[Axea]

Heej,
mam dość spory dla mnie problem, dylemat życiowy, który postaram się opisać poniżej. Z góry bardzo dziękuję za pomoc.

Z tego co wiem to mogę być TS m/k. Byłam u Libera, dostałam recepty, bo nie chciałam zwlekać. HRT zaczęłam 10 dni temu i zastanawiam się czy podjęłam dobrą decyzję, dzisiaj zaczęłam odczuwać lekki ból w okolicach piersi. Mimo wszystko dalej mam ogromne wątpliwości chyba głównie przez reakcję rodziny, przyjaciół i ogólnie otoczenia, nie mam pojęcia czy to co robię jest dobre, czy to w ogóle wyjście z sytuacji.

Więc ogólnie jeśli chodzi o transseksualizm to rozmyślając przez ostatnie kilkanaście dni doszłam do wniosku, że w dzieciństwie prawdopodobnie miałam już objawy, a konkretniej przebierałam się w ubrania matki, siostry - siostra również mnie w nie ubierała i z tego co pamiętam to nie protestowałam. Później, to jest jak miałam około 12 lat w górę przebierałam się w żeńską garderobę, bo czułam się wtedy chociaż chwilę jak kobieta. Lubiłam się też bawić lalkami - na ile to możliwe, bawiłam się lalkami "męskimi", tj bohaterami bajek/filmów - opiekowałam się nimi, zabierałam je kiedy gdzieś z rodzicami wyjeżdżałam, no ogólnie coś takiego. W młodości również próbowałam się bawić z dziewczynkami, po prostu wolałam ich towarzystwo, ale niezbyt mnie lubiły ze względu na rudy kolor włosów(który to ogólnie nie jest do końca rudy), dlatego czas spędzałam raczej z kolegami. Dorastałam z matką, starszą o 9 lat siostrą, i młodszą o 9 lat siostrą oraz ojcem który to raczej nie miał czasu, bo pracował i prowadził firmę internetową. Czas spędzałam z nim tylko kiedy pomagałam mu w owej firmie. Czy mogło to mieć wpływ na to, że prawdopodobnie jestem TS?

Depresję mam już dość długo ogólnie rzecz biorąc, no odkąd pamiętam, czyli pewnie dłużej niż cztery lata - myślałam, że podczas HRT trochę się ona zmniejszy i będę się już wysypiała. Nic bardziej mylnego, nic się nie zmieniło, jest to samo, dalej nie mam na nic siły itp. Zastanawiam się ogólnie znowu nad przerwaniem HRT, nie chcę w żadnym wypadku krzywdzić rodziców i sióstr. Zastanawiam się również dlaczego akurat jestem TS? Jakoś po prostu nie chcę być transseksualna, a mimo wszystko może jestem. Czytałam o tym dość dużo, szukałam jakiegoś leczenia, ale żadnego oprócz korekcji płci i ciepłej kulki w łeb niestety nie ma.

W poprzednim wątku pisałam, że moja rodzina to absolutely konserwa, więc raczej na pewno wyrzucą mnie z domu - będę musiała znaleźć sobie mieszkanie. Aktualnie zarabiam około 500 zł per miesiąc pracując z domu po 13h tygodniowo. Dalej się uczę, jestem na trzecim roku technikum informatycznym. Pewnie za 3 miesiące zmiany w moim ciele, tj piersi mogą być już widoczne i będę musiała się wyprowadzić, ale jak pogodzę szkołę z obecną pracą + pracą ewentualnie dodatkową i szukaniem mieszkania? Okropnie nie chcę też tracić rodziny, bo jednak ją kocham mimo wszystko. Kolegów z którymi znam się 12 lat też nie chciałabym tracić.

Niby bardzo chciałabym być kobietą, mieć kobiece ciało, ale z drugiej strony konsekwencje tej decyzji będą katastrofalne - rodzina się odwróci, koledzy również. Stawiam również, że i mój wygląd będzie po HRT kiepski, jeśli nie katastrofalny, bo aktualnie wyglądam chyba dość męsko, ważę mało, bo 55kg przy 175 cm wzrostu więc piersi się pewnie nie będą nawet miały z czego wykształcić. Nie mogłabym też spojrzeć ojcu w oczy i powiedzieć mu, że chcę być kobietą, bo mógłby to uznać za porażkę życiową, bo przecież do niedawna miał syna.

