[Soror Vlvlem]

Witam,

jestem osobą transgenderyczną m/k (nietransseksualną) i na wstępie muszę zaznaczyć, iż mam trudności z formowaniem myśli po polsku, a do tego bardzo się wstydzę pisać publicznie na polskim forum, długo wahał[e/a]m się przeto przed założeniem konta. Nie jestem Pol(a)k(ą/iem), ale mieszkam w tym kraju, w województwie kujawsko-pomorskim, ergo skazan(y/a)m jest na konsultacje z polskimi lekarzami. Mam 24 lata, ze względu na długotrwałe problemy seksualne oraz zdrowotne (m.in. anemia, hipokalcemia, niedoczynność tarczycy, zespół Gilberta, torbiel na wątrobie, znaczne poszerzenie lewéj miedniczki nerkowéj i hydronefrozę) nie ukończył(e/a)m żadnéj innéj szkoły po gimnazjum, od lat w zasadzie nie wychodzę z domu, tylko do lekarza pierwszego kontaktu, specjalisty bądź do laboratorium na nieregularne badanie krwi. Czasem też z mamą na zakupy, rzadko jakkolwiek. Jestem pochodzenia niemieckiego, ale czytuję już tylko po angielsku. Nie mam przyjaciół, nie rozmawiam z nikim poza najbliższą rodziną. Jestem wegan(inem/ką) od 9 lat. Ogromne ilości fitoestrogenów w diecie sprawiły, że przez lata nie miał(e/a)m najmniéjszych problemów z delikatnym owłosieniem na twarzy i ciele. Jadam jakieś 20 kg siemienia lnianego rocznie; do tego masę słonecznika i produkty z soją od czasu do czasu. Jeszcze rok temu, w wieku lat 23, potrzeba mi było golić się raz na 2-3 tygodnie. Czuł(e/a)m się bardzo kobieco. Choć mieszkam w dość niewielkiéj miéjscowości na północy województwa, wszyscy, którzy nie znając mnie, nie mieli pojęcia, jakiego to mini-pytona (ok. 5 cm w stanie wzwodu) hoduję w biodrówkach, zwracali się do mnie zawsze per "pani." Był(e/a)m tak z siebie dumn(y/a), że mogę być osobą, którą czuję się wewnątrz (i to "od zawsze;" zapuścił[e/a]m włosy w wieku lat 11, maluję się od dwunastego). Wzrost 172 cm, waga 53 kg, wymiary modelki poza oczywiście płaską klatką piersiową, ale na piersiach mi zbyt nie zależy. (Mam właściwie wstręt do dużych biustów, niemalże taki sam jak do jąder i nadmiernego owłosienia w ogóle.) Wszystko skończyło się z decyzją, aby rozpocząć terapię z Euthyroksem, 25 μg, w porywach do 50 (ale bardzo źle się czu[e/a]m na tak silnéj dawce). Niestety nigdy nie mierzono mi w przeszłości poziomu testosteronu, nie mogę więc niczego udowodnić; TSH wynosiło niecałe 10 mIU/L w maju MMXV (nigdy nie mierzono mi również poziomu tyroksyny ani trójodotyroniny; parathormon w maju MMXII 57.3 pg/ml przy normie do 72 pg/ml; z innych badań hormonalnych podwyższony SHBG 66.6 nmol/l przy normie do 57 nmol/l i estradiol E2 41.59 pg/ml przy normie do 42.6[?] w tym samym okresie).

Czuję, że moje życie wywróciło się do góry nogami. Pewnie każda prawdziwa m/k (ja nie czuję się w zasadzie kobietą, stąd określam się jako osobę transgenderyczną i jestem tego pewn[ym/ą]) zna obrzydliwe uczucie przebudzenia się po polucji nocnéj, obkléjona swoim nasieniem. W moim przypadku takie rzeczy występowały najczęściéj o wilczéj godzinie, jakoś o 3 czy 4 am. (Silny ból jąder następował zwykle potém, uniemożliwiając ponowne zaśnięcie.) Dla uniknięcia tego masturbuję się nieregularnie od 14 roku życia. Odkąd jestem wegan(ką/ninem) moja ochota na seks bardzo się zmniéjszyła i dało mi to ogromne szczęście. Nienawidzę stymulować swojego penisa; czasem wyobrażał[e/a]m sobie, że należy on do kogoś innego (jestem biseksualn[y/a], ale "chyba" bardziéj wolę mężczyzn), innym razem w ogóle nie dotykał(e/a)m członka, stymulując się tylko analnie aż do orgazmu. Robił[e/a]m to bardzo szybko, z pornografią u boku, jakieś 2 razy w tygodniu, właściwie tylko po to, aby nie mieć polucji nocnéj i nie zabrudzić bielizny. Orgazm nie daje mi zupełnie uczuć spełnienia ni rozładowania energii; brzydzę się swojego ciała. Czasami umartwiam się, i poszczę w Wielkim Poście i Adwencie każdego roku (jestem chrześcijan[ką/inem] gnosty[czką/kiem]), takoż przy diecie poniżéj 800 kcal dziennie nie mam na seks ochoty zupełnie. I w ten sposób sobie żył[e/a]m spokojnie na zasiłku stałym i nie zauważył[e/a]m żadnéj zmiany aż do kilku ostatnich miesięcy; TSH zmalało w tym czasie do 5.19 mIU/L, (czyli "wszystko" wraca do normy). Niestety, "wszystko." Mimo diety wegańskiéj, mimo objadania się siemieniem lnianym aż do bólu brzucha, "wszystko" się popsuło. Mam ochotę na seks nawet dwa razy na dzień, to już niemalże priapizm (sic!), a broda rośnie jak okrutny grzyb po deszczu. Nie poznaję się w lustrze. Nie przytył[e/a]m znacznie, ale dół brzucha jest bardzo wzdęty, tym bardziéj, że od grudnia przestał[e/a]m pić tyle płynów, co dawniéj, ze względu na wykryte poszerzenie miedniczki, nie mogę więc wypłukiwać siemienia lnianego z organizmu tak szybko jak niegdyś. Koszmaru dopełnia fakt, iż penis chyba urósł!

