[Ania96]

Witam wszystkich!
Przy rejestracji konta byłam jeszcze TV i żyłam w przekonaniu że tak już zostanie.
Jednak teraz przez kilka burzliwych miesięcy myślę o wyborze jedną z dwóch stron.

Odkąd powiedziałam siostrze o swoim sekrecie mogę spędzić dużo więcej czasu jako "ona". Nauczyłam się robić dobrze makijaż na sobie, bo na początku był taki dość prymitywny. Odnalazłam swój styl ubioru, nakupowałam sporo ciuchów, butów. Jest mi tak dobrze i coraz bardziej zniechęcam się do swojej męskiej postaci. Mam dobry passing, siostra - szczera do bólu - także mi to mówi.

Jako facet zaczynam wyglądać coraz bardziej nijak. Strasznie wiele defektów dostrzegam na twarzy - tych prawdziwych jak i tych powstałych tylko w mojej głowie.
Czuję ogromne obrzydzenie gdy widzę owłosienie na swoim ciele - głównie na nogach i brzuchu.

W czasie tych "przebieranek" dość dobrze wychodzi mi bycie sobą - chyba sobą. Jednak ogólnie jestem osobą strasznie aspołeczną.
Zastanawiając się jakby wyglądało moje życie podczas przemiany oraz po niej mam naprawdę mieszane uczucia.
Początkowo plan był taki: pójść do odpowiedniego specjalisty. Jeśli zdiagnozuje u mnie TS to zapuszczać długie włosy a znajomym mówić, że robię to po to aby zrobić z nich dredy (słucham też trochę reggae, wiec przeszłoby). Ubierać się neutralnie (właśnie, jak?) i pracować nad swoim ciałem, aby było jeszcze bardziej kobiece.

Problem polega na tym, że obliczając wszelkie operacje, koszty leków to wychodzi ponad przeciętną kieszeń. Zresztą co innego wygląd, a co innego życie do kresu swoich dni jako kobieta. Czy dałabym sobie radę? Przecież gdy zacznę się starzeć koło 30-35tki to chyba będę żałować. Czy warto to wszystko robić dla 10-15 lat życia? Sam proces przemiany zajmie 2-3 lata.

Czuję co innego, a myśląc racjonalnie nie widzę w tym dużego sensu. Nie wiem co robić. Tak jak dzisiaj tu przeczytałam: "człowiek z wiekiem coraz bardziej mężnieje". Nie mogę wiec też czekać z decyzją. Jak sobie uświadomię, że w 100% tego chcę za 5 lat to będę żałować straconego czasu.

Czy każda z was (TS m/k) też miała duży problem z tym na początku? Wiem, że do łatwych wyborów to nie należało, ale dla mnie nawet myślenie o tym jest przerażające.
Jako facet mam stabilną pracę, niczego mi nie brakuje, ale czuję się może max. 20-30% facetem. Zapomnieć o swojej kobiecej stronie na pewno się nie da. To droga strasznie kręta i najeżona przeszkodami.

[Freja]

Czy jesteś TS, to nikt ci tak naprawdę nie powie. Ani "forumowy guru", ani lekarz. Sama oceniasz i wybierasz.

Cytat:

Czy każda z was (TS m/k) też miała duży problem z tym na początku?

Nie wiem, czy każda, ale polecam ci listę typowych rozterek w tym wątku:
http://transpomoc.pl/viewtopic.php?p=53202#53202

Cytat:

Problem polega na tym, że obliczając wszelkie operacje, koszty leków to wychodzi ponad przeciętną kieszeń.

Tak. I to jest często załamka, masakra i makabra.
Niemniej, jeżeli naprawdę tego chcesz, zaczynasz organizować sobie całe swoje życie tak, żeby znaleźć stosowną kasę i drogę.

Cytat:

Problem polega na tym, że obliczając wszelkie operacje, koszty leków to wychodzi ponad przeciętną kieszeń. Zresztą co innego wygląd, a co innego życie do kresu swoich dni jako kobieta. Czy dałabym sobie radę? Przecież gdy zacznę się starzeć koło 30-35tki to chyba będę żałować. Czy warto to wszystko robić dla 10-15 lat życia? Sam proces przemiany zajmie 2-3 lata.

