny i z nią zagadać. Kolejna sprawa to sex, tak samo zupełnie coś innego, okazało się że faceci mają skrajne poglądy na kwestie dominacji w łóżku, dla nich dominowanie to świat BDSM, zero fantazji. Nie mówię że jestem idealna, mam swoje wady jak chyba każdy: bałaganiara, roztrzepana , pewnie jeszcze parę innych, ale w sexie zawsze dawałam całą siebie a dostawałam, ciężko to powiedzieć, ale chyba NIC.

Crissy tranzycja to droga po której idziesz, ale na jej końcu każdy ma inne oczekiwania. To jest jak z loterią: co by było gdybyś wygrała, myślisz: nowe auto, dom, wakacje, wyspa. A co jeśli to wszystko już masz? Każdy spełnienia szuka w czymś innym, niektórzy mówią że to spełnienie osiągnęli, ale czy na pewno? Czy nie okłamują samych siebie?

I tak dla ścisłości, nadal biorę estro, a testosteron dla rozbudowy pewnych partii mięśniowych. Wiem to chore

Wybaczcie moje zdanie o Gejach, nie miałam tam na myśli nic złego, pisałam tylko i wyłącznie w odniesieniu do swojej osoby.

[Armand]

Zdaje się, że miałaś opinię o mężczyznach, która nie pokrywała się z rzeczywistością. To by było smutne, gdybyś z tego powodu zrobiła tranzycję, tylko po to, żeby się rozczarować.

[Lagertha]

Detranzycja: Ale zdajesz sobie sprawę z tego, że życie nie polega tylko na seksie i partnerach? To samo z byciem kobietą. Nie trzeba mieć życia seksualnego czy partnerów by nią być.

Detranzycja: Ale zdajesz sobie sprawę z tego, że życie nie polega tylko na seksie i partnerach? To samo z byciem kobietą. Nie trzeba mieć życia seksualnego czy partnerów by nią być.

[Detranzycja]

[Freja]

[inka]

Mam podobne skojarzenia co do chłopaków, niestety oni bazują swoją rzeczywistość na dość materialnym poziomie. Tak samo jest w sferze seksualnej, głównym ich zainteresowaniem jest ciało kobiety no i tu rodzi się obiektywizacja.
Rozczarowałam się niezmiernie. Ale nie wszyscy tacy są, bywają jednostki którzy także biorą pod uwagę duchowość i emocjonalność.

Nigdy natomiast nie miałam uczucia że chciałabym spróbować jak to by było z powrotem. Chyba za dużo przeżyłam piekła w związku z tym bardziej fałszywym wcieleniem aby mieć jakiekolwiek wątpliwości. Ale przyznam że od czasu do czasu przychodzi refleksja co do centrum mej eszy. Wtedy jest trudno, bo ani nie widzę siebie jako jedno ani drugie, czuje że obydwa wcielenia są tak samo maskami, jedyna różnica to że jedna z nich bardziej pasuje.

[confused]

[Jenny]

[Detranzycja]

To co mówisz Inko, jest chyba jak najbardziej odzwierciedleniem stanu jaki teraz mam, że nie pasuję do żadnej roli. Też przeżyłam nie jedno, chodź w moim wypadku sama w to weszłam. Po prostu jest czas kiedy czuję wewnętrznie pustkę i tak jak mówiłam nie żałuje tego co zrobiłam, bardziej chodzi że kosztowało to mnie wiele, a efekty, nie mówię o wizualnych, ale mentalnych są nie takie jak bym oczekiwała. To nawet też nie chodzi wiecie o czas kiedy to zaczęłam, bo nawet jakbym zaczęła to 1-2-3 lata wcześniej mało by to zmieniło. Po prostu ta swiadomość że się urodziłam nie tym ki trzeba to jest straszne. To że od małego nie byłam traktowana jak dziewczynka, to że mnie ominęła pierwsza miłość oczami kobiety, różnego rodzaju bale też nie w roli kobiety, to siedzi w mojej świadomości i strasznie gniecie, ogólnie to będzie wiadomo siedziało do końca życia, nawet jak raz objawy znikną, to później z d... się znowu pojawią.