Łykam grzecznie tą lewotyroksynę ze względu na inne problemy zdrowotne, ale furia rośnie. Czeka mnie możliwie wkrótce operacja na lewą nerkę i do tego mam złogi w woreczku żółciowym. Powin[iene/na]m na siebie uważać. Moją endokrynolog jest dr Rydzkowska, dość miła kobieta. Postraszyła mnie ona, że nikt mnie nie zoperuje z tak wysokim TSH jak powyżéj, a lekarz rodzinny, do którego mam zaufanie, przyszedł jéj w sukurs; ugi[ę/ą]ł[a/e]m się tedy przed ich opinią. Oboje przekonywali, że lewotyroksyna nie wpłynie w żaden sposób negatywnie na moją kobiecość. Zniszczyli mi życie, i po prostu nie potrafię już spojrzeć pani doktor w oczy; na ostatnią konsultację wysłał[e/a]m mamę, aby pokazała za mnie wyniki TSH. Wstydzę się z kimkolwiek spotykać, wychodzić z domu na badania czy do sklepu. (Nie potrafię się porządnie ogolić; mam prawie zawsze podrażnienia, a pod nosem i na szyi pozostają czarne kropki, które późniéj pudruję.) Każdego dnia, z każdą połkniętą tabletką oddalam się jak gdyby od ideału odciśniętego w mojéj duszy, a resztki mojéj wegetacji rozsypały się w gruzy, i teraz już rozumiem znacznie lepiéj, przez co wszystkie przechodzicie, dziewczęta m/k!

Słuchajcie, nie jestem do końca tak[a/i] jak wy. Było mi naprawdę świetnie będąc osobą androgyniczną. Kiedy zwracano się do mnie jako do niewiasty, nigdy nie czuł[e/a]m, że gram jakąś rolę. To był[e/a]m "ja," ja prawdziw[y/a], ale świadomość, że urodził[e/a]m się z wężem, nigdy mnie nie opuszcza. Nie chcę nikogo oszukać, i gdy głęboko wsłuchuję się w swoje sumienie, to wydaje mi się, że rozumiem psychiatrów, którzy postrzegają prawdziwy transseksualizm jako deluzję. Nie potrafił[a]bym powiedzieć sobie, "jesteś kobietą." Byłoby to kłamstwo. Ale wiem, że moja dusza nie jest męska, a męskie cechy płciowe są jéj zupełnie obce; są one przyczyną głębokiego dyskomfortu, wstydu, obrzydzenia i pogardy. Chcę, aby świat postrzegał mnie po prostu jako tą, kim jestem; osobę aseksualną, a więc transgenderyczną. (Może nieprawidłowo traktuję te terminy jako synonimy?) Z drugiéj strony, nigdym nie odczuwał[a] najmniéjszego pobudzenia seksualnego ubierając się w kobiece fatałaszki; strój to strój, białogłowy bardziéj mi odpowiada, zakładam więc biodrówki i koturny, a z chęcią ubrał[a]bym nawet i ładną gotycką spódniczkę z falbankami (mam takich kilka). Ładne odzienie po prostu poprawia mi nastrój, sprawiając, iż czuję się atrakcyjniéj i bardziéj wartościowo. Nie jestem więc transwestytą.

Moje problemy seksualne rozpoczęły się we wczesnym dzieciństwie. Przykłady? W podstawówce nie cierpiał[e/a]m sportu, wstydził[e/a]m rozbierać w szatni przy innych chłopcach, (ale przy dziewczynkach też bym się wstydził[a]!,). Jako dziecko chętnie bawił[e/a]m się maskotkami. Późniéj przytył[e/a]m aż do 80 kg. Miał[e/a]m też kilka przyjaciółek, a niewielu w zasadzie kolegów, przy których czuł[e/a]m się często zażenowan[y/a], gdyż nie mieliśmy wspólnych zainteresowań. (Kiedy udało mi się w końcu schudnąć, nigdym nie czuł[a] się już gorsz[y/a] od innych dziewczyn, był[e/a]m bowiem uprzywiléjowan[y/a] mogąc wéjść w ciaśniéjsze portki od większości z nich!) Zakochiwał[e/a]m się i w dziewczątkach, i w chłopcach, ale wydaje mi się teraz, po dziesięciu z górą latach, iż moje wczesne fascynacje płcią biologicznie przeciwną motywowane były bardziéj zazdrością o ich świetne ciała, biodra, piersi, a zwłaszcza waginę i faktu, iż rozpoczęły one miesiączkować, a ja "nadal" nie. Śnił[e/a]m o tym, wyglądało to czasem tak jak w "Carrie" z Sissy Spacek, ale film obéjrzał[e/a]m dopiero kilka lat późniéj, porównanie nie jest więc całkiem oczywiste. Działo się to zwłaszcza w tym samym okresie, kiedy moja nadwaga poczęła zamieniać się w otyłość. Zawsze się malował[e/a]m, do tego długie włosy; więc kiedy tył[e/a]m, dzieciaki dokuczały mi w gimnazjum coraz to bardziéj, aż do "rzucenia" szkoły, sprawy sądowéj i kuratora. Skończył[e/a]m gimnazjum indywidualnie, a potém zapadł[e/a]m na anemię. Transfuzja, pobyt w szpitalu, długotrwałe osłabienie i omdlenia. Hipokalcemia, ataki tetanii (tężyczki), suplementacja wapniem z D3, tak poznał[e/a]m dr Rydzkowską. Wiedział[e/a]m o domniemanym hypotyroidyźmie trzy lata, zanim zmanipulowan[y/a] zdecydował[e/a]m się na terapię lewotyroksyną. Tak bardzo tego teraz żałuję!

