[małgorzata737]

Piszę w trochę słabym nastroju i mam nadzieję, że nikogo nie urażę tym, co wyrażę. Na wstępie chciałabym powiedzieć, że sama nigdy nie przeżywałam żadnych wątpliwości dotyczących mojej seksualności. Może dlatego, że dość wcześnie zakochałam się w koledze z klasy i od tamtej pory zawsze podobali mi się chłopcy. Z jednym byłam nawet długie lata. Niestety już nie żyje a ja po dość długiej żałobie chciałam jednak pójść dalej ze swoim życiem. Powrót do randkowania nie był wcale łatwy i kiedy zaczęłam się godzić z myślą, że chyba jednak będę sama poznałam chłopaka, który naprawdę mi się spodobał. Na początku dużo rozmawialiśmy i w końcu on przyznał, że jest w trakcie rozwodu. Kiedy zapytałam o powód powiedział, że jego żona po 10 latach małżeństwa zakochała się w innej kobiecie, zaczęła go zdradzać i od niego odeszła. Kiedy on chciał walczyć o małżeństwo powiedziała mu, że jak za niego wychodziła za mąż była zakochana w kobiecie. Mają dwójkę dość małych dzieci. Na początku sprawa nie wyglądała aż tak źle. Wydawało się, że powód rozwodu jest jasny a oni dogadani. Dziwiło mnie co prawda dlaczego ktoś, kto chyba jednak nie czuł się szczęśliwy w związku, zdecydował się na drugie dziecko (dziewczynka ma teraz niecałe 3 lata).
Chłopak mi się podobał więc zaryzykowałam spotkania i zaangażowałam się w niego i dzieci. W trakcie sytuacja zaczęła dość diametralnie się zmieniać. Obecnie była partnerka zachowuje się dość agresywnie. Również jej partnerka jest dość agresywna i obie zachowują się tak jakby ojca chciały pozbawić kontaktu z dziećmi mimo że on jest dobrym ojcem i na dzieciach mu zależy.
Nigdy nikogo nie dyskryminowałam ze względu na jego orientację. Miałam znajomych z kręgu LGBT a nawet wspierałam jedną koleżankę, która z tego powodu była odrzucana przez dość konserwatywną matkę. Na szczęście teraz ta dziewczyna zaręczyła się już z inną kobietą i znalazła kogoś na stałe. A rodzice jej partnerki są dużo bardziej otwarci.
Piszę natomiast z innego powodu i jestem ciekawa waszego zdania na ten temat. I tym powodem są dzieci. Patrzę na całą tę sytuację i naprawdę najbardziej jest mi szkoda dzieci, które są bardzo małe i nie rozumieją, co się dzieje. Rozwód sam w sobie jest trudny. Tutaj mama dziewczynek nazywa nową partnerkę "ciocią" a w przedszkolu czy u psychologa dziecięcego wspomina tylko o rozwodzie i nie mówi nic o swojej orientacji.
Zanim ta cała sytuacja się wydarzyła byłam bardzo otwartą i tolerancyjną osobą ale widząc trochę jak bardzo mogą to być zwalone klimaty, sama mam wątpliwości.
Czy to naprawdę jest tak, że ktoś może być 10 lat w związku hetero, mieć dzieci i potem nagle dojść do wniosku, że jest bi albo homo? Czy nie ma się jednak jakichś wątpliwości wcześniej i czy jest to uczciwe wobec partnera nie mówić mu o swoich preferencjach? A przede wszystkim czy to jest ok sprowadzać na ten świat dwójkę małych dzieci i fundować im rozwód z takimi atrakcjami?
Nie wiem. Ale naprawdę jak teraz na to patrzę to całą sprawę LGBT widzę zupełnie inaczej.
Gdyby ktoś o podobnych doświadczeniach, może właśnie od tej drugiej strony, wypowiedział się jak to widzi, byłabym wdzięczna.

[QueenK]

Moja najlepsze przyjaciółka przeszła podobną sytuację. Tzn. Była z mężem po ślubie, mieli razem dwójkę dzieci. Później ona poznała kobietę.... i boom! Stało się. Sama do tej pory nie wie jak to wytłumaczyć. Dzieci nie rodzą się z uprzedzeniami... tylko dorośli to w nich budują.

Minęło już trochę czasu i dzieci świetnie sobie radzą. Moja przyjaciółka tez. Jej były mąż również. Myślę że to zależy od podejścia wszystkich dotkniętych tą sprawą. Co za różnica czy mama ma nową partnerkę czy partnera?