Che, che, che Jak byłam w twoim wieku (bogowie, jak to brzmi), to pamiętam, że myślałam trochę podobnie: przecież za jakiś czas będę, tak czy siak, stara i brzydka i wszystko i tak już będzie bez znaczenia.

A obecnie jestem już stara (no w każdym razie chociaż trochę ) i przyznam, że trochę racji w takim myśleniu jest, bo żałuję, że nie zrobiłam / nie mogłam / nie miałam odwagi na tranzycję w wieku lat 2x, bo zmarnowałam przez to te lata, kiedy się chyba najbardziej żyje swoją płcią, żyje swoim ciałem i poprzez to ciało się wyraża.

Niemniej obecnie nadal tego chcę. Może nie ma w tym chceniu już takiej strasznej fascynacji jak kiedyś, może jest trochę podszyte cynizmem i realizmem życiowym, ale wolę tyle ile mogę niż nic.

Jak skończysz 30-40 lat nie zamienisz się w kamiennego trolla. Nadal będziesz żyć, nadal będziesz czuć i nadal będziesz chciała czegoś od życia.

[Ania96]

Dziękuję Freja, trochę mnie pocieszyłaś.

Tyle że czytając o lekarzach prowadzących terapię to często bywa tak, że transseksualistom homoseksualnym (facetom hetero) często odmawia się tranzycji. Zresztą sama nie wiem jakbym sobie dała radę będąc już kobietą szukać miłości w drugiej kobiecie. Chyba, że odkryję w sobie wtedy bi-seksualność.

No i z pracą też nie będzie lekko. Pracować trzeba, chociażby na podstawowe opłaty, hormony oraz lekarzy.
Najbardziej obawiam się momentu zmiany danych osobowych. Pokazuję w dowodzie "Anna", a świadectwo ukończenia szkoły chłopaka.. Niestety żyjemy w Polsce i wiem jak ludzie reagują na takie coś.
Także czas gdy się żyje jako facet, a tu zaczynają piersi rosnąć bardzo mnie straszy. Jako robotnik fizyczny w szatni miałbym niemały kłopot wyjaśnienia tego zjawiska. Niestety nie jestem po studiach, ani nie studiuję aby wybrać się do pracy biurowej czy jako informatyk.

Może jakby się komuś chciało mniej więcej opisać jak sobie organizowali życie (finansowe jak i społeczne) podczas rozpoczęcia terapii byłoby mi lżej na sercu. To co wyżej napisałam najbardziej wprawia mnie w przygnębienie.

[Armand]

Może powinnaś się zastanowić nad tym, czy lepiej Ci w z wyobrażeniem siebie jako dziadka, czy jako babci. Abstrahując od tego czy ciało będzie ponętne czy nie.

[Ania96]

Armand, też nad tym myślałam wielokrotnie. Szczerze mówiąc nie robi mi to różnicy. Wiem, że wszyscy się zestarzejemy, to jest nieuniknione i naturalne. Czy cis kobieta czy trans-kobieta, trzeba będzie się z tym pogodzić. To samo być dziadkiem.

Tylko jeśli te 70-80% mnie chce być kobietą to czy ta część będzie szczęśliwa jako 60-latek bawiąc się dalej w te "przebieranki"? Jako babcia, będzie to coś normalnego, a jako dziadek będę się zastanawiał czy nie jestem jakimś zboczeńcem, bo przecież jak to wygląda?

Na dniach jadę do psychoterapeuty, który przedstawia się, że pomaga ludziom z zaburzeniami tożsamości (mam nadzieję, że płciowych także). Zobaczymy czy sam coś indywidualnie mnie nakieruje. Może po prostu będąc przez kilkanaście godzin kilka razy w tygodniu ładną dziewczyną rodzi się we mnie taka potrzeba zmiany?
Chciałabym aby ktoś jeszcze odpowiedział na mój post powyżej.