Po co opisuję mą sytuację? Otóż szukam porady. Co zrobić? Odstawić lewotyroksynę? Czy poziom testosteronu w końcu opadnie? Z niedoczynnością tarczycy żyło się świetnie, a mimo to boję się tego; a co z zabiegami, które mnie oczekują? Czy powin[iene/na]m pomyśleć o wizycie u seksuologa? (Nigdy żadnego nie spotkał[e/a]m.) Boję się hormonów. Nie chcę cierpieć, nie chcę zapaść na raka. Czytał[e/a]m trochę o suplementacji estrogenami bez blokowania testosteronu. Czy dałoby to coś w moim przypadku? Wiem naturalnie, iż nie kupię prawdziwych estrogenów (estradiolu? czy tak się toto nazywa) bez recepty, ale myślę sobie obsesyjnie o ekstraktach z soi i lnu dla kobiet w okresie przekwitania, które można za tanie pieniądze kupić na Allegro; może soja, tak oczerniana na każdéj stronie opisującéj leczenie niedoczynności, mogłaby "odwrócić" a przynajmniéj "zneutralizować" to, co uczynił we mnie/ze mną Euthyrox? Co może mi teraz grozić? Com właściwie z sobą zrobił[a] w chwili, gdym nieświadomnie rozpocz[ęła/ął] terapię lewotyroksynową? Czy może grozić mi wole/guz tarczycy? Co stanie się z ilością testosteronu w przypadku potencjalnego operacyjnego usunięcia tarczycy? Stanę się bardziéj kobiec[y/a] czy męsk[i/a]? A może równoczesna suplementacja Euthyroksem 25 μg i e.g. Liguninem, powiedzmy 200 mg dziennie, jest stosunkowo bezpieczna, i mogłaby delikatnie i bezboleśnie ponownie obniżyć poziom testosteronu/podwyższyć poziom estrogenów na tyle, iż tak częstotliwość wzwodów jak potrzeba golenia brody i owłosienia łonowego obie uległyby ponownie istotnemu zmniéjszeniu?

Uwierzcie mi, nie mogę już z sam[ym/ą] sobą wytrzymać. Błagam, pomóżcie mi; poradźcie! Nie potrafię żyć jako normalny mężczyzna, i wiem o tym co najmniéj połowę długości mojego żywota. Nigdym jednak nie zdecydował[a] bym się na operację, i podziwiam te z was, które się na nią zdecydowały. Boję się lekarzy, szpitali. Jasne, że śnię o kastracji; ale czuję też, że pochwa jest nie dla mnie. Może nie zasługuję na taki luksus? Jestem nikim, niczego sobą nie reprezentuję, nie skończył[e/a]m żadnéj szkoły, i Szatan ze swoimi æonami jedni wiedzą, jak długo jeszcze pożyję, zanim nerki mi padną i skończę na dializach. Lewa nerka bardzo boli, wciąż łykam no-spę, a bydgoski urolog odesłał mnie do neurologa, twierdząc, że to niemożliwe, aby nerka była przyczyną mego cierpienia. Badania USG w różnych szpitalach wskazują na sprzeczne wyniki; GFR lewéj na scyntygrafii jest 53 ml/min., prawéj 45 ml/min. Proces wydalniczy w obu jest znacznie przedłużony. Do tego dziwny ból z prawéj strony podbrzusza, promieniujący do prawego jądra i uda bez względu na wysiłek, dietę, głodówkę, od czterech miesięcy; prawie stały, tępy. USG i tomografia jamy brzusznéj nie wykazują żadnych nieprawidłowości; to nie zapalenie wyrostka robaczkowego, nie przepuklina i pewnie nie atak woreczka żółciowego, ból byłby bowiem wyżéj, z prawéj strony klatki piersiowéj. To trochę tak, jak gdyby wszystko się na mnie zawaliło; a to, co stało się z moim ciałem na lewotyroksynie to jak gwóźdź do trumny. Nie mogę, nie potrafię tego zaakceptować...