Po prostu ogólnie mimo, że chciałabym być kobietą to jednak coś mi mówi, że to bardzo, ale to bardzo kiepski pomysł. Przecież stracę wszystko na co dotychczas pracowałam. I jednak tych argumentów przeciw tranzycji jest więcej niżeli tych za. Czuję się bardzo egoistycznie i mam wyrzuty sumienia, że przyjmuję hormony za plecami rodziców i, że w ogóle im to robię. Koledzy raczej mogą coś podejrzewać, matka z siostrą też żartowały czy może "hehe" nie przyjmuję hormonów żeby "być babą".

Czy za przykładowe trzy miesiące kiedy już będę musiała się wyprowadzić to dam sobie radę? Zapewne musiałabym szukać mieszkania gdzieś w Krakowie lub Katowicach, czyli 40 km dalej od mojej szkoły i aktualnego mieszkania do obu miejscowości. Oszczędności nie mam, bo nie umiem oszczędzać.

Co myślicie? Co powinnam zrobić? Nie mogę się jednak zdecydować, bo co jeśli jednak nie jestem TS, tylko mi się wydaje? U psychologa/psychiatry jeszcze nie byłam. Codziennie nie daje mi to spokoju i zastanawiam się czy w ogóle dobrze robię. Powinnam kontynuować HRT? Osoby z tego forum z którymi rozmawiam nie mają niby wątpliwości, że jestem TS, ale może ja to jakoś wszystko wyolbrzymiam i jednak nie jestem?

[kicur]

Jeśli zaczęłaś brać leki, to sama ich nie odstawiaj, bo odstawiać się powinno pod kontrolą lekarza. Same skutki uboczne leków hormonalnych nie muszą oznaczać, że ktoś nie jest TS, bo skutki uboczne przy lekach się zdarzają. Hormony to są substancje bardzo wolno działające na organizm, dlatego nie jest wykluczone, że u osoby, która rzeczywiście jest TS, 10 dni przyjmowania nie przyniesie poprawy nastroju. Dodatkowo jeśli długotrwale chorujesz na depresję, to być może też trzeba się będzie tym zająć, bo nawet jeśli jesteś TS, same hormony nie naprawią sytuacji (analogicznie jest mnóstwo osób cis, bez żadnej niezgodności płci z ciałem i rolą społeczną, a też z powodu depresji się czują fatalnie).

Nikt z zewnątrz nie jest Ci w stanie zajrzeć do głowy, czy jesteś kobietą czy mężczyzną, ale psychiatra + psycholog są w stanie powiedzieć, czy nie dzieje się z Tobą coś innego, co może mieć wpływ na to, jak odbierasz swoją płeć. Dlatego zapisz się jak najszybciej do psychiatry (do tego lekarza nie trzeba skierowania).

Nie jestem pewien, czy w końcu jesteś z okolic Krakowa czy Katowic? W tych drugich jest stowarzyszenie Tęczówka, jeśli się nie mylę, to zapewniają tam też wsparcie psychologiczne, więc może byś mogła się umówić i opracować na konsultacjach plan dotyczący tej wyprowadzki, oszczędzania, coming outu itd.

[Axea]

Do Krakowa i Katowic mam po 40 km, także tu i tu mogę dojechać. U psychiatry odnośnie depresji już byłam ale nie Pani psychiatra stwierdziła, że moje objawy są "mocno internetowe", wypisała mi dutilox, pramolan i tyle, odstawiłam po dwóch tygodniach. Zapisać się do psychiatry na NFZ? Jakiegoś konkretnego, ts-friendly? Pytałam już w tęczówce o psychologa i polecili mi Panią Martę Dora, ale wizyta u tej Pani kosztuje 150 zł za 50 minut, to trochę sporo jak dla mnie.

