[Tomek1995]

Postanowiłem założyć taki luźniejszy temat, bo coś mi się przypomniało.
Za dzieciaka każdy marzył o tym by zostać kiedyś kimś. Czy to strażakiem, lekarzem, sprzedawcą, fryzjerem itd itp.
Często też dostawało się takie pytania "A ty kim byś chciał/chciała być w przyszłości?" czy to od rodziny czy nauczycieli w szkole.

Ja się jakoś nad tym nie zastanawiałem. Dopiero gdy zacząłem widzieć że nie będę chłopcem (bo mi cycki zaczęły rosnąć), to zacząłem myśleć, że pewnie ludzie nie czują się kobietą/mężczyzną, tylko wchodzą w te role zależnie od tego jakie mają ciało. I stwierdziłem że nie widzę się jako ani nauczycielka, ani matka, ani żona i stwierdziłem że najlepiej się światu przysłużę jak zostanę zakonnicą

Jak to było gdy wy byliście dziećmi? Kim chcieliście zostać?

[inka]

ja chciałam zostać kierowcą autobusu!
"jestem kobietą pracującą, żadnej pracy się nie boję!"...lol
(tylko staruchy zrozumieją)

[Ada75]

Też chciałam być kierowcą tyle, że wielkiej ciężarówki. Oni mogli zwiedzać świat, który dla mnie wtedy ograniczał się do ZSRR, CZECHOSŁOWACJI I NRD.

Pewnie dlatego, że tych krajów już nie ma nie jeżdżę ciężarówką.

Też chciałam być kierowcą tyle, że wielkiej ciężarówki. Oni mogli zwiedzać świat, który dla mnie wtedy ograniczał się do ZSRR, CZECHOSŁOWACJI I NRD.

Pewnie dlatego, że tych krajów już nie ma nie jeżdżę ciężarówką.

[usunięte-konoto-1]

A ja policjantem z Miami , ach ten Don Johnson i ta jego biala marynarka. A w 2 sezonie mial takie sexowne dlugie wlosy.

A ja policjantem z Miami , ach ten Don Johnson i ta jego biala marynarka. A w 2 sezonie mial takie sexowne dlugie wlosy.

[michelangelo]

Ja chciałem zostać wynalazcą, wymyślić jakiś kosmiczny komputer albo maszynę do podróży w czasie i fortuną dorównać Billowi Gatesowi. Ewentualnie zostać prezydentem. Prosiłem nawet inne dzieci, by na mnie głosowały

[WojtekM]

Najpierw chciałem pracować w policji kryminalnej. A były to jeszcze czasy naszej drogiej MO
Potem chciałem zostać mechanikiem samochodowym. Z kieszonkowego kupiłem sobie nawet książkę o budowie silników (z dzisiejszego punktu widzenia - bardzo archaicznych). Ni hu hu z niej nie rozumiałem, ale wyszedłem z założenia, że skoro mam tak mądrą książkę, to "prawie" jestem mechanikiem

[Monoko]

Mnie się marzyło zostać chirurgiem. Miałam nawet w domu maseczki szpitalne i bardzo lubiłam się w nie przebierać. Jak byłam nieco starsza miałam też skalpele i komplet lalek na których mogłam ćwiczyć FFS'y.

[WojtekM]

Niebieskie, przyjmujesz tylko prywatnie, czy również na NFZ? Bo jak na to drugie, to jestem zainteresowany

[Monoko]

AwryBoy, tylko prywatnie.

Ale ja mam tylko doświadczenie w upiększaniu lalek które były dla mnie zbyt mało kobiece więc nie wiem, czy Ci się na coś przydam.

[Jenny]

Wyobrażałam sobie, że jestem architektem. To chyba dlatego, że nigdy nie umiałam rysować. Tworzyłam historie, na przykład jak zaprojektowałam i nadzorowałam budowę mostu na Sycylię. Jeździłam starym fiatem 500. Przyjeżdżałam na miejsce. Rozkoszowałam się widokami i wyczuwałam gdzie i jak postawić most aby stał pewnie. A ludzie mnie podziwiali.