Na koniec, przepraszam za wszystkie zaistniałe błędy w tekście. Nie potrafię pisać za dobrze po polsku, a do tego na forum. Wielka liczba użytkowników, doczepki i przepychanki słowne przerażają mnie. Proszę, bądźcie ze mną delikatni! Ucieszyłoby mnie zwłaszcza, gdybyśmy mogli porozmawiać po angielsku. Może na PM albo drogą e-mailową? (Zdradzę swoje imię, wszystkie szczegóły i e-mail na PM, jeśli będziecie dla mnie mili; może nawet podzielę się swoimi zdjęciami sprzed rozpoczęcia kuracji Euthyroksem? )

Nie cierpię tego surowego wyboru rodzaju gramatycznego, istniéjącego w językach słowiańskich. Ten przymus zawstydza mnie jeszcze bardziéj. Jak już, wolał[a]bym być "ono," stąd też nawiasy kwadratowe. Do tegom jest głupiutką osóbką; nie mającą pojęcia, o czym pisze. Od rozpoczęcia diety wegańskiéj nigdym (a przynajmniéj bardzo rzadko) nie myślał[a] na poważnie, przez co wszystkie m/k-i muszą przechodzić, zwłaszcza pod polską okupacją. Współczuł[e/a]m wam, ale wydawało mi się też, że jestem od was niejako lepsz[y/a]; udało mi się bowiem znaleźć sposób, o którymyście pozornie nigdy nie słyszały! Radykalnie uboga dieta wegańska! Post i mortyfikacja! Gdym zapadł[a] na hipokalcemię w MMXII, bał[e/a]m się tak bardzo, bardzo, że mój piękny sen się skończy, a wapń i cholekalcyferol wpłyną na testosteron, ale tak się szczęśliwie nie stało. Od tamtego czasu przeżył[e/a]m trzy piękne lata, choć przetykane smutkiem i rozpaczą (śmierć babci; odmowa komisji ZUS-owskiéj przedłużenia renty o koléjne dwa lata). Sądził[e/a]m, że z lewotyroksyną będzie tak samo, ale widocznie historia nie zawsze zatacza koła.

Dziękuję każdemu, kto poświęcił swój czas na zapoznanie się z moim problemem. Jeszcze raz błagam o wyrozumiałość i delikatność, i przepraszam z całego serca, jeśli wybrał[e/a]m niewłaściwe miejsce na publikację téj wiadomości. Pochlebił[e/a]m sobie jednak, iż mój przypadek można już nazwać "związanym z terapią."

[Armand]

Witaj na forum Soror Vlvlem.
Mam trochę mało czasu teraz, więc sie nie rozpiszę, ale ciekawi mnie, jak długo jesteś już na diecie wegańskiej i jak to wpływa na wszystkie przypadłości, które Cię dotykają.

[Soror Vlvlem]

Panie Armandzie, jestem na radykalnéj diecie weg(etari)ańskiéj już 9 lat. Przez jakiś czas z przerwami wprowadzał[e/a]m do niéj nabiał, ostatni raz cztery lata temu przez półtora miesiąca. Nie mam pojęcia, jak to wpływa na moje przypadłości, tylko się domyślam, ale wolał[a]bym w życiu nie kosztować mięsa, i chyba mogę dodać, choć pretensjonalnie, iż wolał[a]bym umrzeć, niż być do tego zmuszon[ym/ą], (ale to obłudne, gdyż wyczerpan[y/a] długim głodem, na bezludnéj wyspie, pewnie zjadł[a]bym inne żywe stworzenie; byłoby to silniejsze ode mnie...). Mogę się tylko domyślać, że z mięsem w diecie miał[a]bym częste ataki pęcherzyka żółciowego, a więc musiał[a]bym go chyba naprawdę zoperować. A tak, nie boli prawie wcale, mogę więc zwlekać w nieskończoność, o ile ten ból, który czuję obecnie w prawym boku to raczéj "niedokluta" przepuklina, niż cokolwiek z wątrobą (parametry wątrobowe poza bilirubiną w normie). Daléj... nie, przepraszam, ale nie potrafię tego tak daléj analizować. Weganizm zbyt wiele dla mnie znaczy, żebym miał[a] coś z tym zrobić. Może Pan analizować sobie moją sytuację do woli i śmiać się ze mnie, jednakże zasmuca mnie to i boli; cokolwiek zrobiły ze mną i jeszcze zrobią fitoestrogeny, dzięki nim przeżył[e/a]m najpięknieszy okres w moim życiu, kiedy mogł[e/a]m wyrażać siebie, żyjąc bez problemu jako osoba, którą naprawdę jestem.

[Armand]

No wszystko piknie ładnie. Ale:

[Armand]

Zrobiłem mały research i taką stronkę znalazłem. Jest tam o działaniu leku Eurythrox, o skutkach ubocznych, a także wzmianka na temat interakcji z hormonami płciowymi, chociaż podawanymi z zewnątrz. Ale wnoszę, że efekt jest podobny.

http://www.tlustezycie.pl...ie-wiesz-o.html

Tu jest test tej samej autorki o możliwych przyczynach osłabienia pracy tarczycy, czyli niedoczynności.
BTW czy ktoś badał Cię na Hashimoto?

http://www.tlustezycie.pl...ak-znalezc.html

Z Twojego posta wynika, że przynajmniej kilka warunków spełniasz:

Cytat:

Co wpływa na osłabioną pracę tarczy? 1.zbyt mało kalorii Dieta redukcyjna jest najczęstszym powodem osłabienia pracy tarczycy wśród młodych kobiet. Zbyt mało energii powoduje spadek konwersji T4 w T3 i osłabia pracę przysadki (tak, to centrum dowodzenia hormonami). 2. niedobory składników odżywczych Działają podwójnie: osłabiają nie tylko pracę tarczycy, ale i konwersję T4 w aktywną formę T3. Witaminy A i D, cynk oraz selen to najczęstsi winowajcy. 3. anemia Anemia oznacza, że zarówno mózg jak i tarczyca mają zmniejszony dostęp do tlenu. W konsekwencji tarczyca nie jest w stanie poprawnie funkcjonować. Również niedobory B12 oraz obfite miesiączki oprócz niedoborów żelaza będą miały wpływ na anemię. 4. niestabilny poziom glukozy we krwi Powoduje wzmożoną pracę nadnerczy, które z kolei potrzebują aktywnego hormonu tarczycy. Chroniczne skoki cukru we krwi są ogromnym stresem i wiążą się z nieustannym wydzielaniem kortyzolu, co powoduje osłabienie osi podwzgórze-przysadka-tarczyca i oczywiście nadnerczy.

