[Kay]

Cześć.

Jestem świeżo wyklutym trans mężczyzną. W zeszłym roku "poddałem się" i przestałem udawać kobietę, ale myślałem, że jestem niebinarny i tyle - trochę się wahałem w te i we wte, mniej męski, bardziej męski. Ale ostatnio - od Wielkanocy i wizyty u rodziny - tak mi się przejadło ich traktowanie mnie jak kobietę, że chyba wreszcie przebrała się miarka. Jestem super podekscytowany ale też przerażony. Więc... będzie fajnie...

Kurczę, dziwnie się czuję - od kiedy tylko było to dla mnie możliwe unikałem języka polskiego z jego upłciowionymi czasownikami itp. Od 1992 mówię głownie po angielsku. Od kiedy nie studiuję pracuję z domu, przez internet, i całe moje życie jest praktycznie po angielsku - przyjeciele, praca, partner. Polski jest dla mamy i dla kasjerki w sklepie. Przez to unikanie polskiego jak ognia czuję się prawie tak samo bardzo jak oszust używając męskich form, jak gdy używałem żeńskich

Ale miło mi was wszystkich poznać, może się przełamię poprzez praktykę. Zależy mi na kontakcie z polskim światem trans, bo jednak na moich zwykle uczęszczanych portalach sprawy trans są bardzo specyficzne/inne (głównie nastolatki na blokerach - farciarze, nie?).

No to do poczytania!
- Kay


PS zaraz sam pogrzebię trochę w forum, ale jeśli ma ktoś jakies zasoby do poczytania o tym czuciu się jak oszust to z wielką chęcią przyjmę. Np czuję się też jak oszust przez fakt, że (poza klatą) nie chcę w sobie nic zmieniać... powinienem być zaakceptowany jako facet na podstawie swojej własnej percepcji, nie na podstawie aprobaty innych. Więc nie wyglądając/nie brzmiąc jak heteronormatywny cis facet wydaje mi się, że inni mogą czuć że ich oszukuję i nie chcieć mnie uznać (na złość?). Taki konflikt - wreszcie czuję się sobą, więc dlaczego nagle powinienem zacząć udawać (głos, mowa ciała itp)?

[WojtekM]

Witaj na forum, Kay. I do poczytania

[Ania96]

Witaj wśród nas!

[wendigo]

Cześć

[Chucky]

Dlaczego czujesz się jak oszust kiedy mówisz po angielsku?
Szczerze mówiąc sam chciałem z tego tak wybrnąć, ale mój angielski jest zbyt słaby póki co na taki manewr. Zresztą teraz mówię, już normalnie z męskimi koncówkami, ale na początku kiedy było mi ciężko mówić w jakiejkolwiek formie bo wszystko było nie tak, myślałem właśnie że to byłaby dobra opcja.
Wiesz, a czasem możesz po prostu wybrnąć mówieniem 'bez formy'- bezokolicznikami. Chociaż czasem dziwnie to brzmi, zwłaszcza kiedy na szybko musisz złożyć zdanie gdzie użycie formy jest niemal konieczne - czasem brzmi to nie po polsku/dziwnie xD

EDIT: Widzę, że wyjaśniasz dlaczego, ale mimo wszystko dalej nie rozumiem, co jest 'oszukańczego' w używaniu języka angielskiego. Chyba, że chodziło Ci bardziej że czujesz się jak oszust nazywając się trans mężczyzną, a nie chcąc przechodzić pełnej zmiany.
Wiesz co... ja nie zamierzam robić 3 operacji na przykład, ale tst chce przyjmować i wszystkie inne operacje zamierzam robić. Nigdy nie przyszło mi do głowy, że kogokolwiek oszukuję, mimo że mama np mi to zarzuca, że jesli urodziłem się kobietą to to wszystko co robię to kłamstwo - ale no rodzice różnie podchodzą do tego tematu

[Jenny]

[wendigo]

[Chucky]

[Ania96]

[Kay]

Miałem na myśli, że po polsku czuję się jak oszust. Po angielsku nie ma presji na outowanie sie co drugie słowo i można mówić o sobie bez stresu/rozwikływania czy nb, czy trans, czy jak? Po polsku jednak jest to jasna deklaracja, a sam jeszcze nie wiem do końca czy mi się ta męskość "utrzyma". (Chciałbym!)

Co jest niekulturalne? Próby używania form bezokolicznikowych/ ubezpłciowienie języka? Dlaczego?

[Ania96]

Nauka mówienia bezpłciowo Chociaż to do łatwych nie należy, bo sama próbując wymijać określenie siebie w czasie przeszłym okazywało się albo niemożliwe, albo cały sens wypowiedzi wykraczał poza logikę

[Jenny]

[Rockman]

"Przyznaję się, /nie udało mi się dotrzymać terminu/zająć się tym w bezpieczny sposób i się popsuło przeze mnie/to moja wina.
"Ostatnie osiągnięcia... są moim sukcesem"

Chcieć to móc, język polski taki kwiecisty. A może ja taki dobry z filologii?
Do mnie ludzie nie mieli żadnych problemów i niedomówień. Dużo większy miałem w swojej głowie by sobie pozwolić (zwłaszcza do rodziny) bo do obcych też bezproblemowo.

[Jenny]

Przychodzi mi na myśl pompatyczne. Język korporacji. Język coachów.
Przyznanie się do winy z jednoczesnym odsunięciem jej od siebie.
Mieszane uczucia i konsternacja.

[wendigo]

[Ada75]

Witaj.

Witaj.

[nikonikt]

Dziń dybry