[Matylda_888]

A wiec w koncu zabralam sie do napisania tego watku:) Raczej bedzie dlugi bo musze przedstawic cala historie w miare dokladnie aby nakreslic kontekst.Jestesmy obie po 30-tce, jestesmy razem od 2 lat.Poznalysmy sie na Tinderze i od razu zaskoczylo, po 3 miesiacach mieszkalysmyjuzrazem, bardzo ją kocham. Wszystko bylo super w relacji poza sfera seksualna. Moja partnerka nie chcialabyc dotykana, sex bylmocno jednostronny, gdy dopytywalamo co chodzi nie chcialamowic, nie chcialam naciskac wiec efekt byl taki ze czasami np. 3 miesiace nie bylomiedzy nami zadnego zblizenia(natomiast pocalunki, przytulanie, spanie razem, ogolnie inne formy bliskosci jak najbardziej). Ten temat ciazylmi ciagle z tylu glowy ale malo o tym rozmawialysmy bo widzialam ze sie denerwuje jak zaczynam ten temat, wiedzialam ze nikogo nie ma a tlumaczyla tezbrak libido lekami na depresje. No i tutaj kolejny temat - w ciagu tych 2 lat dwa razy miala duze epizody depresji - takie w ktorych nie mogla pracowac a nawet jesli pracowala to to po pracy spala, byla smutna. Takze probowalam rozmawiac, podawala rozne przyczyny tego stanu zawsze podkreslajac ze nie chodzi o mnie ani zwiazek.Co do mnie - nie wiem do konca jakiej jestem orientacji, moje zycie uczuciowe wygladalo tak ze w szkole zawsze latali za mna chlopcy i mialam jakiegos amanta, zakochiwalam sie w chlopakach ale mialam tez dziwne uczucia do roznychkobiet - kolezanek czy nauczycielki nawet. Pozniej na studiach bylam z dziewczyna 10 lat starsza od siebie, zdradzila mnie i sie rozstalysmy a ja dostalam czegosw rodzaju traumy na zasadzie ze juz nigdy nie zwiaze sie z baba! Tak poznalam przyszlego meza, chyba krecilo go ze jestem bi bo tak sie wtedy okreslalam, na poczatku zakochalam sie w nim i bardzo mi sie podobal, po poltora roku zwiazku wzielismy slub ja w wieku 25 a on 23 lat. Malzenstwo trwalo 8 lat ale juz po 2 latach czulam ze ja chyba jednak chce byc z kobieta. Maz zaczal chodzic na silownie, calkowicie sie zmienil, przestal mnie pociagac, trzymala nas tylko wspolna budowa domu. W koncu bycie razem pod jednym dachem nie bylo do wytrzymania, rozwiedlismy sie, dom zostal sprzedany. Po tym przez kilka lat prowadzilam zycie singielki spotkania ze znajmomymi, randki ale nie bylo zadnego powaznego zwiazku, na tinderze bylamoznaczona jako bi. No i poznalysmy sie w koncu - moja obecna partnerka od razu wpadla mi w oko, podobalo mi sie w niej to ze ma zarowno cechy damskie jak i meskie w wygladzie, po poznaniu okazalo sie ze dogadujemy sie cudownie, pomimo wymienionych wyzej problemow okazalo sie ze jestesmy razem szczesliwe (nie liczac tej depresji). Ja w czasie tego zwiazku takze zaczelam nad soba pracowac - poszlam na terapie DDA oraz chodze nadal na terapie indywidualna, mam bardzo wkurzajacy lekowy styl przywiazania, ciagle pdoejrzenia o zdrady, niepwnosc w relacji, brakz aufania - powoli zaczynam to zmieniac. Przez czas naszego zwiazkuczesto obarczalam swoimi problemami partnerke, czula siejak "pojemnik na moje emocje" a mozepo prostu sama toczyla wewnetrzna walke juz wtedy?Po kolejnej depresyjnej jesieni moja partnerka poszla na terapie na oddziel