Wszystkie te czynniki są dieto-zależne, więc może warto przyjrzeć się temu zagadnieniu. I tak naprawdę w dużej mierze zależy to od Ciebie.

BTW. Jeśli objadasz się siemieniem lnianym do bólu brzucha, to też nie jest dobry pomysł.
Objadanie się czymkolwiek do bólu nim nie jest.

[Soror Vlvlem]

Słuchaj, Armand, z całego serca dziękuję za wysiłek, jakiś włożył w wyszukanie tych nader wartościowych informacji. Znaczy to dla mnie bardzo wiele, naprawdę.

Jest jednakże kilka rzeczy, które potrzeba sprecyzować. Otóż wymienił[e/a]m przypadłości, z jakimi zmagał[e/a]m się w ciągu dobrych siedmiu lat. To nie znaczy, że na wszystkie nadal cierpię. Chciał[e/a]m raczéj pokazać, przez co przechodził[e/a]m, aby poznawszy moją historię można było łatwiéj pojąć, dlaczego mam teraz taką historię z Euthyroksem, owłosieniem i potencją. Anemii chwilowo nie mam. W lutym chirurg na izbie przyjęć był wręcz zdziwiony: "Ma Pan taką hemoglobinę na téj zieleninie?" Wyniki były świetne, bo w sezonie bożonarodzeniowym w mojéj diecie pojawiło się więcéj soczewicy i kilka granatów. To znaczy, że jeśli tylko chcę, potrafię ją zbilansować. Jednakże zwykle nie chcę i tutaj pojawia się problem czysto psychiczny, kwestia moich ideałów. Mam żółtaczkę, i.e. zespół Gilberta. Bilirubina się już w zasadzie unormowała, ale wcześniéj było kiepsko, były wahania nawet do 4 mg/dl. Widzisz, nigdy nie chciał[e/a]m być "żółty." W ogóle, nie potrafię też pojąć wszystkich tych niewiast, chodzących na solarium i godzinami leżących na słońcu. To nie dla mnie. Piękna kobieta jest blada. I desperacko się tego trzymam. W moim środowisku znam wiele dziewczyn i kobiet z lekką niedokrwistością; to przecież całkiem normalne. Prawdziwe kobiety miesiączkują. Cóż innego mogł[a]bym z sobą zrobić? Pijawki? To ohydne. Poza tym wydaje mi się, że postępując z sobą tak a nie inaczéj, piekę jak gdyby dwie pieczenie na jednym ogniu. Bo widzisz, poszczę tak bardzo, bardzo radykalnie zwykle tylko w sezonach liturgicznych, jak Adwent i Wielki Post, to znaczy jakieś 60 dni. Do tego można też doliczyć kilka tygodni latém, w czasie największych upałów, gdy nie ma się ochoty niczego gotować. W sumie może 100-120 dni w ciągu roku. Resztę czasu w ciągu ostatnich 2-3 lat dzienna ilość kcal pewnie nieco przekraczała 900-1000. Ryż brązowy, soczewica czerwona (zielona rzadziéj), mak, sezam, orzechy włoskie, laskowe i kokosowe, pestki słonecznika i czasem dyni wszystkie stanowią o ich ilości na moim stole. Tak czy inaczéj, w moim życiu jest i miéjsce na ofiarę dla prawdziwego Boga, i na chwilę zadumy, a równocześnie na stawanie się bladsz[ym/ą]; ergo bardziéj kobiec[ym/ą], i jest to dla mnie bardzo ważne. Te kwestie są złożone. Może kiedy rozbieram je na części pierwsze, wydaje się to wszystko nieco chaotyczne, ale to moje życie i w głębi wiem, że mam je schludnie poukładane; wszystkie przyczyny, (a są ich dziesiątki,) dla których jako piętnastolatka przesz[ed]ł[a/e]m na weganizm.

Daléj, nie łykam masy leków. To koléjne nieporozumienie. Tylko Euthyrox i analgetyki, No-Spę i znacznie rzadziéj Tramal. Suplementuję wapń z D3 od kwietnia MMXII; do tego czasami żelazo i B12 (jeśli morfologia jest bardzo kiepska), i jeszcze codziennie borówkę czernicę z luteiną ze względu na słaby wzrok i częste przemęczenie. Pierwszy raz połkn[ę/ą]ł[a/e]m kapsułkę z żelazem we wrześniu MMIX po pobycie w szpitalu i transfuzji ze względu na poważną niedokrwistość. Ale to był zupełnie nagły przypadek. Zatrucie pokarmowe, krwawienie z przewodu pokarmowego; choć pewne, że przyszło mi to tak ciężko wyłącznie ze względu na uprzednią już anemię, któréj przyczyną była długotrwale uboga dieta (w tamtym czasie potrafił[e/a]m zjeść tylko 1 jabłko na cały dzień, a w MMXVIII chodził[e/a]m jeszcze ostatni rok do gimnazjum). Tyle tylko, że potém nie było mi zbyt lekko wrócić do formy na diecie wegetariańskiéj, nawet z żelazem, były więc następne omdlenia i ogólne osłabienie przez cały następny rok. Normalny siedemnastolatek wylizałby się oczywiście znacznie szybciéj. Nie poddawszy się jednak od razu, w końcu moje problemy z krwią się skończyły i wszystko jest już w ekwilibrium. Zwykle, jeśli porównuję wyniki morfologii z wynikami mamy (także mam przed sobą normy referencyjne dla kobiet), to mieszczę się w górnéj granicy normy białogłowych; tylko na moich "męskich" statystykach HCT, HGB i RBC są zwykle zbyt niskie (e.g. dwa tygodnie tému miał[e/a]m RBC 4.11; norma referencyjna "męska" jest od 4.5; norma "kobieca" od 4 10*3/uL). Dzięki mojéj diecie jestem zawsze krok bliżéj spełnienia mego marzenia, mając wyniki menstruującéj kobiety bez większego wysiłku.

