[ww]

Hej
Myślę, że dołączenie tutaj będzie jakimś pierwszym krokiem.

Do napisania tutaj zmotywowała mnie kłótnia z mamą. Mama może teraz obrażać się na mnie i nie odzywać się, ale kiedy ja byłam dzieckiem, mi obrazić się było nie wolno. Musiałam być taka, jaką oni chcieli. Słyszałam słowa: czemu nie ubierzesz się jak dziewczynka, czemu nie przekłujesz uszu, dlaczego jesteś taka i taka… A najlepsze zostawiam na deser: Jakim mnie Boże stworzyłeś, Takim mnie masz – nie wiem co chciała osiągnąć moja mama tym zdaniem, ale na pewno nie poprawę mojego samopoczucia i pewności siebie. Kiedy miałam zły humor, mówiła że jestem ciągle naburmuszona i żebym przestała. Nie umiałam się przez tym obronić. Z resztą ona jest z tych osób co zawsze mają rację i na twoim miejscu zrobiłyby coś 100 razy lepiej. Nigdy nie czułam się dziewczyną, płakałam gdy pierwszy raz miałam założyć stanik, nigdy nie bawiłam się lalkami i czułam się odepchnięta od reszty rodziny, która cieszyła się i widząc mnie smutną po prostu mówili: trzeba się cieszyć, nie grzesz, inni mają gorzej. No cóż, zamknęłam się w sobie, siedziałam przed komputerem i tak zostało do dziś. Teraz nie wychodzę z domu, piszę do szuflady i nie widzę dla siebie nadziei.
Dopiero mając 27 lat uświadomiłam sobie, że gdybym urodziła się chłopakiem, byłoby lepiej. Nigdy wcześniej nie myślałam, że wiele moich problemów wniknęło z właśnie mojej płci. Ale czy teraz mogłabym być facetem? Z zerowym wsparciem rodziny, która każdy mój zły humor traktuje jak atencjonowanie się. Mówią że ich to denerwuje. Chcą żebym znalazła sobie męża i zaczęła się cieszyć. Ale ja nawet nie umiem spojrzeć ludziom w oczy.
Nie poszłam na żadną terapię bo tak jak mówiłam, nie miałabym siły sama. Boję się ludzi, wychodzenia z domu, moja płaczliwość została ze mną do dziś. Po prostu boję się, że jak ktoś będzie dla mnie niemiły, albo coś pójdzie nie tak, to się rozpłacze, kiedy strasznie tego nie chcę. Nikt nigdy nie chciał mi pomóc się tego pozbyć. Ich zdaniem: NIE BECZ było rozwiązaniem. Być może terapia coś by zmieniła, ale nie mam siły, pieniędzy, wsparcia i codziennie biję się z myślami czy aby się nie zabić, wtedy nikt nie musiałby mieć przeze mnie problemów.
Może na forum znajdę kogoś, kto będzie chciał ze mną pogadać, zaprzyjaźnić się, pograć np w lola, czy cokolwiek :x

Dodałam do użytkowników. /Freja

[lexel]

Doskonale Cię rozumiem, ja zaczynając miałem hmm 26 lat? 25? Mieszkając z rodzicami którzy zawsze mówili że bez nich nie dam rady. Jeśli Cię to pocieszy to jakoś udało mi się w ciągu jakiś 3 lat wyprowadzić do innego kraju gdzie wszyscy mnie traktują jak faceta, biorę hormony, zarabiam na siebie. Da się chociaż jest ciężko. Jak chcesz to zapraszam na pw

[WojtekM]

Cześć, ww.

[Freja]

Witaj na forum

[Armand]

ww, witaj na forum.

Można wiedzieć skąd jesteś? Możesz napisać na priv.

[ww]

[wendigo]

Hej

[Claudia 74]

Witam was kochane , jestem tu nowa i pragnę się z wami przywitać.

[Freja]