Wyobrażałam sobie, że jestem prawnikiem. To chyba dlatego, że nigdy nie potrafiłam mówić i tym bardziej bronić swojego zdania. Zawsze znajdywałam pewny dowód w sprawie i broniłam tylko niewinnych.

Pamiętam też, że wyobrażałam sobie że jestem prezydentem. Chciałam rozwiązać problem wojen na Bliskim Wschodzie. Myślałam, że wystarczy zadzwonić i wyłożyć im co mogliby zrobić...

Budowałam swój wymarzony dom. Klasyczny dworek z cegły.
Chociaż wraz z kolejnymi gazetami budowlanymi technologia się zmieniała. W wyobraźni budowałam wszystko pustak po pustaku. Kładłam instalacje. Urządzałam. Miałam też psa. Spaniela. Ehh...

Jak czytałam Auto Światy brata, to wyobrażałam sobie na przykład jak kupuję starego garbusa i odrestaurowywuję. W wyobraźni rozebrałam go na części pierwsze, wyszpachlowałam, wymalowałam i chyba nawet ztuningowałam. Głowy nie dam.

Wyobrażałam sobie też, że jestem hakerem. Chciałam na przykład zhakować szkolny radiowęzeł. Wymyśliłam sobie w myślach wzmacniacz wpinany gdzieś po drodze i dobrze ukryty. Sama miałam taki mały komputerek wielkości notesu (dosłownie miał kształt notesu). Bezprzewodowo łączyłam się ze wzmacniaczem i puszczałam to co chciałam. Hmm... i to by było najbliższe aktualnej wersji.
Netbooki w między czasie powstały. Z tym wzmacniaczem byłby problem żeby go ukryć...

Jeszcze pamiętam, że w wieku 6 lat chciałam rozwiązać problem wiecznych korków na rondzie w Katowicach. Wymyśliłam (mam jeszcze gdzieś marny szkic) tunele i estakady (wtedy nie wiedziałam że to się tak nazywa) w sumie na czterech albo pięciu poziomach.

Ehh... było tego sporo

[Lagertha]

Chciałam być operatorem filmowym. W sumie dalej bym chciała, ale to nie jest realne...

Chciałam być operatorem filmowym. W sumie dalej bym chciała, ale to nie jest realne...

[Ania96]

Mnie kiedyś psycholog dziecięcy pytał: "kim chcesz być w przyszłości" to ja po długim zastanawianiu się stwierdziłam: "nie wiem".
W sumie nigdy się nad tym nie zastanawiałam. Za bardzo cierpiałam przez pewne rzeczy i w wieku 13-14 lat myśląc codziennie o śmierci ciężko jest zastanawiać się nad tym.

Co do wyobrażania sobie przyszłości.. Do czasów liceum nigdy bym sobie nie wyobrażała, że będę dążyć do bycia fizycznie kobietą. Tak samo jak nie wyobrażałam sobie, że życie nabierze sensu i że będę się nadawać do czegoś więcej niż użalania się nad sobą.
Tak wiec odwróciłam twoje pytanie - zamiast napisać jak sobie wyobrażałam przyszłość, masz odpowiedź co sobie nie wyobrażałam

Na dzień dzisiejszy marzę tylko o w miarę spokojnym przejściu na kobiecą stronę, posiadaniu pewnej pracy, którą polubię i posiadania swojej drugiej połówki, które zrozumie, zaakceptuje i będzie mnie tulić w nieskończoność.

[Crissy]

pozytywny temat... będąc dzieckiem wymyśliłam sobie, że będę prowadziła fabrykę samochodów, by móc dawać ludziom pracę i możliwość wkładu własnego w wyrób, i godziwe warunki, żeby nie musieli przynosić problemów do domu - wtedy robotyka nie była taka zaawansowana- wyobrażałam sobie linię montażową i ludzi zadowolonych ze swoich osiągnięć. Rysowałam projekty różnych samochodów, potem samolotów i dalej maszyn wojennych.
Ekspansja technologiczna, kolorowa telewizja i poszerzające się możliwości cywilizacyjne, zafascynowały mnie do snucia wyobrażeń o biomechanicznych organach zastępczych i ogólnie robotyce.... zawsze kręciły mnie śrubki i mechanizmy - w każdym tego słowa znaczeniu