[Armand]

Axea, w Dąbrowie Górniczej jest poradnia "Droga". Przyjmuje w niej pani magister Bednarz, która jest specjalistką w dziedzinie TS. Przyjmuje wyłącznie na NFZ ale trzeba się naczekać. Ja byłem w listopadzie 2017 na pierwszej wizycie diagnostycznej, teraz czekam na terapię z panią Bednarz. Czas oczekiwania to przynajmniej rok więc trzeba się uzbroić w cierpliwość, ale myślę, że warto. Pani Bednarz na pewno nie spławia człowieka jakimiś dropsami.
Ta psycholog, która Ci powiedziała, że masz objawy z internetów to jakaś nie teges jest moim zdaniem. Jak człowiek czuje się źle psychicznie to jest podstawa do porządnej diagnostyki i leczenia. Zwłaszcza jeśli ciągnie się to za Tobą tak długo. Niestety długotrwała depresja nieraz przeradza się w dystymię, która jest formą przewlekłej i głębszej depresji. Nawet jeśli człowiek funkcjonuje i nie próbuje się zabić to jego komfort życia jest dość marny, bo trudno jest żyć w cieniu nieszczęścia całe życie.

Musisz się też zastanowić dla kogo żyjesz. Sama mierzysz się ze swoim nieszczęściem, Twoja rodzina Ci nie pomaga. I sama musisz odnaleźć swoją drogę nawet jeśli to nie jest po ich mysli. Ale oni nie będą żyć w Twoim nieszczęściu. Obawiam się, że tak jak Ty dbasz o ich komfort tak oni mają Cię w [terefere]. To nie jest równanie, którego wynik jest dobry dla kogokolwiek. Oni mają zupełną możliwość być szczęśliwi bez Twojego nieszczęścia. Pytanie czy Ty masz możliwość by być szczęśliwą z samą sobą.

I tak jak widzę, że jesteś uzależniona od tego co powie Twoja rodzina, tak obawiam się, że za bardzo obarczasz odpowiedzialnością nieznajomych z internetu za decyzje dotyczące Twojego życia i tego kim jesteś lub kim chcesz być w przyszłości. To nie jest dobra droga, bo na nikogo z tych osób nie spadną konsekwencje wyboru dokonanego pod ich wpływem czy namową. Jedynie Ty będziesz je ponosić.

[Jangmi]

Axea, W Hostelu gdzie mieszkam ciągle zwalniają się miejsca więc będzie dobrze.

Axea, W Hostelu gdzie mieszkam ciągle zwalniają się miejsca więc będzie dobrze.

[Axea]

Oj to chyba jeśli o termin chodzi to poczekam, a zależy mi na jakimś szybkim terminie w celu diagnozy. W sumie nawet nie wiem, może już mam Dystymię, bo trwa to dość długo - z 5 lat na pewno. Ogólnie szczerze mówiąc nie umiem podejmować decyzji, więc po prostu bez pomocy osób trzecich nie jestem w stanie nic postanowić. Ale faktycznie chyba zapytam o termin do tej Pani psychiatry którą polecasz.

[Armand]

[Axea]

Cytat:

Jak piszesz - zaczęłaś 10 dni temu - więc zmian fizycznych w postaci lepszego kobiecego wyglądu jeszcze nie ma. Jeżeli depresja jest na tle dysforycznym - to dopiero widoczna zmiana wyglądu tą depresję zmniejszy - jeżeli jest ona tylko od tego. Ja jednak podejrzewam, że ogólne rozdarcie może Cię pschać do depresji. Rozdarcie typu: - nie chcę być porzucona przez otoczenie - chcę by ciało wyglądało kobieco.

Czyli dopiero po widocznych zmianach może się coś zmienić? A co jeśli dalej mimo efektów będę miała objawy depresji?

Cytat:

Może Pani psycholog Marta Dora (Kraków) Ci pomoże odpowiedzieć na to pytanie i rozwiać wątpliwości? Może coś jeszcze Ci uświadomi?

Pewnie tak, aczkolwiek 50 minut kosztuje 150 zł, trochę to sporo, a pewnie na pierwszej wizycie niczego się nie dowiem. Powinnam u niej mówić zaimkami żeńskimi? Raczej będę starała się unikać jakichkolwiek zaimków w miarę możliwości, ale trochę to niekomfortowe, bo jeszcze nawet passingu nie mam. Rozumiem, że iść tam raczej w ubraniu unisex?

Cytat:

Zalecam zdrowy egocentryzm. Egocentryzm to nie egoizm. To oni Cię krzywdzą a nie Ty ich, jeżeli nie dają Ci zadecydować o twoim własnym ciele. Jesteś dorosłą osobą. Masz prawo jak będziesz chciała nawet przerobić ciało na podobne do kociego czy alienowatego - to twoja decyzja i twoje ciało, nie ich.

