[Reva]

Z tematem crossdressingu mam do czynienia jakieś cztery laty.
Przynajmniej świadomie, bo w latach wcześniejszych też zdarzały się podobne sytuacje.
Przez te cztery lata całość dość mocno się zmieniała. Najpierw myślałem, że po prostu lubię zakładać babską bieliznę, później doszły do tego spódnice, buty, koszulki. I tak to się wszystko działo w mojej szafie.
Półtora roku temu pokazał się okazja, żeby wyjść na miasto w spódnicy.
Międzynarodowy dzień spódnicy (30 października) – idealna data, żeby nakręcić w firmie event i pod przykrywką prostej zabawy chodzić po pracy w kiecce. No i jak wyszedłem pierwszy raz to nabrałem ochoty na więcej. Przez następny rok pokazałem się w pracy w spódnicy jakieś dziesięć razy. Potem pomyślałem, że może zacznę chodzić w damskiej buzie itd. Noszenie damskiej bielizny pod męskimi ubraniami stało się niemal codziennością. Myślałem, że po prostu jestem mężczyzną któremu pasuje damska odzież.
Pewnego razu jedna z dziewczyn w pracy powiedział żartem, że właśnie w taki sposób, mogę czuć się sobą – i chyba coś w tym jest, że w damskich ubraniach czuję się jakoś bardziej komfortowo niż w męskich.
Na im więcej sobie pozwalałem, tym bardziej moje zachcianki rosły. Jest coraz więcej rzeczy, które chciałbym zrobić a się boję. Teraz chciałbym częściej chodzić w spódnicach – nie bać się tego, zrobić sobie kolczyki, może przefarbować włosy. Zauważyłem też, że nie podoba mi się moja figura, brak talii, bioder... biust też by mi nie przeszkadzał. Strasznie mnie też drażni poziom owłosienia, zwłaszcza to jak szybko odrasta i jakie to podrażnienia generuje.
Aktualnie nie wiem kim jestem, nie czuje się mężczyzną, nie czuje się kobietą, nie wiem czego chcę, czy co mi jest potrzebne do szczęścia. Wiem tyle, że na pewno nie jest dobrze.
W przyszłym miesiącu idę do seksuologa, ale chciałbym popracować nad tym tematem również sam. Problem w tym, że nie wiem jak. Przez ostatnie dwa miesiące regularnie oglądam filmiki o tematyce trans na yt, piszę pamiętnik wylewając z siebie swoje uczucia. Jednak cały czas mam wrażenie, że powinienem zająć się czymś innym, że szukam tych informacji w złym miejscu.
Macie może pomysł, gdzie szukać aby odnaleźć to kim się jest?

[Freja]

Znamy to. Średnio przyjemny etap.
Nie tyle czytaj jakieś teorie, co pospotykaj się z trans ludźmi, poeksperymentuj z różnymi formami ekspresji w jakichś przyjaznych środowiskach, no i zapytaj siebie, czy chcesz tak na stałe?.

[Ada75]

Matka przełożona pisze w liczbie mnogiej , to się podepnę, tak znamy. Co do spotykania z trans ludźmi, to Transfuzja do spółki z Tęczówką organizuje nawet taki wspólny weekend pod koniec maja gdzieś w ustronnym ośrodku wypoczynkowym. Biegać, chodzić, siedzieć, czy leżeć do góry brzuchem można tam w spódnicy do woli.

Matka przełożona pisze w liczbie mnogiej , to się podepnę, tak znamy. Co do spotykania z trans ludźmi, to Transfuzja do spółki z Tęczówką organizuje nawet taki wspólny weekend pod koniec maja gdzieś w ustronnym ośrodku wypoczynkowym. Biegać, chodzić, siedzieć, czy leżeć do góry brzuchem można tam w spódnicy do woli.

[Katarzyna]

Ojjj znamy. Był tu taki Alone który teraz jest Kaśką. Ale nie ma reguły.

Ojjj znamy. Był tu taki Alone który teraz jest Kaśką. Ale nie ma reguły.

[Reva]

O plenerowej imprezce słyszałem, to już chyba trzeci raz jak zastanawiam się nad wyjazdem, ale niestety termin mi nie pozwala. Chyba na początek przejdę się na spotkanie grupy Transfuzji.

[Armand]

Reva, możesz być osobą niebinarną, czyli identyfikującą się w jakimś stopniu z obiema płciami lub żadną. No ale kim jesteś to Ty sam musisz wykminić. My Ci możemy podrzucić opcje do przemyslenia.

[Reva]

Nad niebinarnością też bardzo mocno się zastanawiam. Jak myślę o tych opcjach nb/ts to:
- niebinarność jest trochę bliżej prawdy
- ts z pewnych względów wydaje się łatwiejszy

[Katarzyna]