dzienny - w toku terapii wyszedl temat trans, moja aprtnerka kilka razy wspominala mi ze wolalaby byc mezczyzna, ale ze pewnie nigdy nie rpzejdzie tranzycji bo kasa irp. Natomiast na terapii zasugerowano jej ze to moze byc glowna przyczyna zarowno problemow w relacjach jak i samej depresji. Postanowilami szczerze o tym powiedziec - najlpierw delikatnie ze chce zglebic temat ze mysli nad tym, ostatnio juz bardziej konkretnie, jest nawet imie, binder, nowe ubrania, musze przyznac ze podoba mi sie w takim wydaniu, uzywam juz meskich zaimkow w naszych rozmowach ale jednak......Uslyszalam kilka dni temu ze musimy sie rozstac, zyjemy teraz w jednym mieszkaniu ale nie wiem co robic, zyjemy jak para kumpli a ja nadal kocham. On tlumaczy ta decyzje tym ze nie wie czy bedzie miec do mnie pozadanie po tranzycji, ze jest zmeczony relacja przez to ze bylam bardzo wymagajace emocjonalnie i potrzebowalam duzo rozmow o trudnych tematach, ze mial malo przestrzeni dla siebie, ze widzi mnie jako lesbijke a po tranzycji chcialby byc w zwiazku z kobieta hetero, ze bardziej woli typowo kobiece babki. Co ja mamz robic? Kocham, wspieram, jestem gotowa byc razem, cierpie, mamy razem psy, mieszkanie, jeszcze z tydzien temu ogladalismy domy na sprzedaz...Przynam ze w pierwszym szoku powiedzialam tak pol serio ze "nie po to sie rozwodzilam z mezem zeby znow byc z chlopem" ale mysle ze to byl bardzo glupi tekst z mojej strony za ktory przeprosilam. Pogadalam pozniej o tym na swojej terapii i zrozumialam ze kocham go i jestem w stanie byc z nim w trakcie tranzycji i po no ale....mysle ze on nie chce i to mnie dobija, nie wiem jakie sa szanse na to ze nadal bedziemy razem, poki co staram sie byc wspierajaca, rozmawiam ale daje tez duzo przestrzeni, wychodze ze znajomymi, psami, wyjzezdzam do rodzicow aby mial czas dla siebie. Boje sie ze ma inny ideal kobiety i ze po prostu ja go nie pociagam bo kojarze mu sie z poprzednim zyciem i z byciem lesbijka. Jestem w okropnejk sytuacji i duzo juz w zyciu przeszlam ale tego sie nie spodziewalam, bylam pewna ze jesliokaze akceptacje to bedzie dobrze....bede przy nim nadal chyba ze mnie to zacznie niszczyc i chyba ze kolejny raz uslysze ze nie bedziemy razem...serce boli ale bede, bede przy nim, choc nie wiem co mnie czeka, nie wiem czego chce, pocieszcie albo powiedzcie szczerze ze nic z tego nie bedzie? Moze ktos z Was przy swojej tranzycji mialnagla zmiane uczuc i pozadania do partnera/ki?

Jak ktos przebrnie to dziekuje i gratuluje

[Mira]

[Matylda_888]

[Mira]

[Matylda_888]

Rozstanie ejst faktem jest mi tak ciezko ze nie wiem co ze soba zrobic

[Mira]

[WojtekM]

[Matylda_888]

[WojtekM]

[Matylda_888]

dzieki Ci Wojtek za te slowa, na razie ciezko mi uwierzyc w dobro bo ten zwiazek byl dla mnie dobrem, dzisiaj pojechalam do rodzicow a telefon milczy, nawet nie wiem czy moj byly partner zyje, nie czuje w ogole potrzeby kontaktu ze mna, to jest okropne bo byla mowa abysmy sie rozstali w zgodzie i jako przyjeciele ale nie widac tego w jego zachowaniu to tak okropnie boli, jeszcze na poczatku meisiaca bylismy szczesliwa na pozor para, nie wiem kiedy ja sie pozbieram....