[Rockman]

Witam wszystkich, postaram się streścić moje rozważania i pytania.
Zacznę od tego, że jestem zdecydowany na tranzycję (no chyba że w diagnozie-badaniach wyjdzie inaczej). Od zawsze towarzyszyły mi standardowe "objawy" TS: Nienawiść do własnego ciała, okres niczym kara za grzechy, nagminne garbienie się w celu ukrycia cycków, strzelanie piorunami (zazwyczaj do siebie w głowie) jak jacyś faceci przepuszczali mnie w drzwiach itd. Na chwilę obecną sporo osób myli mnie z facetem, mimo że noszę długie włosy (żebyście widzieli jak ta szopa przyciąga dziewczyny) , czasem założę rurkowate spodnie, no generalnie nie parzą mnie niektóre kobiece elementy, wręcz je lubię.
Nie chcę byś TruTS i tej racji popełniam tego posta, bo mianowicie:
1.Najbardziej żenuje mnie mój głos, bo nawet gdy passing się uda muszę go zniweczyć odezwaniem się.
2. Cycki. Mimo że małe, to wciąż mam niesamowity dyskomfort z racji ze je mam (widać je).
Do reszty "mankamentów" kobiecości zdążyłem przywyknąć, dlatego że można je ukryć (choćby okres) przed światem zewnętrznym.
Nie chodzi o to, że się boje zmian, bo ich pragnę, boję się o zdrowie. W tranzycji chodzi mi głównie o dobre samopoczucie psychiczne a wiem że uzyskam je tylko w ten sposób. Nie chcę byście pomyśleli, że nie jestem do końca pewny bo jestem. Pytanie do was czy takie widzenie się ma szanse przejść u lekarzy? Czy mogę świadomie zacząć branie testosteronu, wiedząc, że za 2-3 lata mogę przestać? Boję się wszystkich zdrowotnych powikłań po wieloletnim braniu testo, a wiem że samo obniżenie głosu +'jedynka' już byłaby dla mnie szczytem marzeń. Jaka cześć efektów na testo ma szansę się utrzymać po zaprzestaniu brania?
Dziękuję za wszystkie sensowne odpowiedzi z góry!

[sza]

Cytat:

Pytanie do was czy takie widzenie się ma szanse przejść u lekarzy?

Szczerze? Odnoszę wrażenie że z punktu widzenia najpopularniejszych teorii na tematy transowe u lekarzy w Polsce, większość pewnie by ci hormonów nie dała. Ale to nie znaczy, że słusznie - w to nie chcę tutaj wnikać skoro piszesz że jesteś zdecydowany i wiesz czego chcesz - tzn. zamierzasz spędzić resztę swojego życia jako mężczyzna, biorąc testosteron i tak będąc odbierany przez innych ludzi.

Cytat:

Czy mogę świadomie zacząć branie testosteronu, wiedząc, że za 2-3 lata mogę przestać?

Hormony to nie zabawka, albo je bierzesz całe życie albo wcale. No chyba, że chcesz szybko umrzeć. No i rak jajników jest po czymś takim bardzo możliwy jeżeli ich nie wytniesz...

Cytat:

Pytanie do was czy takie widzenie się ma szanse przejść u lekarzy?

Szczerze? Odnoszę wrażenie że z punktu widzenia najpopularniejszych teorii na tematy transowe u lekarzy w Polsce, większość pewnie by ci hormonów nie dała. Ale to nie znaczy, że słusznie - w to nie chcę tutaj wnikać skoro piszesz że jesteś zdecydowany i wiesz czego chcesz - tzn. zamierzasz spędzić resztę swojego życia jako mężczyzna, biorąc testosteron i tak będąc odbierany przez innych ludzi.

Cytat:

Czy mogę świadomie zacząć branie testosteronu, wiedząc, że za 2-3 lata mogę przestać?

Hormony to nie zabawka, albo je bierzesz całe życie albo wcale. No chyba, że chcesz szybko umrzeć. No i rak jajników jest po czymś takim bardzo możliwy jeżeli ich nie wytniesz...

[Hjalmar]

Nie musisz brać jakichś kosmicznych ilości tego testosteronu. Ja też z racji zdrowotnych podłażę jak (głodny) pies do jeża - zeżreć by się chciało, ale kolczaste to. A ponoć można przy niskich dawkach i powinno dać raczej androgyniczny efekt i minimalizować ryzyko łysienia - może to cię by urządzało? Jeśli by zdrowie się rypło i trzeba było zrezygnować (bo tak rozumiem pytanie o przestanie po kilku latach), powinien zostać niższy głos, zarost, takie rzeczy, przynajmniej sądząc z niebinarnych źródeł. Ale jeśli nie masz końskiego zdrowia, to huśtawki hormonalne nie są za dobrym pomysłem, więc jednak pozostaje kwestia II operacji. Jak nie chcesz jej robić, a brać testosteron, to będziesz musiał naprawdę ostro się przyłożyć do badań prewencyjnych, ryzyko jest spore.
A i lekarze raczej będą kręcić nosem na brak konkretnej decyzji i hormonów na dwa-trzy lata nie dadzą. Przynajmniej w Polsce wygląda mi to raczej na wte albo wewte, bez pośrednich rozwiązań, bo na Zachodzie bywa hulaj dusza.

[sza]

A pamiętacie o prostszych rzeczach - ćwiczenia, ciuchy, praca nad ciałem i stylem? To doskonale może dać efekt androgynii. I co najlepsze nie jest nieodwracalne czego nie można powiedzieć o działaniu testosteronu, i gdy ktoś bardzo niebinarny jednak będzie chciał się ustatkować w życiu i zdecydować na którąś z płci, nie będzie musiał płacić do końca życia za błędy młodości.

A pamiętacie o prostszych rzeczach - ćwiczenia, ciuchy, praca nad ciałem i stylem? To doskonale może dać efekt androgynii. I co najlepsze nie jest nieodwracalne czego nie można powiedzieć o działaniu testosteronu, i gdy ktoś bardzo niebinarny jednak będzie chciał się ustatkować w życiu i zdecydować na którąś z płci, nie będzie musiał płacić do końca życia za błędy młodości.

[Hjalmar]

Ale Rockman nigdzie nie określił się jako niebinarny, tylko że obawia się efektów zdrowotnych.

[sza]

Aha, to trochę nie zrozumiałam. Miałam wrażenie, że on planuje tylko 2-3 lata brać testosteron, a potem przestać, i tego efektów ubocznych właśnie się boi. Tym bardziej, że nie napisał nic, co sugeruje, że jest binarny...

Aha, to trochę nie zrozumiałam. Miałam wrażenie, że on planuje tylko 2-3 lata brać testosteron, a potem przestać, i tego efektów ubocznych właśnie się boi. Tym bardziej, że nie napisał nic, co sugeruje, że jest binarny...

[Hjalmar]

No ja rozumiem, że nie tru TS, bo gotowość zatrzymania się po jedynce jako wystarczającej i obawie przed wieloletnim stosowaniem testosteronu, ale tożsamość męska i chęć życia jako facet jest zdecydowana. Ale hm, może poczekajmy, aż sam autor powie, co miał na myśli

[Rockman]

[Hjalmar]

Skoro jesteś zdecydowany, 100% pewności, to ewentualnie popatrzeć i poczekać, jak organizm zareaguje i jak się będziesz na nich czuć. Nie zakładaj z góry, że organizm źle zareaguje, nie musisz też brać kosmicznych dawek, ludzie biorą małe i jest git. Tak z góry to nie bardzo można stwierdzić, że to albo tamto na pewno będzie dla ciebie zdrowsze. Może być, że organizm się ucieszy na inny hormon i będziesz się czuć świetnie, a wątpliwości się rozwieją, może być też tak, że zacznie strzelać fochami i trzeba będzie ponownie przemyśleć kwestię, ale tego się przewidzieć tak łatwo nie da. Jeśli będzie trzeba zrezygnować - to będzie trzeba i tyle.

