[labraks]

Witajcie.
Mam 30-kilka lat. Z transpłciowością wiążą mnie moje fantazje seksualne. Ich fakt jest dla mnie tak kuriozalny, że rozpieprza mi całą osobowość i zabija ochotę do robienia czegoś ciekawego w życiu, a tym samym do życia w ogóle...
Te transfantzje stanowią jakieś, myślę, 30% wszystkich. Otóż "uwielbiam" wyobrażenie sobie siebie w sytuacji pasywności seksualnej. Raz jest to kontekst gejowski (przy czym faceci mi się nie podobają...), ale często także jako kobieta, co wg mnie jest bardziej naturalne, gdy mówimy o seksualnej pasywności. Z tymże nie zawsze "ja" to dorosła kobieta... Nawet nie tyle "nie zawsze", co rzadziej, bo na ogół wyobrażam sobie siebie jako około 10-12-latkę. I wówczas podniecające jest nawet niekoniecznie wyobrażenie seksu (z rówieśnikami lub dorosłymi), ale dziewczęcość jako taka. Kojarzę z nią pełną swobodę emocjonalną, ekspresyjność, wolność ogólnie... Wolność także do bycia piękną, okazywania tego światu i poczucia dumy, siły, szczęścia...
Przy tym wszystkim akceptuję swoją płeć biologiczną, imię itp. Nie mam żadnego obrzydzenia dla swojego ciała czy poczucia pomyłki przyrody. Ale często wkręcam się w myśl, że może jako kobieta byłbym szczęśliwszy (bo moje życie ogólnie jest raczej nieudane). A nawet nie tyle kobietą, co "powinienem" być dziewczynką w dzieciństwie i w okresie dojrzewania "wrócić" do męskości

Powinno mi się podpiąć jakieś elektrody i pokazywać mój "świat wewnętrzny" w cyrku, jako film. Niezły ubaw. Horror i komedia w jednym. Nie cierpię tych swoich pokraczności. Nie mogę się pogodzić z faktem, że inni od najmłodszych lat takie podstawowe kwestie mają ogarnięte, a ja muszę się bujać i nie wiem w jakim kierunku iść i czy dokądkolwiek w ogóle.

Poradźcie, proszę, przynajmniej coś doraźnie. Chodzę niby na psychoterapię (psychodynamiczną) od kilku miesięcy, ale to wszystko jest takie rozmydlone, nieostre, niekonkretne...
Męczarnia. I nie wiem po co.

Dziękuję za przeczytanie.

Dodałam do użytkowników. /Freja

Witajcie.
Mam 30-kilka lat. Z transpłciowością wiążą mnie moje fantazje seksualne. Ich fakt jest dla mnie tak kuriozalny, że rozpieprza mi całą osobowość i zabija ochotę do robienia czegoś ciekawego w życiu, a tym samym do życia w ogóle...
Te transfantzje stanowią jakieś, myślę, 30% wszystkich. Otóż "uwielbiam" wyobrażenie sobie siebie w sytuacji pasywności seksualnej. Raz jest to kontekst gejowski (przy czym faceci mi się nie podobają...), ale często także jako kobieta, co wg mnie jest bardziej naturalne, gdy mówimy o seksualnej pasywności. Z tymże nie zawsze "ja" to dorosła kobieta... Nawet nie tyle "nie zawsze", co rzadziej, bo na ogół wyobrażam sobie siebie jako około 10-12-latkę. I wówczas podniecające jest nawet niekoniecznie wyobrażenie seksu (z rówieśnikami lub dorosłymi), ale dziewczęcość jako taka. Kojarzę z nią pełną swobodę emocjonalną, ekspresyjność, wolność ogólnie... Wolność także do bycia piękną, okazywania tego światu i poczucia dumy, siły, szczęścia...
Przy tym wszystkim akceptuję swoją płeć biologiczną, imię itp. Nie mam żadnego obrzydzenia dla swojego ciała czy poczucia pomyłki przyrody. Ale często wkręcam się w myśl, że może jako kobieta byłbym szczęśliwszy (bo moje życie ogólnie jest raczej nieudane). A nawet nie tyle kobietą, co "powinienem" być dziewczynką w dzieciństwie i w okresie dojrzewania "wrócić" do męskości

Powinno mi się podpiąć jakieś elektrody i pokazywać mój "świat wewnętrzny" w cyrku, jako film. Niezły ubaw. Horror i komedia w jednym. Nie cierpię tych swoich pokraczności. Nie mogę się pogodzić z faktem, że inni od najmłodszych lat takie podstawowe kwestie mają ogarnięte, a ja muszę się bujać i nie wiem w jakim kierunku iść i czy dokądkolwiek w ogóle.

Poradźcie, proszę, przynajmniej coś doraźnie. Chodzę niby na psychoterapię (psychodynamiczną) od kilku miesięcy, ale to wszystko jest takie rozmydlone, nieostre, niekonkretne...
Męczarnia. I nie wiem po co.

Dziękuję za przeczytanie.