Co do agresji... to trzeba dużo rozmawiać i wspierać się dla dobra dzieci. Może reaguje agresywnie bo boi się być przez to zmieszana z błotem? To Polska...

Powodzenia życzę

[Ada75]

Po pierwsze "primo" to Ci nie wierzę. Po secundo, są takie punkty w życiu od których droga prowadzi w jedną stronę. Powołując na świat dzieci zobowiązuję się do zapewnienia im najlepszych możliwych warunków do rozwoju. Niestety, to tylko mój światopogląd, moje wartości. Nie sądzę, by ktoś tu je podzielał.

Przepraszam pewnego KMa.

Po pierwsze "primo" to Ci nie wierzę. Po secundo, są takie punkty w życiu od których droga prowadzi w jedną stronę. Powołując na świat dzieci zobowiązuję się do zapewnienia im najlepszych możliwych warunków do rozwoju. Niestety, to tylko mój światopogląd, moje wartości. Nie sądzę, by ktoś tu je podzielał.

Przepraszam pewnego KMa.

[Freja]

Pomijając kwestie LGBT, sprawa wygląda na typową wojnę rozwodową, w trakcie której osoby niezależnie od ich płci i orientacji potrafią być wredne dla byłego partnera bądź partnerki.

[Alvena]

nie, nie można nagle zauważyć, że jest się innej orientacji w dorosłym życiu. ponoć są przypadki zmiany orientacji u osób trans na hormonach (hormony wpływają na mózg), ale są to epicko rzadkie sytuacje.
za to można przez wiele lat wypierać prawdę, oszukiwać siebie i społeczeństwo. ta osoba była kryptolesbijką po prostu. wiele lat zajęło jej zaakceptowanie tego faktu. przez to skrzywdziła męża i dzieci. a poczucie winy zamieniła w nienawiść do byłego męża. typowe zachowanie, wypieranie swojej winy i zmienianie ją na agresję wobec innych. znam podobne sytuacje, gdzie kobieta zostawiła męża, bo przestała go po prostu kochać, stało się. a żeby nie czuć poczucia winy i nie zadręczać się tym, to zaczęła go nienawidzić, uważać, że to wszystko jego wina, wmawiać wszystkim, że ją bił, że molestował córkę, co oczywiście było nieprawdą, nastawiła też ich własne dziecko przeciw niemu. wszystko przez to, że bała się zmierzyć z prawdą. prawdą, że to ona i jej uczucia były przyczyną rozpadu małżeństwa, że skrzywdziła kogoś.

poza tym nie generalizuj, nie ma odpowiedzialności zbiorowej. dlaczego za działania jednej osoby obarcza się całą społecznośc LGBT? czy ja obarczam inne kobiety winą za to, że jakaś jedna mnie kiedyś zwyzywała? co ja mam do tego, że gdzieś tam są jakieś agresywne lesbijki?

LGBT to taka sama grupa spoleczna jak kazda inna. po prostu cechują się odmienną tożsamością płciową/orientacją, tyle. tak jak w całym społeczeństwie, są tutaj i fajne osoby, i są zje*ane. te kobiety, które opisujesz, po prostu należą do tej drugiej grupy osób. to nie znaczy, że masz hejtować wszystkich LGBT.

[Ada75]

Cytat:

, nie można nagle zauważyć, że jest się innej orientacji w dorosłym życiu. ponoć są przypadki zmiany orientacji u osób trans na hormonach (hormony wpływają na mózg), ale są to epicko rzadkie sytuacje.

Niestety to nie jest prawdą. Może, poza słowem nagle, bo orientacja seksualna często się zmienia.

Cytat:

, nie można nagle zauważyć, że jest się innej orientacji w dorosłym życiu. ponoć są przypadki zmiany orientacji u osób trans na hormonach (hormony wpływają na mózg), ale są to epicko rzadkie sytuacje.

Niestety to nie jest prawdą. Może, poza słowem nagle, bo orientacja seksualna często się zmienia.