[wendigo]

[sza]

Cytat:

Oj, ja chyba muszę jakąś notkę napisać o tych kombinacjach z hormonami, bo widzę, że to ostatnio temat na topie

A potem po detranzycji gada się że transseksualizm nie istnieje, że środowisko okłamało, i to wina wszystkich wokół że wzięło się hormony.

Kilka razy to już słyszałam.

Cytat:

Oj, ja chyba muszę jakąś notkę napisać o tych kombinacjach z hormonami, bo widzę, że to ostatnio temat na topie

A potem po detranzycji gada się że transseksualizm nie istnieje, że środowisko okłamało, i to wina wszystkich wokół że wzięło się hormony.

Kilka razy to już słyszałam.

[Hjalmar]

No to w takim razie czekam na post o hormonach, bo mi się coś wiedza nie zgadza. Pewnie złe internety czytam.

[wendigo]

Z drugiej strony nie jestem lekarzem ale z mojego doświadczenia tyle mogę powiedzieć: lepiej trochę za dużo teścia, niż za mało.
Nie, naprawdę, dla mnie pomysł odstawienia testosteronu na jakimkolwiek etapie jest tak kosmiczny, że aż trudno to skomentować.
Ale ciekawy jestem co czytasz Hjalmar, bo ja się z takimi strasznymi opisami nie spotkałem Najczęściej to ludzie właśnie o wątrobę się boją (co już skomentowałem), nadciśnienie (jakby nie była to dolegliwość już wręcz jakoś "normalna" w dzisiejszych czasach: "W 2000 roku 972 miliony dorosłych ludzi na świecie chorowało na nadciśnienie tętnicze, z czego 639 milionów w krajach rozwijających się gospodarczo. Przewiduje się, że w 2025 będzie na świecie 1,5 miliarda osób z nadciśnieniem" /z wikipedii/ - no nie wszyscy oni są TS ), nadkrwistość (znam jednego z tym /ale tutaj, nie w PL/, po prostu chodzi raz w miesiącu na upust krwi) i kości (to też już napisałem: właśnie niedobór hormonów jest problemem).
W zasadzie każdy człowiek, nie tylko TS, powinien dbać o siebie i się badać profilaktycznie. To chyba jest jasne? A jeśli się będziemy badać profilaktycznie, to takie drobiazgi jak powyższe (tak, uważam że w dzisiejszych czasach są to drobne dolegliwości) da się bez problemu utrzymać w ryzach.

[Hjalmar]

Akurat straszne informacje mam z codzienności, bo mój organizm na każde wahanie byle hormonika (i na każdy lek) reaguje kompletnym obłędem. Jakaś minimalna niedoczynność tarczycy i jestem nie do życia. Skok progesteronu czy innego syfu? Świetnie, zafunduje sobie dziką reakcję alergiczną, będzie fun. Przy okazji może jakiś wrzodzik do kompletu? Yay. Impra! Nawet zakładając, że to mój organizm jest wariatem i reszta nie reaguje takim kociokwikiem, może wystąpić uczulenie na hormon, różne okropne rzeczy mogą się stać. Więc akurat mogę sobie wyobrazić konieczność przemyślenia, czy testosteron na pewno nie szkodzi więcej niż pomaga.
A straszne opisy łysienia spędzają mi sen z powiek (na szczęście po testosteronie się nie rośnie, uff, inaczej pozostałoby się tylko powiesić), bo sztos testosteronu na dużych dawkach ma spore szanse uruchomić te tam paskudne geny. Kwestia priorytetów, mi akurat sprawa kudłów nie wisi i nie powiewa. Rockmanowi, sądząc po poście, też nie.

[wendigo]

Ok, przyznaję, może rzeczywiście niektórzy dużo bardziej odczuwają wahania hormonalne, ja prawie wcale - fakt, tego nie wziąłem pod uwagę. Jeśli ktoś z tarczycą ma problem, to generalnie ogólnie też musi być pod kontrolą ze względu na tarczycę - ale to też jest chyba jasne.

Nie może wystąpić uczulenie na hormon (z tego co wiem), może wystąpić uczulenie na składnik leku hormonalnego - wtedy trzeba go zmienić. I są tacy w Polsce co nie mogą brać Omnadrenu/Prolongatum (wtedy biorą Nebido), W Niemczech już z resztą chyba całkiem wycofano odpowiedniki naszej Omki/Prolo (i jest tylko Nebido albo żel), no oczywiście nie byłoby dobrze gdyby to samo stało się w Polsce, bo jednak koszty Ale tu problemem należy rozwiązać starając się o refundację testosteronu a nie odstawienie.

[Rockman]

Dziękuję wszystkim za odzew.
Co do półśrodków- oczywiście jeśli będę brać to zalecaną dawkę testosteronu. I chyba wezmę to po prostu na rozwagę- jeśli nie będzie rewolucji, problemów i tysięcy włosów na szczotce to oczywiście będę konsekwentnie dążyć do całości zabiegów. Jeśli okaże się, że teść nie koniecznie będzie mieć dobroczynny wpływ- po prostu przestanę. Trzeba działać póki organizm młody i silny. A z wypowiedzi współbiedsiadników niedoli którzy przestali, chyba nie mieli z tego olbrzymich problemów, a jeśli ktoś takie miał z chęcią posłucham

[wendigo]

[Noctem]

Czy mógłbym prosić o przytoczenie jakiś wyników badań dotyczących zwiększonej zachorowalności k/mów na raka jajników? I jakiś spis dramatycznych skutków wieloletniego brania teścia? I nieregularnego też?

Z własnego doświadczenia rzec mogę tyle: przestajesz brać hormony, to najpierw wraca okres, huśtwaka hormonalna jest nie do zniesienia, nie masz na nic siły i głos się niestety podwyższa. Nigdy nie miałem przerwy dłuższej niż trzy-cztery miesiące, ale przypuszczam że po odpuszczeniu na rok głos będzie już miał niestety żeńską barwę. Sylwetka też miewa skłonności do robienia się jeszcze bardziej krągłą w biodrach i udach, niż przed ts (to widzę po dwóch kumplach, którzy rzucili teścia). Łysina natomiast niezawodnie pozostaje

Najdurniejszy scenariusz to wyciąć sobie wszystko po czym dać spokój z teściem. Lepiej już nic nie wycinać, jeśli nie jesteś pewny czy dasz radę brać do końca życia. Ja np. mam notoryczne problemy z dostępnością hormonów, stąd zdarzyły mi się trzy a może cztery przerwy w dostawie, które mocno odchorowałem na bieżąco, patrz wyżej (biorę od 8 lat). To regularne branie zastrzyków do końca życia, może zacząć nużyć i męczyć po jakimś czasie. Jeszcze jeśli nie będziesz umiał sobie zrobić sam i będziesz musiał dymać do piguły...

[Taliesin]

[wendigo]

To ju lepiej nie dokończyć niż odciąć organizm od hormonów w ogóle.

@Noctem
Fakt, wyniki byłyby dobre. Ale co do nieregularności to myślę, że ryzyko jest takie samo jak przy niedoborze - przestajesz organizmowi dostarczać testosteron, a on zanim rozkręci znów żeńskie to zostajesz z niedoborem wszystkich (więc znowu: osteoporoza). To tak na logikę.

[Noctem]

wendigo, z osteoporozą to słuszna uwaga.