Confused to nie jest tak, byłam normalnym chłopakiem w sensie seksualności, bo o swoim TS z nazwy wiedziałam od 8 roku życia kiedy przeczytałam artykuł w zagranicznej prasie, coś pokroju : Pani Domu. Przed hrt faceci mnie kompletnie nie interesowali no chyba że jako koledzy w wyjściach na piwo. Ale faktycznie po rozmowie z psycho, uświadomiłam sobie że moje zapędy narcystyczne były już wtedy, uwielbiałam stać przed lustrem godzinam i się oglądać, w pewnym momencie nawet ćwiczyłam przed lustrem. A ojciec w domu nieświadomi w całej łazience zamontował lustra, więc miałam gdzie to robić. I chyba siebie, nieświadomie stawiałam jako wzór.

Jenny widzisz ja nic nie przeżywałam, nie miałam żadnej typowej chyba dla większości osób TS dysforii. Byłam ładnym chłopcem, do 10 roku życia wyglądałam jak dziewczynka, później miałam delikatną urodę, można powiedzieć że dziewczyny "szalały" na moim punkcie, zapraszały do siebie, chciały się umawiać na randki, kompletnie nie wiem skąd to się brało, ale w to nie wnikałam, później zaczęłam zajmować się sportem, po prostu lubiłam swoje ciało, fakt były elementy które mi nie odpowiadały, ale też bym się nie zamieniła na ciało większości dziewczyn.

Po prostu marzyłam o tej zmianie, ale takiej na moich warunkach, nie podejrzewałam że mówiąc A będę musiała w przeciągu trochę ponad roku przelecieć cały alfabet, działo się to szybko, to do czego jesteśmy jako osoby urodzone w jakiejś płci przyuczane latami, mnie zadziało się to w szybkim okresie, najbardziej przeżyłam najpierw szok w zmianie fizycznej, wzrost piersi był fajny, ale już utrata mięśni brzucha dobiła mnie, później jak powiedziałam inne postrzeganie mnie przez otaczających ludzi, wtedy jeszcze kręciły mnie dziewczyny, ale pamiętam jak kiedyś z jedną się umówiłam, a właściwie to Ona ze mną i pierwsze co usłyszałam to: Czy nie byłam kiedyś kobietą, bo mam taką urodę. Później nastąpiło jak wcześniej pisałam, przekierowanie na facetów, zaczęli mnie kręcić, zwyczajnie i to były mocne objawy. No ale co, pójdę do seksownego faceta, wysportowanego, taki jak z żurnala i powiem mu: podobasz mi się, może się spotkamy, ale mam między nogami "niespodziankę". Po prostu nie czułam tego, dodatkowo bałam się że nawet jeśli tak zrobię to nie będzie to. Wiem że to samolubne i w sumie nie powinnam tego mówić, ale jednak fizycznie w sensie organów nadal byłam "Nim" więc związek z facetem kojarzył mi się z jednym, w moim odczuciu. Bałam się : odrzucenia, bycia potraktowaną jak zabawka, albo coś egzotycznego, a w końcu ujawnienia. To nie była moja bajka.

[wendigo]

[confused]

Pamiętam jak na mojej jedynej wizycie u Dulki tenże lekarz opowiadał mi historię o swoim stałym pacjencie, który "zmienia płeć" co 4-5 lat. Najśmieszniejsze, że pan doktor chciał mnie tą anegdotką chyba uspokoić i rozweselić i niejako pokazać jakie to wszystko jest tak naprawdę niewinne (trafiłam do niego w bardzo złym stanie) a ja się mało nie zesrałam z przerażenia.