[Nikl]

Cześć, jak może niektórzy wiedzą, staram się żyć w moim biologicznym (kobiecym) ciele. Raz jest lepiej, raz gorzej. Jednak przeraża mnie myśl, że w przyszłości nie dam rady tego udźwignąć. Ostatnio coraz częściej myślę o korekcie płci. Przyznam, że jestem w tym temacie całkiem zielony. Wcześniej, aż tak mnie to nie interesowało, lecz teraz gdy dysforia przybiera na sile, zastanawiam się nad tym posunięciem.
Za chwilę skończę 19 lat, planuję długie i trudne studia oraz dalsze etapy kształcenia- przedemną jeszcze intensywne około 10 lat nauki. Dlatego zastanawiam się ( bo nie mam kompletnie pojęcia) czy w czasie przemiany można normalnie funkcjonować - studiować, uczyć się. Jak to jest z operacjami? Zastanawiam się kiedy byłby ewentualnie najlepszy moment. Czy da się pogodzić studia z terapią i operacjami? Czy raczej warto poczekać, aż ustatkuję się zawodowo?
Mam jeszcze pytanie, gdzie należy się udać w pierwszej kolejności. Seksuolog? A także, czy po osiągnięciu pełnoletności jestem w stanie samodzielnie przebrnąć przez ten proces, bez wciągania w to rodziców?

[Lagertha]

[tearalicja]

Ja myślę, że łatwiej by było tym się zająć na studiach - bo jakby się okazało, że to wszystko Cię przerasta, to możesz np. wziąć urlop studencki na rok i się zregenerować.. później w pracy może być różnie/trudniej.
Tym bardziej, jeśli mówisz, że dysforia nabiera na sile.. czekanie 10 lat może się okazać bardzo trudne.
Ale to tylko moje przemyślenia.. pewnie są jeszcze jakieś czynniki, których nie biorę pod uwagę (no i też nie wiem o całej sytuacji tyle, ile Ty.. =) )

[inka]

pamiętaj że podczas przemiany i brania T zmienia się nie tylko ciało. Testosteron będzie miał duży wpływ na połączenia neuronowe a to samo w sobie zmieni nieco twoją psychikę. Biorąc te zmiany pod uwagę myślę że czym prędzej tym lepiej bo kto wie czy akurat obierzesz taki sam program studiów będąc już pod wpływem hormonu.

[Lunawspaniała]

Wydaje mi się że im szybciej zaczniesz tym lepiej bo po co masz się dłużej męczyć w złym ciele ,więc jeśli nie ma rzeczy które ci to uniemożliwiają to zaczynaj. Powodzenia

[wendigo]

[kicur]

Lagertha już Ci poleciła Niebieskie forum. Także tutaj jest sporo pomocnych wątków, poczytaj sobie, ewentualnie "Wsparcie" na transoptymista.pl .

Chyba najpoważniejszym zagadnieniem są pieniądze. Jeśli rodzice nie będą popierali Twojego planu, to mogą odmówić wsparcia finansowego i będziesz musiał się sam utrzymywać.

Jeśli masz jakieś doły i depresyjne fazy, to być może mają one związek z niekompatybilnością Twojej tożsamości i ciała; coś takiego oczywiście może utrudniać naukę, więc bez rozwiązania takiego problemu ukończenie studiów może być trudne lub niemożliwe.

Jestem aktualnie na etapie sądu; pracuję w wyuczonym zawodzie (raczej trudnym), uczę się do planowanego na wrzesień egzaminu na doradcę podatkowego oraz prowadzę organizację pozarządową, no bo przecież do żadnej z tych rzeczy nie jest potrzebny penis. ^^

[Nikl]

Dzięki za pomocne odpowiedzi. Przejrzałem już Niebieskie Forum i pewnie w jakimś małym stopniu moja wiedza temat zmiany płci się powiększyła.
Muszę teraz wsłuchać się w siebie, czy mam tyle samozaparcia i odwagi by się na to wszystko zdecydować i dopomóc mojemu szczęściu

[Crissy]

nie chce mi się wczytywać w wątek, więc odpowiem szybko, Każdy... szkoda, że nie wcześniejszy...

nie chce mi się wczytywać w wątek, więc odpowiem szybko, Każdy... szkoda, że nie wcześniejszy...

[Anna28]

Nikl, Wszystko się da.Musisz przeanalizować wiele kwestii.Musisz mieć świadomość swoich decyzji.
Trudno powiedzieć który moment najlepszy.Jeżeli jesteś pewny siebie .To już jest dużo ,reszta zależy tylko od Ciebie...Akceptacja siebie to też ciężka praca.Jednym przychodzi to łatwiej innym trudniej.
Od siebie dodam ,że Patrz tylko i w łącznie na swoje szczęście .Tranzycja to jest etap przejściowy w skali życia.On nie trwa wiecznie.

[inka]