To zależy, bo moja siostra nie jest niczemu winna, a może paść ofiarą kpin że strony swoich kolegów z klasy.

Cytat:

Za niski poziom androgenów (testosteronu) w 3-im miesiącu ciąży? Może matka brała tabletki antykoncepcyjne, DES lub inne specyfiki - poczytaj na stronach dr. Powersa co może być przyczyną TS. Nie wyklucza się też gentyki.

Wydaje mi się, że nic takiego nie brała. Miała tylko problemy z tarczycą kiedyś i do teraz. Faktycznie, potem zobaczę.

Cytat:

Nikt z tu obecnych osób TS prawdopodobnie nie chce być TS, tylko kobietą lub mężczyzną są od urodzenia. Zły gen, zaburzenia w ciąży to spowodowały. Stan jest, nie da się go odwrócić.

W sumie racja, trochę mimo wszystko szkoda, że nie ma innego wyjścia.

Cytat:

Jedynym sposobem leczenia przedstawianym przez WHO jest terapia hormonalna (HRT) i operacje (opcjonalnie)...

To trochę przykre mimo wszystko.

Cytat:

Zdziwię Cię "stare moherowe babcie" okazały się dla mnie bardziej przyjazne i wykazywały się empatią w przeciwieństwie do lewicowych ludzi lub tych nie deklarujących się jak pasztet czy konserwa.

To chyba wyjątki, przynajmniej tak mi się wydaje. Rodzice niestety są konserwatystami o lewackich poglądach.

Cytat:

W opiekuńczej czwórce (carrefour) zarobisz więcej. Podana kwota to 1507zł za standardowe 168 godzin. Czy to jeszcze legalna stawka za pracę, spełniająca wymogi płacy minimalnej? Brzmi jak wykorzystywanie Ciebie.

Tylko, że jednak w przypadku obecnej pracy lubię to robić. A zarobki mam adekwatne do umiejętności, bo sama się na nie zgodziłam, chociaż mówili, że potem pomyślimy nad zwiększeniem stawki.

Cytat:

Szukaj więc pracy i jeszcze raz szukaj pracy! Pracujesz za miskę ryżu. Zastanów się czy są to prawdziwi koledzy, gdy porzucą Cię jedynie o płeć ciała i imię, bo tyle się zmieni. Czy jest to powód uzasadniający agresję, porzucenie itp. Masz też teraz czas znaleźć sobie nowych kolegów i przyjaciół.

Jeśli już to musiałabym pracować dodatkowo w weekend, bo chciałabym dalej się uczyć, a potem studiować na dziennych.

Cytat:

Jedynie zastanawianie się "czy na pewno jestem kobietą" powinno być rozważane przy odstawianiu leków pod kontrolą lekarza. Jeżeli czujesz się kobietą - naturalnym jest, że powinnaś mieć kobiece ciało, więc HRT nie jest tu złem. Jednak, czy jesteś / chcesz być kobietą musisz odpowiedzieć sobie sama. Zalecam znalezienie pracy i przeprowadzkę - najlepiej na początku z drugą osobą na spółe, byś: - płaciła mniej niż cały czynsz - miała kogoś przy sobie, bo popadniesz inaczej z samotności w większą depresję.

Myślę, że chciałabym być kobietą mimo wszystkich konsekwencji. Jak znajdę taką osobę, która chciałaby razem ze mną wynajmować? Cis/ciska raczej nie będą zainteresowani mieszkaniem z osobą TS.

Cytat:

To twoja decyzja - zarówno rzucenie HRT, przeprowadzka jak i inne rzeczy będą miały zarówno pozytywne jak i negatywne skutki. Wybierz mniejsze zło dla siebie, ale takie gdzie przeżyjesz. Życie osób z dysforią płciową jest usłane różami, ale tymi z bogatą ilością kolców.

To też chyba pocieszająca prawda xd Niby racja, ale jednak nie mogę przestać myśleć o rodzinie.

Cytat:

Czyli potrzebujesz psychologa i psychoterapeuty. Musisz w życiu nauczyć się podejmować decyzję i wyrobić asertywne podejście w życiu. Nie tylko istnieją ludzie, ale Ty też istniejesz i też masz potrzeby.