[Lagertha]

[Gabi]

[inka]

Zaczęcie życia w prawdzie to nie decyzja, tylko ostateczność!!!

Zapewne każdy/a osoba chciała by wyglądać jak najlepiej, ale życie jest życiem, i czasami wyjdzie lepiej a czasami gorzej. Bycie sobą to nie wybór tej najlepszej opcji ale akceptacja że nie ważne co będzie się działo ty będziesz w końcu sobą!

[wendigo]

Dziewczyny (i chłopcy) chyba już wszystko o wyborze powiedzieli, to ja powiem rzeczowo:

[Ania96]

Gabi, masz w 100% rację. Z tym zapuszczaniem włosów to miałam kilka lat temu długie włosy. Bardzo mi z nimi było dobrze, tylko że matka kazała je ściąć. Teraz jestem dorosła, ale właśnie martwi mnie fakt, że włosy są rzadsze. Nie ma tragedii, ale nie wiem czy jak będą dłuższe to ich nie narażę na działanie testosteronu, który mój organizm produkuje. Wolałabym to robić już po podjętej decyzji kilka miesięcy przed hormonami bądź w trakcie ich brania. Wiadomo, że im wcześniej się zacznie to później mniej zmartwień. Twarz mam dość kobiecą, jednak rok temu była o wiele doskonalsza niż jest teraz. Co będzie później? Nie chcę się poganiać z wyborem "bo czas ucieka", aby nie popełnić błędu. Ale dlaczego ten wybór musi być taki trudny?

Najbardziej odciąga mnie podstawowa myśl od tego wyboru - stały dopływ gotówki. Jak już wcześniej pisałam jestem osobą bardzo nieśmiałą, aspołeczną i ciężko mi będzie znaleźć kobiecy zawód gdzie to nie będzie wadzić. Boję się, że nie dam rady się ustabilizować pod tym kierunkiem.

inka, bardzo mądre słowa. Z miesiąca na miesiąc jestem pewniejsza, że ta decyzja jest najlepsza dla mnie. Jednak strasznie obawiam się życia w przyszłości. Mężczyźni mają znacznie łatwiej w życiu. Nie wyobrażam sobie jednak zaakceptowania siebie tym kim się urodziłam i chodzenia w rurkach oraz okazywania mało męskiego zachowania.

wendigo, pracuję ogólnie przy obrabianiu metalu. Dużo pyłu jest, więc praca brudna. Zresztą rzadko można znaleźć coś czystego w mojej okolicy bo wszędzie praca fizyczna jest taka sama.

foxy, bardzo poruszająca historia Naprawdę czytając to można uwierzyć w siebie i w słuszność podjętych kroków.

Miałam pierwszą wizytę u psychoterapeuty. Opowiedziałam jej wszystko jak to wygląda w moim życiu. Pomogła mi zrozumieć, że nie czuję się ani kobietą ani mężczyzną tak naprawdę. Ani w jednym ani drugim wcieleniu nie jest dokładnie tak jak być powinno. Niestety nie ugruntowałam sobie charakteru typowo kobiecego lub typowo męskiego w wieku szkolnym (właśnie przez aspołeczność). Nie chciałabym też okazać się sztuczną kobietą - udającą kogoś kim nigdy nie będzie.
Prawdopodobnie czeka mnie sporo wizyt, sporo pracy nademną bo najpierw trzeba ogarnąć podstawowe sprawy, a potem pomoże mi w zrozumieniu czego chcę.

[Ash]

[Ania96]

Chodziło tutaj o to, że jak każdy ma ukształtowany swój charakter tak u mnie go nie ma - jakkolwiek to brzmi. Chodzi o to, że ani jako facet ani kobieta średnio dałabym sobie radę w życiu..

motylek, właśnie na etapie szkolnym to się kształtuje. Ja zawsze byłam tym "odmieńcem".

[Ash]

[Maja]

[Armand]

Cytat:

Chodziło tutaj o to, że jak każdy ma ukształtowany swój charakter tak u mnie go nie ma - jakkolwiek to brzmi.

