[Prince of Foxes]

Dobry wieczór. Jako że dołączyłem tu z nadzieją dojścia ze sobą do porozumienia (należy wspomnieć, że w 100 procentach nie jestem pewien niczego, za dużo się waham, nie ufam sobie :v) a także ponieważ (znowu) marnuję czas, zamiast go produktywnie spożytkować postanowiłem coś trochę napisać o własnych odczuciach. Może ktoś miał podobnie, może ktoś coś chce skrytykować. Ogólnie jestem otwarty na wszelkie komentarze czy coś.
Mam straszną dysforię społeczną - irytuje mnie, gdy ktoś zwraca się do mnie i traktuje mnie jak kobietę. Z zaimkami sprawa zwykle wygląda tak, że przez większość czasu jestem w stanie przełączyć swój mózg w tryb zautomatyzowany i ignorować je, jednak co trochę przychodzi czas, że jestem na nie hiper wyczulony. Jak słyszę "siostra", "córka" czy "kuzynka" to czuję taki jeden, wielki, wewnętrzny cringe.
Praktycznie odkąd pamiętam zazdrościłem chłopakom ich ubrań - fakt, że nawet do komunii wolałbym iść w tej męskiej wersji alby a także to, że chciałem "ten zielony mundur harcerski" (jak jeszcze byłem harcerzem, czyli w czasach, gdy ludzie rzucali kamieniami w dinozaury) powinny mi dać do myślenia już wcześniej :v
Mam ogromne opory jeśli chodzi o jakiekolwiek związki (niezależnie czy to z kobietą czy z mężczyzną). Mój ostatni (i w sumie pierwszy) związek trwał całe dwa tygodnie - nie byłem w stanie wytrzymać tego, jak bardzo mój były już chłopak traktował mnie jak kobietę. Czułem się, jak gdybym był wciskany w rolę, do której absolutnie nie pasuję. Takie sytuacje zwykle wywołują u mnie mniejsze lub większe ataki dysforii - czasami coś mnie rozrywa od środka, czasami tylko czuję się bardzo niekomfortowo.
Ogólnie marzę o tym, żeby mieć zarost i nieraz zdarza mi się spojrzeć na jakiegoś typa i mu najzwyczajniej w świecie zazdrościć (nie sądzę, aby cis kobiety zazdrościły facetom zarostu, ale może się mylę :v). Ostatnio miałem okazję przyjść do szkoły w pełnej męskiej charakteryzacji (jakieś andrzejki czy coś w ten deseń), a że w miarę dobrze mi to idzie, to wyglądałem jak młodsza wersja mojego ojca I niespodzianka, czułem się wtedy tak niesamowicie, miałem tyle energii i pewności siebie jak się zdarza nieczęsto.
Będąc w wieku około 11-14 na jakiejś stronce z RPG pamiętam, że od momentu gdy odkryłem, że w sumie to mogę mieć męską postać to już nigdy więcej nie miałem damskiej. Czułem się tam bardzo swobodnie (nie ukrywam, że też byłem od tego wszystkiego trochę uzależniony, niezła odskocznia od rzeczywistości).
Irytuje mnie moja sylwetka, ale może nawet nie chodzi o małe dłonie i niski wzrost (to akurat u siebie prawie lubię) a bardziej szerokie biodra. I niby "jak na kobietę" wyglądam ok, ale problem w tym, że się nią za nic w świecie nie czuję. Oczywiście, kilkakrotnie przechodziłem fazy w stylu "pełen make-up, sukienka i jedziemy" ale nie trwały one zbyt długo.
Waham się bardzo jeśli chodzi o moje włosy, ponieważ aktualnie wciąż mam długie i prawdopodobnie są jedyną rzeczą, którą w sobie naprawdę lubię (i jedyną, którą ludzie komplementują, jestem z nich całkiem dumny :v), ale jednocześnie od kilku lat marzy mi się, żeby je wreszcie ściąć na krótko. Boję się, że jeśli to zrobię, to będę zaraz cholernie żałować i już całkowicie wpadnę w spiralę depresji związanej z niechęcią do siebie.
Szczerze mówiąc nadal mam cichą nadzieję, że "wymyślam sobie problemy" i tak naprawdę jestem w stanie funkcjonować w społeczeństwie jako kobieta, ale póki co się na to wcale nie zapowiada. Sama myśl o możliwości zajścia w ciążę przyprawia mnie o atak paniki. A prawda jest taka, że kiedyś, w dalekiej przyszłości, raczej chciałbym mieć dziecko - niekoniecznie własne. Tyle, że jako ojciec. Nie wiem na ile to, co napisałem ma sens.
Czekam na krytykę, radę, cokolwiek.
A tymczasem idę przygotować się na kolejny dzień mordęgi w instytucji zwanej szkołą.
Pozdrawiam i życzę miłego wieczoru wszystkim wytrwałym, którym chciało się to czytać

[Sven]

A ścinaj się na krótko. Odrosną jak Ci się nie spodoba.
A jak zechcesz wtedy wyglądać bardziej kobieco, to przecież są kobiety z krótkimi włosami i wyglądają świetnie.

A ścinaj się na krótko. Odrosną jak Ci się nie spodoba.
A jak zechcesz wtedy wyglądać bardziej kobieco, to przecież są kobiety z krótkimi włosami i wyglądają świetnie.

[Emilia]

[Sven]

Cytat:

Ale czemu od razu tak drastycznie?

Może rzeczywiście etapami jest lepiej. Na przykład najpierw do ramion, potem na krótko.
Ale krótkie włosy są bardzo fajne
Oj tam burza. Też mi halo, ścięcie włosów. Co najwyżej stare ciotki się załamią, tak samo jak gdyby miał narzeczonego nie katolika.

Cytat:

Ale czemu od razu tak drastycznie?

Może rzeczywiście etapami jest lepiej. Na przykład najpierw do ramion, potem na krótko.
Ale krótkie włosy są bardzo fajne
Oj tam burza. Też mi halo, ścięcie włosów. Co najwyżej stare ciotki się załamią, tak samo jak gdyby miał narzeczonego nie katolika.

[Emilia]

No ja mogę powiedzieć że u mnie dłuższe są fajniejsze.
A co do burzy; moja klasa i wychowawczyni mają skłonność do komentowania moich włosów. Mają jedynie 6 cm a już się dziwią że mam takie długie. I tak od trzech miesięcy. Pozostaje mi tylko mówić że mi się podabają, że pasują do mnie a w ogóle to moje ciało i nic wam do tego!

[Prince of Foxes]

[Prince of Foxes]

[Emilia]

[Prince of Foxes]

[Sven]

[wendigo]

Co tu można powiedzieć... znamy to

[Prince of Foxes]

[WojtekM]

Istniał taki przesąd, że obcięcie włosów przed maturą przynosi pecha Oczywiście, nie musisz się tym przejmować, bo tak naprawdę "pecha" przynosi tylko coś, w co naprawdę uwierzymy.

[wendigo]

Prince of Foxes, a, chyba że tak, to rozumiem.