Mam sceptyczne podejście do psychologów i psychiatrów, ale faktycznie chyba mimo wszystko powinnam się gdzieś udać. Dziękuję w każdym razie za wyjaśnienie mi większości kwestii

[Axea]

Cytat:

To w czym oni są konserwatywni? W lewicowych poglądach?

[Brzmi jak SLD... / Kicur]

W sumie poglądy ojca ograniczają się do PiSu, bo gdy jeszcze pracował jako górnik to tam mu naobiecywali etc. Konserwatywny w większości, ojciec udaje pobożnego, a w kościele to w tamtym jak i tym roku nie był raczej w ogóle. Matka tylko czasami chodzi. Jak kiedyś próbowałam go przekonać do Korwina, miałam w sumie plakaty/ulotki ogólnie dodatki ze spotkań z Korwinem i to usłyszałam tylko, że "Jeśli zobaczy tego [cenzura] u nas w domu(tj bardziej plakaty) lub o nim usłyszy to [cenzura] mi komputer przez okno" - czyli raczej "nawrócić" się go na pewno nie da. A moje argumenty były dość bardzo w porządku i uzasadnione. Tak samo jak kłóciłam się z bandą decybeli(tak, decybeli xD), tj. kolegami ojca na wakacjach którzy to krzykiem argumentowali, że socjlalizm jest dobry. Porażka.

Cytat:

Proste usuwasz się więc z tej wsi (wyprowadzka) i jeżeli coś na wsi będzie wiadomo to tylko z ust rodziców. Nie możesz czuć się odpowiedzialna za rodziców - są dorosłymi ludźmi - jeżeli coś na wsi powiedzą o TS i będą się śmiali z siostry - jest to wina jedynie rodziców.

To bardziej miasto niżeli wieś - małe, bo małe, ale no cóż. W sumie chyba masz rację, przecież tylko i wyłącznie oni o tym mogą wiedzieć, więc to będzie raczej ich wina. Mimo wszystko i tak miałabym wyrzuty sumienia.

Cytat:

Idź po pomoc do specjalistów, bo sama sobie nie poradzisz. Muszą nauczyć Cię w życie. Jesteś zniewolona, bo tak Cię wychowali! Prawda i wolność nie znają ceny! Czy to życie jest twoje czy osób trzecich?

Już byłam i nie pomogli mi w sumie, słyszałam tylko, że to problemy z tarczycą, że moje objawy są "mocno internetowe" i raczej nie mam żadnego problemu. Psycholog była tylko zdziwiona, w sumie Liber też, że w ogóle się nie masturbowałam. Zniewolona? Nie no bez przesady, aż tak źle nie jest. No pewnie znowu masz rację, że to moje życie, ale mimo wszystko jakoś czuję się im coś winna.

[kicur]

Socjalizm /socjaldemokracja/ to m.in. studia stacjonarne bezpłatne dla słuchaczy (bo przecież naprawdę to ich organizacja pociąga za sobą koszty, i są one finansowane ze środków publicznych) i konsultacje lekarskie lub psychologiczne bezpłatne dla pacjentów (ich koszty - jw.).

Cytat:

Już byłam i nie pomogli mi w sumie, słyszałam tylko, że to problemy z tarczycą, że moje objawy są "mocno internetowe" i raczej nie mam żadnego problemu. Psycholog była tylko zdziwiona, w sumie Liber też, że w ogóle się nie masturbowałam.

Nie każdy, kto ma literki przed nazwiskiem, jest dobrym specjalistą. Liber nawet nie weryfikuje, czy pacjenci mają myśli samobójcze.

Wiem, że mgr Dora jest dobrą psycholożką - Nadiyah od jakiegoś czasu jest jej pacjentką i trochę ruszyła ostatnio do przodu ze swoją tranzycją, z czym miała wcześniej megaproblem

Cytat:

Zniewolona? Nie no bez przesady, aż tak źle nie jest. No pewnie znowu masz rację, że to moje życie, ale mimo wszystko jakoś czuję się im coś winna.

