[MartaQ]

Wiem, że definicje definicjami, ale człowiek czasami chce po prostu dowiedzieć się, o co mu tak naprawdę chodzi.
Jak to u Was ewoluowało w miarę z czasem?

Np. u mnie postrzeganie siebie to było najpierw TV fetysz, a z czasem TV pr.
I zastanawia mnie, że te dwa funkcjonują osobno, bo u mnie teraz obecne są obydwa. Chyba, że to znaczy, że jeśli się łączą, to wtedy jest to jeszcze coś zupełnie innego? Nie wiem, czy to TS, bo chyba nie zależy mi na SRS, ale też może zaczęłoby mi zależeć, gdybym zaczął funkcjonować na co dzień jako kobieta. Nie wiem, bo na razie nie mogę tego przeskoczyć.
W jakiejś tam swojej wizji przyszłości widzę się z facetem, ale dużo bardziej niefajny jest pomysł codziennego zmieniania się w tę i we w tę - bo takie rozdarcie jest dość wyczerpujące psychicznie i emocjonalnie. Plus nie uważam się za geja, to znaczy z facetem tak, ale tylko jako kobieta/rola kobieca.
Ogólnie mam wrażenie, że moje postrzeganie się bardzo zależy od tego, czy chodzi o związki (gdzie ewidentnie widzę się kobietą), czy po prostu o zwykłe funkcjonowanie na co dzień (gdzie udało mi się wyłączyć nadmierne zastanawianie się i po prostu funkcjonuję jako facet, chociaż mieszkam z rodziną i w przypadku własnego mieszkania na pewno doszłoby do eksploracji kobiecości na co dzień).

Od momentu coming outu przed jedną osobą, czuję znacznie większą niż wcześniej potrzebę wyjścia do ludzi (po prostu wyjść na dwór, pokręcić się po centrum miasta), a jednocześnie zdaję sobie sprawę, że nie będąc w 100% przekonanym/przekonaną o SRS, nie umiem przełączyć się na myślenie o sobie jako o kobiecie kobiecie, no i, cóż, nie chcę dostać wpierdol za paradowanie w damskim ubraniu.

Co jeszcze... moje dotychczasowe relacje to wyłącznie dziewczyny i seksualnie na pewno nie było w nich z mojej strony spełnienia.

Tak czy inaczej mętlik wciąż jest, ale dobrze było to z siebie zrzucić.
Pozdrawiam wszystkich na forum

[Freja]

[Armand]

Orientacja seksualna jest w zasadzie niezależna od poczucia tożsamości płciowej. Więc jeśli pociągają Cię i kobiety i mężczyźni to po prostu jesteś osobą biseksualną. Jeśli czujesz potrzebe usprawiedliwiania swojego pociągu do mężczyzn poprzez myślenie o sobie jako o kobiecie, to jest to po prostu zinternalizowana homofobia. Nie chcesz byc homo więc starasz się być w każdą strone hetero. To jest na dłuższą metę dosyć męczące.

Jeśli chcesz się przekonać czego chcesz to jedną z opcji jedt udanie się do Libera po hormony. HRT obniża libido i jeśli Twoja potrzeba identyfikowania się jako kobieta ma inne źródło niz TS, to z dużym prawdopodobieństwem przekonasz się, że Ci to nie odpowiada.

[MartaQ]

[Armand]

Suplementacja żeńskimi hormonami obniża libido. Zwykle w przypadku transwestytów fetyszystycznych skutkuje to tym, że pozbawieni możliwości czerpania satysfakcji seksualnej z przebierania się w kobiece ubrania stwierdzają, że to nie jest droga dla nich. Dr Liber wykorzystuje tą właściwość jako narzędzie diagnostyczne, dlatego tak chętnie wypisuje receptę.
Jeśli ktoś ma wątpliwości czy hrt jest dla niego, to może się w ten sposób zweryfikować.

[Freja]

[MartaQ]

Armand i Freja, dzięki.
Czyli jeśli to podłoże fetyszystyczne, to rozumiem, że po prostu wyłącza się HRT. Jeśli jednak człowiek nie chce korekty płci, to HRT chyba tylko dużo w organiźmie namiesza, mimo tego, że wyjaśni?
No i co z satysfakcją emocjonalną?

[Ada75]

Zmiany po krótkim HRT są odwracalne, poza ginekomastią.