pozytywny temat... będąc dzieckiem wymyśliłam sobie, że będę prowadziła fabrykę samochodów, by móc dawać ludziom pracę i możliwość wkładu własnego w wyrób, i godziwe warunki, żeby nie musieli przynosić problemów do domu - wtedy robotyka nie była taka zaawansowana- wyobrażałam sobie linię montażową i ludzi zadowolonych ze swoich osiągnięć. Rysowałam projekty różnych samochodów, potem samolotów i dalej maszyn wojennych.
Ekspansja technologiczna, kolorowa telewizja i poszerzające się możliwości cywilizacyjne, zafascynowały mnie do snucia wyobrażeń o biomechanicznych organach zastępczych i ogólnie robotyce.... zawsze kręciły mnie śrubki i mechanizmy - w każdym tego słowa znaczeniu

[wendigo]

Najbardziej to chciałem zostać policjantem. W drugiej kolejności pilotem albo kierowcą TIRa
Pilotem nie zostanę, bo mam za duże ubytki w zębach i za późno się tym zainteresowałem (z resztą raczej już bym chyba nie chciał prowadzić takich dużych maszyn ). Kierowcą jeszcze mogę zostać (bo to zawód, który dość prosto można zdobyć - wystarczy dorobić prawo jazdy odpowiedniej kategorii) ale nie chcę bo patrz wyżej - prowadzenie dużej maszyny to nie dla mnie jednak
A policjantem też już nie zostanę, bo teraz już za późno, a w ogóle jestem za niski... (i kategoria wojskowa nie taka...)
A teraz to już tylko chciałbym wrócić na moją ulubioną produkcję i tam zostać

[DeadSally]

[kicur]

Najpierw dość długo chciałem zostać weterynarzem - ale takim od dużych zwierząt gospodarskich, nie psów i kotków; na to cała rodzina powtarzała mi "Ale praca z bydłem i świniami jest za ciężka dla kobiety! " XD

Natomiast od gimnazjum poczynając, chciałem być pracownikiem naukowym (z zakresu chemii, a potem dosyć długo i konsekwentnie - historii). Wtedy wszyscy zaczęli mówić - z dzisiejszego punktu widzenia rozsądnie - "Ale profesorowie tak mało zarabiają..."

[Crissy]

[Crissy]

[Crissy]

[Aisha]

Jako dziecko chciałam być lekarzem lub pracować w labie.
Dziś wiem o tym tyle co krowa o lataniu

Jako dziecko chciałam być lekarzem lub pracować w labie.
Dziś wiem o tym tyle co krowa o lataniu

[Ania96]

[2in1_inkarnacje]

Na pewno nie wyobrażałem sobie niczego w stylu "płciowym" - wtedy nie byłem tym skażony tematem.

Byłem dzieciakiem, który niewiele rozumiał i żyłem ówczesnym "dniem dzisiejszym" i nie wybiegałem tak daleko w przyszłość. Miałem bardzo surowego tatę, a w domu była tylko praca i praca, do tego jeszcze w polu . . .
Po latach, znajomi mi mówią, że byłem mocno specyficznym dzieciakiem, z dziwacznymi pomysłami.
Jak ktoś by mi wtedy powiedział, przewidział, że 1) będę już za parę lat pracować na małych budowach 2) płciowo będę odbierany niejednoznacznie , to bym w to nie umierzył, ani bym do końca nie zrozumiał . . .

Na pewno nie wyobrażałem sobie niczego w stylu "płciowym" - wtedy nie byłem tym skażony tematem.

Byłem dzieciakiem, który niewiele rozumiał i żyłem ówczesnym "dniem dzisiejszym" i nie wybiegałem tak daleko w przyszłość. Miałem bardzo surowego tatę, a w domu była tylko praca i praca, do tego jeszcze w polu . . .
Po latach, znajomi mi mówią, że byłem mocno specyficznym dzieciakiem, z dziwacznymi pomysłami.
Jak ktoś by mi wtedy powiedział, przewidział, że 1) będę już za parę lat pracować na małych budowach 2) płciowo będę odbierany niejednoznacznie , to bym w to nie umierzył, ani bym do końca nie zrozumiał . . .