Nieukształtowany charakter nie musi wiązać się z ts. Zwykle daje objawy w postaci zaburzeń emocjonalnych.
Jesteś dorosłą osobą, więc teraz to Twoja broszka, żeby nad jego ukształtowaniem pracować.

[Gabi]

[Katja]

[inka]

[Armand]

[Jeżynka]

@Ania96
Z włosami na testo rzeczywiście jest tak, że większe obciążenie może przyspieszyć łysienie, ale to raczej w późniejszym wieku jeśli nie masz bardzo wczesnego łysienia w rodzinie, to raczej nie masz się co martwić.

Cytat:

Pokazuję w dowodzie "Anna", a świadectwo ukończenia szkoły chłopaka.. Niestety żyjemy w Polsce

Żyjemy w Polsce, gdzie osobom transseksualnym zmienia się świadectwa ukończenia szkół. Strasznie mnie denerwuje narzekanie na Polskę przez ludzi, którzy nawet nie przeczytają jak jest naprawdę.

Jeśli ktoś nie ma dysforii to znajdzie milion powodów żeby tranzycji nie robić, i słusznie. Jeśli ma to i tak w końcu zrobi.

[Ania96]

[Armand]

Ania96, znamy się na tyle na ile nas sprawdzono. Jeśli Ci to pomoże się przekonać jak to z Tobą jest, to zobacz jak się będziesz na hrt czuła.
Może to będzie strzał w dziesiątkę, a może stwierdzisz, że to Cię jednak nie uszczęśliwia. Ale przynajmniej będziesz wiedzieć.
Niewykluczone, że znajdziesz wtedy w sobie większe pokłady siły, niż myślisz, że masz.

[Ania96]

[milk]

[Freja]

[Ania96]

Freja, chodziło mi o takie typowe "księżniczki". Nie wiedziałam jak określić tego typu osoby

milk, z tego co wiem jeśli się zrezygnuje z hrt i poziom teścia wróci do normy to dlaczego miałoby się być bezpłodnym? Też mogę się mylić, ale to po korekcie narządów płciowych już na trwałe jest się bezpłodnym.
Chociaż jakby się wypowiedziała na ten temat osoba obeznana która rozwiała by wątpliwości.

Za kilka tygodni pogadam z moją rodzicielką i wyjawię jej swój sekret. Mam nadzieję, że wtedy także wyjaśni się czy będę zdana sama na siebie. Tak czy inaczej myślę, że chciałabym spróbować hrt i zobaczyć czy by mi się lepiej żyło. Nie mogę przecież kolejne pół życia żyć w niepewności.

[milk]

[Lagertha]

Ania96: Chodzi o kastrację hormonalną. To taki skutek uboczny.

Ania96: Chodzi o kastrację hormonalną. To taki skutek uboczny.

[DeadSally]

Trochę jestem zażenowana i głupio mi o tym pisać... ale "od tv do ts" to jest jakieś dziwne... Nie wiem... nieprawidłowe? zaburzone?

Trochę jestem zażenowana i głupio mi o tym pisać... ale "od tv do ts" to jest jakieś dziwne... Nie wiem... nieprawidłowe? zaburzone?

[Fizia]

[Ania96]

[Gabi]

Zgadzam się z Fizią. Ja dowiedziałam się, że tv to przebierający się faceci a ts to przebierający się geje
A nie było wtedy netu, żeby sobie sprawdzić ani temat też popularny w mediach czy prasie nie był. I co miałam pytać rodziców, nauczycieli? Oni też gu... wiedzieli na temat.

[lexel]

Aniu: pytasz o to po jakim czasie zaczynają być widoczne jak się jest nagim czy w ubraniu bez stanika, czy w ubraniu oraz staniku? I tak nie odpowiem na to pytanie ale widzę tu istotną różnicę.

[Sven]

No właśnie. A gdyby Twoje otoczenie zaakceptowało, że jesteś kobiecą osobą i mogłabyś to swobodnie wyrażać? Wiesz, no, ja też tak 70-30, tylko w drugą stronę, i radzę sobie właśnie w ten sposób.