Zmiany po krótkim HRT są odwracalne, poza ginekomastią.

[Armand]

Parę miesięcy na hrt nie powinno specjalnie namieszać. Organizm po odstawieniu powinien wrócić do normy. Testosteron jest silniej działającym hormonem niż żeńskie.

[Freja]

[MartaQ]

Przez satysfakcję emocjonalną mam na myśli, że

[Crissy]

Generalnie tranzycja jest metodą leczenia dysforii płciowej. Sam proces leczenia szybko eliminuje fetysze ze względu na to, że wynikają z chęci zadowolenia seksualnego. Libido spada, spada zainteresowanie tranzycją (tak na chłopski rozum). tak jak z innymi przypadłościami związanymi z zaburzeniami trans podobnymi. w trakcie leczenia człowiek się stabilizuje i dochodzi do wniosku, że nie o to mu chodziło.
Osoba będąca w ciągłym zaburzeniu wywołanym dysforią, pod wpływem leczenia zaczyna się stabilizować.
Jeżeli jednak wchodzisz na hormony bez wyraźnej przyczyny, mogą one spowodować dysforię.

Generalnie tranzycja jest metodą leczenia dysforii płciowej. Sam proces leczenia szybko eliminuje fetysze ze względu na to, że wynikają z chęci zadowolenia seksualnego. Libido spada, spada zainteresowanie tranzycją (tak na chłopski rozum). tak jak z innymi przypadłościami związanymi z zaburzeniami trans podobnymi. w trakcie leczenia człowiek się stabilizuje i dochodzi do wniosku, że nie o to mu chodziło.
Osoba będąca w ciągłym zaburzeniu wywołanym dysforią, pod wpływem leczenia zaczyna się stabilizować.
Jeżeli jednak wchodzisz na hormony bez wyraźnej przyczyny, mogą one spowodować dysforię.

[Armand]

Nie wiem jak z satysfakcją emocjonalną. Słyszałem tylko o libido.

[Marcelina]

Testo przy ostatnich badaniach miałam praktycznie zerowe, a libido ogólnie mam wyższe niż kiedykolwiek wcześniej przed hrt. Objawia się to inaczej, wszystko dzieje się w głowie i reakcja wzwodu praktycznie nie wystepuje. Prędzej po prostu podnoszą mi się sutki i jest mi cieplej. Chociaż to może kwestia wyobraźni, bo teraz jestem bardziej podatna na sugestie, łatwiej sobie wyobrażam sytuacje. Też wykluczalam kiedyś swój ts z uwagi na to, że "przebieranie się" mnie podniecalo tak jak tylko przepracowalam to i uświadomiłam sobie, że po prostu jestem kobietą to minęło w ciągu miesiąca. Teraz nawet odwalenie się jak miliony monet powoduje tylko satysfakcję, że wyglądam ok

[Gabi]

A tak wracając do tematu z którego zostałam podstępnie wyciągnięta przez koleżankę
Jeśli chodzi o libido itd.
Oto fragmenty spisane z ulotki wspomnianego już obecnie w innym temacie Androcuru
-Wskazania do stosowania :
Wskazania u mężczyzn
Tłumienie popędu w dewiacjach seksualnych.

Działania niepożądane
Do najczęściej obserwowanych działań niepożądanych (ADRs) u pacjentów otrzymujących produkt
Androcur należą:
- u mężczyzn: spadek libido, zaburzenia wzwodu oraz odwracalne zahamowanie spermatogenezy

Więc raczej nie żeńskie hormony są za to odpowiedzialne a bloker

I co ciekawe w stosowaniu tego specyfiku w terapii TS
-Przeciwwskazania
U mężczyzn:
ciężka, przewlekła depresja;

Hmm..

[MartaQ]

Wracając z tematu libido na postrzeganie siebie - jak piszą Freja i Marcelina wychodzi na to, że można myśleć o sobie jak o TV, a dopiero potem odkryć TS. Ja nie jestem zdecydowana, chciałabym w każdym razie jakoś to odkryć/przebadać.
Nie mam zamiaru traktować żadnego testu jak wyroczni, po prostu rozumiem, że niektóre pytania powinny skłonić mnie do zastanowienia się i odpowiedzi PRZED SOBĄ jak naprawdę jest.