Taliesin, a kto tak powiedział? Nic nie muszę Mogę robić co mi się żywnie podoba. Jak mi się spodoba, mogę nadać mojej macicy imię i sobie z nią gadać przy porannej kawce i, dzięki wszelakim bóstwom, nikomu nic do tego Jako że granice tego, co jest tranzycją, a co nie, tak się rozmyły (na tym forum tych granic właściwie nie ma, bo prawie każdy ma własny pogląd na ten temat) że to sprawa indywidualna. Ja np. długie lata poświęciłem, żeby pogodzić się z tym, że nie będę miał cis-penisa i cis-mężczyzną w tym życiu nie będę. Flaków sobie nie wyciąłem, bo to ból [terefere] (no, brzucha), kupa forsy i jako człowiek pracująco-uczący się nie mam czasu, żeby wypaść z życia na kilka tygodni rekonwalescencji. A nawet, jakbym miał i czas i forsę i nerwy na to, mógłbym tego nie chcieć ze zwykłego kaprysu. I mimo to uważam, że moja przemiana jest dokończona. Jeśli ktoś uważa inaczej, wisi mi to i powiewa. Czego i wszystkim innym życzę

[wendigo]

Fakt, że histerektomia kosztuje, chociaż jest taniej niż kiedy ja robiłem no i można kombinować na NFZ. A jak się to wytnie, to można zmniejszyć dawkę testosteronu - więc długofalowo to oszczędność Wypadnięcie ze szkoły/pracy to faktycznie może być problem i na to nie mam pomysł, chyba że wakacje

[Noctem]

Na zmniejszenie dawki testo też wspaniale działa ruszenie dupska i schudnięcie, o ile się ma nadwagę. Przetestowałem, polecam xD

[Riff_Raff]

[Noctem]

Głos nawet po braniu 10 lat i zaprzestaniu nie pozostanie taki, jaki jest za brania. Będzie się po czasie brzmiało, jak mutujący chłopiec.

[Rockman]

[wendigo]

[Riff_Raff]

[Wild]

Jestem po zmianie dokumentów po I op i po hormonach od końca 2007 czy początku 2008 roku je biorę. Nie rób II i III jeśli tego nie chcesz, nie musisz tego robić, nieważne co mówią tru ts. Sam nie wiem czy kiedyś nie przestanę z hormonami tylko że ja już mam zmienione dane, więc nie wiem jak będzie mój wygląd po zaprzestaniu ts się zmieniać. Jednak co do operacji zwlaszcza powyzej I pochopnych decyzji nie warto podejmować wierz mi.

[wendigo]

Hmm... ale tak właściwie to nie wiem czemu dla niektórych II operacja jest aż tak problematyczna? Przecież tych bebechów nie widać, a mogą np. boleć (więc lepiej jak ich nie ma )...

[Hjalmar]

[wendigo]

Ale też nie przesadzajmy, AŻ taki problem to też nie jest, nadal można super wyglądać:
http://www.google.pl/imgr...CFYgQLAoddlkNRg

https://s-media-cache-ak0.pinimg.com/736x/7d/99/02/7d99023aa6ab2c8c997bd1637db8a7c5.jpg

https://www.maximumwallhd...lysy-elegancki/

[Hjalmar]

Kudły i lwia grzywa to podstawa mej tożsamości. I poczucia estetyki. I warstwa ochronna przed światem. Jak niby da się żyć bez oczu, uszu i karku schowanych przed światem? Nie pojmuję. Raz miałem krótsze i fobia społeczna jak się patrzy.

[wendigo]

No chyba że tak ale to , ja tak nie mam, noszę króciutkie Także najwyżej zostanę takim elegancikiem łysym

[Hjalmar]

Coś w ten deseń, c'nie?
Bez wuosuff się tak nie da a jak inaczej mam zostać wyczepisto gwiazdo rocka bez wuosuff. Nawet jak już będę mieć swój baryton, bo niech no mi się spróbuje coś innego od barytonu zrobić, no.

[wendigo]

No dobrze, na koncert rockowy to pasuje ale mam takiego gościa w pracy co ma taką fryzurę... No i cóż... Wygląda jakby się zatrzymał w latach osiemdziesiątych

[Hjalmar]

Dość słusznie się wydaje xD No ale taka subkultura, zawsze większość znajomych nosiła długie włosy.
A poza tym to. Kwintesencja mego podejścia do włosów xD Chociaż dopuszczam krótkie, jak fryz na szalonego naukowca. A poza tym zamierzam być szalonym profesorem. Muszę jeszcze tylko osiwieć.
Więc ten, rozumiesz. Włosy = życie.

[Wolf]

[Jieshou]

Cytat:

Lepiej już nic nie wycinać, jeśli nie jesteś pewny czy dasz radę brać do końca życia. Ja np. mam notoryczne problemy z dostępnością hormonów, stąd zdarzyły mi się trzy a może cztery przerwy w dostawie, które mocno odchorowałem na bieżąco, patrz wyżej (biorę od 8 lat). To regularne branie zastrzyków do końca życia, może zacząć nużyć i męczyć po jakimś czasie. Jeszcze jeśli nie będziesz umiał sobie zrobić sam i będziesz musiał dymać do piguły...

Nauczenie zrobienia sobie zastrzyków to nie jest taki duży problem, nie jest to trudne. Poza tym wielu mężczyzn po utracie jąder jest w tej sytuacji, podobnie - do końca życia. Wycinanie sobie czegokolwiek owszem jest głupotą jeżeli planuje się kończyć branie hormonów - tylko, że w takim razie lepiej ich nie zaczynać dopóki się nie będzie całkowicie pewnym.

Cytat:

Nie da się tego cofnąć lub odwrócić, a jeżeli masz jakiś naukowy dowód na prawdziwość Twojej teorii to z chęcią poczytam.

Całkowicie się nie da odwrócić, co nie znaczy, że przy zmniejszeniu się poziomu testosteronu nie zmieni się też brzmienie głosu. To nie jest tak czarno-białe.

Cytat:

Lepiej już nic nie wycinać, jeśli nie jesteś pewny czy dasz radę brać do końca życia. Ja np. mam notoryczne problemy z dostępnością hormonów, stąd zdarzyły mi się trzy a może cztery przerwy w dostawie, które mocno odchorowałem na bieżąco, patrz wyżej (biorę od 8 lat). To regularne branie zastrzyków do końca życia, może zacząć nużyć i męczyć po jakimś czasie. Jeszcze jeśli nie będziesz umiał sobie zrobić sam i będziesz musiał dymać do piguły...

Nauczenie zrobienia sobie zastrzyków to nie jest taki duży problem, nie jest to trudne. Poza tym wielu mężczyzn po utracie jąder jest w tej sytuacji, podobnie - do końca życia. Wycinanie sobie czegokolwiek owszem jest głupotą jeżeli planuje się kończyć branie hormonów - tylko, że w takim razie lepiej ich nie zaczynać dopóki się nie będzie całkowicie pewnym.

Cytat:

Nie da się tego cofnąć lub odwrócić, a jeżeli masz jakiś naukowy dowód na prawdziwość Twojej teorii to z chęcią poczytam.

Całkowicie się nie da odwrócić, co nie znaczy, że przy zmniejszeniu się poziomu testosteronu nie zmieni się też brzmienie głosu. To nie jest tak czarno-białe.

[Wolf]

[southener]

Wydaje mi sie ze jak przerywa sie branie hormonow to glos podwyzsza sie. Jak pojechalem na 2-ke to przez operacja przez jakis czas nie bralem testoseronu. W szpitalu spedzilem poltora tygodnia. Jak wracalem do domu to jak sie odezwalem to ludzie zaczynali do mnie mowic per 'pani' chociaz wtedy juz bylem od 2 lat na hormonach i zmiany w wygladzie zaszly spore - na tyle ze jak bralem testosteron w wyznaczonych odstepach czasu to nikt mnie juz nie bral za kobiete. Potem ta kilkutygodniowa przerwa i nagle ludzie zaczeli mnie odbierac zupelnie inaczej. Bralem wtedy testosterum prolongatum ktory jest aktywny w organizmie przez tydzien

[Wild]

wydaje się że się podwyższa ale nie jestem pewien czy brzmi jak przy mutacji czy po prostu zmieni barwę i stanie wyższy

[wendigo]

Dlatego generalnie Jieshou i Wolf dobrze mówią, więc czytać i wziąć sobie do serca radzę...

[Hjalmar]

Sądząc po innych postach, Defiant był raczej zdecydowany. Zresztą ja też, i nie rozumiem, jak można obawę o włosy nazywać bzdurą. Będę przez to wywalać moją ukochaną kasę na dziwne specyfiki blokujące DHT, nie obrażać więc mej kasy, która się poświęci heroicznie w imię mej grzywy bujnej a lwiej. Zresztą jeśli mi organizm nie zwariuje po T, to mnie generalnie wątroba nie obchodzi... czy też raczę wierzę w nią i jej odporność. Wytrzymała dwa lata łojenia wódy dzień w dzień, to jakiś mały hormonik w rozsądnej dawce też wytrzyma.