[QueenK]

małgorzata737, A tak na marginesie i trochę tez dobrej rady- osoby trzecie w rozwodach potrafią bardzo namieszać i to czasami niepotrzebnie. Więc na twoim miejscu trochę bym się zdystansowała do sytuacji. Teraz jesteście razem ( ten chłopak i Ty) wiec skup się bardziej na tym związku niż na starym małżeństwie;)

[małgorzata737]

[małgorzata737]

[Sven]

[Freja]

[wendigo]

[Freja]

[QueenK]

[wendigo]

[OneLotusPetal]

Identiko miałem Do tego przywłaszczanie sobie moich osiągnięć... "Gdyby nie ja, w życiu byś nie poszedł na taką i taką uczelnię na taki i taki kierunek, nie uczyłbyś się języków obcych i nic byś nie potrafiłbyś, zostałbyś robolem". Ale nigdy nie zachęcała mnie do nauki ani się mną nie interesowała, nie zajmowała. Wręcz przeciwnie, to często ja musiałem pilnować, by się umyła, by coś zjadła i położyła się do łóżka, bo uzależnienie sprawiało, że odlatywała na długo... A naukę opłacił mi tata, bo mama, cóż... standardowo "nie było w tym kraju pracy dla osób z jej wykształceniem".

Identiko miałem Do tego przywłaszczanie sobie moich osiągnięć... "Gdyby nie ja, w życiu byś nie poszedł na taką i taką uczelnię na taki i taki kierunek, nie uczyłbyś się języków obcych i nic byś nie potrafiłbyś, zostałbyś robolem". Ale nigdy nie zachęcała mnie do nauki ani się mną nie interesowała, nie zajmowała. Wręcz przeciwnie, to często ja musiałem pilnować, by się umyła, by coś zjadła i położyła się do łóżka, bo uzależnienie sprawiało, że odlatywała na długo... A naukę opłacił mi tata, bo mama, cóż... standardowo "nie było w tym kraju pracy dla osób z jej wykształceniem".

[jcmar]

A ja z kolei marzyłem o tym, żeby moi rodzice się rozstali.
Oboje byli moimi kochanymi rodzicami,
tylko para z nich była taka sobie - kłótnie, pretensje, mimo że się kochali.
Nie musieliby się rozwodzić, byle by tylko nie mieszkali że sobą.
Miałbym dwa kochające domy, zamiast jednego wiecznie skłóconego, z nerwową atmosferą i poczuciem, że się tutaj ze sobą męczymy.

(Kogo stać na DWA osobne domy?? Ot, banalna przyczyna trwania wielu wspólnot rodzinnych.)

[wendigo]

jcmar, same here, tylko moi się nie kłócili. Po prostu wiedziałem, że do siebie nie pasują.

[małgorzata737]

