[Kalomea]

Daje sobie siana z wszystkimi ludźmi - nie radzę sobie w społeczeństwie (nie chodzi o ts a o zwykłe zawieranie relacji). Nie mam już na to nerwów i czasu. Z drugiej strony jestem skrajną ekstrawertyczką i brak kontaktu z 2 człowiekiem pogłębia moją depresję.

Niestety kontakt z 2 człowiekiem powoduje również deprechę bo robię sobie nadzieję, że na 1 rozmowie się nie zakończy a potem dostaje rozczarowanie. Znacie jakieś sposoby, aby przeżyć te życie całe całkowicie ograniczając kontakt z społeczeństwem aby nie dostać jakiejś grubszej choroby psychicznej albo schizy ?

[wendigo]

A nie możesz chodzić na jakieś grupy gdzie ludzie chcą twego samego? Czyli znajomości. Nie wiem kurs tańca, plastyczne, karaoke no cokolwiek...

[Lagertha]

Mi bardzo pomogło swojego czasu jak zaczęłam grać w pewnym klanie w CoD: BO, w każdym razie najbardziej pomogło to, że z tymi ludźmi normalnie mogę sobie pogadać o wszystkim na TeamSpeak. I chodź na co dzień jest sama, to sama możliwość by pogadać z żywym człowiekiem daje bardzo wiele.

Mi bardzo pomogło swojego czasu jak zaczęłam grać w pewnym klanie w CoD: BO, w każdym razie najbardziej pomogło to, że z tymi ludźmi normalnie mogę sobie pogadać o wszystkim na TeamSpeak. I chodź na co dzień jest sama, to sama możliwość by pogadać z żywym człowiekiem daje bardzo wiele.

[Hjalmar]

Mi też instynkt społeczny sprawia sporo problemów. Trochę trudno sobie z nim poradzić, to coś jak instynkt samozachowawczy pod tym względem internety są najlepsze. O ile spotkanie z ludźmi jest szalenie męczące, to kontakt na odległość jest o wiele lepszy.

[Kalomea]

[wendigo]

To może bardziej specyficzne grupy typu rycerstwo - jak ktoś ma takie hobby to się raczej na nim skupia niż na czymś innym typu pisanie esów Ok, rycerstwo może nie być też akurat w Twoim guście ale no może coś podobnego.

Co do znajomości internetowych to hmm... Mam ponad 100 osób na GG, pewnie z jakąś dwusetka gadałem, z tego mam 3, no może 4 bliskie przyjaciółki. Czy to dobry bilans? Nie wiem. Sama oceń. A teraz jak je poznałem, bo to chyba ważne dla Ciebie. No więc dwie dzięki temu że piszę bloga (one zaczęły komentować), trzecią przez jej bloga (aczkolwiek wcześniej trafiłem na jej stronę i forum i mnie zainteresowała autorka bo się tym samym interesujemy), czwartą na forum o serialach. Jaki z tego wniosek? Że blogi to fajna opcja albo chociaż fora tematyczne.
A teraz jak utrzymać znajomość dłużej niż 40 min? Nooo przede wszystkim nie zawsze trzeba od razu 40 min. gadać, można po 20 za to codziennie ale po prostu z obu stron musi być też chęć ' gadania o niczym' bo przecież jak juz się poznacie to nie będzie o czym gadać, a nie ma opcji żeby się jeszcze po 5-10 latach nie poznać całkiem (a tyle znam moje przyjaciółki). I są dni gdzie mnie pyta "to ci tam?" A ja odpowiadam że naprawdę nic no bo co, wstałem rano o 12:00, poszedłem na drugą zmianę do pracy, w pracy to co zwykle, bo naprawdę nic ciekawego, przyszedłem no i jestem Także to też jest normalne nie zawsze będą tematy.

[Freja]

[Lagertha]

[Kalomea]

Łapie mnie rezygnacja
chyba powinnam to olać i robić w życiu tak, aby zrealizować inne cele i mieć pieniądze na swoje rzeczy a w razie jakby psychika całkiem wysiadła to pójść w wiadome rozwiązanie

Powoli dochodzę do wniosku, że należę do osób które nigdy nie będą mieć znajomych z niewiadomego powodu

[Lagertha]

[wendigo]

[Ryu]

[wredna_zdzira]

Mi pomaga interakcja z ludźmi w realu.