[southener]

Testosteron pozwala Ci zyc w zgodzie z tym jak sie czujesz. Ksztaltuje w Tobie cechy ktorych ludzie zwykle oczekuja od mezczyzn. Zmiany psychiczne ktore zauwazylem po rozpoczeciu terapii hormonalnej:

Wieksza pewnosc siebie i stanowczosc

Wieksza determinacje w dazeniu do celu

Zanik leku przed ludzmi

Mniejsza emocjonalnosc w tym prawie calkowity zanik potrzeby zwierzania sie innym ze swoich problemow.
Kiedys bylem osoba ktora potrzebowala rozmowy z bliskimi na rozne tematy osobiste szczegolnie zas wtedy gdy cos bylo dla mnie problemem. Obecnie na etapie istnienia problem czuje wyrazna niechec do opowiadania o tym nawet najblizszym. Jezeli juz o czyms takim powiem to dopiero wtedy gdy rozwiaze konkrtetny problem. Wtedy czasami wspomne o tym bliskiej osobie na zasadzie ze cos takiego przezylem w swoim zyciu ale sobie z tym poradzilem. Kiedys odczuwalem cos w rodzaju ulgi gdy ktos mnie wysluchal I pocieszyl teraz proby pocieszania mnie wywoluja u mnie negatywne emocje cos w rodzaju ze ja tego nie potrzebuje wiec po co mi to mowisz.

Zainteresowanie sie otaczajacym swiatem
Przed testosteronem wiekszosc mych przemyslen dotyczyla sfery wewnetrznej - tego jak sie czuje jakie mam potrzeby psychicznie, czytalem sporo literatury psychologicznej aby zrozumiec swoja psychike
Po rozpoczeciu terapii hormonalnej moje mysli i zainteresowania zaczely ewoluowac w kierunku na zewnatrz. Bardziej zaczal mnie zajmowac otaczajacy swiat niz moja psychika. Zainteresowalem sie roznymi odkryciami z roznych dziedzin nauki, zaczalem wiecej myslec o polityce czy historii. Obecnie jesli przezywam silne emocje to zazwyczaj jest to zwiazane z tym ze cos ciekawego w ktoryms z powyzszych tematow odkrylem. (doswiadczam oczywiscie silnych emocji w zwiazku z uczuciem do bliskiej osoby ale to oczywiste)

Zmniejszenie wrazliwosci
Kiedys bardzo przejmowalem sie tym co ludzie o mnie pomysla np o moim ubiorze zachowaniu itp. Obecnie nie jest to dla mnie istotne i jak ktos nawet powie cos krytycznego na moj temat to nie rani mnie to juz tak bardzo jak kiedys. Jesli czyjas uwaga jest sluszna to po prostu staram sie zmienic, jesli uwazam ze czyjes uwagi byly bez sensu to je ignoruje myslac sobie przy tym: A co Ty tam wiesz na ten temat.

Gdy oceniam wszystkie te zmiany ktore we mnie zaszly pod wplywem testosteronu to stwierdzam ze teraz trudno byloby mi wyobrazic sobie zycie bez tego hormonu. Zrobil on tyle dobrego w moim przypadku ze trudno mi z tej perspektywy zrozumiec ludzi ktorzy chca byc facetami i funkcjonowac w oparciu o estrogeny. Rozumiem ze ktos nie moze poddac sie kuracji hormonalnej z powodow powaznej choroby. Jednak jesli ktos nie chce brac testosteronu bo np wypadna mu wlosy to takie myslenie wydaje mi sie po prostu smieszne.

[Hjalmar]

[southener]

Sorry, ze zle zrozumialem Toja wypowiedz. Niestety nie doprecyzowales w niej na co Ty i Defiant jestescie zdecydowani. Z innego tematu w ktorym Defiant sie wypowiadal wynika zas ze (cytuje): 'Nie widzi mi sie przyjmowanie hormonow do konca zycia' Tak wiec zrozumialem ze zgadzasz sie sie z tamtym uzytkownikiem co do odstawienia hormonow po osiagnieciu pozadanego przez Ciebie wygladu.

[Wolf]

[Hjalmar]

[southener]

Tylko ze jak jakis rodzaj testosteronu nie bedzie powodowal wypadania wlosow to moze sie okazac ze bedzie za to mial inne skutki uboczne, Taki np Omnadren chyba sprzyja wypadaniu wlosow ale za to jest jedynym rodzajem testosteronu ktory nie powoduje podwyzszenia cisnienia krwi. Nie wiem jak to jest z Nebido bo w artykule akurat nie wspominano o tym czy podnosi on cisnienie. Natomiast co do Omnadrenu to zgodzilbym sie ze to prawda bo biore go od wielu lat i cisnienie mam prawidlowe. Zmierzam do tego, ze decydujac sie na jakis konkretny rodzaj testosteronu powinnismy raczej kierowac sie tym co jest istotne dla naszego zdrowia. Hormony bedziemy brac do konca zycia i wazne jest to jak one wplyna na nasz organizm. Dzisiaj moze wydawac Ci sie ze wlosy sa bardzo wazne ale jak po latach brania jakiegos testosteronu okazaloby sie ze owszem oszczedzil on Twoje wlosy ale za to np. wpedzil by Cie w nadcisnienie to nie wiem czy wtedy tez uwazalbys ze wlosy byly tego warte.

[Wolf]

A to wybacz, faktycznie mogłem pomieszać ludzi. Co do dopasowywaniu leku do swoich potrzeb to absolutnie popieram w milionie procent. Sam zresztą, w miarę lepszego zarobkowania etc, zamierzam rozejrzeć się za droższymi alternatywami (skoro mnie stać a lepsze dla zdrowia) .
Podobno w stanach są wszczepy, które uwalniają odpowiednią dawkę przez określony czas (np. rok). To brzmi najciekawiej.

[wendigo]

Cóż... tabletki się dla nas nie nadają. Omnadren i Prolongatum... to są preparaty które bierzemy w Polsce z konieczności, w Niemczech na przykład ich odpowiedniki są już chyba całkowicie wycofane. Najlepszy jest żel (koło 240zł na miesiąc) ale jak dla mnie kłopotliwy bo wcierać trzeba codziennie i tam jakichś dodatkowych wymogów przestrzegać (czekać aż się wchłonie, kobiety nie przytulać zanim to nie nastąpi ) albo Nebido (około 500-600zł na 3 miesiące).

[Samantha1995]

Niewiem czy to offtop, sama moge przyznaj ze najgorzej na poczatku mialam wachania samopoczucia przez HRT, nawet mialam przez krotki czas (pol roku) depresje przez to.

Teraz umiem z tym zyc, moze to poprostu byl szok bo moje cialo doznalo cos nowego, ale naprawde na serio, ludzie ktorzy z hormonami zaczynaja powinny zapamietac ze hormony tak jak Wolf tez powiedzial, maja efekt na twoje cialo ale tez i umysl.

Tylko ze kazda osoba na to innaczej reaguje, ja dostalam tymczasowa depresje, znajoma trans chciala prawie popelnic samobojstwo i bardzo dobra kolezanka trans nie miala zadnych problemow.

Kazdy jest inny, i na kazdym dzialaja hormony innaczej.

[Sven]

[Wild]

Swan a ja podzielam zdanie o innych kwestiach, bo uważam że to nie hormony tylko inne podejście do pewnych kwestii wynikające z mądrości i dojrzewania. Chociaż hormony mogą mieć jakieś znaczenie. Chcę wiedzieć jak jest naprrawdę. Napiszę jak jest u mnie.