@Freja Wiesz... byłam przerażoną nastolatką. Pełną wątpliwości i przeszłam też przez wiele trudnych sytuacji więc może jest coś w tym, ze tyle wiemy o sobie ile nas sprawdzono. Przez innych byłam odrzucona z tak wielu powodów i tak wiele razy, że już nawet tego nie liczę. Przeszkadzały im moje odmienne zainteresowania, wrażliwość, emocjonalność, wyobraźnia, uroda, styl a nawet sposób w jaki śpiewam. Ale teraz tak sobie myślę, że gdybym słuchała tych, którzy mnie tak krytykowali i próbowali wywierać na mnie presję, ominęło by mnie w życiu tyle pięknych rzeczy, przygód, podróży i nie spotkałabym tylu wartościowych ludzi, którzy nie tylko pomogli mi się rozwijać ale też dali tak wiele ciepła i bliskości, że każdemu tego życzę. Chyba tylko będąc sobą i kochając siebie człowiek jest w stanie rozwinąć swój pełen potencjał i podzielić się czymś naprawdę dobrym ze światem. A tym, którzy czują się z tym źle polecam zapętlić utwór Lady Gagi „Born this way”.
@wendigo i @QueenK Bardzo mi przykro, że wasze mamy nie potrafią do końca żyć swoim życiem. Nawet jeśli się wtedy kocha jako córka - bardzo trudno stawiać granice.
@Freja - niestety ludzie często traktują się instrumentalnie. Mam nadzieję, że wyjaśniłaś to sobie z tą dziewczyną i ją za to przeprosiłaś. To często pomaga, nawet po latach. Obu stronom.
Jeśli chodzi o to czy gdyby ta osoba była blondynką lub nazywała się Kasia to tak... mając tylko takie doświadczenie mogłabym źle kojarzyć imię Kasia. Na szczęście jestem na tyle dojrzała, że nawet gdybym poznała kolejną Kasię i miała w związku z tym jakieś negatywne uczucia czy konotacje to tej nowej Kasi źle traktować nie będę. A może nawet całą sytuacje obrócę w żart.
Gdyby ta dziewczyna była hetero, paradoksalnie sprawa byłaby dużo prostsza. I myślę, ze wtedy widziałabym wyrachowaną laskę, która w trakcie rozwodu nie dba nawet o swoje własne dzieci. Ale tak jak napisałam, na początku nawet jej współczułam, brałam pod uwagę, że może jest po prostu zagubiona ze względu na swoją seksualność. Nawet stawałam w jej obronie. Z dziećmi rozmawiam o niej normalnie. Pytałam nawet czy widzą mamę szczęśliwą z tą nową ciocią i czy ją polubiły. Zależy mi na tym, żeby dzieci przeszły to jak najłagodniej w tej całej sytuacji. I tak są tym rozchwiane i będą tak rzucane między dwoma domami. Ale tez uważam, że lepsze dwa domy niż życie w kłamstwie.
Razi mnie to jakieś fałszowanie obrazu rzeczywistości i nazywanie nowej partnerki „ciocią”. Dzieci nie są aż tak głupie jak się czasem dorosłym wydaje.
Razi mnie też, że ktoś zranił wokół tyle osób a zachowuje się tak jakby to on był poszkodowany.
Tak jak powiedziałam zarówno ja jak jej były partner zaakceptowaliśmy, że ma taką a nie inną orientację. Ale teraz to wygląda trochę tak, że człowiek będzie się zastanawiał co może powiedzieć, żeby nie zostało to przekręcone i żeby nie wyjść na homofoba - mimo, że zarówno ja mam znajomych homo i bi jak i ten mój obecny partner.
Dziękuję za opinię tych osób, które wspomniały o rozwodach rodziców.
Nie wiem czy powód rozwodu był taki, że jedno z rodziców okazało się mieć inną orientację ale jeśli tak to chętnie usłyszę jak to odbieraliście, jakie towarzyszyły temu uczucia lub czego więcej chcielibyście dla siebie w takiej sytuacji (w sensie - jakiego rodzaju wsparcia).

[kicur]

Nieprawda z tym brakiem badań. Było niemieckie badanie wskazujące, że osoby transpłciowe częściej doświadczają zmiany orientacji seksualnej niż ogólna populacja, i to jest niepowiązane z etapem tranzycji, na którym są. Dwa lata temu o tym pisałem w tym wątku:

http://transpomoc.pl/view...ghlight=#108449

Właściwie to seksuolodzy teraz chętniej używają pojęcia tożsamości seksualnej, bo ono lepiej oddaje to, że komuś może się w ciągu życia zmienić, przedstawiciele której płci go pociągają; oraz że osobom bi- i panseksualnym często mają fazy, której płci osobami są akurat bardziej zainteresowane.

Mogę też polecić książkę - wywiad z seksuologiem Andrzejem Gryżewskim Jak facet z facetem. Opisuje on ze swojej praktyki klinicznej bardzo różne historie:
-mężczyzny, który wiedział, że jest gejem, ale przez śmierć swoich rodziców około swoich 40. urodzin doznał wzmożenia religijnego, stłumił swoją seksualność, którą postrzegał jako grzeszną, ożenił się z bardzo religijną kobietą i... zjawili się w gabinecie, bo on myślał, że jak ona jest bardzo pobożna, to w ogóle nie będzie z nią seksu, ale ona chciała z nim sypiać tak raz na 2 msc,
-mężczyzny, który przyszedł z problemem, że nie jest w stanie stworzyć związku z kobietą i ożenić się; randkował przez pewien czas z dużą liczbą dziewczyn z okolicy, ale ostatecznie z każdą zrywał, bo znajdował w niej jakąś wadę; w trakcie terapii sobie zacząl uświadamiać ze swoich homoerotycznych snów i tych wcześniejszych niepowodzeń, że najwyraźniej jest gejem, ale małe miasteczko i starsi rodzice uważali, że mężczyzna powinien się w jakimś momencie ożenić z kobietą,
-pacjenta, którego matka i siostra chciały, żeby seksuolog "wyleczył" z homoseksualności na chwilę, wtedy będzie mógł mieć dzieci, a potem się to odkręci i dalej będzie sobie mógł być gejem...

[Sven]

kicur, to ciekawe Fajnie, że ktoś to zbadał.

kicur, to ciekawe Fajnie, że ktoś to zbadał.