[mateusz944]

Z serii przemyślenia przed pracą... Jak to u was jest? Czy każdy uważa transseksualizm jako coś strasznego,co ich spotkało na drodze? Czy macie różne zdania na ten temat? Zauważyłem,że większość traktuje to jak porażkę, coś nieprzyjemnego podczas leczenia rowniez.u mnie przed hormonami miewałem stany depresyjne poniekąd też z powodu transseksualizmu. Natomiast odkąd biorę hormony i nikt nie wie kim jestem z obcych ludzi czuję się szczęśliwy. Jakbym się narodził na nowo. Lepiej niż dotychczas a sam transseksualizm traktuje jak coś,co musze przejść lub jak jakiś ważny egzamin. Natomiast nie traktuje tego jak coś złego a bardzo naturalnie.czy ktoś również tak ma czy tylko ja uważam,ze są gorsze rzeczy?

[Lagertha]

Na początku miałam straszne poczucia winy i doszukiwałam się czegoś za co mógłby mnie Bóg ukarać.. Byłam wtedy jeszcze bardzo wierząca.. I to mimo tego że właściwie jestem IS.. W każdym razie udało mi się w końcu uporać z depresjami i innymi problemami. Od tego czasu też nie rozapmiętuję tych "straconych lat" itd. Bo to i tak niczego już nie zmieni, a niepotrzebnie ciągnie na dół.
W każdym razie odkąd udało mi się z tymi problemami uporać to staram się znaleźć sobie jakieś miejsce w świecie. Nie rezygnuję z marzeń i uparcie po nie dążę. W każdym razie nie uważam HRT jako "cudownego środka". Niewątpliwie pomaga i umożłiwia mi w miarę normalne życie. Ale by wyjść z depresji musiałam włożyć bardzo wiele ciężkiej pracy nad sobą samą. Niestety to tak prosto nie działa, ale da się.
A jak chodzi o moją "inność" to musiałam nauczyć się z nią żyć. Zresztą nie mam też za bardzo innych opcji. Więc po prostu staram się żyć normalnie i cieszyć się życiem. A jak chodzi o innych ludzi, to sporo ośób zna moją przeszłość, bo też to nie jest takie łatwe do ukrycia zwłaszcza jak nie można wymienić świadecta maturalnego itd. W każdym razie nie obnosze się z tym, a jak ktoś wie, to wie. Nie dramatyzuję z tego powodu. Mówienie o tym już nie jest dla mnie jakimś specjalnym problemem, a niestety czasem trzeba. Czasem doświadczam różnego typu dyskryminacji, ale się nie poddaję i jak trzeba to walczę o swoje. Nie twierdzę, że jest wszystko cudownie, ale na pewno jest o wiele lepiej niż te kilka lat temu. No i w zasadzie tyle.

Na początku miałam straszne poczucia winy i doszukiwałam się czegoś za co mógłby mnie Bóg ukarać.. Byłam wtedy jeszcze bardzo wierząca.. I to mimo tego że właściwie jestem IS.. W każdym razie udało mi się w końcu uporać z depresjami i innymi problemami. Od tego czasu też nie rozapmiętuję tych "straconych lat" itd. Bo to i tak niczego już nie zmieni, a niepotrzebnie ciągnie na dół.
W każdym razie odkąd udało mi się z tymi problemami uporać to staram się znaleźć sobie jakieś miejsce w świecie. Nie rezygnuję z marzeń i uparcie po nie dążę. W każdym razie nie uważam HRT jako "cudownego środka". Niewątpliwie pomaga i umożłiwia mi w miarę normalne życie. Ale by wyjść z depresji musiałam włożyć bardzo wiele ciężkiej pracy nad sobą samą. Niestety to tak prosto nie działa, ale da się.
A jak chodzi o moją "inność" to musiałam nauczyć się z nią żyć. Zresztą nie mam też za bardzo innych opcji. Więc po prostu staram się żyć normalnie i cieszyć się życiem. A jak chodzi o innych ludzi, to sporo ośób zna moją przeszłość, bo też to nie jest takie łatwe do ukrycia zwłaszcza jak nie można wymienić świadecta maturalnego itd. W każdym razie nie obnosze się z tym, a jak ktoś wie, to wie. Nie dramatyzuję z tego powodu. Mówienie o tym już nie jest dla mnie jakimś specjalnym problemem, a niestety czasem trzeba. Czasem doświadczam różnego typu dyskryminacji, ale się nie poddaję i jak trzeba to walczę o swoje. Nie twierdzę, że jest wszystko cudownie, ale na pewno jest o wiele lepiej niż te kilka lat temu. No i w zasadzie tyle.

[Jeżynka]

W moim życiu dużo bardziej problematyczne od TS są umiarkowane cechy autystyczne i stany lękowe. Ale to też są pierdoły, oczywiście że są gorsze rzeczy. Szczególnie na przykład odcisnął mi się w pamięci oddział na którym przebywały dzieci z ciężkimi chorobami neurologicznymi.

