[Todora]

Witam serdecznie
Postanowiłam zarejestrować się na tym forum gdyż szukam pomocy, informacji i wsparcia doswiadczeniem osób trans i ich najbliższych.

Jestem mamą biologicznej dziewczynki, od paru lat czułam że coś ją dręczy, miała dziwne zachowania i objawy coraz silniejszej depresji przy w miarę szczęśliwym życiu. Często jej zachowanie było dla mnie przykre i niezrozumiałe. Wtedy pojawiło się to przeczucie że "coś" jest nie tak. Miała wtedy skończone 11 lat. Kolejne dwa lata utwierdzały mnie w przekonaniu że moje kochane dziecko ma poważny problem z którym nie jest w stanie sobie poradzić. Wzięłam ją na poważną rozmowę i się otworzyła i opowiedziała mi wszystko co czuje. Mimo że ok. rok wcześniej przy luźnej rozmowie na pytanie czy ma problem z postrzeganiem swojej płci zaprzeczała teraz powiedziała to czego i tak się domyślałam- męczy się w swoim ciele i pragnie być chłopcem.
Mam nadzieję że na tym forum znajdę informację jak mogę pomóc mojemu dziecku przejść przez wszystko co ją czeka w dążeniu do zmiany, chcę by był (a) szczęśliwy w zgodzie z samym sobą.

Dodałam do użytkowników. /Freja

[Maerno]

Witaj, Todora.

[Bandito]

Witam mamę chłopaka który wygrał los na loterii Miałem podobnie z wiekiem i akceptacją i mogę jedynie powiedzieć, że od mojego coming outu, życie nigdy nie było tak piękne!

[Pola]

Serdecznie witam🙂


Przydała by się konsultacja z odpowiednim psychologiem/psycholożką
seksuologiem . Aby coś z tym zrobić .Mam nadzieję że ktoś jeszcze z forumowiczòw się wypowie. Pozdrawiam.

[Todora]

Dziękuję za odpowiedzi.

Bandito cieszę się że u Ciebie wszystko zmierza w dobrą stronę

My już jesteśmy po trzech wizytach u psychologa. Teraz czekamy na umówiony termin konsultacji u psychiatry. Nie chcę tracić czasu, żeby pomóc jak najszybciej.

[WojtekM]

Cześć, Todora
Wielki szacunek za dostrzeżenie problemu u swojego dziecka i pomoc. Naprawdę, możesz czuć się kimś wyjątkowym.

[Todora]

AwryBoy nie czuję się wyjątkową. I tak naprawdę przeraża mnie wszystko co nas czeka. Ale jakby nie było to ja jako dorosła osoba muszę być silna i zadbać o moje dziecko.
Tyle pytań bym chciała zadać i odpowiedzieć w niektórych tematach ale nie mam dostępu do innych części forum. Długo to potrwa?

[WojtekM]

Przeraża Cię, ale pomagasz i wspierasz. Natomiast, dla wielu matek (o czym świadczą historie osób na tym forum, również moja własna) ważniejsze było, co pomyślą inni, jaki to wstyd przyznać się, że ma się takie a nie inne dziecko. Lepiej było zamieść sprawę pod dywan niż zrobić cokolwiek albo przynajmniej starać się zrozumieć problem.
Jako osoba dorosła zadbałem o samopoczucie mojej matki, przez co uciekł mi kawał życia. Na szczęście to już przeszłość

[Freja]

Witaj na forum Todoro

Mało jest takich otwartych rodziców.

[wendigo]

Witaj, masz dobre podejście Ja powiem tylko jedno:

[Todora]

Dzięki. Czytając to forum i relację osób które się ujawniły i zaczęły proces zmiany widzę że gorszy jest ten okres przed, czyli tłumienie swoich emocji i ukrywanie wszystkiego.

[Ada75]

Witaj, dla mnie również twoje podejście do tematu jest nadzieją, że świadomych rodziców będzie coraz więcej.

Witaj, dla mnie również twoje podejście do tematu jest nadzieją, że świadomych rodziców będzie coraz więcej.

[andrzej]

Zdecydowanie funkcjonowanie jako osoba odmiennej płci jest męczące i frustrujące. Ja przez jakiś czas zakładałem maskę przy obcych - mogłem wtedy funkcjonować jako chłopak. Wstydziłem się bycia dziewczynką. To był okropny okres. Wyzywanie od obojnaków... bycie obiektem drwin rówieśników... nikomu tego nie życzę, dlatego sugeruję intensywne interesowanie się również sytuacją dziecka w szkole. Powodzenia