1. Nigdy nie bałem się ludzi, nie miałem depresji i innych bzdur choć łatwo nie miałem w szkole, więc o cudownym zniknięciu tych rzeczy nie było mowy.
2. Po rozpoczęciu terapii hormonalnej wyostrzył się pociąg do płci żeńskiej, kiedyś ta płeć była mi raczej obojętna, do płci męskiej nigdy nie czułem pociągu, choć probę takich związków mam za sobą to były nijakie. Więc w wypadku ts k/m hetero ten pociąg może się pewnie wyostrzać.
3. Ostatnio nieregularnie biorę hormony np. zamiast co 14 dni , co 19, raz co 13, raz co 20 i miewam jakiś mniejszy zapał do różnych czynności. Nie wierzę że to tylko wina hormonów, nie potrafię jednak ustalić co.
4. Co do głosu to pominę bo cały czas od 8 lat bywają tacy, którzy mówią do mnie per "Pani" w słuchawce telefonicznej albo gdy mnie nie widzą - kwestia jak artykuluję głosem.
5. Po rozpoczęciu terapii hormonalnej "cudownie" zniknęła moja nadwaga, jestem całkowicie inny niż przed, jakbym pokazał zdjęcia grube dziewczyny i chłopaki zzieleniliby z zazdrości. Ważę ok. 51,5 kilogramów. Ale uwaga - zmieniłem całkowicie nawyki żywieniowe i wcale nie oznacza że przy zaprzestaniu hormonów zrobiłbymn się jak gruba swinia
Najbardziej niepokoją mnie te zmiany nastroju, brak zapału przy nieregularnych strzałach. Być może to wynik tego że moje życie stało się monotonne i brakuje mi zajęć. Nie wiem. Z drugiej strony hormony obojęrne nie są. Poza tym, po latach strzałów trudniej się je robi, i zastanawiam się czy przypadkiem mniejsza część hormonu się wchłania.
Ale nie wierzę bym miał mieć jakieś myśli samobójcze po zaniechaniu / zawieszeniu terapii hormo. Tak czy inaczej nie chcę, wolę je brać - ale znowu kwestia zdrowotna.. Dochodzę wtedy do wniosku że trzeba tą II zrobić ale jak czytam np. pierwsze dowolne wątki o skutkach histerektomii to na pewno nie będę siebie okalec zał. Chodzi o to że teraz jestem okazem zdrowia a wycięcie sobie wewnętrznych narządów nie jest obojętne dla zdrowia. Uprzedzam wiem że mowa jest o wycięciu macicy nie jajników ale mimo to, chyba jajników też dla zdrowia nie jest obojętne. I nie chodzi o brak hormonów żeńskich a o
http://miesniakiusuniecie...c.php?f=13&t=24
http://www.forumginekolog...ek/65759/1.html

[Sven]

U mnie opisane przez Southenera zmiany zaszły nie na skutek testosternu - po prostu poszłam na psychoterapię. I dojrzałam też. Generalnie polecam psychoterapię na problemy typu lęk przed ludźmi i nadwrażliwość - skutecznie rozwiewa mitologiczne myślenie.

U mnie opisane przez Southenera zmiany zaszły nie na skutek testosternu - po prostu poszłam na psychoterapię. I dojrzałam też. Generalnie polecam psychoterapię na problemy typu lęk przed ludźmi i nadwrażliwość - skutecznie rozwiewa mitologiczne myślenie.

[Wolf]

[Wild]

no dałem przeciez linka a nawet dwa i tam powiklania nie wynikają z leczenia choroby a z samego faktu operowania i powiklan pooperacyjnych. Takie powiklania jak wypadanie pochwy, nietrzymanie moczu, bezpodstawne bóle - mnie przerażają i na pewno są powodem bym tej operacji nie przechodził - musialbym byc szalony by się na to godzić. Ale jestem otwarty jak mnie ktoś utwierdzi w przekonaniu że to bezpieczne uzasadni powod dla ktorego te kobiety zostały kalekami to co innego. Oczywiscie że będę sprawdzał wszystkie opcje, dlaczego mam się nie sugerować kobietami po operacji jajników? Czy KM inaczej przechodzą te same operacje? Pomijam kwestie braku hormonów bo powikłania opisane w linkach ich nie dot.

[Tomek1995]

ludzie ja ducha wyzionę jak to czytam...
Defiant dałeś linki do takich rzeczy że się boję...

[southener]

Calkowicie zgadzam sie z Wolfem w dwu kwestiach: nieszkodliwosci dwojki i wplywu testosteronu na psychike.

Jestem juz ponad 20 lat po 2ce i zadnych komplikacji zdrowotnych wyniklych z tej operacji nie zauwazylem. Co do powiklan po operacji wyciecia macicy to nalezy pamietac kto sie jej poddaje. My poddajemy sie jej w mlodym wieku gdy organizm jest w pelni zdrowy. Wiekszosc cis kobiet takie operacje przechodzi po 50r zycia albo I pozniej przy czym w tym momencie w ich narzadach trwa juz process chorobowy. Wtedy organizm reaguje inacze. Nalezy tez pamietac ze w starszym wieku nawet te kobiety ktore nie przechodzily zabiegu czesto cierpia na nietrzymanie moczu. Jednym z czynnikow jest to ze kobiety te urodzily dzieci. My dzieci nie rodzimy i jestesmy na ogol mlodzi gdy poddajemy sie temu zabiegowi wiec i skala powiklan jest mniejsza. Uwazam ze nie nalezy sie sugerowac takimi wynikami badan, gdyby takie badania przeprowadzono na kaemach to na pewno okazaloby sie ze komplikacje po tej operacji to rzadkosc