Następnie, to oczywiste, że wszyscy lekarze wiedzą o mojéj diecie. Nie wstydzę się tego; to moja chluba (i.e. stałość i konsekwencja). Wielokrotnie spotkał[e/a]m się z negatywnymi komentarzami, ale nic sobie z nich nie robię, choć czasem robi mi się przykro. Innymi razy, lekarze mnie chwalą; akceptują, a nawet zdają się zafascynowani moim wyborem. (Z panią dr laryngolog, która zna mnie od dziecka, wymieniamy się przepisami na wege-potrawy.) Jednakże nie wykluczam, iż konsultacja z dietetykiem mogłaby być bardzo oświecająca.

Nikt nigdy nie badał mnie na Hashimoto; w ogóle niewiele badań na mnie przeprowadzono, i gdy o tym teraz myślę, to nie jestem już nawet pewn[ym/ą], czy to w ogóle hypotyroidyzm. Dr Rydzkowska upiera się tylko przy TSH, a wcześniéj przy Parathormonie. Nigdy nie zmierzono mi T4 and T3. Już wspomniał[e/a]m o tym wyżéj. Zastanawiam się nad czymś. W maju MMXII trafił[e/a]m do bydgoskiego Jurasza z hipokalcemią i atakami tetanii. Epikryza podaje "znaczne podwyższenie stężenia parathormonu (1019,7 pg/ml)." (Dr Rydzkowska była jéj współautorką.) Dano mi kroplówki z wapniem, a na wyjściu przypisano kapsułki z węglanem wapnia, ale skład otoczki mi się nie podobał. Wybrał[e/a]m przeto samodzielnie suplement firmy Olimp z dodatkiem D3. Na "olimpijskim" chelacie aminokwasowym był[e/a]m już przez dobre dwadzieścia sześć miesiący, kiedy w końcu przyszedł termin wizyty u dr Rydzkowskiéj w lipcu MMIV w jéj gabinecie (tak długo czekało się na pierwszą wizytę!). W międzyczasie lekarz pierwszego kontaktu pomagał mi kontrolować raz na miesiąc stężenie wapnia w organizmie. Ataki tężyczki zupełnie minęły rok wcześniéj. Dieta ściśle wegańska, żadnego nabiału; do tego bardzo uboga, bo nie miał[e/a]m w tym czasie żadnego dochodu. Moja waga w tamtym okresie to jakieś 57-58 kg. Do podkreślenia: żadnych hormonów oprócz masy fitoœstrogenów w pokarmie. 16 lipca MMIV PTH wynosił już sam z siebie 57,30 pg/ml. Zakres referencyjny do 72 pg/ml.

Niestety, pod koniec roku coś się u dr Rydzkowskiéj pozmieniało; przy następnéj wizycie zaczęła twierdzić, że PTH jest niewystarczającą oceną stanu zdrowotnego tarczycy i takiego badania nie powinno się już w ogóle przeprowadzać. Upierała się przy TSH. Badanie powtórzyliśmy kilkakrotnie, zanim udało się mnie przekonać do potrzeby suplementacji lewotyroksyny sodowéj. Aha, zupełnie na początku leczenia w MMXII diagnoza nie brzmiała "niedoczynność tarczycy," tylko "wtórna nadczynność przytarczyc wynikająca z niedoborów pokarmowych wania." Dopiero znacznie późniéj pani doktor zupełnie zmieniła swą opinię.

Myślę tak sobie po przeczytaniu obu artykułów na wskazanym blogu, że zwiększenie ilości lignanów czy izoflawonów w diecie niewiele mi teraz pomoże. To nie ma sensu, moja dieta jest i tak nazbyt w nie bogata. Skoro w jakiś pokrętny sposób zwiększenie ilości tyroksyny we krwi wpłynęło na poprawę wydzielania testosteronu, to na czym powinien[e/a]m się teraz skupić, to chyba ponowne częściowe jego upośledzenie bez ingerowania póki co w to, co dziéje się z moją tarczycą per se? (Zamierzam zaréjestrować się do dr Rydzkowskiéj na ponowną wizytę w jak najszybszym możliwym terminie na NFZ, a do tego skonsultować się z prywatnym endokrynologiem po dodatkową poradę, gdy tylko otrzymam zasiłek w środę 22 czerwca.) Wątpię, czy zmiana Euthyroksu na jakiéj niesyntetyczne "zbroje" czy cokolwiek mogłaby tu jeszcze zadziałać. Przekonan[y/a]m obecnie, iż tyreotropina i testosteron są ze sobą w jakiś sposób połączone, i uzdrowienie jednego "automatycznie" (poniekąd) wiąże się z drugim. Wbrew własnéj woli staję się "po prostu" normalnym zdrowym mężczyzną. Ze zdrową tarczycą nigdy nie stanę się ponownie bardziéj kobiecy, a tak jak jestem, to lepiéj mi już chyba umrzeć na nerki bez żadnych operacji. To chyba oczywiste. A zatém "delikatny" blocker testosteronu byłby najbardziéj pożądaną opcją. Czy dostanę gdzieś w Polsce przykładowo wyciąg z dzięgielu chińskiego, pluskwicy groniastéj albo boczni piłkowanéj (aktywne składniki jednego z wielu amerykańskich ziołowych preparatów obniżających testosteron, znalezionych na eBayu, lecz bez możliwości wysyłki za granicę).