A jakby Ci powiedzieli, że mając wykrytą chorobę nowotworową nie możesz jej leczyć, bo to wstyd i co powiedzą sąsiedzi? (brzmi jak z kosmosu, ale w mojej rodzinie jest ban na mówienie głośno, że dziadek choruje na nowotwór prostaty)

"Coś" nie znaczy "wszystko".
http://manufaktura-radosc...-innym-ludziom/

[WojtekM]

[Axea]

Cytat:

Może kłóciłaś się z bandą debecyli?

Megaherce chędożone

Cytat:

Niedługo zaczniesz mieć wyrzuty sumienia, że jesteś kobietą. Proszę idź do psychologa trans-friendly, który Cię zdiagnozuje i doradzi co w tym zas*anym stanie zrobić.

Chętnie bym poszła, ale w tym miesiącu, tj po mojej wypłacie muszę jeszcze wykupić drugą receptę od Libera, a zapewne jedna/dwie wizyty to zdecydowanie za mało u psychologa. Ewentualnie pójdę dopiero po kolejnej wypłacie.

Cytat:

Dziwne, a nie tylko Ty jedna. Istnieją ludzie, którzy się nie masturbują -większość z nich to aseksualiści.

Może i jestem aseksualna, ale nie mam do końca pewności. Wiem tylko, że na pewno mnie to "nie kręci".

Cytat:

W tym zdaniu masz prawdopodobnie cały problem do rozwiązania. Być samodzielna, odpowiadać za swoje życie, nie czuć się ciągle winna.

Wbrew pozorom to dla mnie nie jest łatwe, jakoś wątpię, że kiedyś się usamodzielnie, pewnie to dość niedojrzałe, ale jakoś i tak tego nie widzę. Czuję, że jestem zależna od rodziców w tym momencie.

Cytat:

P.S. W ciągu tego tygodnia zdeptałaś pająka (chyba nieświadomie). Czujesz się też winna aż do tego stopnia by rezygnować z tranzycji?

Nigdy nie zdeptałabym go świadomie. Zawsze jak przypadkiem odebrałam życie owadowi, pająkowi, no po prostu stworzonku to może to głupie, ale i tak miałam wyrzuty sumienia Może nie aż tak by rezygnować z tranzycji

[Axea]

Cytat:

Nie każdy, kto ma literki przed nazwiskiem, jest dobrym specjalistą. Liber nawet nie weryfikuje, czy pacjenci mają myśli samobójcze.

Teoretycznie tak, ale może i tak mieli rację skoro są psychologami/psychiatrami.

Cytat:

Wiem, że mgr Dora jest dobrą psycholożką - Nadiyah od jakiegoś czasu jest jej pacjentką i trochę ruszyła ostatnio do przodu ze swoją tranzycją, z czym miała wcześniej megaproblem

Też słyszałam dużo o niej dobrego, głównie z tęczówki, pisałam z nimi maile. To raczej na nią się zdecyduję jeśli już.

Cytat:

A jakby Ci powiedzieli, że mając wykrytą chorobę nowotworową nie możesz jej leczyć, bo to wstyd i co powiedzą sąsiedzi? (brzmi jak z kosmosu, ale w mojej rodzinie jest ban na mówienie głośno, że dziadek choruje na nowotwór prostaty)

Nowotwór to jednak nie to samoo, w sensie nie jest tak niekomfortowym tematem jak TS. Pewnie nowotwór prostaty to też nie jest jakoś komfortowy temat, ale jednak nie powinien być wstydliwy.

Cytat:

"Coś" nie znaczy "wszystko". http://manufaktura-radosc...-innym-ludziom/

Zaraz sobię poczytam, a raczej po pracy.

@AwryBoy tak byłoby najlepiej, ale jakoś wątpie, że trafi mi się ktoś z okolic Krakowa/Katowic kto jeszcze nie mieszka sam.

[kicur]

[kicur]

Offtop został wydzielony do działu "Co tam panie w polityce"./ Kicur

[Armand]

[OlaHime]

[wendigo]

[Axea]

[Axea]

[kicur]

Całkowicie popieram Arisę z kotami.

[Axea]

[Axea]

*Byłam dzisiaj na konsultacji psychologicznej. Poniżej wypracowanko na ten temat.*

Psycholog otworzył mi drzwi, był bardzo miły, powitał mnie z uśmiechem i od początku naszego spotkania traktował jak kobietę.