Jesli chodzi o dzialanie testosteronu to nawet nie wyobrazacie sobie co on moze zrobic z psychika. Dobrze ze nie bedziecie tak jak ja musieli sie o tym dowiadywac bo sytuacja w ktorej o tym sie dowiedzialem nie nalezy do przyjemnych. Zostalem postawiony przed alternatywa albo zycie na marginesie, bez pracy, bez pieniedzy, moze nawet w wiezieniu albo bede musial cos zrobic ze swoim zyciem, podjac pewne ryzyko. Ja podjalem to ryzyko i sie oplacilo.
Kiedys nie moglem utrzymac sie w zadnej pracy. Z kazdej mnie zwalniano z powodu konfliktow z innymi. Mialem tez dwa wyroki skazujace za pobicie. Byl taki czas ze po prostu juz sie nawet balem podejmowac prace bo wiedzialem jak to sie skonczy. Ostatni wyrok byl pozbawienie wolnosci w zawieszeniu wiec jakby w pracy doszlo znow do incydentu to poprzedni wyrok bylby pewnie odwieszony. Bylem wtedy na hormonach, po dwu operacjach i wielu latach zycia jako facet. W zwiazku ze sprawa sadowa bylem na obserwacji psychiatrycznej a z tamtad skierowano mnie na psychoterapie. Zdiagnozowano u mnie zaburzenia osobowosci. Na terapii w Warszawie bylem kilka tygodni ale z kazdym dniem czulem sie coraz gorzej. Interakcja z grupa i psychoterapeutami wyzwalala u mnie zachowania ktorych normalnie nie mialem jak np wybijanie okien, podnoszenie glosu na innych pacjentow. Dostalem w trakcie tej psychoterapii leki ale one nie zapobiegly bojce po ktorej zostalem wyrzucony z kliniki. Tak sie to wszystko skonczylo. Potem przez kolejne kilka miesiecy bralem leki ale te wpedzily mnie z koleji w depresje. Odstawilem leki i dalej zylem oficjalnie jako bezrobotny. Przyszlosc rysowala mi sie w czarnych kolorach bo nie moglem liczyc na spokojna starosc skoro nie pracowalem na swoja emeryture. Zarabialem jakies tam pieniadze na czarno ale bylo tego malo i oczywiscie nie oplacalem skladek emerytalnych bo mnie nie bylo na to stac. W koncu podjalem konkretna decyzje motywowana tym ze moja agresja po prostu wynikala ze strachu przed ludzmi. Wiedzialem ze na to jest dobry testosteron bo juz wczesniej uczynil mnie troche pewniejszym - chociaz nie na tyle jednak abym mogl spokojnie odpowiadac ludziom na ich zaczepki.
W porozumieniu z lekarzem podjalem eksperyment i oto co zaobserwowalem:
- po miesiacu od rozpoczecia zmienily sie moje potrzeby emocjonalne a mianowicie przestalem nagle potrzebowac obecnosci bliskiej mi osoby, rozmow z nia zwierzania sie ze swoich problemow. Minelo to po prostu jakby reka odjal. Bylo to dla nie o tyle dobre ze tamta osoba nie darzyla mnie taka sama sympatia jak ja. I niech mi nikt nie mowi ze to efekt dojrzewania skoro moje uzaleznienie emocjonalne od tej osoby trwalo latami i nagle w tym opisywanym przeze mnie momencie minelo pod wplywem testosteronu w kilka tygodni
- tez ok miesiaca od rozpoczecia podjalem prace, dosyc stresujaca gdzie czesto zdarzalo sie ze pod moim adresem kierowano wulgarne wyzwiska, robiono sobie rozne zarty, czasami smiano sie ze mnie. Ja sam siebie nie poznawalem bo to wszystko nie robilo na mnie wielkiego wrazenia, po prostu splywalo po mnie. Pomimo wielu rzeczy ktore kiedys sprawily by ze wybuchnalbym i komus dolozyl teraz nie doszlo w tej nowej pracy do zadnego incydentu. Na pewno nie bylo to spowodowane strachem przed konsekwencjami bo jedna z cech zaburzenia osobowosci ktora u mnie zdiagnozowano jest to ze dochodzi do aktow agresji pomimo swiadomosci grozacych za to konsekwencji. Potem podjalem kolejna lepiej platna prace i tez nigdy nie mialem w niej zadnych problemow w relacjach z ludzmi.
- lek ktory kiedys odczuwalem przed ludzmi tez zniknal i to tez stalo sie zaraz na poczatku eksperymentu. Pamietam w jednym tygodniu szedlem na silownie i jak zawsze odczuwalem lek i niechec do spotkania z ludzmi a 2-3 tygodnie pozniej szedlem tam sobie spokojnie bez zadnych obaw.
- rownie szybko zmienila sie moja wrazliwosc. To ze odczuwalem wczesniej lek przed ludzmi nie mialo jakiegos uzasadnienia w ich wrogich reakcjach wobec mnie. Wszyscy zachwowywali sie w miare poprawnie w stosunku do mnie tylko ja z jakichs powodow obawialem sie tego co powiedza, co sobie o mnie pomysla, obawialem sie ze cos zrobie nie tak. I nagle ta moja niepewnosc i obawy zniknely. Zaczelo mi byc obojetne to co sobie ktos o mnie pomysli, jak ktos mnie zaczepial slownie to potrafilem na to odpowiedziec natychmiast i dzieki temu nie gromadzilem w sobie negatywnych emocji ktore by pozniej wybuchly nagle i z wielokrotnie wieksza sila. Obecnie mam pewnosc siebie i jak cos mam przeciwko komus to mu o tym mowie. Nie kumuluje juz tak jak dawniej zlych emocji. Nie mam wybuchow agresji. Nie popadlem juz nigdy w konflikt z prawem, nie mam problemow w utrzymaniu sie w pracy - to wszystko trwa juz kilkanascie lat i ani sladu problemow ktore mialem kiedys. Wszystko to dzieki dzialaniu testosteronu. Psychoterapia nie pomogla a testosteron tak. Nie czuje juz ze mam jakies zaburzenia osobowosci bo objawow juz nie mam. Zdaje sobie jednak sprawe ze to testosteron utrzymuje mnie w takim dobrym stanie psychicznym. Gdyby go zabraklo w moim organizmie to wszystkie objawy zaburzenia osobowosci by wrocily. Pewnie tez pojawila by sie depresja. Testosteron zmienia dzialanie mojego mozgu, wlasciwie to czuje sie podobnie tak jak kiedys czulem sie na psychotropach. Jednak bez skutkow ubocznych psychotropow w postaci obnizonych potrzeb seksualnych

[Hjalmar]

[Samantha1995]

[southener]

Szukalem tych powiklan w internecie i to co znalazlem to to ze powiklania pooperacyjne stanowia w Europie i Stanach 1 - 2% przypadkow przy czym niektore z nich jak np uszkodzenia ktore powoduja nietrzymanie moczu naprawia sie w trakcie tej samej operacji wyciecia macicy.

[Wolf]

[southener]

Defiant i wtedy Twoje wywody o szkodliwosci operacji moga sie stac samosprawdzajaca sie przepowiednia. Na hormonach i z wszystkim w srodku masz duze prawdopodobienstwo trafic na stol operacyjny dokladnie w najgorszych okolicznosciach jakie sobie mozna wyobrazic: w starszym wieku i z narzadami ktore toczy chorobsko. Jak wtedy trzeba bedzie Ci wszystko usunac to ryzyko powiklan bedzie duzo wieksze niz teraz gdy jestes mlody i zdrowy

[Wild]

Southener to w końcu jak te zaburzenia występowały wtedy gdy byłeś czy nie byłeś na hormonach bo napisałeś "Byl taki czas ze po prostu juz sie nawet balem podejmowac prace bo wiedzialem jak to sie skonczy. Ostatni wyrok byl pozbawienie wolnosci w zawieszeniu wiec jakby w pracy doszlo znow do incydentu to poprzedni wyrok bylby pewnie odwieszony. Bylem wtedy na hormonach, po dwu operacjach i wielu latach zycia jako facet."

Ale potem piszesz że po rozpoczęciu hormonów to minęło więc jak dokładnie bo nie kumam

Co do powikłań ja chcę je znać i drążę takie źródła jakie mogę, ts k/m zwłaszcza ale nie tylko, kto wie czy własnie ja nie będę musiał zrobić operacji na NFZ skoro 5 tys to "normalna cena"

[Hjalmar]

O? Zamierzasz zafundować sobie raka, by robić na NFZ? Bo inaczej chyba się nie da, histerektomia dla TS nie jest refundowana.

[southener]

Defiant znasz regulamin strony? To jest wolne forum transowe ale czy tak do konca wolne? Czytaj wiec ze zrozumieniem i uruchom swoja inteligencje bo jasniej juz Ci tego nie napisze. A bardzo bym chcial zeby ludzie wiedzieli ze nie taki diabel straszny jak go maluja.

[Wild]

southener wolnego , bez ad personam bo nic one nie dadzą - braków w inteligencji mi wypominać nie musisz bo nie mam z nią problemów - napisałeś elaborat, z którego nie wynikło dlaczego byłeś agresywny na hormonach, następnie pisałeś to co cytowałem a pozniej że hormony obniżyły twoją agresję więc po prostu napisz to krócej i konkretniej bo ja nie zamierzam czytać takich długich elaboratów i domyślać się reszty. Byłeś na hormonach "wiele lat" i miałeś wiele wyroków zakładając że przestępstwa popełniałeś zanim zacząłeś terapię - to ile lat się one (sprawy) ciągnęły? Zawieszenie trwa max. 5 lat

[Wild]

Tak podejrzewałem, Hjalmar ale pewny nie byłem, zresztą wszystko może się zmieniać - refundacje również. Mniejsza o to bo sama myśl o państwowej klinice wywołuje u mnie dreszcze Ale 5 tysięcy za histerektomię również -bo i nie wstydzę się tego przyznać - za wysoka kwota na moją kieszeń i generalnie niepoważna.

[Hjalmar]

A komu się uśmiechają takie koszta? Też nie mam całej sumy, ale trzeba kombinować, jak tu pieniążek przyciągnąć. Podzwoń, podowiaduj się, może znajdziesz klinikę, gdzie nie kręcą nosem na TS i zrobią taniej.

[southener]

Defiant nie zarzucam Ci braku inteligencji, wrecz przeciwnie licze na to ze ja masz i bedziesz umial zrozumiec to co napisalem. Zastanow sie co pewne slowa znacza w kontekscie terapii hormonalnej, przeanalizuj slowa ktorych uzylem - oczywiscie jesli Ci sie bedzie chcialo. Dodam jeszcze, ze wiekszosc kaemow nigdy nie doswiadczy jak testosteron moze wplynac na psychike. Tacy beda mowic, ze to dojrzewanie i psychoterapia zmienia ludzi. Ja jednak naprawde doswiadczylem tego co opisalem. Nie kazdy postapi tak ja bo zwyczajnie nie bedzie mu sie oplacalo. Tylko w ekstremalnych sytuacjach mozna dokonac takiego wyboru.

