[Majqi]

Ostatnio mam taki okres, że chciałbym tak bardzo być już na testosteronie, a wiem, że jeszcze trochę minie, zanim dostanę testosteron. I momentami jest to takie dołujące. I siedzę sobie czasem i marzę, jak to fajnie byłoby już być po diagnozie i zacząć leczenie. Mimo tego, że staram się o tym nie myśleć, to jednak te myśli wracają jak bumerang do głowy i wtedy robi się smutno. I widzę to szczęście transów, którzy zaczęli już brać hormony i też tak bym chciał. Też tak czasem macie? Jak sobie radzicie z takimi stanami?

[Kei]

Też tak mam Pociesza mnie myśl, że też do tego etapu w końcu dotrę. Że to jedynie kwestia czasu.

[WojtekM]