[confused]

Ostatnio jestem pochłonięty rozmyślaniem o sobie, swoim życiu, słabościach i oczywiście problemach z identyfikacją płciową. Im dłużej o tym wszystkim myślę, tym bardziej utwierdzam się w przekonaniu, że nie ruszę z niczym, dopóki nie uporam się ze swoim DDA, o którym wiem od na prawdę dawna (i z którym nic do tej pory nie robiłem).
Czy jest tu ktoś, kto cierpi od tego cholerstwa? Jak z tym ruszyć? Co polecacie?
Ostatnio zacząłem psychoterapię pod kątem identyfikacji płciowej i zastanawiam się czy jednak nie powiedzieć psychologowi, że chcę się na początek skupić na DDA - a może da się to jakoś połączyć?
Będę wdzięczny za wszelkie wskazówki.

[Freja]

Miałam to. W sumie może nadal jakoś tam mam, ale w każdym razie obecnie, jak czytam o DDA w internecie to nie chce mi się na zmianę płakać albo lecieć mordować swojej matki.

Pomogło mi poczytanie o tym, pomedytowanie, zrozumienie własnych reakcji i zastanowienie się, czy one mają sens, czy mi aby samej nie szkodzą i czy mogę coś na to poradzić.

Poza tym czas. Kilka do kilkunastu lat od wyprowadzenia się z domu i poznania pojęcia DDA (jakoś tak się jedno z drugim zbiegło).

Poza tym jeszcze różne inne książki psychologiczne, głównie chyba "Toksyczni rodzice" Susan Forward (którą z resztą zawsze polecam).

Pomogło mi uświadomienie sobie, że ze strony matki nie mam co liczyć na jakieś zrozumienie / docenienie i że nie ma sensu nią sobie głowy zawracać, i że g... mi może obecnie zrobić poza głupim zrzędzeniem, którego słucham na szczęście może ze 2-3 razy w roku.

Kobieta nadal mnie irytuje, ale mam obecnie świadomość, że nie ma sensu pozwalać się prowokować. No i staram się o niej nie myśleć (co mi niekoniecznie wychodzi), a najchętniej chyba w ogóle bym zapomniała / odłożyła na półkę spraw dawnych i zupełnie nieważnych (na co - liczę - jest jeszcze szansa w przyszłości).

-----

A jakie masz objawy?
Jaką rolę w domu pełniłeś?

[confused]

[Freja]

Cóż. Miałam 25 lat, kiedy przyszłam do kupla i oświadczyłam, że od tej pory zamierzam robić wszystko to, czego nie robiłam do tej pory, co oznaczało: spotykanie się z ludźmi, picie piwa i związki oraz próbę stania się facetem.

Udawanie faceta mi przeszło po jakichś dwóch latach, natomiast postawa względem ludzi mi się na trwałe zmieniła, jak zobaczyłam, że ludzie przeważnie nie jednak nie gryzą

A inne rzeczy, jak pisałam, zajęły mi lata. Możliwe, że nadal całkiem normalna nie jestem, ale nie ma porównania z tym jak czułam i myślałam 20 lat temu.

[kicur]

A pijesz dzisiaj piwo?

[confused]

[Freja]

[Freja]

[Karatajew]

[confused]

[Katja]

[Armand]

[sam]

Lol tak sobie wchodzę w ten wątek ale bez przekonania bo nie uważam się za DDA gdyż żadne z moich rodziców nie cierpiało na alkoholizm (były z nimi inne problemy) tylko mój starszy brat. No i większym problemem niż przemoc psychiczna w domu była dla mnie przemoc psychiczno-fizyczna w szkole. A mimo to większość z symptomów wymienionych przez confused mogę przypisać do siebie

Lol tak sobie wchodzę w ten wątek ale bez przekonania bo nie uważam się za DDA gdyż żadne z moich rodziców nie cierpiało na alkoholizm (były z nimi inne problemy) tylko mój starszy brat. No i większym problemem niż przemoc psychiczna w domu była dla mnie przemoc psychiczno-fizyczna w szkole. A mimo to większość z symptomów wymienionych przez confused mogę przypisać do siebie

[confused]

[Karatajew]

Wszedłem na pierwszą lepszą stronę internetową, więc to może nie jakieś super-źródło, ale przynajmniej w odniesieniu do mojej rodziny oraz mojego transseksualizmu, jako przyczyny pokrywają się:
- stałe napięcie, życie w przewlekłym stresie,
- niezaspokajenie potrzeb i zaniedbania rozwojowe,
- brak oparcia, odrzucenie, opuszczenie,
- ogrom wstydu,
- lekceważenie w wychowaniu,
- życie w tabu, zaprzeczaniu i iluzji.
Wg mnie część wiąże się bezpośrednio z ts, no ale nie będę generalizować, bo w końcu każdy ma inną historię.

