[Monika1998]

Cóż jako że mi stuknął tydzień dopiero na hrt, pojawiły się maluczkie piersi które widać raczej jak leżę na boku tylko, no i zaczęłam wydzielać inny zapach, stwierdziłam że pachnę jak moja mama

Ale to nie ważne jest w tym momencie, ważne jest to że czas leci nie ubłaganie, a wraz z nim zachodzą zmiany, i tutaj pojawia się problem w postaci pracy, do tej pory myślałam że jak zmiany będą już widoczne będzie trzeba zbiabierać manatki z aktualnej pracy i zarejestrować się w pośredniaku, zdawaje mi się że to najlepsze co można zrobić, ale czy aby na pewno?

Zastanawia mnie, jak inne osoby transpłciowe sobie z tym poradziły, czy zmiana pracy jest naprawdę potrzebna, choć wiadomo wszędzie są inni ludzie.

[OneLotusPetal]

To zależy, czy chcesz ostatecznie zrobić coming out, czy nie (bo rozumiem, że pracę ostatecznie i tak zmienisz?). Najważniejsze jest to, jak byś się z tym czuła. Kwestia odbioru ciebie przez kolegów i koleżanki też jest ważna, choć nie równie ważna. Ja np. nie mógłbym zrobić coming outu, nawet gdyby nikt nie miał problemu z transami. Po prostu źle bym się z tym czuł.
Co zrobiłem? Zmieniłem grupę dziekańską (na studiach) na taką, gdzie nie znałem absolutnie nikogo i zacząłem wszystko "od zera".

Jeśli chodzi o znajomych, to reakcje mogą być różne, najlepiej być przygotowanym na najgorsze, żeby potem ewentualnie pozytywnie się zaskoczyć. Ale prawda jest taka, że to ty znasz swoich kolegów z pracy najlepiej i tylko ty możesz przewidzieć, jakie będą mieli ewentualne reakcje. Ważne jest też, żebyś pamiętała, że niczyje uprzedzenia absolutnie nie mogą być usprawiedliwieniem do gorszego traktowania ciebie.
Ostatecznie pracę można przecież zmienić, chyba że pracujesz w jakiejś wyjątkowo niszowej branży.
Ostatnia sprawa to to, że jeśli jednak nie zdecydujesz się na coming out, to niewygodne pytania o np. rosnący biust można zgonić np. na problemy z hormonami. Zazwyczaj jeśli się coś wspomni o zdrowiu, to ludzie przestają drążyć temat. A jeśli nie przestają, to można im zwrócić uwagę, że niekoniecznie chcesz się dzielić z nimi swoimi sprawami zdrowotnymi.

To zależy, czy chcesz ostatecznie zrobić coming out, czy nie (bo rozumiem, że pracę ostatecznie i tak zmienisz?). Najważniejsze jest to, jak byś się z tym czuła. Kwestia odbioru ciebie przez kolegów i koleżanki też jest ważna, choć nie równie ważna. Ja np. nie mógłbym zrobić coming outu, nawet gdyby nikt nie miał problemu z transami. Po prostu źle bym się z tym czuł.
Co zrobiłem? Zmieniłem grupę dziekańską (na studiach) na taką, gdzie nie znałem absolutnie nikogo i zacząłem wszystko "od zera".

Jeśli chodzi o znajomych, to reakcje mogą być różne, najlepiej być przygotowanym na najgorsze, żeby potem ewentualnie pozytywnie się zaskoczyć. Ale prawda jest taka, że to ty znasz swoich kolegów z pracy najlepiej i tylko ty możesz przewidzieć, jakie będą mieli ewentualne reakcje. Ważne jest też, żebyś pamiętała, że niczyje uprzedzenia absolutnie nie mogą być usprawiedliwieniem do gorszego traktowania ciebie.
Ostatecznie pracę można przecież zmienić, chyba że pracujesz w jakiejś wyjątkowo niszowej branży.
Ostatnia sprawa to to, że jeśli jednak nie zdecydujesz się na coming out, to niewygodne pytania o np. rosnący biust można zgonić np. na problemy z hormonami. Zazwyczaj jeśli się coś wspomni o zdrowiu, to ludzie przestają drążyć temat. A jeśli nie przestają, to można im zwrócić uwagę, że niekoniecznie chcesz się dzielić z nimi swoimi sprawami zdrowotnymi.

[Monika1998]

Cóż Jeśli chodzi o pracę to właśnie mnie chciałabym jej zmieniać mimo wszystko Chyba że będzie taka potrzeba co do znajomych to praktycznie już nie mam chcę stać Jezusa mi tylko jeden znajomy

A pracę właśnie podjęłam,
Niestety moje ciało wciąż wygląda stereotypowo męsko

[WojtekM]

[QueenK]

Ja zrobiłam coming out w swojej pierwszej pracy ( wtedy byłam barmanką- nie mogłam się nigdzie schować i przeczekać 😉) i zostałam tam jeszcze rok od rozpoczęcia hrt. Generalnie wszystko zależy od otoczenia. Ja raczej bym została na twoim miejscu i może obadała teren? Czasami człowiek zagłada najgorsze a diabeł nie taki straszny jak się umaluje Jeśli byłoby źle- wtedy szukałabym pracy gdzieś indziej.

Pamiętaj że ten okres gdzie jesteś "pomiędzy" jest chyba najgorszy, dlatego może lepiej przeczekać ten okres w środowisku w którym znasz a później jak już będziesz zadowolona i pewna rezultatów terapi i siebie.. wtedy szukać nowej pracy i świeżego startu. Tak czy siak trzymam kciuki i mocno kibicuje.

[Nyaa]

Ja pracuję w IT, w pierwszej pracy zrobiłam coming out przy okazji zaczynania hormonów i rzeczy poszły gładko, zaczynając drugą po prostu dałam znać dziewczynie z HRu jaka jest sytuacja ze mną zanim poszłam do biura po raz pierwszy, bo tylko z nią miałam kontakt. Warto pamiętać że prawo pracy wynikające z unijnych wymogów zabrania dyskryminacji przeciwko osobom transpłciowym, więc zawsze możesz dochodzić się swoich praw w sądzie jeśli ktoś będzie tobie robił problemy, KPH tutaj tez powinno byćpomocne.

Mam nadzieję że niedługo mi się uda naprostować dokumenty, a kolejni pracodawcy nawet nie będą wiedzieli że jestem trans.

Ja pracuję w IT, w pierwszej pracy zrobiłam coming out przy okazji zaczynania hormonów i rzeczy poszły gładko, zaczynając drugą po prostu dałam znać dziewczynie z HRu jaka jest sytuacja ze mną zanim poszłam do biura po raz pierwszy, bo tylko z nią miałam kontakt. Warto pamiętać że prawo pracy wynikające z unijnych wymogów zabrania dyskryminacji przeciwko osobom transpłciowym, więc zawsze możesz dochodzić się swoich praw w sądzie jeśli ktoś będzie tobie robił problemy, KPH tutaj tez powinno byćpomocne.

Mam nadzieję że niedługo mi się uda naprostować dokumenty, a kolejni pracodawcy nawet nie będą wiedzieli że jestem trans.

[dorota745!]

[Emilia]