[Hjalmar]

[southener]

Wyrazniej juz nie mozna napisac, wierz mi.

[wendigo]

[Bruce]

[Wild]

Zanim southener doprecyzuje swoją opowieść jeżeli oczywiście zechce, wg mnie miał problem innej natury. Napisał że brał hormony i zakladam że to był z ich powodu agresywny. Potem trafił do tego na obserwację a ona jest na oddziale zamkniętym. Nie wiem jak on i jak wy moi drodzy ale ja wolałbym normalnie dostać karę a nie być trzymany jak królik doświadczalny w czublandii i podejrzany o bycie niepoczytalnym. Zawsze wolałem być bad boyem, niż np. słuszeć, że "to dziwne że dziewczyna popełnia czyn X czy Y".

1- był podejrzewany o zaburzenia psychiczne i być może niepoczytalność takie podejrzenia to niestety duża trauma i zapalnik, szczególnie dla osoby która i tak pewnie wycierpiała oznaki dyskryminowania jej przed terapią hormonalną, zresztą wiecie sami.

2- i tam nie miał dostępu do hormonów.

to wywołało u niego frustrację a po niej napady szału czy czego tam jeszcze.
Kiedy dostał z powrotem hormony frustracja siłą rzeczy się obniżyła.

[Wild]

No i dodam wątek o hormonach i II z i będziemy dyskutować już tu

[Bruce]

[Wild]

To nie placówka medyczna. To czublandia, istna dzicz. Nigdy nie byłem, ale opinie o tych landiach są dziwnie podobne, więc chyba nie jest to czterogwazdkowy hotel gdzie lekarz podaje co sobie pacjent zażyczy. Do tego dochodzi frustracja z tytułu osadzenia w placówce. Dlatego najlepiej jak to sam southener nam wyjaśni czy w czublandii dostawał hormony w zmniejszonych porcjach/zwiększonych interwałach czy nie brał wcale.

[Bruce]

[Wild]

Ja to wiem, ale nadal nie wiemy dlaczego stan southener się pogorszył po umieszczeniu go na obserwacjach (ja swoje przypuszczenia dałem) więc najlepiej jak nam wyjaśni.

[Hjalmar]

[Jeżynka]

[wendigo]

[southener]

Defiant mylisz kolejnosc zdarzen. Napisalem, ze najpierw bylem na obserwacji psychiatrycznej w zwiazku ze sprawa sadowa. Nigdzie przy tym nie wspomnialem, ze moj stan sie w czasie tej obserwacji pogorszyl. Byl taki sam jak przed przyjeciem do szpitala. Jedno zgadles poprawnie - ze to byl oddzial zamkniety. W trakcie pobytu dostawalem jednak hormony - po prostu przywiozlem swoje, zdeponowalem je u pielegniarek i pielegniarka robila mi zastrzyki. Dawki takie jakie bralem wczesniej. W przeciwienstwie do tego co myslisz - zalezalo mi, zeby uzyskac opinie o ograniczonej poczytalnosci w czasie dokonania czynu - bo faktycznie tak bylo, ze prawie w ogole nie pamietalem przebiegu tego zdarzenia. Zalezalo mi dlatego, ze u poszkodowanego doszlo do zlamania pewnej czesci ciala i bylo to przestepstwo scigane z urzedu. Zwyczajnie obawialem sie, ze kara moze byc bez zawiasow w takim przypadku. Psychiatrzy zreszta wydali oczekiwana przeze mnie opinie. Z tego szpitala dostalem skierowanie na psychoterapie w Warszawie. Warunkiem jej rozpoczecia bylo jednak zakonczenie postepowania sadowego, wiec do Warszawy pojechalem prawie rok po wyroku. Tam byl juz to oddzial otwarty i hormony tez dostawalem w dawkach jakie mialem przepisane przez lekarza.. Tak jak pisalem wczesniej w czasie tej psychoterapii zaczalem sie zachowywac bardziej agresywnie niz zwykle. Byla to terapia grupowa i zauwazylem, ze moja zwiekszona agresywnosc ma zwiazek z interakcjami jakie zachodza w grupie. Jak ktos byl na psychoterapii grupowej to wie jak to wyglada - mowi sie obcym ludziom o osobistych sprawach i otrzymuje sie od nich reakcje zwrotne, inni pacjenci w rozny sposob reaguja na to co mowisz i na Twoja osobe. Nie chodzi przy tym, ze z ich strony doznalem jakiegos odrzucenia, czy potepienia - nic z tych rzeczy. Sam pobyt w klinice tez mi sie podobal, dobre jedzenie, nowi mili ludzie, rozrywki kulturalne w postaci koncertow, spacerow po ogrodzie botanicznym w Powsinie, wyjscia na miasto. Czulem sie jednak zle jak zostawalem sam ze soba, mialem rozne dziwaczne mysli, ktorych przed terapia u mnie nie bylo. Do dzisiaj nie umiem wytlumaczyc sobie dlaczego tak sie dzialo. Podobno psychoterapia niewiele pomaga osobom z zaburzeniami osobowosci.
Mylisz sie takze wnioskujac, ze to rozpoczecie HRT zwiekszylo moja agresywnosc. Nic takiego nie mialo miejsca. Pierwszy wyrok za pobicie mialem kilka lat przed rozpoczeciem brania testosteronu i nie byl to moj jedyny wybryk - bo bylo jeszcze wczesniej podobne zdarzenie, ale ktos odradzil osobie poszkodowanej zlozenie doniesienia do prokuratury przekonujac, ze i tak nic nie zyska w sadzie, bo sama sprowokowala zdarzenie osczerstwami pod moim adresem. Agresja reagowalem od wczesnego dziecinstwa, trwalo to przez caly okres dojrzewania i wczesny wiek dorosly, a gdy zaczalem brac hormony to ona sie wcale nie zwiekszyla. Byla na takim samym poziomie co przed hormonami.
Bruce - jestem pod wrazeniem bo Ty jedyny zrozumiales co sie stalo pozniej i jeszcze umiales wytlumaczyc w jaki sposob testosteron moze zmienic zachowania osob u ktorych agresja jest polaczona z lekiem.
To ze testosteron nie zwieksza agresji, lecz przeciwnie obniza ja dowiedziono juz w wielu badaniach naukowych. Ciagle jednak utrzymuje sie falszywe przekonanie o zwiazku testosteronu ze zwiekszona agresja. Ludzie wierza wynikom badania ktore dawno temu przeprowadzono nad grupa wiezniow a Stanach. Stwierdzono tam, ze ci wiezniowie, ktorzy mieli wiekszy poziom testosteronu byli bardziej agresywni. Badacze jednak popelnili w czasie badania jeden zasadniczy blad: nie porownali poziomu testosteronu badanych wiezniow z grupa kantrolna mezczyzn, korzy nigdy nie byli karani za przestepstwa agresywne. Jak sie pozniej okazalo poziom testosteronu przebadanych wiezniow ksztaltowal sie w dolnych granicach normy meskiej. Wniosek wysuwa sie prosty: niski poziom testosteronu = zwiekszona agresja. Jak poczytacie rozne fora transowe to tez dojdziecie do takiego samego wniosku. Transi z roznych krajow skarza sie na zwiekszona drazliwosc i ataki zlosci wlasnie pod koniec cyklu, tuz przed kolejnym zastrzykiem, kiedy to poziom testosteronu jest niski.

