[Credo]

Chciałem napisać taką ciekawostkę i co sądzicie na ten temat.
W przeszłości miałem epizod derealozacjji, depersonalizacji prawdopodobnie było to zatrucie lekowe. Ciekawostką jest to, że wtedy nie czulem, nic żadnych emocji, świat wydawal się nierzeczywisty a moje zachowanie nieco szalone.
Jaki to ma związek z transseksualizmem, ano taki, że wtedy mi to kompletnie zwisalem, nie czulem się sobą ani transem, facetem, kobieta zresztą też, w ogóle nie było to dla mnie ważne jakiej jestem płci. Oczywiście po ustaniu przykrych objawów i powrocie do normalności powrócił też transseksualizm.
Wedlug mnie to dowód, że płeć to nasze "ja" i jest gdzieś moczno połączone z osobowością, psychiką i tym kim jesteśmy. Jest nieoderwalne.
Jeśli ktoś miał podobna sytuacje chętnie poczytam

[Freja]

Miałam epizod derealizacji/depersonalizacji. Najpewniej w wyniku przeciągającego się stresu i przepracowania. Dysforia faktycznie w tym momencie niespecjalnie rzucała się w oczy, ale miałam też ważniejsze problemy typu: nie wiem, kim właściwie jestem, obawiam się czy mi nie zaczyna odpierdzielać, ale nie, tak naprawdę to przecież wiem, że sposób w jaki to drzewo giba się na wietrze nie zawiera w sobie jakichś głębszych sensów, a meteoryt nie trafi mnie w głowę, jak wejdę na ambonę myśliwską, gdzie jest daszek, więc nie widać, czy aby właśnie nie nadlatuje.

[Leesh]

Ja mialam takich epizodów trzy, być może również od stresu i przepracowania, a może moje zaburzenia nerwicowe też mają coś z tym wspólnego. Do dziś pamiętam, czułam się tak, jakbym była uwięziona wewnątrz gry komputerowej i strasznie mnie to męczyło. Jeden z tych epizodów trwał kilka miesięcy (!), dwa pozostałe po kilka tygodni.
Dysforię jednakowoż odczuwałam w trakcie jednego z tych epizodów (to było przed zmianami), bo miałam poczucie, jakby wszczepili moją świadomość w obce tudzież nieprawdziwe ciało. W dwóch pozostałych, również jak Wy czułam się odłączona.
Po tym pierwszym, najdłuższym epizodzie został mi taki trochę głupawy kłopot: do tej pory czuję się nieswojo podczas zachodów słońca. Wtedy miałam wrażenie, ze niebo spadnie mi na głowę i jego kolory też były jakieś takie nierzeczywiste, że aż mnie zatykało z przerażenia. W tamtym czasie zresztą nie odsłaniałam w ogóle okien z tego strachu.

[Wild]

U mnie zaczęło się w wieku 14 roku życia. Bardzo dziwne doświadczanie. Nie wiem co było przyczyną, mogę podejrzewać. Nie wiąże tego z moją tożsamością płciową. Nigdy nie brałem narkotyków ani leków zmieniających postrzeganie.

Wpadałem w taki stan, że wiem kim jestem, ale nie wiem czemu jestem i gdzie jestem i zastanawiam się czym jest rzeczywistość, którą widzę. Takie uczucie chwilowego odrealnienia. Te ataki były bardzo silne krótkie, później coraz rzadsze i dłuższe aż znikły, po ok. 2 latach. Towarzyszyły im skurcze z boku głowy i wewnętrznej strony uda.