W każdym razie napiszę co nieco o sobie, może Wam to wyda się znajome, może nie, ale po prostu próbuję sobie to w głowie poukładać. Będzie może trochę chaotycznie, ale odzwierciedla to stan mojego umysłu Będą stereotypy i mogą być powtórzenia - bo jakoś to wszystko gdzieś nawzajem się łączy.

Na teście S.A.G.E. wyszło mi androgynous, possible M/F

CHARAKTER
Tak jak się nad tym zastanawiam, to w sumie od czasu większej dorosłości (studia i wyżej) lepiej było mi przebywać w towarzystwie dziewczyn - podobały mi się oczywiście niektóre, ale jakoś nigdy nie byłem w stanie podjąć "zdecydowanych kroków". Teraz jak o tym myślę, to uważam, że podobały mi się one w kategoriach raczej estetycznych, do czego dochodziła po prostu bliskość w postaci zrozumienia/przyjaźni.

ORIENTACJA/SEKSUALNOŚĆ (wiem, że to nie to samo, ale w jakiś sposób się łączy)
Zaczęło się od podniecania z samym ubieraniem, ale potem przyszło zadowolenie z samego bycia kobietą. Żeby tak ubrany siedzieć, krzątać się po domu, zajmować się różnymi sprawami.
Nie jestem w stanie odpowiadać na pytanie homo czy hetero - wolę bardziej jednoznacznie w sensie kobiety lub mężczyźni. Będąc kobietą, na pewno łatwiej byłoby mi zaakceptować pociąg do mężczyzn (bo przyznaję, że mam z tym problem). Zresztą to nie tak, że chodzi mi o penisa, tu chodzi o cały pakiet - to znaczy uczucie bycia podrywaną, adorowaną, na spacerach trzymać dłoń "z dołu", po pocałunek zadzierać głowę do góry, ogarniać dom, a nie garaż, dawać się przytulać na łyżeczkę, opierać głowę na jego klacie i dawać sobie podawać płaszcz.

WYGLĄD
Mam raczej androgyniczną sylwetkę. Gdy tylko mogłem, nosiłem długie włosy. Niestety ponieważ są cienkie i rzadkie nie miało to niestety sensu. Gdyby nie to, z pewnością dalej byłyby długie - bo z nimi czułem się bardziej kobieco (a myśl ta zawsze była przyjemna).

ZAINTERESOWANIA/OSOBOWOŚĆ
Znowu jadę stereotypami, no ale cóż... nigdy nie byłem dobry z przedmiotów ścisłych, zawsze miałem rewelacyjne oceny z ortografii, lubiłem uczyć się języków obcych, nie interesowało mnie to, jak zbudowane są samochody, nigdy nie zajmowały mnie wojskowość czy strzelanie, nigdy nie miałem potrzeby czytać typowo męskich magazynów (nie mówię tu o playboyach, a raczej jakichś scyzorykach czy motoryzacji). Zawsze bardziej bliżej mi było do żeńskiego spojrzenia na świat (Wysokie Obcasy czytam regularnie, lubię też przeglądać modówki pod względem ubrań). Ostatnio, gdy przełamałem się i zacząłem kupować ubrania, przyglądam się kobietom pod tym kątem. Gdy mijam jakąś na ulicy, mam wrażenie, że myśli, że chcę ją przelecieć, a jako kobieta pytałbym gdzie kupiła taki a taki łaszek.
Ogólnie myślę, że odnalazłbym się w kobiecym świecie. Zawsze był mi bliższy od męskiego, a zawsze bałem się go eksplorować.

OSTATNIO
Długo tłumiłem Martę (kilka lat), ograniczając to do, niestety, pornosów (z czego nie jestem dumna i co z pewnością wypaczyło różne obrazy i wyobrażenia). Ostatnio jednak stwierdziłem, że mam tego dość i powiedziałem jednej bliskiej osobie, która to zaakceptowała i której pokazałam się jako Marta. Było to bardzo wyzwalające uczucie (nie z rodzaju ekshibicjonizmu, a kamienia spadającego z serca i nie miało w sobie nic seksualnego)

MARZENIA
Na tym teście SAGE wyszło mi jeszcze, że może niekoniecznie chcę trwałej przemiany, ale ekscytuje mnie samo wyobrażania się jako kobiety. Zdaję sobie sprawę, że może tak być, ale nawet jeśli nie odczuwam dyskomfortu ciała, to po prostu w kobiecym świecie bym się odnalazł, bo zawsze było mi do niego bliżej.
Najchętniej pofunkcjonowałbym jako kobieta przez, nie wiem, tydzień i zobaczył, czy mi się znudzi.
Oprócz snów, w których występuję jako heteroseksualna kobieta w łóżku, pojawiały się też takie, w których idę do ołtarza w sukni ślubnej czy nawet jestem w ciąży. Zawsze były to przyjemne sny, przebudzeniu towarzyszyło "ech... a teraz trzeba wstać".