Otóż np... wracam sobie kiedyś do domu po spacerze, a z kamienicy pluć na mnie zaczęły cygańskie dzieci tak +/-12 lat. Ale nie, że na mnie bo na mnie. Na tych co wcześniej szli też pluli, tylko nie skojarzyłam.

To wzięłam kawałek cegły i wyj...m im okno (mam nadzieję, że łeb też któremuś rozbiłam), wykonując następnie pośpieszne przegrupowanie w stylu Hannibala pod Kannami. Barbarzyńcy z Cyganii nie podjęli jednak za mną pościgu obawiając się prawdopodobnie zasadzki a może też z powodu niskiego morale.

Miałam potem dobry humor 2 tygodnie!

Mi pomaga interakcja z ludźmi w realu.

Otóż np... wracam sobie kiedyś do domu po spacerze, a z kamienicy pluć na mnie zaczęły cygańskie dzieci tak +/-12 lat. Ale nie, że na mnie bo na mnie. Na tych co wcześniej szli też pluli, tylko nie skojarzyłam.

To wzięłam kawałek cegły i wyj...m im okno (mam nadzieję, że łeb też któremuś rozbiłam), wykonując następnie pośpieszne przegrupowanie w stylu Hannibala pod Kannami. Barbarzyńcy z Cyganii nie podjęli jednak za mną pościgu obawiając się prawdopodobnie zasadzki a może też z powodu niskiego morale.

Miałam potem dobry humor 2 tygodnie!

[Freja]

[aneta]

To nie świat zamyka się na nas , tomy zamykamy się na świat . Bo najłatwiej jest zejść z drogi jeśli napotykamy jakiś opór , pokonanie go wymaga od nas wysiłku. Być może sama budujesz wokół siebie mur i liczysz że to ten drugi człowiek zacznie go przełamywać. Niestety tak się nie dzieje. My transi skazani jesteśmy na walkę , jeśli jej nie podejmiemy to po nas. Sama w pracy miałam pewne problemy z powodu farbowania włosów , ale jeśli obraziłabym się na tych co komentują mój kolor włosów to straciłabym 25% kolegów , starałam się to jakoś tłumaczyć lub obracałam to w żart ,po jakimś czasie przywykli do tego że jestem trochę dziwakiem. Dzięki temu nadal mam przyjaciół.
A co do sposobów na przeżycie życia w odosobnieniu to przychodzi mi do głowy tylko jeden pomysł, żeby wyjechać do Tybetu i spędzić tam przynajmniej kilka lat ii powiem Ci , ze sama chciałabym to zrobić.

To nie świat zamyka się na nas , tomy zamykamy się na świat . Bo najłatwiej jest zejść z drogi jeśli napotykamy jakiś opór , pokonanie go wymaga od nas wysiłku. Być może sama budujesz wokół siebie mur i liczysz że to ten drugi człowiek zacznie go przełamywać. Niestety tak się nie dzieje. My transi skazani jesteśmy na walkę , jeśli jej nie podejmiemy to po nas. Sama w pracy miałam pewne problemy z powodu farbowania włosów , ale jeśli obraziłabym się na tych co komentują mój kolor włosów to straciłabym 25% kolegów , starałam się to jakoś tłumaczyć lub obracałam to w żart ,po jakimś czasie przywykli do tego że jestem trochę dziwakiem. Dzięki temu nadal mam przyjaciół.
A co do sposobów na przeżycie życia w odosobnieniu to przychodzi mi do głowy tylko jeden pomysł, żeby wyjechać do Tybetu i spędzić tam przynajmniej kilka lat ii powiem Ci , ze sama chciałabym to zrobić.

[Wild]

[aneta]

,,A uciekając dasz satysfakcję każdemu zakompleksionemu perfekcjoniście z własną "idealną "wizją poprawności którego utwierdzisz w jego przekonaniu że to on jest ok a ty be i że to jego przekonanie jest uniwersalne."


Nie mam wizji poprawności , mało tego jestem bardzo niepoprawna , a ucieczka? To mój sposób na życie ,które i tak zakończy się....!

,,A uciekając dasz satysfakcję każdemu zakompleksionemu perfekcjoniście z własną "idealną "wizją poprawności którego utwierdzisz w jego przekonaniu że to on jest ok a ty be i że to jego przekonanie jest uniwersalne."


Nie mam wizji poprawności , mało tego jestem bardzo niepoprawna , a ucieczka? To mój sposób na życie ,które i tak zakończy się....!

[Wild]