No właśnie. A gdyby Twoje otoczenie zaakceptowało, że jesteś kobiecą osobą i mogłabyś to swobodnie wyrażać? Wiesz, no, ja też tak 70-30, tylko w drugą stronę, i radzę sobie właśnie w ten sposób.

[Jeżynka]

[Ania96]

lexel, nagim, ale też w ubraniu. Mam możliwość uzbierania pieniędzy na praktycznie wszelkie zabiegi (nie wiem jak to będzie z SRS [poprawcie mnie jeśli źle napisałam]), tylko że potrzebuję na to trochę czasu. Chciałabym w nowym roku podjąć się terapii i jednocześnie pracować gdzie pracuję. A zbyt szybkie zauważalne uwypuklenie na klatce piersiowej mogło by być sporym problemem.

motylek, właściwie jest mi to obojętne. Nie czuję jakiegoś obrzydzenia do swoich narządów płciowych. Bardziej przeszkadzają mi cechy trzeciorzędne. Obrzydza mnie strasznie owłosienie, głos doprowadza mnie do smutku i często wolę się nie odzywać. Jabłko adama jest jakby wewnątrz (?) i go ani trochę nie widać. Nie wiem czemu tak się stało, ale bardziej zastanawiałabym się nad ewentualnym usunięciem tych kostek układające się w "V" na szyi.

Na szczęście natura obdarzyła mnie dość kobiecą sylwetką. Jedynie palce u rąk też mi nie pasują, ale nie można mieć wszystkiego

Jeżynka, odkrywając swój transseksualizm przecież zazwyczaj zaczyna się od właśnie przymierzania garderoby płci przeciwnej (bynajmniej u m/k). Z tym zdaniem związanym z różnicą 2 lat się już jakiś czas temu obeznałam.. Nie wiem ile w tym prawdy, ale chciałabym spróbować bo od tylu lat moje życie stoi w miejscu.

[2in1_inkarnacje]

[Ania96]

[Armand]

[Fizia]

[Gabi]

Dysforia. Hmm.... Wydam na siebie wyrok śmierci ale ośmielę się stwierdzić, że dysforia to legenda podtrzymywana "z pokolenia na pokolenie" w celu uwiarygodnienia swojej racji bycia ts. Zapytasz początkującą emkę co czuje do swojego penisa a powie "obetnę to coś siekierą!!!!" ale zadaj to samo pytanie emce która wie wszystko o ts i SRS. Czy tez odpowie "obetnę to coś siekierą" ? Moja dysforia o ile można to tak nazwać polegała na tym że nie lubiłam się eksponować jak inni chłopcy dumni ze swego narzędzia wpychając sobie nawet w gacie skarpetkami, żeby wyglądać okazalej . krępowało mnie to że jest widoczne to co mam w spodniach ale ani mi przez głowę nie przeszło aby się okaleczać. Przeszkadzały mi włosy na ciele i nie dawały powodów do dumy jak u innych. Z piersiami akurat było nieco inaczej bo te akurat miałam chyba zawsze. co prawda nie takie jak u dziewczyn ale płaskiej klaty nie miałam nigdy więc trudno mi powiedzieć czy jakaś dysforia miała tu miejsce, no może jak śmiano się ze mnie, że powinnam kupić biustonosz :-P Jedyne okaleczenia jakie kiedykolwiek przyszły mi do głowy to sznyty ale raczej z innych powodów.