KOBIECOŚĆ NA CO DZIEŃ
Kiedyś myślałem o "przebieraniu się", teraz o "ubieraniu". Kiedyś zawsze kończyło się to spełnieniem seksualnym, teraz nie. Rozładowaniu towarzyszyło poczucie winy. Teraz gdy "wracam" towarzyszy temu rozczarowanie z rodzaju "Już? Ech..." Gdyby nie wiązało się to z różnego rodzaju reperkusjami, to chętnie nie zmywałbym makijażu czy paznokci i po prostu ruszał się tak z domu.
Gdy patrzę na siebie w lustrze, umalowaną i ubraną po kobiecemu, to mam wrażenie, że oczy błyszczą mi się tak, jak nigdy.

SRS? i PRZYSZŁOŚĆ
To nie tak, że brzydzą mnie moje narządy czy uważam je za zbędne. Ale myślę, że gdybym zdecydował się być kobietą, to nie miałbym problemów z całkowitą korektą. Nie mam problemów ze swoim penisem, aczkolwiek będąc ubrana jak kobieta, mam wrażenie, że nieco za dużo między nogami mi się obija. Miałem kiedyś fantazje o tym, jak to z takiego czy innego powodu trzeba go amputować, a wtedy nic nie będzie mi stać na przeszkodzie, by stać się kobietą.
Bycie facetem... jest. Nauczyłem się z tym żyć i za bardzo tego nie analizować. Niedawno przechodziłem cięższy okres (nałożyło się kilka rzeczy, jak śmierć osoby w najbliższej rodzinie, bezrobocie, niemożność ułożenia sobie związku, uczucie stagnacji i apatii). Zacząłem brać leki "uspokajacze", ale nie zdecydowałem się na psychoterapię z obawy przed tym, co mogę w sobie znaleźć (tak, TERAZ wiem, że to niepoważne).
W każdym razie nie umiałem się z niczego cieszyć, nie widziałem w niczym sensu, a patrząc w nieokreśloną przyszłość dochodziłem do wniosku, że czeka mnie tylko smutek, cierpienie i śmierć.
Biorę leki, kortyzol mi spadł, jest lepiej.
I znów powrócił temat M/F - stąd zarejestrowanie się na forum.
Chcę dowiedzieć się, o co mi naprawdę chodzi.
Prawda jest taka, że żadna myśl nie wzbudza we mnie tyle ekscytacji, co eksplorowanie własnej kobiecości. Do tego stopnia, że tak sobie myślałem, że gdybym ciężko zachorował, to właśnie walka o własną kobiecość trzymałaby mnie przy życiu. Będąc mężczyzną pewnie dopadłaby mnie apatia. Bycie kobietą daje mi siłę i spokój ducha - mimo niepewności i różnych lęków w stylu nakrycia, chociaż i te się zmniejszyły. Bez myślenia o sobie jako femme, po prostu brakuje mi... celu w życiu. Kurczę, nie chcę żeby to zabrzmiało pusto, bo przecież są też jakieś podróże, plany zawodowe i związkowe, ale... tylko myślenie o własnej kobiecości naprawdę mnie jara.

Nie wiem czy chcę/nie chcę SRS, wiem, że muszę się dowiedzieć. Nie jestem też przekonana, czy wspomniana żałość nie wynikała po części nie tylko z wyżej wymienionych, co też wpychaniu Marty w jakąś głęboką szufladkę.
Nie jest tak, że źle mi będąc facetem, ale bycie kobietą wydaje mi się lepsze.
Musiałem trochę rzeczy w głowie przepracować i przede wszystkim PODZIELIĆ SIĘ tą informacją z żywym człowiekiem oraz usłyszeć w odpowiedzi, że to NIC ZŁEGO. Niby oczywistość, ale rozegrana na własnej skórze. Na razie oczywiście powiedziałem o potrzebie ubrania się jak kobieta "raz na jakiś czas". No, ale w każdym razie teraz lepiej mi ze sobą.
Po długim tłumieniu, wchodzenie w kobiecą skórę jest na tyle absorbujące, że ciężko mi zabrać się za cokolwiek innego. Jak wyżej, najchętniej pobyłbym tak z tydzień i zobaczył, dokąd mnie to zaprowadzi.
To jest też tak, że trochę przestaję myśleć w kategoriach co sobie ludzie pomyślą i jak zareagują, a chcę się skupiać na poznawaniu siebie. Przez jakiś czas bałem się tych reakcji i celowo wycofywałem z życia społecznego, teraz trochę wróciłem. Plus moim obecnie najbliższym znajomym nie miałbym takiego oporu powiedzieć o wszystkim. Tak myślę.