Gdy już doszliśmy do jego jakby pokoiku w którym rozmawia z ludźmi zapytał się mnie jak ma się do mnie zwracać – odpowiedziałam, że tak jak chce, bo mi to obojętne, bo wyglądam jeszcze jak wyglądam, tj nie mam passingu i głos również mam jaki mam. Zaczął więc zwracać się do mnie jak do kobiety więc również przestawiłam się na żeńskie końcówki – było to bardzo miłe doświadczenie.

Zaczęłam rozmowę mówiąc, że podejrzewam u siebie transseksualizm. Pytał jak długo, kiedy to zauważyłam, czy identyfikuję się z byciem kobietą. Odpowiedziałam, że w dzieciństwie miałam już objawy, a od wieku 13 lat bardzo dużo o tym myślałam, czytałam niebieskie forum itp. Powiedziałam też, że czuję się kobietą i bardzo chciałabym nią w pełni być, ale to trudne. Opowiedziałam czemu trudne – konsekwencje, utrata rodzina/przyjaciół – skrzywdzenie ich przeze mnie. Nie mogłabym im spojrzeć w oczy itp.

Dowiedziałam się, że składając pozew nie muszą być oni obecni – wystarczy, że złożą wniosek w którym ‘’przyznają się do winy’’, więc to też mnie nawet satysfakcjonuje.

Opowiedziałam o moim dzieciństwie, o mojej rodzinie, firmie ojca no i ogólnie jak to wszystko wyglądało. Opowiedziałam o depresji, tj, że to prawdopodobnie ona i może mieć związek z byciem TS. Wspominałam o bezskutecznej wizycie u psychiatry i psychologa.

Zaczęłam temat odnośnie Libera – że byłam u niego i biorę hormony od 14 dni, był zdziwiony, pewnie słusznie. Powiedziałam o moich wątpliwościach, że nie wiem do końca czy jestem transseksualna. Mówiłam o pierwszych objawach HRT. Mówiłam, że czuję wstręt do swojego ciała, tj cech męskich w moim ciele i o tym, że prawdopodobnie jestem aseksualna, bo nigdy się nie masturbowałam, nie chcę uprawiać seksu i nie chcę z nikim być.

No więc ogólnie sporo tego było, ale po naszej rozmowie, 15 minut przed końcem(wizyta trwała 45 minut) zaproponowano mi diagnozę – bezpłatną i szczerze nie spodziewałam się tego. Byłam bardzo szczęśliwa i oczywiście od razu o nią poprosiłam i teraz będę miała spotkania co dwa tygodnie. Zapytałam też czy dobrze zrobiłam odnośnie HRT i czy może nie powinnam przerwać. Powiedział, że zwykle najpierw robi się diagnozę która trwa od dwóch do pięciu miesięcy i, że to mój wybór. Mówił, że jeślibym przerwała to pięć miesięcy bez hormonów nie zrobi takiej różnicy.

Podczas rozmowy miałam kilkukrotnie łzy w oczach i łamał mi się głos, prawie się kilka razy popłakałam, ale mimo to wyszłam bardzo szczęśliwa z owej konsultacji. Dostałam nawet namiary na endokrynologa.

Mam teraz kilka ważnych dla mnie pytań.

Czy powinnam przerywać HRT(dzisiaj mija czternasty dzień) i poczekać na diagnozę?

Nie do końca mam pewność czy na pewno jestem transseksualna, słusznie?

Z drugiej strony to nie chcę przerywać HRT skoro już zaczęłam, co powinnam zrobić? Słuchać psychologa czy jednak kontynuować?

[Axea]

Okej, po przemyśleniu i dzięki waszej pomocy doszłam do wniosku, że kontynuuję HRT mimo konsekwencji. Mimo wszystko na prawdę chcę mieć kobiece ciało skoro psychicznie chyba faktycznie się tak czuję. Zrezygnowałam już z myśli o przerwaniu HRT i jakoś to może będzie odnośnie przyszłości. Jeśli rodzice źle zareagują i będę musiała się wyprowadzić to faktycznie zgłoszę do sądu sprawę o alimenty, bo dalej chcę się uczyć. Zaczynam od dzisiaj oszczędzać i zdobywać pieniądze na wyprowadzkę, jakoś powinno to być. Dziękuję bardzo wszystkim za pomoc, szczególnie tobie Arisa