[inka]

Dysforia to ogólne pojecie dysonansu widzenia swego ciała nie odpowiadającego odczuwanej płci. A wiec może być lekka dysforia albo i taka gdzie dana osoba nie może sobie poradzić z myślą że ma takie genitalia a nie inne. Skrajne przypadki to właśnie próby usunięcia albo niestety próby samobójstwa.
Większość odczuwa dysforie jako chęć widzenia swego ciała w zarysach płci odmiennej wedle płci odczuwanej ale nie wszyscy decydują się na dolne operacje. Nie robią tych operacji z wielu powodów. Jednymi z powodów może być tolerancja genetycznych genitalii tak długo jak reszta ciała ma charakter wybranej płci.
Niektórym będzie wystarczyło zapuszczenie włosów (czy krotka fryzura u K/M) aby poczuć się dobrze we własnym ciele, niektórzy doprowadzą korektę do skrajnych etapów a znowu inni gdzieś tam miedzy pomiędzy.
Setki możliwości i setki indywidualnych korekt. Nie chodzi o to żeby wykonać pewną ilość operacji ale żeby wyciszyć ból dysforii!

[Freja]

[Sven]

Weźcie mnie nie dołujcie. Czułem się oryginalny.

Weźcie mnie nie dołujcie. Czułem się oryginalny.

[2in1_inkarnacje]

[Jeżynka]

To znaczy fajnie by było, gdyby dysforia była legendą, miałoby mi się sporo normalniejsze życie
Osoby z powodzeniem funkcjonujące jako mężczyźni i ciągnące głównie do "kobiecej ekspresji" raczej nigdy nie zrozumieją osób dążących do zmiany z innych przyczyn i to jest zupełnie spoko.

[2in1_inkarnacje]

Jeżynka, Ani też osoby z niebinarnego środowiska ts, takich osób, jak ja. Trochę to przykre.

Jeżynka, Ani też osoby z niebinarnego środowiska ts, takich osób, jak ja. Trochę to przykre.

[Armand]

[Gabi]

Ja nie twierdzę, że dysforii nie ma ale uważam, że urosła do do niemal obowiązku osoby ts, przez co osoby bez jakiejś przerośniętej dysfori z automatu klasyfikuje się jako u'dawaczy czy szpiegów opozycji.

[Armand]

[Ania96]

Ostatnio zrozumiałam, że na wszystko jest rozwiązanie - tylko trzeba doszukiwać się najprostszych metod do likwidacji problemu. A te nie łatwo znaleźć. Czasem coś jest zbyt ryzykowne, wtedy są 2 opcje: spróbować lub odrzucić to i dalej szukać innego rozwiązania.
Nie tyczy się to tylko drogi TS, ale każdego napotkanego problemu w życiu. Większość społeczeństwa po prostu nie wierzy, że życie można od tak zmienić i trwają w tym co mają bo boją podjąć się ryzyka.

A tak zbaczając z filozofowania.. Czytałam kiedyś, że po długim czasie (kilka lat) bycia na HRT bez ostatecznej "korekty płci" może dojść do powstania raka. Jak to się odnosi do prawdy? Bo mnie bardzo satysfakcjonowała by bardzo długa tranzycja. Bycia odbieraną przez innych trochę biologicznie, trochę kobieco dzięki hormonom. Zmienienia trybu życia, ale nie martwiąc się zbytnio co do garnka wrzucić.
Tylko jak z tym zachorowaniem na raka? Czy biorąc odpowiednią ilość estro i blokerów, robiąc regularne badania i ewentualnie wtedy zmiany ilości leków przez specjalistę zniweluje ten problem do minimum?

[DeadSally]

[Armand]

[DeadSally]

[wendigo]

[Ania96]

[Maja]

[Armand]

[Bruce]

[Ania96]

Czyli radzicie uzbierać pieniądze w ramach zabezpieczenia finansowego i wszystko w szybkim czasie zakończyć?
Trochę boję się jak mój passing będzie wyglądać za rok czy dwa. Może okazać się, że będzie trzeba zrobić więcej korekcji plastycznych twarzy.. Czytałam, że wiele rzeczy idzie zrobić na NFZ, ale pewnie trzeba dobrze szukać i mieć porządne uzasadnienia.

Aż takie zmiany po hormonach mogą zajść?

A więc najpierw ogarnąć trochę głos i pomyśleć o dłuższych włosach, a potem bawić się w HRT? Boję się czekać, ale jeśli trzeba będzie to trudno.

