[wozzo2015]

Mam jedno ważne pytanie.
Jaką funkcję pełnią w tym całym leczeniu rodzice?
Mają coś do gadania?
Przed 18 na pewno, ale potem, to nie wiem jak wyglądają sprawy. Wiem, że w sądzie muszą być. Bo, można powiedzieć, mam duży konflikt z rodzicami w tej chwili, który dotyczy właśnie leczenia.

[Freja]

Jeżeli jesteś od nich zależny finansowo, to mają zawsze bardzo dużo do powiedzenia na wszystkie możliwe tematy, nie tylko odnośnie transseksualizmu.

Jeśli jesteś niezależny, to mogą mieć coś do powiedzenia, ale ty nie musisz już tego słuchać.

[Maja]

z rodzicami warto miec dobry kontakt i jesli tylko sie da to trzeba o ten dobry kontakt zabiegac. Jednak rodziny sie nie wybiera i jesli sa to ludzie takiego pokroju ze nie przemowisz do rozsadku to nalezy postraszyc ze na starosc oddasz ich do domu starcow, zostana sami wtedy gdy beda najbardziej potrzebowac pomocy itp. Nie patyczkowac sie bo wlasnego szczescia dla satysfakcji rodziny sie nie poswieca. Oczywiscie musisz byc niezalezny finansowo to podstawa samodzielnego dojrzalego zycia.

[Lagertha]

[wozzo2015]

Usamodzielnienie się w moim przypadku będzie bardzo trudne. Załóżmy, że chciałbym zacząć już po 18 (bo teraz nie ma szans, trzeba mieć zgodę rodziców), to już musiałbym zbierać jakieś pieniądze. A w tym jestem najgorszy
Boję się tylko o to, ze oni w ogóle nie zrozumieją, i nawet jak się wszystko uda, to nie będą mnie chcieli znać.

[IzaIzulka]

Nim moja mama ujrzała jak cierpię i wyciągnęła odpowiednie wnioski to minęło kilka lat. Na początku mnie kontrolowała i uznawała, że to jakieś zboczenie. Mam mamę ogólnie starszej daty, ale gdyby nie ona to pewnie nadal bym nie chciała żyć. Kazała mi pójść w końcu do psychologa i sobie pomóc. Gorzej z moim ojcem... ciężko powiedzieć czy to kiedyś zaakceptuje...

Mając po swojej stronie rodziców można dużo zyskać. Pewną stabilizację w głowie. Nie wiem co by było, gdybym miała mamę przeciwko sobie. Pewnie bardzo ciężko.

[Alex]

[wozzo2015]

Oj nie wiesz jak bardzo bym tego chciał...
Wyoutowałem się oficjalnie 3 dni temu, i od tego czasu ciągle słyszę groźby.
A to, że mi ma przejść, że niby dorastam, a to że wyobrażam sobie nie wiadomo co.
Babcia stwierdziła, że jak jednak się zmienię w faceta, i prze to mojej mamie odbije, to mnie zabije xd
No i chodzę z tym do psychologa, który uważa że lepiej będzie też z rodzicami chodzić, żeby się oswoili z tą wiadomością. Tyle że moja mama jest przekonana, iż chodzę tam po to, aby wybić sobie ten pomysł z głowy, a nie żeby sobie poradzić z tym całym gównem jakim jest mój transseksualizm.
Teraz, to już szczerze nienawidzę swojej rodziny.

[Alex]

Nie wygląda to zbyt kolorowo. Nie masz przed sobą perspektywy wyprowadzki na studia czy coś? To mogłoby okazać się niemalże zbawienne dla Ciebie i może nawet dla Twoich relacji z najbliższą rodziną.

Nie próbowałeś podrzucić rodzicom jakichś artykułów, filmików, zdjęć? Może napisz do nich list / maila, w którym zawrzesz wszystko, co czujesz odnośnie swojej transseksualności? Często takie rozmowy są zbyt emocjonalne, by zawrzeć wszystkie informacje, jakie się chce przekazać. Myślę, że po jakimś czasie wizyta u psychologa z rodzicami będzie wskazana, jeśli nadal nie będzie do nich docierać.

[wozzo2015]

Na razie tylko staram się ich tam zaciągnąć.
A studia mam w planach, tyle że uczelnia jest ok. 60 km ode mnie, więc samochodem da radę jechać. Zresztą, chyba byłby za duży szok dla nich, gdyby po studiach przyjechał Cezary a nie Paulina

[Alex]

Dojeżdżanie na uczelnię wydaje się być mega niewygodnie, jeśli mówimy o studiach dziennych.

Zawsze można przyjeżdżać do domu raz na jakiś czas, jak zacznie coś się zmieniać na pewno zauważą i chyba przywykną. Jakbyś tak po mega długim czasie przyjechał z brodą to chyba mogliby paść na zawał. No, ale póki co gdybamy.

[wozzo2015]

[Lagertha]

[Ryu]

[Alpaka]

[wozzo2015]

[Maja]