[Dalialama]

Cytat:

Braki w wykształceniu są jak braki w uzębieniu - niewidoczne, do puki gęby nie otwierasz

oh, the irony...

Jako czterolatka chciałam zostać pogodynką bo myślałam, że one ustalają pogodę a nie tylko jej prognozy. Po tym zawodzie prestałam snuć wielkie plany na przyszłość </3

[Sven]

Meh, ja nie miałem barwnych pomysłów na siebie. Moje 6-letnie ja chyba by się załamała, gdyby się dowiedziała, co się z nią stanie i że nie jest do końca dziewczynką Wyobrażam sobie taką scenę, że siadam z nią i oznajmiam jej jak jest jakby to był wyrok śmiertelnej choroby... bo inaczej by tego nie przełknęła... "Bardzo mi przykro, moje kondolencje. Pamiętasz jak uważałaś, że zabawa w dom jest dziwna, a chłopcom wszystko wolno? Widzisz... to nie jest normalne. To przekleństwo. Przekleństwo Androgyne. Będzie się za tobą już zawsze ciągnąć, długie, parszywe, zarząda ofiary i nie uciekniesz. Strzelisz w nie - ale to będzie strzał we własną stopę" Wtedy zaprzeczałaby, tak jak zaprzeczałem parę lat temu. Że przecież to, tamto, owamto. To niemożliwe. No przecież. A jednak...

Meh, ja nie miałem barwnych pomysłów na siebie. Moje 6-letnie ja chyba by się załamała, gdyby się dowiedziała, co się z nią stanie i że nie jest do końca dziewczynką Wyobrażam sobie taką scenę, że siadam z nią i oznajmiam jej jak jest jakby to był wyrok śmiertelnej choroby... bo inaczej by tego nie przełknęła... "Bardzo mi przykro, moje kondolencje. Pamiętasz jak uważałaś, że zabawa w dom jest dziwna, a chłopcom wszystko wolno? Widzisz... to nie jest normalne. To przekleństwo. Przekleństwo Androgyne. Będzie się za tobą już zawsze ciągnąć, długie, parszywe, zarząda ofiary i nie uciekniesz. Strzelisz w nie - ale to będzie strzał we własną stopę" Wtedy zaprzeczałaby, tak jak zaprzeczałem parę lat temu. Że przecież to, tamto, owamto. To niemożliwe. No przecież. A jednak...

[wendigo]

[kicur]

Co do płci, to od 5-6 roku życia wiedziałem, że jestem płci męskiej, ale nigdy tego nie powiedziałem otwarcie rodzinie, bo chyba czułem, że to by zostało źle przyjęte (albo po prostu zignorowane). Upierałem się co do strzyżenia włosów na krótko, oraz noszenia męskich/uniseksowych ubrań, bo w babskich źle się czułem. Mama się nie zgadzała na kupowanie butów w męskim dziale, więc wybranie z damskiego czegoś, co bym nosił, było jakąś torturą : | Oczywiście preferowałem męskie zabawy, w szczególności militarne oraz piłkę nożną, kolegowałem się z chłopakami, a większość dziewczyn mnie wkurzała.

Potem zamarzyłem iść do klasy o profilu humanistycznym w liceum, która była oczywiście zdecydowanie sfeminizowana, więc się skończyło.

[Sven]

a ja byłem w mat-fizie i było świetnie. Graliśmy w karty albo kto więcej punktów uzbiera w jakiejś grze na komórkę.

Ooo militarne zabawy wymiatały. Piłką nożną jakoś się nie pasjonowałem, ale nie ma to jak podchody i bójki. Ale ja miałem podręcznikowe zaprzeczenie. Naprawdę. Podnosiłem straszny krzyk, że jestem dziewczynką i jaki to jestem dziewczęcy. Potem mi się odbiło czkawką... Do tej pory mi się odbija...

a ja byłem w mat-fizie i było świetnie. Graliśmy w karty albo kto więcej punktów uzbiera w jakiejś grze na komórkę.