W każdym razie uczę się czerpać z tego siłę i ładować baterie. Po tej długiej przewie, w pierwszej chwili wiąże się to z dużą dawką emocji i doznań fizycznych (dotyk ubrań, widok pomalowanych paznokci), po czym... po prostu jest i dobrze mi ze sobą w takiej formie. ZAWSZE niechętnie wychodzę z tej roli. Nie tylko lubię malować paznokcie, co też nie lubię ich zmywać.
Idzie zima, buty mi się rozwalają, więc najchętniej kupiłabym kozaki po kolana z niewielkim obcasem - nie mam potrzeby kupowania butów męskich (ani też unisex).

Jednocześnie przemiana całkowita to cholernie długa i wyboista droga... Pewnie nigdy nie byłabym już zadowolona z własnego ciała (z drugiej strony ile kobiet jest?). Im bardziej patrzę na swe ogolone ciało, tym bardziej chcę mieć szersze biodra.
Na tym chyba zakończę - rewelacyjnie było wrzucić takiego wielkiego posta i zrzucić to z siebie. Dzięki, że jesteście i chętnie poczytam, co myślicie. Pozdrawiam serdecznie!
M

[Freja]

[Jeżynka]

[Armand]

Freja, kuśka to penis jest x:

[Lagertha]

[Freja]

[Freja]

[Lagertha]

[Freja]

Cytat:

Wydaje mi się (ale mogę się mylić), że "nie mają zapędów fetyszystycznych i TV", w sensie zapędów TV.

Znaczy się są ts m/k, ale nie mają "zapędów tv" zatem po przejściu srs-a i zmiany danych nadal chodzą na imprezy w garniaku a... na plażę w bokserkach?

[2in1_inkarnacje]

[Sven]

[wendigo]

[Marcelina]

Wcześniej myślałam, ze jak nie mam kiecki i szpilek to nie jestem kobieca. Siedząc w dresie jestem kobieca, bo kobiecość jest w głowie, a nie w ubraniach czy tym co na dole

[Ada75]

Seksualność jest częścią nas. Objawia się różnie, czasem przejmuje nad nią władzę testosteron, piewca przedłużenia gatunku, czasem estrogen, poszukiwacz spełnienia.

Dorabiamy do tego różne teorie, stygmatyzujemy jedną lub drugą orientację. Wyśmiewamy fetysze, fetyszyzując ich brak, co niby jest wyższym stanem świadomości. A tak naprawdę każdy z nas na swój sposób chciałby się dać jej ponieść.

A wracając do tematu, na moje postrzeganie siebie najwięcej wpływu ma przemijający czas. Zawsze byłam bardzo zachowawcza i obawiałam się radykalnych kroków. To spowodowało, że jestem kim jestem teraz. Do tego wychowanie i pewne poczucie winy za inność, próby zrównania do ogółu, wyjaśnienia, że to co się dzieje w mojej głowie jest irracjonalne i trzeba z tym walczyć.

A teraz w średnim wieku, to chyba przestaje mi zależeć, ważni są inni ludzie, którym dałam życie. Ja sobie mogę pobyć sobą głęboko we własnej świadomości. Ostatni raz przez "społeczeństwo" odbierana jako kobieta byłam późną wiosną. Tęsknię tylko czasem za tym kiedy wszyscy wokół zasypiają a ja nie mogę.

Seksualność jest częścią nas. Objawia się różnie, czasem przejmuje nad nią władzę testosteron, piewca przedłużenia gatunku, czasem estrogen, poszukiwacz spełnienia.

Dorabiamy do tego różne teorie, stygmatyzujemy jedną lub drugą orientację. Wyśmiewamy fetysze, fetyszyzując ich brak, co niby jest wyższym stanem świadomości. A tak naprawdę każdy z nas na swój sposób chciałby się dać jej ponieść.