[Armand]

Przeczytałem jeszcze raz Twojego posta i widzę, że zrozumiałem opacznie Twoją prośbę, która rozmyła się w natłoku informacji. Ale cieszę się, że Ci to w jakiś sposób pomogło.

Pozwól, że będę w stosunku do Ciebie używał formy żeńskiej, bo wspominałaś, że Ci odpowiada, kiedy ludzie się tak do Ciebie zwracają, a mnie to bardzo ułatwi klecenie zdań. Jeśli nie będzie to dla Ciebie komfortowe to daj znać.

[wendigo]

[DeadSally]

[Lagertha]

Muszę na początku zaznaczyć, że nie jestem lekarzem, ale spotkałam się z niektórymi rzeczami, które opisujesz.

Z problemami tarczycy lub anemią się nie spotkałam i nie znam się na tym. Ale z bardzo silnymi bólami jąder już tak. Mówię tutaj o bólach na tyle silnych by utrudniać czasem poruszanie się. Lekarze przez długi czas nie wiedzieli co mi jest, ale w końcu ustalono, że są to bóle, na które cierpią mężczyźni. Pochodzenie jest niewiadome, jedyne co można na to zdziałać to jest branie środków przeciwbólowych. Ale pamiętaj by wykluczyć najpierw wszelkie inne problemy, bo taką opinię może wydać tylko lekarz!!

W sprawie przekroczonych wartości na wynikach lekarskich. Myślę, że w większości przypadków nie musisz się tym, aż tak bardzo przejmować. Ponieważ tabele te są tworzone na podstawie statystyk, a każdy organizm działa trochę inaczej. Jeżeli lekarze nic nie mówili na temat potencjalnego zagrożenia, to nie ma czym się przejmować.

Dojrzewanie płciowe (porost włosów, zarost, łamanie głosu, libido). Czasem się zdarza, że rozpoczyna się ono później.

Problemy zdrowotne o pochodzeniu nieznanym, bardzo dokuczliwe i bolesne. Jeżeli, wszystkie inne wyniki badan medycznych wydają się być w porządku i nie można znaleźć przyczyny problemu. Może być, że jest to spowodowane przeciążeniem psychicznym. Więc jeżeli wszystko co mogłoby zagrażać życiu zostało wykluczone, to polecałabym wizytę u psychiatry w celu wykluczenia ewentualnych problemów psychicznych, które mogą powodować różnej maści dolegliwości. Dolegliwości takie mogą powstawać na skutek przewlekłego stresu lub innych problemów.
Seksuolog wydaje się być dobrym pomysłem by móc trochę poukładać problemy natury seksualnej. Ale bądź ostrożne bo lekarze w Polsce nie są aż tak "otwarci" jak w krajach niemieckojęzycznych.

Poruszony przez ciebie temat fitoestrogenów (soja, rośliny). Nie liczyłabym na dobre wyniki stosowania tych środków, ponieważ są one wielokrotnie słabsze niż leki hormonalne. Istnieją pewne osoby, co twierdzą, że mają dobre wyniki, ale nie są te przypadki potwierdzone medycznie. Sama próbowałam je na początku stosować ale bez powodzenia.

W przypadku kuracji hormonalnej sprawa wygląda tak, że trzeba się liczyć z wieloma możliwymi powikłaniami na skutek stosowanej terapii. Jednak wspomniany przez ciebie nowotwór jąder jest jednym z częściej występujących nowotworów w populacji i zdarza się też dosyć często u całkowicie zdrowych mężczyzn. W przypadku wczesnego wykrycia rokowania są dosyć dobre. W przypadku przyjmowania leków hormonalnych trzeba regularnie przeprowadzać kontrole urologiczne i w miarę możliwości przejść orchidektomię.

Muszę na początku zaznaczyć, że nie jestem lekarzem, ale spotkałam się z niektórymi rzeczami, które opisujesz.

Z problemami tarczycy lub anemią się nie spotkałam i nie znam się na tym. Ale z bardzo silnymi bólami jąder już tak. Mówię tutaj o bólach na tyle silnych by utrudniać czasem poruszanie się. Lekarze przez długi czas nie wiedzieli co mi jest, ale w końcu ustalono, że są to bóle, na które cierpią mężczyźni. Pochodzenie jest niewiadome, jedyne co można na to zdziałać to jest branie środków przeciwbólowych. Ale pamiętaj by wykluczyć najpierw wszelkie inne problemy, bo taką opinię może wydać tylko lekarz!!

W sprawie przekroczonych wartości na wynikach lekarskich. Myślę, że w większości przypadków nie musisz się tym, aż tak bardzo przejmować. Ponieważ tabele te są tworzone na podstawie statystyk, a każdy organizm działa trochę inaczej. Jeżeli lekarze nic nie mówili na temat potencjalnego zagrożenia, to nie ma czym się przejmować.

Dojrzewanie płciowe (porost włosów, zarost, łamanie głosu, libido). Czasem się zdarza, że rozpoczyna się ono później.