Ooo militarne zabawy wymiatały. Piłką nożną jakoś się nie pasjonowałem, ale nie ma to jak podchody i bójki. Ale ja miałem podręcznikowe zaprzeczenie. Naprawdę. Podnosiłem straszny krzyk, że jestem dziewczynką i jaki to jestem dziewczęcy. Potem mi się odbiło czkawką... Do tej pory mi się odbija...

[Iryd]

Ja w dzieciństwie najpierw to chciałem umrzeć szybko żeby iść do nieba,najlepiej na jakiegoś raka czy co (dziwny byłem).
Potem chciałem być chemikiem jak tata i mieć laboratorium jak Dexter, chciałem zostać świetym i ministrantem. Wyobrażałem sobie, że przyjelimnie do Pogoni szczecin na bramkarza wiec chodziłem w fioletowych rękawiczkach po domu O.o Mówiłęm, że moje żółwie to smoki. Bawiłęm się w skomplikowane operacje na pluszakach po czym urządzałem im pogrzeby pod łóżkiem...

[Vera-chan]

Nigdy nie miałam jakiejś konkretnej wizji przyszłości. Zawsze ważniejsze dla mnie było "tu i dawniej". Sporo mi to napsuło w czasie edukacji, bo skakałam po różnych dziedzinach, aż zostałam z mnóstwem przeciętnie dobrej wiedzy (naukowej, nie ogólnej typu "nazwisko piosenkarza"), a specjalistycznej to tak nie bardzo Zamiast marzenia, o tym kim chcę być, czerpałam to, co mnie interesowało.

Na pytanie w przedszkolu, o to kim się chce zostać, długo nic mi nie przychodziło do głowy i tak nieśmiało mi przyszło do głowy, że może coś w kierunku naukowym. Szczególnie pasjonowała mnie szeroko pojęta przyroda. Świat zwierząt, roślin, astronomia, geografia, paleontologia. Na studiach było tuż tuż, ale jednak nie uśmiechało mi się realizowanie tego pomysłu jako drogi zawodowej.

W podstawówce zaczęłam zbliżać się w kierunku mikroskopu (niestety był taki badziewny, że mi przeszło) i teorii (nigdy sprawdzania co mają w środku) o wnętrzu istot. Tak natknęłam się na temat związany z płciowością i zrozumiałam o co w tym chodzi, co mnie czeka, a co się nie zdarzy Aż do liceum praktycznie przestałam się zajmować czymkolwiek związanym z biologią. Dopiero w liceum nastąpił renesans tego kierunku (częściowo w stronę chemii teoretycznej). W to miejsce weszły dwie inne, słabsze dziedziny
- Bardzo podobało mi się poznawanie nowych alfabetów, które wywodziło się z chęci czytania, a powoli przeszło w zainteresowanie naukami humanistycznymi (bardziej pokrewne archeologii i historii niż naukom społecznym)
- Szeroko pojęte poznawanie świata. Podróże, zabytki, inne kultury, narody. To zdominowało wszystkie inne zainteresowania, choć niestety, raczej jest to ograniczone do tego, co blisko

Na tej kanwie wyobrażałam sobie podróże dookoła świata, wycieczki po Polsce, że może uda mi się rozszyfrować jakiś nieznany alfabet, że stworzę grę komputerową o owadach, a później historyczną w stylu Age of Empires II. W HOMMIII układałam kampanię, a w TES chciałam stworzyć świat. Potem chciałam jakąś grę fabularną, ale...

Chciałam napisać kilka książek, ale do tej pory to tylko coś w rodzaju dzienniko-pamiętników, niezbyt regularnie pisanych, z przerwami i prowizorycznie ocenzurowanych, a fabularną tylko niedokończoną opowieść (ze 100 stron?), która mnie razi. Chciałam ją poprawić, ruszyłam kilkanaście stron niejako od początku i też nie bardzo się to potoczyło

[Sig]

Też chciałem być świętym i ministrantem. Księdzem i zakonnicą też. Założę się, że nawet i papieżem ... co gorsze, raczej mu powiedziałem (ta, był w moim mieście i jako dzieciak byłem baaaaaardzo religijny. Powiedziano mi, że bardzo domagałem się uwagi od papieża).