[Katja]

może znowu jestem głupia ale DDA czy DDD czy jakoś tam inaczej nie ma nic wspólnego z ts.

ja mam czesć podobnych objawów, a w takiej rodzinie nie byłam wychowywana. Po prostu brak oparcia, wsparcia. Jak się dowiedziałam moja matka była w takim samym domu wychowywana.

[Freja]

DDA i DDD cierpią na podobne odchyły. O DDA pisze się więcej, bo to łatwiejsze do zidentyfikowania zjawisko, a niealkoholowa przemoc w rodzinie może przybierać różne formy, które czasem bywają nawet trudne do rozpoznania dla samego zainteresowanego, bo przecież "moi rodzice byli doskonali tylko wymagający".

[Karatajew]

[Katja]

To ja tak mialam u siebie. Zero kontaktu. Nigdy nie bylo: jak sie czujesz. Co ci dolega co lubisz ,moze podniecaja cie chlopcy ale my to akceptujemy. Za to zawsze byly wymagania z kosmosu ktorym nie dalo sie sprostac. Najciekawsze cale zycie myslalam ze to ja jestm winna ze nie moge temu sprostac. Dopiero teraz mam swiadomosc tego ze nie we mnie lezal problem. Wiecie co jest najgorsze ze takie zachowania przenosza sie dalej czyli jesli nie uswiadomimy sobie ze zalozmy: nie ja jestem winna ale dla swoich dzieci bede inna a nie bede powielac moje wychowanie. Bo w sumie wy howano mnie dobrze, brak nalogow, dobre oceny itp. Itd. Ale w srodku straszna pustka ktora ciezko jest zapelnic tak samo jak ciezko jest dopiscic kogos do siebie by cie pokochal.

[ElżbietaFromage]

[Jeżynka]

DDA to największa ściema ostatnich 30 lat psychologii.

Cytat:

Zdaniem Tomasza Witkowskiego syndromu DDA nie ma i można go opisać jako efekt horoskopowy, gdyż jeżeli przedstawiamy charakterystykę DDA człowiekowi, którego rodzina w ogóle nie miała problemu alkoholowego, to on się zgadza z tym syndromem w takim samym stopniu jak osoby, w których rodzinach problem był

Do cygańskich wróżek też chodzicie?

[ElżbietaFromage]

Zdaniem Jarosława Kaczyńskiego wydarzenia z 20 grudnia miały charakter puczu.

Jeden Witkowski wiosny nie czyni.

[hikaru]

problem z powiązaniem pewnych objawów z alkoholizmem rodziców jest taki, że alkoholizm jest cechą w Polsce bardzo powszechną, tj. większość osób które znam mają alkoholika lub alkoholiczkę w rodzinie

[Freja]

[Freja]

Cytat:

problem z powiązaniem pewnych objawów z alkoholizmem rodziców jest taki, że alkoholizm jest cechą w Polsce bardzo powszechną

A poza tym objawy typowe dla DDA występują nie tylko w rodzinach alkoholowych, ale też w ogólności w tych przemocowych.

[wendigo]

[Armand]

Nie ma rodziców idealnych, bo każdy popełnia błędy i nie wszystko od ludzi zależy, ale jest taki termin jak "wystarczająco dobry rodzic".

A DDD od DDA różni się tylko tym, że w jednym z tych przypadków uczestniczył alkohol, ale to nie alkohol wychowywał dziecko, tylko rodzic, który dla alkoholu zaniedbywał rodzinę. Więc można powiedzieć, że DDA jest podzbiorem DDD. Dysfunkcje mogą polegać na różnych rzeczach, od uzależnień, przez przemoc psychiczną i fizyczną, po nieobecność.