[Marjory]

Zastanawiam się nad tym wszystkim ostatnio. Już nie po raz pierwszy. Problem zaczyna się kiedy mam natłok myśli. Nie potrafię rozróżnić strachu przed moją decyzją od strachu przed reakcją otoczenia na moją tranzycję. Nie wiem jakim reakcjom emocjonalnym mojego organizmu (duszy/ciała) mam wierzyć. Przeglądałem ostatnio swoje stare zdjęcia z imprez sprzed kilku lat. Nosiłem makijaż. Wyglądałem fajnie. No właśnie - dziwnie mi z tym, że nie czuję do siebie odrazy. Z drugiej strony, kiedy patrzę teraz na siebie w lustrze to wiem, że to nie jestem ja. Jak wchodzę pod prysznic to wiem, że to nie jest do końca moje ciało. Z jednej strony chcę, a z drugiej się boję. Tylko czego? Bardziej swojej niepewności czy tego jak będę postrzegany przez innych w społeczeństwie? Że nikt mnie nie zaakceptuje. Że nikt mnie nie pokocha.

[Sven]

Cytat:

Z jednej strony chcę, a z drugiej się boję.

Normalne.

Przecież nigdy wcześniej nie przechodziłeś tranzycji i nie masz bladego pojęcia, jak to będzie. Strach jest normalny. A decyzja nie jest prosta.

Cytat:

Z jednej strony chcę, a z drugiej się boję.

Normalne.

Przecież nigdy wcześniej nie przechodziłeś tranzycji i nie masz bladego pojęcia, jak to będzie. Strach jest normalny. A decyzja nie jest prosta.

[Karatajew]

Nie jestem nb, więc nie mówię, że to jest adekwatne do Twojej sytuacji, ale ja np. myślałem odwrotnie: co się stanie, jeśli nie zrobię tranzycji? Co jeśli ktoś by mnie "pokochał" bez? Uznawał, że materializacją mnie osoby jest tamten wygląd? Jak rysuje Ci się Twoja przyszłość jeśli weźmiesz leki, zmienisz dane, a jak jeśli tego nie zrobisz? Mi zawsze w testach u psycha wychodziło, że mam dużo ukrytej agresji (mimo że ogólnie jestem spokojny i bardzo trudno mnie zdenerwować), a po prostu nienawidz-ę/-iłem ludzi za to, że mnie odbierali jako kobietę, i nie mówię tu o konkretnych osobach, ale o ludziach w ogóle. Oczywiście to nie takie proste się tego pozbyć, ale co by było, gdybym nie zmienił wyglądu i dochodziłoby tego coraz więcej? Przecież musiałoby znaleźć jakieś ujście. Poza tym: kłamstwo... Czujesz się dobrze z tym, że niejako okłamujesz ludzi, że dajesz im przyzwolenie na uznawanie Cię jako kobietę, którą wiesz, że nie jesteś? Zresztą w ogóle tak jest, że jak postąpiłeś wobec kogoś nie-fair, to później masz tendencję do unikania tej osoby. Dla mnie to było straszne, zwłaszcza wobec osób, które lubiłem z wzajemnością. Były ich może 3, a przecież w dalszym życiu by się tego nazbierało więcej. Nie wyobrażam sobie, że w momencie uzyskania pełnoletniości, czyli już możliwości podjęcia decyzji, brnąłbym dalej w tamto bagno. Świadomość, że nikt nigdy mnie nie pozna tak naprawdę, że dla innych zawsze będę tylko kostiumem i jako kostium umrę... To chyba najgorsze. Nie wiem, jak to wygląda u nb, pewnie trudno jest znaleźć "formę", która pasowałaby Ci na stałe, chociaż to też zależy od przypadku.

[Marjory]

Karatajew, dzięki Masz sporo racji. Podniosło mnie to trochę na duchu.

[Maxine]

[Armand]

Heloł, każdy wygląda lepiej w makijażu. Nawet cis mężczyźni których malowałem stwierdzali to z niejakim zaskoczeniem.

[2in1_inkarnacje]

[Armand]

2in1_inkarnacje, a kto Cię malował?

Może źle to sprecyzowałem. Każdy wygląda dobrze w dobrze wykonanym makijażu.
To się nie liczy:

https://i.pinimg.com/736x/88/c4/f8/88c4f893bfa4a5e4194ff3244d8ca6f8--makeup-pictures-of.jpg

https://i.pinimg.com/736x/f6/47/00/f64700afbae6de848c53e31d246096a9--ugly-hair-unicycle.jpg

https://i.pinimg.com/736x/97/84/ff/9784ff242b69eb263bef06094921c1a9--beauty-online-study.jpg

https://i.pinimg.com/736x/0a/60/6f/0a606f3392c501677573868c60ccd0d1--eye-shadow-makeup-eyebrow-makeup.jpg

[Marjory]

Nie byłem/jestem makijażystą, ale efekt był do rzeczy. Klasyczne "smokey eye"

[Gabi]

[2in1_inkarnacje]

Armand, jestem wyjątkiem potwierdzającym regułę
Ale tak na poważnie : jak coś, cokolwiek u osób nieinterowych działa powiedzmy normalnie i zawsze, tak u pewnego odsetka osób IS, działa to w stronę odwrotną. Więc, teraz, gdy 5 lat stosuję E, makijaż w każdym wypadku wychodziłby na mnie zle ( trzeba to przyjąć za normę ). Za to, wychodziłby nieporównywalnie lepiej, gdybym stosował te 5 lat testo ( którego stosować mi nie wolno ) i w makijażu wyglądałbym nawet jak uchodząca kobieta W stanie non-hormon kijowo i na E też kijowo. Z tym, że im dłużej będę na E, tym bardziej kijowo będzie na mnie wyglądać. Prawo osoby Inter. I nie ma znaczenia kto robi i jak robi - w takim przypadku jak mój zawsze, ale to ZAWSZE wyjdzie zle. Mur-beton