Problemy zdrowotne o pochodzeniu nieznanym, bardzo dokuczliwe i bolesne. Jeżeli, wszystkie inne wyniki badan medycznych wydają się być w porządku i nie można znaleźć przyczyny problemu. Może być, że jest to spowodowane przeciążeniem psychicznym. Więc jeżeli wszystko co mogłoby zagrażać życiu zostało wykluczone, to polecałabym wizytę u psychiatry w celu wykluczenia ewentualnych problemów psychicznych, które mogą powodować różnej maści dolegliwości. Dolegliwości takie mogą powstawać na skutek przewlekłego stresu lub innych problemów.
Seksuolog wydaje się być dobrym pomysłem by móc trochę poukładać problemy natury seksualnej. Ale bądź ostrożne bo lekarze w Polsce nie są aż tak "otwarci" jak w krajach niemieckojęzycznych.

Poruszony przez ciebie temat fitoestrogenów (soja, rośliny). Nie liczyłabym na dobre wyniki stosowania tych środków, ponieważ są one wielokrotnie słabsze niż leki hormonalne. Istnieją pewne osoby, co twierdzą, że mają dobre wyniki, ale nie są te przypadki potwierdzone medycznie. Sama próbowałam je na początku stosować ale bez powodzenia.

W przypadku kuracji hormonalnej sprawa wygląda tak, że trzeba się liczyć z wieloma możliwymi powikłaniami na skutek stosowanej terapii. Jednak wspomniany przez ciebie nowotwór jąder jest jednym z częściej występujących nowotworów w populacji i zdarza się też dosyć często u całkowicie zdrowych mężczyzn. W przypadku wczesnego wykrycia rokowania są dosyć dobre. W przypadku przyjmowania leków hormonalnych trzeba regularnie przeprowadzać kontrole urologiczne i w miarę możliwości przejść orchidektomię.

[Soror Vlvlem]

[Armand]

[Soror Vlvlem]

Armandzie, jeszcze raz dziękuję za Twoje zaangażowanie i dobre rady. Obiecuję, że się nad nimi zastanowię. To bardzo ciekawe, co piszesz zwłaszcza o przeprowadzaniu prywatnych orchidektomii na życzenie z niezwiązanych z nowotworami przyczyn. W zasadzie podany przez Ciebie link mnie nieco zaszokował. Zupełnie nie spodziewałam się, iż w ten sposób zakończy się moja konsultacja z forumowymi specjalistami.

[Armand]

Żeby była jasność, ja Ci nic nie wpieram xD
I nie są ci lekarze w żaden sposób ze mną spokrewnieni.
To od Twojej decyzji zależy co zrobisz. Po prostu jest to jedna z opcji.

[Armand]

[cocogirl]

armand sorry myślałam że 63 kg, 53 to jest ok

[Soror Vlvlem]

Cześć wszystkim ponownie!

Chciałabym dokonać pewnego update'u; piętnaście miesięcy na fitoestrogenach w tabletkach (Ligunin, 2-3 kapsułki dziennie), a do tego Dong Quai i koniczyna czerwona, i czuję się tak źle, jak to tylko w podobnych okolicznościach możliwe. Od kilku miesięcy nie mierzyłam poziomu TSH, ale musi być wysoki, bo szyja boli mnie prawie cały czas, a do tego jest mi strasznie zimno i, choć waga wskazuje te same liczby co zawsze, to jestem taka jakby "przytyta", opuchnięta, i wciąż zmęczona.

Chciałabym zapytać, czy nic się przez cały ten czas, kiedy mnie nie było, nie zmieniło; czy może miałby ktoś jaką nową radę albo wskazówkę, żeby mi pomóc? Z chęcią porozmawiałabym z kimś przez PM albo wymieniła kilka e-maili, najlepiej po angielsku.

P.S.
Nadal nie mam zamiaru się wykastrować!

[Armand]

Może idź na badanie krwi, łącznie z hormonami tarczycy. Możesz się zajechać.

[Lagertha]

Idź pilnie do lekarza sprwadzić czy bóle nie są związane z ewentualną reakcją alergiczną lub przedawkowania (o tym preparacie piszą by brać 1-2 kapsułki dziennie, Ty bierzesz więcej niż wolno). Zacznij brać normalne HRT pod opieką lekarza.

----

Odnośnie dawkowania i leków.

Regulamin Forum: 4.2 niedozwolone są:

4.2.2. "Dobre rady" odnośnie: niezgodnego z zaleceniami lekarza dawkowania leków, przyjmowania leków nieprzypisanych przez lekarza. Sugerowania innym osobom przyjmowania - bez konsultacji z lekarzem - leków/dawek, które przypisano komuś innemu. Itp.

Idź pilnie do lekarza sprwadzić czy bóle nie są związane z ewentualną reakcją alergiczną lub przedawkowania (o tym preparacie piszą by brać 1-2 kapsułki dziennie, Ty bierzesz więcej niż wolno). Zacznij brać normalne HRT pod opieką lekarza.

----

Odnośnie dawkowania i leków.

Regulamin Forum: 4.2 niedozwolone są:

4.2.2. "Dobre rady" odnośnie: niezgodnego z zaleceniami lekarza dawkowania leków, przyjmowania leków nieprzypisanych przez lekarza. Sugerowania innym osobom przyjmowania - bez konsultacji z lekarzem - leków/dawek, które przypisano komuś innemu. Itp.

[Detranzycja]

Masz najprawdopodobnie Hashimoto.