[Armand]

Muszę przyznać, że nie obyło się bez emocji.
Wczorajszego wieczora zarejestrowałem się na forum i nie potrafiłem zasnąć, bo mi to tak ciśnienie podniosło. Udało mi się zmrużyć oko po 3ej. Mimo, że zawsze byłem nocnym markiem (nomen-omen- jak to jeden redaktor, nie wiadomo w jakim kontekście, mówi), to mocno mnie to nadwerężyło. Od jakiegoś czasu staram się sypiać o stałej, niezbyt późnej porze, a w związku z moim powrotem do treningów jest to wręcz obowiązkowe.

Obudziłem się zmaltretowany. Brzuch bolał mnie cały dzień i miałem ochotę zwymiotować. Od jakiegoś czasu choruję. Na różne rzeczy, których lekarze nijak nie potrafią zdiagnozować.
Wiem, że prawdopodobnie ma to podłoże psychosomatyczne. Z resztą - co nie ma, skoro działamy na zasadzie sprzężenia zwrotnego.

Trochę to wygląda tak, jakby moje ciało chciało popełnić samobójstwo, bez mojej zgody. Przez ostatnie pół roku starałem się nie wykitować z głodu, bo mój organizm odrzucał pokarmy.

Nie wiem, czy moje ciało mi to robi, bo go nie akceptuję, a powinienem, czy dlatego, że potrzebna mi jest zmiana k/m.

Czy któreś z Was miało podobne problemy? Szczerze mówiąc, nie mam już sił chodzić po lekarzach. Zacząłem sam się leczyć dietą, ziołami, chodzę na akupunkturę. Nie powiem, jakaś poprawa jest. Już przeze mnie nie przelatuje w ciągu 10 minut. Zostaje, chociaż boli.
Staram się być cierpliwy, ale może ktoś ma jakieś pomysły?

[Freja]

Czasami jak się zdenerwuję, zwłaszcza w przeszłości, miałam bombę w brzuchu i nie było spokoju, dopóki się wszystkiego ze środka nie pozbyłam, pompując dla popychu i przepłukania około litra wody.

A jakieś 10 lat temu miałam przez kilka tygodni taki okres, że mnie brzuch bolał w jednym miejscu czego bym nie zjadła. Coś tam bulgotało i przeciskało się i miałam wrażenie, że mam tam jakieś przewężenie. Fizycznie coś pewnie też było podrażnione, ale teraz myślę, że to *u mnie* było głównie nerwowe, bo przeszło jak mi się w życiu coś pozmieniało na lepsze.

Spróbuj jakichś lekkostrawnych rzeczy, spróbuj się wyluzować i nie spinaj się od zarejestrowania na forum. My tu nie gryziemy. Tzn. czasem gryziemy, ale nie naprawdę

[Armand]

Nie spinam się z Waszego powodu xD
Po prostu jest to dla mnie krok, który widocznie jest ważny na tyle, żeby mi to przewracało w bebechach.

Jestem na stałej diecie składającej się z kurczaka, ziemniaków i marchewki 5x dziennie. Ewentualnie ryż, ale jak go widzę, to mi się już naprawdę wszystko cofa.

Tak, że właściwie nie da się jeść mniej i lżej.

Dieta mi w sumie odpowiada, bo trenuję, chociaż czasem zjadłbym co innego. Problem polega na tym, że mimo sposobu odżywiania, który sprawdził się przez ostatnie lata i ewentualnie można już tylko na dożylne przejść, żeby było lżej, dalej boli mnie brzuch. Jakby mi się tam flaki rozpadały. Co prawda, nie miałbym nic przeciwko, jakby mi co nieco pousuwali xD No, ale w tym kraju nie ma tak dobrze.

[Gabi]

Spoko ja nie spałam trzy dni albo i więcej jak sobie poukładałam wszystko w głowie a raczej wszystko zaczęło opadać po huraganie jaki mi się zrobił po natrafieniu na TF choć ja to wspominam raczej miło coś jakbym się zakochała a jedzenie mogło dla mnie nie istnieć. Za to teraz kiedy euforia już całkowicie opadła zaczynam odczuwać "mdłości"
Ale i życie w ciągłym stresie potrafi nieźle namieszać. Moja znajoma miała tak w okresie szkolnym. Dzień w dzień potworne bóle brzucha, że doprowadzały ja do płaczu a tuż przed wyjściem do szkoły to już była jazda po bandzie, dlatego wstawała dwie godziny wcześniej.

Spoko ja nie spałam trzy dni albo i więcej jak sobie poukładałam wszystko w głowie a raczej wszystko zaczęło opadać po huraganie jaki mi się zrobił po natrafieniu na TF choć ja to wspominam raczej miło coś jakbym się zakochała a jedzenie mogło dla mnie nie istnieć. Za to teraz kiedy euforia już całkowicie opadła zaczynam odczuwać "mdłości"
Ale i życie w ciągłym stresie potrafi nieźle namieszać. Moja znajoma miała tak w okresie szkolnym. Dzień w dzień potworne bóle brzucha, że doprowadzały ja do płaczu a tuż przed wyjściem do szkoły to już była jazda po bandzie, dlatego wstawała dwie godziny wcześniej.

[wendigo]

[Armand]

Zmiany skórne to u mnie jeszcze dłuższa historia. A IBS miałem zdiagnozowany, chociaż uważam, że to trochę wymówka jest. "Ma pan syndrom jelita drażliwego, proszę się nie stresować w życiu."
Yeah. Jakby to było możliwe.

Dziękuję Wam za odpowiedzi.

Koniec końców, wychodzi na to, że terapia jest nieunikniona. Niby o tym wiedziałem, ale miałem nadzieję, że sobie sam poradzę.

[Fadi]

Ojjj ten opis nie brzmi obco

Najlepiej się przebadać i jak nic nie wyjdzie chyba trzeba się przyzwyczaić... lub pokochać

Ja osobiście do dziś mam tak, że jak mam jakieś ważne wyjście/spotkanie długotrwałe, to przed nim lepiej nic nie jeść bo jest poważne zagrożenie rewolucją żołądkową.

Za to jak nie mam stresów mogę jeść i jeść.

Pewnie każdy ma trochę inaczej...

Wytrwałości życzę, bo to nic miłego

[Ryu]

[Armand]

[wendigo]

[Armand]

[Ryu]

[ElżbietaFromage]

[wendigo]

A czemu tak mówisz?

No i u mnie to jest jeszcze taki problem, że nawet gdybym chciał udać się do psychiatry, to w tej chwili nie wiem jak to tu zorganizować a dowiedzenie się tego to też trochę zachodu