A wracając do tematu, na moje postrzeganie siebie najwięcej wpływu ma przemijający czas. Zawsze byłam bardzo zachowawcza i obawiałam się radykalnych kroków. To spowodowało, że jestem kim jestem teraz. Do tego wychowanie i pewne poczucie winy za inność, próby zrównania do ogółu, wyjaśnienia, że to co się dzieje w mojej głowie jest irracjonalne i trzeba z tym walczyć.

A teraz w średnim wieku, to chyba przestaje mi zależeć, ważni są inni ludzie, którym dałam życie. Ja sobie mogę pobyć sobą głęboko we własnej świadomości. Ostatni raz przez "społeczeństwo" odbierana jako kobieta byłam późną wiosną. Tęsknię tylko czasem za tym kiedy wszyscy wokół zasypiają a ja nie mogę.

[Gabi]

[MartaQ]

Czyli z tego co mówicie wynika, że żeby przekonać się, czy jestem TV czy TS mam zacząć HRT, bo rozumiem, że z testów psychologicznych to nie wyjdzie?

[Gabi]

Ja tego nie powiedziałam w razie ja by coś

[wendigo]

[Detranzycja]

[Sven]

[Armand]

[Ada75]

[wendigo]

[WojtekM]

[2in1_inkarnacje]

[Freja]

[Lagertha]

[2in1_inkarnacje]

Lagertha, "herma" - skrót od hermafrodyta. W zamyśle true. "Herma" brzmi bardziej pieszczotliwie i mniej oficjalnie od "hermafrodyta".

Lagertha, "herma" - skrót od hermafrodyta. W zamyśle true. "Herma" brzmi bardziej pieszczotliwie i mniej oficjalnie od "hermafrodyta".

[Lagertha]

[kicur]

Herma to taki starożytny posąg grecki z fiutkiem.

[Vera-chan]

MartaQ Jeśli chodzi o funkcjonowanie na codzień, wspominasz o możliwości reperkusji.
- Czy w doskonale tolerancyjnym środowisku, twój ubiór pozostał taki, jak sobie życzysz, ale pod nim znajdowała się fizyczność mężczyzny, czy mimo wszystko fizyczność kobiety, albo nie miałoby to większego znaczenia, a może część tak, część tak.
- Czy chęć/niechęć do kwestii związanych z operacją, jest związana z tym, że trudno byłoby ci się rozstać z dotychczasową fizycznością (albo pewnych jej elementów, np. chcesz biust, szersze biodra, ale zostawiasz sobie szerokie bary, zarost czy co tam sobie życzysz)
- Czy może obawiasz się bólu, utraty, zdrowia, życia; że efekt może nie być taki, jaki sobie marzysz; przerasta to twoje możliwości finansowe itp.
- Gdyby można było przywdziewać fizyczność, tak jak ubranie, byłaby przez ciebie zmieniana, czy może przed ubraniem jej, lepszym byłoby wskoczyć do super kleju, aby nic nie zdarło z ciebie tej jednej, wybranej przez ciebie skóry . Oddzielna odpowiedź dla wariantu "świat idealny", oraz "obecny". Jeśli odpowiedzi się różnią, to dlaczego?

Pytań w podobnym stylu można zadawać sobie więcej. No a i tak jest to tylko kwestia: TS vs TV. Nie są to jedyne możliwości.

[MartaQ]

Poczyniłam pewne kroki naprzód.
O mojej tożsamości wie już kilka osób, łącznie z najbliższą rodziną, kilkoma przyjaciółkami i terapeutką (tak, zaczęłam chodzić na terapię i był to bardzo dobry pomysł). Za każdym razem mówi mi się o tym łatwiej. Na razie reakcje są pozytywne (celowo wybieram osoby, o których wiem, że nie mają problemu z lgbt). Przy nich mówię już o sobie z żeńską końcówką. Ogólnie największe bariery istniały w mojej głowie. Cieszę się, że przestałam tego unikać, bo w końcu zaczyna mi być ze sobą samą dobrze.

Pozdrawiam wszystkich na forum!