Armand, jestem wyjątkiem potwierdzającym regułę
Ale tak na poważnie : jak coś, cokolwiek u osób nieinterowych działa powiedzmy normalnie i zawsze, tak u pewnego odsetka osób IS, działa to w stronę odwrotną. Więc, teraz, gdy 5 lat stosuję E, makijaż w każdym wypadku wychodziłby na mnie zle ( trzeba to przyjąć za normę ). Za to, wychodziłby nieporównywalnie lepiej, gdybym stosował te 5 lat testo ( którego stosować mi nie wolno ) i w makijażu wyglądałbym nawet jak uchodząca kobieta W stanie non-hormon kijowo i na E też kijowo. Z tym, że im dłużej będę na E, tym bardziej kijowo będzie na mnie wyglądać. Prawo osoby Inter. I nie ma znaczenia kto robi i jak robi - w takim przypadku jak mój zawsze, ale to ZAWSZE wyjdzie zle. Mur-beton

[inka]

tak długo jak strach ciebie trzyma przed decyzją, tak długo nie jesteś gotów na krok do tranzycji. Dopiero kiedy ból zakłamania przewyższa konsekwencje prawdy, dopiero wtedy jedynym wyjściem będzie skok w przepaść bez pożałowania.

Płacimy niesamowitą cenę za zwykłą prawdę o swojej tożsamości. Po wszystkim, po drugiej stronie, wcale nie raj nas czeka tylko zwykłe normalne życie. A i w wielu przypadkach nawet do normalnego życia jest nadal daleko, dlatego przystąpienie do tranzycji to ostateczność.

[adatoproste]

Czy warto robic tranzycję, uważam, że nic na siłę, trzeba to poczuć całą sobą, to jest proces, w zyciu prywatnym, zawodowym funkcjonuję, całkowicie en femme, czekam na ostatnią rozprawę w Sądzie, od dawna jestem na hormonach, mam za sobą pobyt na "reanimacji"z powodu zatorowości płucnej, musiałam rozwalić swoje dotychczasowe w sumie szczęśliwe życie, broniłam się przed zmianą, tranzycja nie rozwiązuje żadnych innych życiowych problemów, jesli były nadal będą. Pozwala tylko być sobą. Na ten moment mi się udało, zawodowo,prywatnie nie straciłam przyjaciól, znajomych,rodzina jest ze mną, mam bardzo dobre relacje z ex. Powinnam się cieszyć i się cieszę. Czy się nie bałam, ogromnie się bałam, ogromna ilość ludzi gratuluje mi odwagi, a ja tłumaczę to nie była odwaga tylko imperatyw. Cisnienie we mnie, potrzeba zmiany nie pozwalała żyć. Ogromnie się bałam, przepłakałam całe dnie. Lęk ogromny. Czy warto było. Teraz mówię tak ! Czy się nie boję ! Ogromnie się boję, po sprawie sądowej zamierzam dokonać korekty operacyjnej. Jak mało kto wiem, czym to grozi, jakie mam obciążenia. Jestem juz po pierwszej rozmowie z chirurgiem. Kolejny punkt do celu, kolejne "ucho igielne". Tylko idiota się nie boi, wszystkich z tym konsekwencji. Strach a przede wszystkim odpowiedzialność wobec bliskich powoduje, że długo trwamy w miejscu które nie jest nasze. Myślę, że wszyscy podejmujemy decyzję o tranzycji indywidualnie, w odpowiednim dla siebie czasie, gdy poczujemy całą sobą, że to już. Syn powiedział mi kiedyś, ma rację. Musiałaś to zrobić, albo by nie było już ciebie ! Ma rację to jest ten imperatyw, gdy nie ma się wyboru i decydujemy się na tranzycję. Nic na siłę, wszystko w odpowiednim czasie.

[Ada75]

[Sven]

Tylko idiota się nie boi. Prawda.

W sumie ze mną gra to wyrażenie o ciśnieniu. Taka marna tranzycja w moim przypadku, no ale mimo wszystko... coming outy to jedne z najbardziej przerażających rzeczy, jakie mnie w życiu spotkały. Masz parcie, a nie masz bladego pojęcia, co się stanie. Może stać się tragedia.

Tylko idiota się nie boi. Prawda.

W sumie ze mną gra to wyrażenie o ciśnieniu. Taka marna tranzycja w moim przypadku, no ale mimo wszystko... coming outy to jedne z najbardziej przerażających rzeczy, jakie mnie w życiu spotkały. Masz parcie, a nie masz bladego pojęcia, co się stanie. Może stać się tragedia.

[wendigo]

Zawsze jak ktoś pisze o strachu, to mam ochotę podlinkowac pewną mogą staaarą notkę z bloga, ale jestem teraz na komórce i to by był masochizm W każdym razie podpisuję się pod tym co mówi Karatajew - złość na ludzi, że traktują jak kobietę, wstyd, chęć unikania...
Jest taki cytat fajny i jeden z moich ulubionych: "Wszyscy ludzie się boją ale odważni nie myślą o strachu i idą na przód, czasem po śmierć ale zawsze po zwycięstwo"