Potem jak reszta, wpadłem w policyjny szał i chciałem być detektywem bo ci prywatni nieszali mi się ze stopniem policyjnym. Gdzieś pomiędzy był pisarz, aktor, medyk sądowy (to w liceum) i na koniec skończyło się na producencie filmowym.

Kim zostałem? Zdecydowanie nie świętym xD . Można powiedzieć, że prawie detektywem bo brokerem informacyjnym (chyba jakiś serial teraz takich ma bo widziałem dzieciaki marzące o tym).

Nie bardzo mnie zajmowały sprawy płciowe do czasu nastolactwa gdzie wpierw wypierałem bycie gejem (ta ulga odnalezienia łatki a potem horror bo nijak nie lubisz ani gości hetero ani nie czujesz się dobrze z takim określeniem).

[Freja]

W przedszkolu i wczesnej podstawówce kosmonautą, który poleci odkrywać obce światy. Ew. chociaż naziemnym operatorem sond kosmicznych.

Pod koniec podstawówki wydawało mi się, że chcę się zajmować elektroniką, ale prawda jest taka, że ledwo rozumiałam działanie układów analogowych, które robiłam wg. schematów (a na polibudzie miałam okazję przekonać się, że równania obwodów elektrycznych (nawet pasywnych) to dla mnie zupełny horror).

Gdzieś w wieku 10-12 lat umyśliłam sobie, że chcę zostać pisarzem, i tak mi w sumie zostało i trochę nawet zarabiałam na pisaniu. W sumie, gdybym w pewnym momencie nie stwierdziła, że potrzebuję "wszystkich pieniędzy świata" na tranzycję, to żyłabym z tego i teraz, ale liczę, że jeszcze dam radę do pisania wrócić.

Acha, no i pod koniec podstawówki chciałam być jeszcze gwiazdą rocka, bo mogłabym wtedy "na legalu" malować się i nosić kolczyki nawet bez zmieniania płci

[Jenny]

[Fadi]

[Fadi]

Ja koty odkryłam dopiero w dorosłym życiu wcześniej jakoś rodzina nie wyobrażała sobie kota w wersji blokowej niewychodzacej. Dawniej to jakoś i zwirkow specjalnych, i kuwet nie było, a mieszkaliśmy zawsze w bloku.

A i do dziś nie potrafię na niczym grać, śpiewać ani nie mam kompletnie słuchu - ale taki urok dziecięcych marzeń

[Fadi]

Pewnie - chodzi o to, żeby mieć frajdę

A mnie poza zdolnościami i cierpliwości brakuje

[Rockman]

Kurde, nikt nie został tym, kim chciał być? Jak zwykle muszę inaczej niż wszyscy...

Ja całe życie przesiedziałem ze zwierzętami. Najpierw siedziałem z psem w budzie (takim pseudo Owczarkiem Niemieckim), w kurniku, potem gołębniku, następnie niestety już okazjonalnie bo u znajomych rodziców w oborze albo chlewie, zoo albo oceanarium a potem mieszałem wszystkie warianty Mama mi powiedziała, że żaden człowiek nie był w stanie mnie rozśmieszyć za niemowlaka, jak to robią często dorośli, dziecko "awersja do ludzi". Ale wystarczyło postawić wózek przed płotem z ogromnym psem który skakał, to gęba mi się przez godzinę nie zamykała ze śmiechu.