[MartaQ]

[Maxine]

U mnie najpierw było wyrzucanie z siebie wszystkiego co męskie. Chęć bycia normalna kobieta. Trwało to kilka miesięcy do pewnego czasu. Aktualnie trochę się zmieniłam/em, jestem bliżej kobiet niż facetów i nadal chce przejść srs, zmianę danych, ogólnie całość tranzycji, ale już nie śpieszy mi się tak z tym wszystkim oraz nie trzymam się sztywno reguł. Grunt, że HRT mam, a jego nie mam zamiaru przerywać.

[MartaQ]

Im bardziej eksploruję swoją kobiecość (a ostatnio nakupiłam ciuchów, Pierwszą Porządną Perukę i powiedziałam prawdę o sobie kilku bliskim osobom - które swoją drogą stały się przez to jeszcze bliższe), tym bardziej utwierdzam się w przekonaniu, że chcę jako kobieta funkcjonować przez cały czas.
Wiem, że to nie rozwiąże wszystkiego, ale po prostu mi dobrze z samą sobą. Czuję, że dzięki temu mam siłę mierzyć się z innymi tematami.
I teraz już naprawdę poważnie myślę o HRT.

Chciałam się podzielić wrażeniami

[Maxine]

Ja nie wiem po co nosić peruki, nie warto poczekać na własne włoski? xd
MartaQ, a rozpoczęłaś już jakieś kroki w kierunku HRT?

[Karatajew]

Maxine, pewnie masz mocne włosy, czy nawet nie mocne, ale hmm, "normalne". U niektórych są słabe albo mają tendencję do łysienia już w młodym wieku czy wypadania włosów, czy też zaczynają HRT w takim momencie życia, że nie mają szansy wyhodować własnych włosów. Ciesz się, że Ty możesz zapuszczać

[Maxine]

Karatajew, jak masz dostęp do szafy to możesz oblukać, mam tam kilka zdjęć
Na włosy absolutnie nie narzekam, w sumie nie mam na co narzekać, bo mam ledwo 21 lat a nie 41 i jeszcze na estro, co mi włosów dodaje więcej.

BTW. W radiu coraz częściej słyszę o tym problemie - właśnie wypadania włosów i specjalne szampony na zaradzenie sobie z tym problemem i te słowa "Nie musisz już wybierać - włosy czy testosteron"
A ja wybieram włosy, niż nie przydatny testosteron

[Crissy]

Maxine, szalejesz... uspokój się, ( jak to mawia DS)

Maxine, szalejesz... uspokój się, ( jak to mawia DS)

[2in1_inkarnacje]

[MartaQ]

[Maxine]

MartaQ, ja po prostu informuje
Co do hrt to cóż tu postanawiać. Im wcześniej tym lepiej. Ja się cieszę że zaczęłam miesiąc po 21 urodzinach w maju, a mogłam zacząć już w lutym gdyby nie strach przed (nieistniejącym potworem) dr. Liberem, które kręciły parę osób w tematach o nim.

[MartaQ]

Po prostu mam dużo obaw co do możliwych powikłań... Co chyba znaczy, że tak mi na tranzycji nie zależy?

Z drugiej strony trochę igram z ogniem. Dziś w pracy w pewnym momencie zauważyłam w lustrze, że spod koszulki na obojczyku wymsknęło mi się ramiączko topu. Wtedy nagle olśniło mnie, że to dlatego przełożona unika mojego wzroku i mnie ogólnie. I dlatego część osób dziwnie na mnie patrzyła.
I tak naprawdę moją myślą nie było "o w ryj i co teraz?", tylko "jak mają z tym problem, to niech sp...." Nie wiem, czy właśnie pękła kolejna bariera i czy utwierdzam się w swej kobiecości, czy po prostu w jakiś masochistyczny sposób sabotuję się, szwankuje mi instynkt samozachowawczy i proszę się o wpierdol.
Niby nie chcę uchodzić za dziwaka (-czkę), ale bardziej nie chcę już w sobie tego dusić i kisić. Kieruje mną jakaś chęć manifestowania swojej kobiecości, ale trochę boję się, czy aby na pewno uda mi się zachować w tym umiar.

[Alone_usunięty]

[DeadSally]

Alone, anecdata...

Alone, anecdata...

[Alone_usunięty]

[Alone_usunięty]

[Alone_usunięty]

[Ada75]

[Maxine]

[Alone_usunięty]

[Maxine]

Aaaa
No fakt, ale to było kilka miesięcy temu, wydłużyły się przez ten czas i mi cały czas rosną

[Alone_usunięty]