Dodałam do użytkowników. /Freja

[wendigo]

No cześć

E tam, czy ja wiem czy to aż takie dziwne i pokraczne fantazje mnie tam brzmią jakoś tak... nawet znajomo ostatnio

[labraks]

[Sven]

Dodałbym do tego, co powiedział wendigo, że wyrażasz w ten sposób swoje cechy, które wypierasz, bo są kulturowo niemęskie. Pokierowałbym w stronę poczytania o psychologii Junga i animie i animusie. Według Junga, w podświadomości funkcjonują archetypy i jednymi z nich są archetyp męskości i kobiecości. W procesie socjalizacji wzmacniamy cechy właściwe nadanej płci, a tej drugiej - wypieramy. Często dzieje się to ze szkodą dla jednostki, ponieważ mężczyźni odcinają się od uczuć, czułości, kreatywności, relacji rodzinnych, a kobiety od umiejętności bycia twardą i kompetentną. W fantazjach te cechy potrafią się skrystalizować w postaci takiej animy jak Twoja. Znajdują w ten sposób ujście. Jest to potencjał do rozwoju tych cech w rzeczywistym życiu, sygnał, aby z nich korzystać, nie wypierać.

Dodałbym do tego, co powiedział wendigo, że wyrażasz w ten sposób swoje cechy, które wypierasz, bo są kulturowo niemęskie. Pokierowałbym w stronę poczytania o psychologii Junga i animie i animusie. Według Junga, w podświadomości funkcjonują archetypy i jednymi z nich są archetyp męskości i kobiecości. W procesie socjalizacji wzmacniamy cechy właściwe nadanej płci, a tej drugiej - wypieramy. Często dzieje się to ze szkodą dla jednostki, ponieważ mężczyźni odcinają się od uczuć, czułości, kreatywności, relacji rodzinnych, a kobiety od umiejętności bycia twardą i kompetentną. W fantazjach te cechy potrafią się skrystalizować w postaci takiej animy jak Twoja. Znajdują w ten sposób ujście. Jest to potencjał do rozwoju tych cech w rzeczywistym życiu, sygnał, aby z nich korzystać, nie wypierać.

[Freja]

Fantazje to tylko fantazje. Masz takie, jakie masz i takie cię właśnie kręcą i raczej nic na to nie poradzisz. Zostaje zaakceptować, chociaż rozumiem, że to nie zawsze musi być łatwe, bo sama ze swoimi się przez jakiś czas godziłam.

Co do partnerów/partnerek nie umiem doradzić. Ludzie mają różne kryteria, i dla jednych najważniejsze mogą być upodobania seksualne, a dla drugich wspólne zainteresowania.

No i jeszcze dodam, że życie jest "grą wielokrotną" i raczej nigdy nie da się tak go rozegrać, żeby zmaksymalizować sobie satysfakcję po wszystkich możliwych parametrach jednocześnie, więc po prostu trzeba wybierać. I to wybieranie - owszem - wk... potrafi być

[wendigo]

[Armand]

[labraks]

[Feluś]

Uległy seksualnie mężczyzna nadal jest mężczyzną... Niezależnie od fantazji. A i penis nie musi służyć tylko do penetracji. Ja sam takich doświadczeń nie mam, a i tak potrafię sobie wyobrazić co najmniej kilka możliwości używania penisa przez osobę uległą.

Wbrew pozorom nie jesteś jedyną osobą w takiej sytuacji, wielu mężczyzn lubi na przykład ubierać damskie ubrania, grać kobietę podczas seksu. Wyobrażanie sobie siebie jako dziecka też jest dość popularne i nie ma w tym nic dziwnego.

Ludzie mają wiele bardzo specyficznych fantazji, wcale nie jesteś jednym z tych najdziwniejszych.
Może Ci się wydaje, że ludzie wokół Ciebie są normalni, ale to nie prawda. Nikt nie jest. Każdy ma jakieś swoje niepewności, "dziwne" myśli itp. i szczerze wątpię żeby większość miała to wszystko ogarnięte od najmłodszych lat, życie nie jest takie proste.

Myślę, że pomogłoby Ci bardziej łagodne spojrzenie na siebie, mniej krytyczne. Masz prawo do swoich fantazji i do swobody emocjonalnej niezależnie od płci i wieku, bo dlaczego nie?
Wyobrażając sobie siebie jako dziewczynkę nikomu krzywdy nie robisz.

[Armand]

labraks, no właśnie w swoim pytaniu zawarłeś wszystkie swoje uprzedzenia. Mnie chodziło o to, że uległość, pasywność kobiet w seksie jest jakimś totalnym mitem, którym żyją chyba jeszcze tylko osoby wychowywane na mężczyzn i nieliczne matki Polki.

[Freja]

[labraks]

Szkopuł w tym, że ja nie chcę sobie z tym wszystkim "radzić", tylko żeby to wszystko się skończyło.
Ale dziękuję za wszystkie odpowiedzi, każdą przeczytałem z uwagą.

Szkopuł w tym, że ja nie chcę sobie z tym wszystkim "radzić", tylko żeby to wszystko się skończyło.
Ale dziękuję za wszystkie odpowiedzi, każdą przeczytałem z uwagą.

[wendigo]