Podobnie każde nienaprawialne fizyczne kalectwo, albo aberracje chromosomalne to raczej cięższy bagaż.
Stąd też zmuszanie do rodzenia dzieci, co do których wiadomo, że będą kalekie albo ciężko zaburzone uważam za zbrodnię i żałuję, że idea eugeniki została tak wypaczona i że raczej długo ludzkość nie będzie próbowała nic robić w kierunku ograniczenia "złych" urodzeń (bo jeśli już robi, to za "złe" nie uważa się obiektywnie złe, tylko np. posiadające cechy jakiejś nielubianej grupy etnicznej).

[turkusowa]

Zabrzmię może głupio, ale przez ostatnie kilka lat bardziej w kość niż depresja, myśli samobójcze i cały pakiet 'trans', dawało mi popalić atopowe zapalenie skóry i wszystkie rzeczy koło tego. Może dlatego, że bardzo dużo pracy i energii poświęciłam tej przypadłości, a efektów nie było, wręcz przeciwnie. W przypadku ts jakoś się oczytałam, pogodziłam, pochodziłam na terapię i miałam szczęście trafić na kilku ludzi, którzy byli po mojej stronie. Nie skopało mi to tak psychiki i zdrowia jak azs, przy którym nie ważne, czy cis, czy ts, czy fretka i tak wyglądałam i czułam się okropnie. I nie mogłam na co dzień funkcjonować.

[lexel]

[Lagertha]

lexel: Prawda można jak się ma korekcję danych w Polsce. Ja w Polsce dalej mam stare, za to w Szwajcarii mam skorygowane. Ale maturę niestety mam polską, a problem polega na tym, że decyzja sądu w sprawie zmiany płci w szwajcarii nie jest uznawana w polsce. Niestety już to wyjaśniłam z TF... Do tego musiałabym przejść całą zmianę raz jeszcze w pl... Wiem, totalna lipa... Więc teraz są takie historie, że sobie normalnie żyję ale jak coś trzeba z tym zrobić to się robi nie fajnie bo maturę mam "nie swoją".

lexel: Prawda można jak się ma korekcję danych w Polsce. Ja w Polsce dalej mam stare, za to w Szwajcarii mam skorygowane. Ale maturę niestety mam polską, a problem polega na tym, że decyzja sądu w sprawie zmiany płci w szwajcarii nie jest uznawana w polsce. Niestety już to wyjaśniłam z TF... Do tego musiałabym przejść całą zmianę raz jeszcze w pl... Wiem, totalna lipa... Więc teraz są takie historie, że sobie normalnie żyję ale jak coś trzeba z tym zrobić to się robi nie fajnie bo maturę mam "nie swoją".

[wendigo]

[Katja]

[Kei]

Nie zastanawiałem się nad tym głębiej. Jest to po prostu kolejny problem w życiu, który trzeba rozwiązać. Problem, który dużo utrudnia i wymaga wysiłku wewnętrznego, wytrwałości i cierpliwości. Wkurza niebotycznie, wpędza w doły i serwuje inne niemiłe atrakcje. To tak w dużym skrócie.

[DeadSally]

Lagertha, ty we woggle masz polskie obywatelstwo?

Lagertha, ty we woggle masz polskie obywatelstwo?

[wendigo]

Ma.

[DeadSally]

wendigo, tak wspomnę że ten no... służba obywatela polskiego w siłach zbrojnych innego państwa to nie jest ciężki kryminał?

wendigo, tak wspomnę że ten no... służba obywatela polskiego w siłach zbrojnych innego państwa to nie jest ciężki kryminał?

[wendigo]

Jeżeli ten drugi kraj nie ma z tym problemu... Z podwójnym obywatelstwem to jest tak, że w Polsce jesteś obywatelem Polski, a w tym drugim kraju jesteś obywatelem tego drugiego kraju.
Ja wiem że np. do polskiego wojska nie biorą (nie brali jak mój rocznik szedł, nie wiem jak teraz) ludzi z podwójnym obywatelstwem - jeden chłopak w mojej klasie miał i mu nauczyciel na PO powiedział, że on się nie musi martwić (wtedy jeszcze wojsko było obowiązkowe), jego nie wezmą wcale ze względu na podwójne obywatelstwo. Ale inne kraje mogą mieć inne regulacje i tam podwójne obywatelstwo może nie być problemem.

[kicur]

Nie.

[JuicyLucy]

U mnie jest tak , ze pokazuje statutory declaration ze zmiana imienia. Jak chca paszport to pokazuje im go i declaration. Oni wtedy aha i Ok. Tzn. pokazuje dokument ze starymi danymi (no np. jakis certyfikat) i jednoczesnie statutory dec i to zalatwia sprawe. Nikt jeszcze nie kazal mi czegos przepisywac. Tak na marginesie to ja nie wiem czemu Polska jest taka upierdliwa.

[JuicyLucy]

No i uwalilam test do pracy. Numerical perfect a ten psycho mowi ze nie. Skad ja teraz wezme kase na moje sukieneczki a tak je lubie