Zawsze lepiej dogadywałem się ze zwierzakami, widziałem że ludzie nie rozumieją. Na początku gimbazy spróbowałem się otworzyć, ale rówieśnicy szybko przekonali mnie że nie pasuję (ubiór i nieadekwatne zachowanie) skończyło się praktycznie na policji z powodu szykan i gnębienia.
Dostałem w spadku psa (w tamtym czasie był to mój 4, pierwszy pudel nieszczęśliwie zdechł na nosówkę, drugi jamnik wpadł pod pędzące auto) który okazał się nad wyraz inteligentnym, chętnym do współpracy i nauki psem. Ja zacząłem się wkręcać w świat pozytywnego szkolenia i psich sportów co mnie uratowało od zupełnej alienacji, a dzięki temu doszedłem z psem do bardzo wysokiego poziomu komunikacji i wyszkolenia (udało nam się dostać kwalifikacje na mistrzostwa świata a dostaje je tylko 5 psów z PL) Doszło do tego, że reporterzy "psich gazetek" zaczęli robić ze mną wywiady, a ludzie w dużych miastach w komunikacji miejskiej pytali "to na prawdę TEN piesek, co obi takie rzeczy? Bo ja widziałem!"...

Tak też chyba zaczęło się moje włóczęgostwo, bo zawody są w różnych miastach a nie rzadko i krajach. Więc w wieku 14/15 lat pojechałem sam na drugi koniec Polski, od tamtej pory ciężko mnie utrzymać.
Skończyłem zootechnikę (razem z psem oczywiście, na wykłady chodził, dyplomu mu jednak dać nie chcieli ), na weterynarię się niestety nie dostałem, ale kto wie może jeszcze zaatakuję W międzyczasie myślałem też o psychologii, ale stwierdziłem że srylion książek i artykułów naukowych włącznie z jakimiś hardkorowymi podręcznikami dla terapeutów pod konkretne zaburzenia jednak mi wystarczy.
Jednak zanim stetryczeję i zajmę się zarabianiem pieniędzy dla odpoczynku w sobotę i niedzielę, pojadę w podróż dookoła świata, a najlepiej kilka. Nie pociąga mnie jakkolwiek wizja kariery pieniężnej i bardzo szkoda mi ludzi którzy marnują życie w fabrykach czy pracach których nienawidzą.

[Crissy]

[Vera-chan]

[wendigo]

[Kokosica]

dzieciństwo powiadasz? daj se chłopie spokój były różne zabawki jakieś wycieczki potem komputer pełno gier spacery z babcią i wiele innych innych rzeczy

dzieciństwo powiadasz? daj se chłopie spokój były różne zabawki jakieś wycieczki potem komputer pełno gier spacery z babcią i wiele innych innych rzeczy

[Kokosica]

pierwszą próbę samobójczą w wieku 6 lat.

a świstak siedzi....

pierwszą próbę samobójczą w wieku 6 lat.

a świstak siedzi....

[confused]

Najpierw chciałam być jedną z czarodziejek z Sailor Moon, później tancerką Britney Spears, a potem to już w ogóle piosenkarką pełną gębą, która zmiotłaby Beyonce z list przebojów.

W później zaczęłam dostosowywać swoje marzenia do mojej męskiej persony. Pod wieloma względami spełniłam większość z nich (skończona świetna szkoła, praca w renomowanych korpo, "wielkomiejskie" życie, dalekie i liczne podróże - wciąż nieszczęśliwa af. Bo robię to wszystko jako facet.

[Jeżynka]

W dzieciństwie byłam dziwna, nigdy nie wiedziałam co odpowiadać jak pytali kim chcę być/co chcę robić w przyszłości, a wszyscy rowieśnicy wydawali się mieć to wyklarowane.
W pewnym sensie mogę czuć się spełnioną osobą, zrealizowałam ambicje z dzieciństwa i w dorosłym życiu jestem nikim

[Amarantus]

Chciałem być archeologiem albo poszukiwaczem diamentów. Pamiętam jaką miałem podjarkę jak na podwórku w przedszkolu znalazłem jakąś kość, biegałem po całej placówce i darłem się, że odkopałem "dinozarła". Panie przedszkolanki mi tę kość zabrały i już drugiej takiej nie znalazłem :c

[Kei]

Kilka razy się to u mnie zmieniało. Chciałem być policjantem, prokuratorem wojskowym, weterynarzem, pisarzem.

[lexel]

Ja chciałem być detektywem jak Poirot alko Holmes

[Freja]

[Freja]

[Armand]

Ja chciałem być Indianą Jonesem, a później astronomem i lecieć w kosmos.

[Vera-chan]

Freja, tak było