Jeśli ktoś ogarnięty w sprawach TS chciałby mniej więcej ułożyć kosztorys całego przebiegu na PW to byłabym wdzięczna. Czytałam na niebieskim forum, ale dane mogą być przestarzałe. Zresztą trochę idzie zrobić na NFZ (i właśnie, co dokładniej?).

[Freja]

[Ania96]

[DeadSally]

[Ania96]

Znalazłam takie coś:

"Wszystko oczywiście zależy od dostępnych funduszy i tego na jakie zabiegi się decydujemy. W skrócie - dużo. Z moich doświadczeń:

Laserowe usuwanie zarostu - 200-300 pln zabieg (co miesiąc, min. 10, powtarzane co jakiś czas)
Hormony ~ 150 pln/m
Okresowe badania wątroby ~ 50 pln co jakiś czas
Powiększanie ust - 1200 pln/9m
Chirurgia nosa - 7500 pln
Wizyta u lekarza nadzorującego - darmowa (NFZ)
Jednorazowe badania genetyczne - refundowane
Jednorazowe badania krwi, hormonalne - 150 pln
Wymiana garderoby i kupno kosmetyków - kto by liczył przyjemności
Chirurgiczna zmiana płci ~ 12000 - 50000 pln
I co najważniejsze: bycie sobą - bezcenne! "

Źródło: http://rodziewicz.com.pl/faq/ w zakładce "Ile to kosztuje?" - osoba podała jak to u niej przebiegało. Czyli dużo w cenach się nie myliłam. Tylko nie wiem jak często na początku trzeba będzie chodzić do lekarza prowadzącego.

[DeadSally]

Ania96, nie nie. nie o tym pisałam. chodziło mi o coś w stylu "to ile się bierze te hormony? ze dwa lata, co?"

Ania96, nie nie. nie o tym pisałam. chodziło mi o coś w stylu "to ile się bierze te hormony? ze dwa lata, co?"

[lexel]

[kicur]

[Freja]

[Ania96]

Dziękuję wszystkim za wyjaśnienie.

Już wszystko wiem, mniej więcej poukładałam w całość.
Chciałam jeszcze powrócić do tematu piersi.. Moja mama dość późno dojrzewała (okres zaczęła mieć w wieku 18 lat), a siostra już w wieku 14-15 lat. Także wielkość biustu mamy i siostry się różnią. Jak to jest z tym? Jak to może być w moim przypadku? Czytałam, że zazwyczaj ma się miseczkę mniejszą od matki czy rodzeństwa, a tutaj nachodzi rozbieżność.. To samo mama zawsze była szczupła. Siostra też jest szczupła, chociaż ma więcej ciała. Ja odkąd pamiętam też jestem bardzo szczupła (nie wychudzona) więc nie wiem czy to będzie jak los na loterii czy jednak idzie "obliczyć" pewne prawdopodobieństwo wielkości biustu?

[Freja]

[Jeżynka]

[milk]

[Ania96]

Rozmawiałam z mamą o tym. Jest przychylnie nastawiona, mówi, że jestem dorosła, to moje życie i moje wybory. Że jeśli taka jest moja decyzja to będzie mnie wspierać. Jedynie nie za bardzo wyobraża sobie SRS i tak jak większość radziła - boi się, że nie wyrobię finansowo i będzie to dla mnie bardzo ciężka droga.

[milk]

[Ania96]

A czy to prawda, że w Polsce już nie da się robić SRS? Bo czytałam za to, że fajne oferty są w Czechach, ale na filmikach wyglądało to bardzo sztucznie. Na pewno bez dodatkowych korekt się nie obejdzie. Nie mówiąc o dodatkowych wydatkach typu tłumacz czy dojazd.

[Dalialama]

Ania96 niedawno na forum pojawil się wątek o dr. Jaworowskim
http://transpomoc.pl/view...ight=jaworowski

[Katja]

[Ania96]

Też mam włoski na twarzy białe i drobne (część widoczna, część nie), ale i tak jeśli podejmę się hrt to pierwszą rzeczą będzie usunięcie laserowe. Zabiegów kosmetycznych też nie chcę wykonywać właśnie przed ukończeniem się zmian.

