[Laura]

Hej wszystkim 🙂

Jestem Laurą, choć wcześniej nosiłam inne, męskie imię...

Dowiedziałam się o sobie dość niedawno, podczas wizyty w szpitalu przy okazji próby S. Od wielu lat zmagałam się z różnego rodzaju traumami oraz zaburzeniami. Byłam u tyłu specjalistów, że nie jestem w stanie ich zliczyć... We wspomnianym szpitalu trafiłam na panią psycholog, która uznała, że powinnam zrobić test osobowości. Składał się z blisko 570 pytań. Usiadłam w sali i zabrałam się do pracy. I nagle przy jednym z pytań moja dłoń z długopisem zastygła w bezruchu. "Czy sądzisz, że byłbyś szczęśliwszy, gdybyś urodził się jako kobieta?". I nagle wszystkie puzzle układanki w mojej głowie zaczęły wskakiwać na właściwe miejsca...

Wychowywałam się w bardzo katolickiej rodzinie o tradycyjnych wartościach. Mimo to przejawiałam pewne oznaki kobiecych cech i zachowań. Lubiłam pisać wiersze, czytać historie miłosne, przerabiałam też ukradkiem własne ciuchy na bardziej kobiece, szłam na pole z kolegą i opalałam się przy nim, patrząc kątem oka, czy mi się przygląda.

Moje związki z kobietami to była jedna wielka porażka. Podczas kłótni nieraz płakałam i słyszałam od jednej z nich, że nie widzi we mnie mężczyzny. A seks? Były jakieś pieszczoty, ale ten właściwy miałam dwa razy. I nie mogłam dojść do "sedna sprawy". Coś mi w tym wszystkim nie pasowało.

Teraz, kiedy już dowiedziałam się o sobie, zaczęłam o tym wszystkim czytać i działać. Na 13go jestem umówiona z lekarzem seksuologiem, bo słyszałam, że tylko taka osoba może dać mi skierowanie do endokrynologa. Poinformowałam już niektóre osoby z rodziny oraz kręgu znajomych. W większości przyjęli to ze zrozumieniem, ale najciężej przeżywają to mój ojciec oraz najlepszy przyjaciel. Powiedzieli mi wprost, że nigdy tego nie zaakceptują. Przed niektórymi wystąpiłam już jako Laura, w seksownej, czarnej sukience, z dodatkami, peruką (jeszcze zapuszczam włosy) i makijażem. I czułam się w końcu sobą. Jak ryba w wodzie. Nie muszę już zazdrościć innym kobietom, że ubierają się w eleganckie suknie, a latem w topy i szorty. Muszę co prawda zrzucić trochę kilo, bo chcę być fajną laską, ale dobrze mi idzie, bo przez miesiąc straciłam już sześć "oczek".

Jeśli chodzi o moje poglądy, to nic się nie zmienia. Dalej mam prawicowe zapatrywania i jestem wierząca. Ale nie zmienia się też to, że szanuję absolutnie każdego człowieka, nawet jeśli jego punkt widzenia jest inny niż mój. Grunt, żeby nawzajem się szanować.

Niby jestem już zdecydowana, ale z tyłu głowy mam coś takiego... Hmm... Chyba trochę strach przed nieznanym. Muszę stopniowo nauczyć się tych wszystkich kobiecych tajników. Mieszkam sama, dlatego chodzę sobie po mieszkaniu w damskich ciuchach, ale jeszcze nie czuję się w nich tak w stu procentach komfortowo. Chyba muszę się po prostu stopniowo przyzwyczaić po tylu latach noszenia standardowego zestawu: jeansy, koszulka i bluza.

No, to chyba na razie tyle jeśli chodzi o moje powitanie. Liczę na ciepłe przyjęcie oraz cenne rady od osób, które są na dalszym etapie przemiany, niż ja 🙂

Dodałam do użytkowników. /Mira

[ona84]

Witaj, na forum Laura. Miło mi poznać kolejną osobę z podobną historią, sytuacją i problemami, myślę, że możesz tutaj spotkać miłych ludzi, w których towarzystwie będziesz się świetnie czuła, i którzy udzielą Ci porad, pomocy i wsparcia

[compxp]

Witaj na forum Lauro,


dziekujemy że chciałaś podzielić się nami swoja historią. Działaj i w razie wątpliwości pytaj na forum. Ja już jestem po opinii i moge isc po recepte ale mnie jeszcze owłosienie hamuje troche i chce najpierw usunąc ile sie da i potem rozpocząć terapie. Niestety o ile figura jest jeszcze przed terapią ,to twarz straszna, więc ograniczam sie do damskich spodni i bluzek.

[Nataliaa]

Cześć Laura

Miło, że do nas dołączyłaś i nasze grono powiększa się. Trzymam kciuki za Twoją tranzycję i postępy z nią związane. Zawsze możesz liczyć na wsparcie i zrozumienie

[Laura]

Dziękuję Wam wszystkim za ciepłe przyjęcie 😊 ja zamierzam wszystko robić stopniowo, bo jednak przejście całej ścieżki jest niezwykle kosztowne. Zacznę od terapii i z czasem będę dokonywać niezbędnych zabiegów. Golenie się i depilacja oraz praca nad emisją głosu - to póki co wystarczy, a później zabiegi, lasery itp 🙂

I muszę powiedzieć, że nie mogę doczekać się, aż wyjdę latem na miasto i pokażę trochę ciała, bo zamierzam bardzo o nie dbać, by dobrze wyglądało. Mam co prawda 34 lata, ale wyglądam na 10 mniej, więc myślę, że nikogo nie zgorszę 🤭

[Mira]

Witaj na forum, dziewczyno