[Wolf]

[Wednesday]

Skoro się tam przewinęło gdzieś o wpływie na psychikę, to dorzucę trzy grosze.
Z grubej rury, choć przyznać mi się do tego ciężko - będąc ponad 2 lata z krótką przerwą na hormonach, zauważyłem, że łatwiej się wzruszam. Co prawda raczej nie w codziennych sytuacjach, ale jak przeglądam w internecie jakieś ckliwe obrazki, słucham jakiejś szczególnej piosenki, czytam coś - nietrudno u mnie o świeczki w oczach. I to nie tylko, gdy jest smutno, ale też pięknie albo epicko (! - dla mnie totalna abstrakcja, nigdy wcześniej tak nie miałem). Ostatnio nawet poruszyłem się podczas zwykłego zwiedzania zamku w Malborku. Bo był niezwykły. I historię ma przednią. Parę lat temu nie do pomyślenia. Ogólnie praktycznie w ogóle nie płaczę (nie mylić z tym cholernym wzruszeniem), przed terapią też mi się nie zdarzało, ale również nie zdarzało mi się byle czym wzruszać. A przecież testosteron powinien raczej mi to jeszcze bardziej przyblokować, a nie wyzwolić. Więc co jest ze mną? To piekielnie żenujące.
Poza tym większych zmian nie dostrzegam. No, może bardziej stabilny jestem. I (trochę) logiczniej myślę. Ale ani bardziej pewny siebie (ale to może akurat przez lekką socjofobię), ani bardziej kłótliwy (no, może odrobinę, ale niewiele), ani bardziej otwarty, ani bardziej stanowczy czy co tam jeszcze, no, czaaasem jak się naprawdę wścieknę, to mam ochotę czymś rzucić, ale zazwyczaj mam świadomość, że albo się zniszczy, albo będę się musiał za 5 minut po to schylać. No, u psychologa wyszło mi, że jestem androgyniczny (46 na kobiecość i 47 na męskość albo jakoś tak), nie wiem, jaką wartość miał ten test, ale to trochę by wyjaśniało. I moja identyfikacja też, choć w sumie to nie powinno akurat mieć wpływu.
I co do włosów, bo było: wyłysieć też bym nie chciał. I włosów na plecach też bym nie chciał, ale biorąc pod uwagę moje geny - za kilka(naście) lat zakończę transformację w szympansa (wolałbym goryla), choć na ekstra sweter/kożuch na klacie i gęstszy chaszcz na facjacie bym nie narzekał. Bo w razie czego się zgoli, jak mi się kiecek znowu zachce czy coś. A nawet mimo tego mam pozytywną opinię od psychologa, nawiasem mówiąc. Przyznałem się bez bicia, że to u mnie co jakiś czas wraca, choć nie wiedziałem, jak to wpłynie na przebieg tego wszystkiego. Ale przynajmniej dochowałem postanowienia, że nie pójdę na łatwiznę i będę dla własnego sumienia zupełnie szczery, ha.
W sumie dla samych włosów bym chyba nie odstawił. Chociaż nie wiem, ja w pełni rozumiem te obawy, zresztą teraz nie przyjmuję do wiadomości, że mógłbym wyłysieć, co innego, gdyby zaczęło się to dziać. No, subtelne zakola są akurat atrakcyjne. Jednak jeżeli miałbym przesiadać się na estrogeny na stałe, to funkcjonowałbym ''po staremu''. Zresztą podczas przerwy wesoło przyjąłem właśnie kobiecą rolę. Miałem wenę. Jestem trochę jak transwestyta, pewnie lokalni tru mnie wyklną, bo to modne ostatnio było.
Jednak wracając do głównego tematu (w odniesieniu do pierwszego posta, choć trochę późnawo) - hormony jako pojedynczy etap tranzycji do mnie... hm, ciężko stwierdzić, czy przemawiają, czy nie. Sam w końcu zrobiłem sobie przerwę, nie chciałbym być hipokrytą. Ja to widzę tak: gdybym miał odstawić na dobre, to wycofałbym się też z innych zmian, bo jednak hormony to taka jakby podstawa. Na pewno nie pchałbym się w zmianę dokumentów (zresztą kwestia, czy byłoby to wtedy możliwe?). Jedynka bez testosteronu mi nie gra, ale to akurat subiektywne. Już tam pisali inni o okresach. Figura stara by mogła wrócić, jeżeli wcześniej by się nie poświęciło jej czasu na siłowni, bo wtedy może by się utrzymała. Sądzę, że gdyby lekarze wiedzieli, że być może będziesz planował odstawić, to mógłby być problem. Choć z drugiej strony, jak tak myślę o Liberze i jego słowach, że "przepisuje, bo przecież w razie czego odstawi i już"... może jakaś szansa by była. Z perspektywy czasu - ja bym o tym wspomniał.

(Chyba przekroczyłem krytyczny poziom pieprzenia o wszystkim i niczym)

[Bruce]

[Wild]

też bralem przez pewn czas co 12 dni bo wydawało mi się że za mało i wtedy strasznie łysiałem - poza tym uznałem że to głupi pomysł i wróciłem do 14 dni a właściwie nieregularnych czyli czasem 16 czasem 20

[wendigo]

Też "eksperymentowałem", czytaj: zapominałem (i w sumie nadal zapominam ) brać dawki na czas. Mam dzięki temu prawie osteoporozę. Także nie polecam.
(no może trochę przesadzam, w sumie nikt nie wie czemu takie kiepskie mam kości, bo przy takich wysokich dawkach jakie brałem to się właściwie nie powinno stać, ale może to geny też, u mnie w rodzinie z obu stron...)

Co do testosteronu i agresji... trochę mnie dziwi to co southener napisał, zawsze myślałem że tst jednak trochę agresję wzmaga... ale nie żebym to u siebie zauważył, nigdy nie byłem agresywny, ani przed ani po. Zauważyłem pewną zmianę ale umiem ją opisać tylko w ten sposób: gdy przed leczeniem wkurzył mnie jakiś przedmiot (no np. odkurzacz ) to miałem ochotę go bezsilnie skopać, a potem się rozpłakać. Gdy na tst mnie wkurzył, to musiałem się pohamować żeby w niego nie przyp***, bo gdybym to zrobił, to by się rozleciał Lepiej tego opisać nie umiem.

[southener]

http://uk.askmen.com/spor...ens_health.html
5 mitow o testosteronie.

Kiedys czytalem, ze przeprowadzono badania na grupie kobiet na temat zwiazku testosteronu z agresja. Wszystkim badanym kobietom powiedziano, ze w czasie badania beda otrzymywac testosteron. Nastepnie kobiety podzielono na 2-ie grupy A i B i rozpoczeto eksperyment. Kobietom z grupy A zaczeto podawac testosteron a kobiety z grupy B zaczely otrzymywac placebo. Naukowcy zaobserwowali nastepujaca rzecz: kobiety z grupy B - czyli te ktore otrzymywaly placebo zaczely sie zachowywac agresywnie w stosunku do innych kobiet, wdawac sie w sprzeczki. Podobnie agresywnego zachowania nie zaobserwowano w grupie kobiet przyjmujacych testosteron. Wyniki zinterpretowano w ten sposob ze:

- Kobiety ktore otrzymaly placebo staly sie bardziej agresywne pod wplywem autosugestii, gdyz przed eksperymentem byly poinformowane, ze otrzymaja testosteron (ktory zgodnie z popularna wiedza wywoluja agresje)

- Kobiety ktore dostaly testosteron, tez wiedzialy o tym, ze beda braly ten hormon wiec zgodnie z logika tez powinny ulec autosugestii i odpowiednio zaczac przejawiac objawy agresji. Tak sie jednak nie stalo, bo testosteron, ktory przyjmowaly podzialal na nie uspokajajaco. Dzialanie uspokajajace hormonu bylo silniejsze od autosugestii, na ktora kobiety z tej grupy tez przeciez byly w takim samym stopniu narazone.

[Tomek1995]

[Wild]

Kiedy przypomnę sobie siebie przed Testo to faktycznie byłem bardziej wybuchowy ale wtedy zwalałem to na negatywne oddziaływanie jednej z osób (którą wywaliłem ze swojego życia, choć ją widuję to ona dla mnie nie istnieje a i potrafię odpowiednio zareagować by ją przywrócić do porządku samemu zachowując stoicki spokój) i większą wrażliwość (nadmiar estrogenu). Brakuje mi agresji, ale nie wiem czy to tylko zwiększona dojrzałość i opanowanie czy hormon. Chcę się przekonać co się stanie jak zawieszę zażywanie omki