Znalazłam takie coś:

http://www.psychiatriapol...ka%206_2009.pdf

Cytat:

Pacjentom transseksualnym proponuje się tzw. terapię trójstopniową: 1. terapię hormonalną [...] 2. test życia – akt wejścia w nową rolę płciową w codziennym życiu [9] – trwa zwykle 12–24 miesiące, umożliwia skonfrontowanie pacjenta z funkcjonowaniem w pożą- danej roli płciowej jeszcze przed podjęciem radykalnych decyzji terapeutycznych; od pacjenta oczekuje się utrzymania pracy zawodowej, dobrego funkcjonowania zawodowego, szkolnego i społecznego; 3. operacyjną zmianą płci [...]

Czytałam, że niektórzy lekarze prowadzący wymuszają na osobach TS M/K aby chodziły kobieco ubrane itd. Jak to się ma do prawdy i o co chodzi z utrzymaniem pracy zawodowej? Przecież jako facet nie pójdę w ołówkowej spódnicy do biura pracować..

Czy samo branie hormonów nie potwierdza, że nie jest to problem z psychiką czy też jakimś fetyszem? Przecież tst spada do bardzo niskich poziomów a osoba podczas zmian w głowie uświadamia sobie czy chce tego czy też nie. Chyba że się mylę.

Ogólnie planuję udać się do specjalisty w dziedzinie TS i aby dała diagnozę czy wszystko jest ze mną w porządku. Pozatym testy psychologiczne i psychiatryczne mogą wykluczyć lub potwierdzić problemy umysłowe. Chyba że to jest na zasadzie "co widzisz na tym kleksie"

Nie chcę niczego podejmować pochopnie. Dlatego założyłam ten temat. Zresztą wiele osób mi tutaj pisze, aby dobrze sobie to przemyśleć, udać się do specjalistów (m.in. psychoterapeuty, seksuologa..).

Ciągle walczę ze sobą czy chcę być tylko kobietą czy czymś pomiędzy. Nie wiem jak z tego wyjść abym była pewna czego naprawdę chcę.

[wendigo]

[Gabi]

Wendigo no proszę Cie, test życia? Sens? Jak mozna czuć się kobieco wyglądając jak facet w kiecce ze wszystkimi atrybutami meskości? Wyobrażasz sobie taki test u km? Masz ubrać garnitur ale nie chować cycków tak jak mk nie schowa mięśni, i w makijażu tak jak emka nie ukryje zarostu. A i to pewnie kma nikt by za ten garnitur nir z linczował jakk emke za kieckę.

[wendigo]

Ale gdzie ja napisałem coś, że popieram test itp.? Absolutnie nie popieram jakichś testów realnego życia. Ponadto w poprzednim poście napisałem, że lekarz i tak tego nie zweryfikuje.
Ale to co jeszcze chciałem przekazać, to że kiedyś w końcu trzeba (nigdzie przecież nie twierdzę, że już od razu po rozpoczęciu leczenia). Miałem raczej na myśli, że no wiesz... a kiedy? Po zmianie dokumentów? I co, z nowym dowodem wskoczysz w kieckę jeśli nie maiłaś odwagi zrobić tego tydzień wcześniej? O to mi chodzi... że jakoś stopniowo warto to robić wcześniej niż po zmianie dokumentów

[DeadSally]

Gabi, ale ktoś tam przechodził ten test jednak...

Gabi, ale ktoś tam przechodził ten test jednak...

[Gabi]

Fakt przechodzili.
Przepraszam Wendigo masz rację. Ostatnio coś za bardzo ppodchodzę do wszystkiego emocjonalnie. Po prostu co raz podlej się czuję sama ze sobą.

[Katja]

[inka]

nie każdy psycholog/terapeuta to tępak , aczkolwiek widzę że często zdarzają się przypadki trafiania na terapeutów o zacofanej wiedzy z lat Freuda.

Na Zachodzie test życia jest już obalany, i w podręczniku pozostał jako raczej sugestia do wyboru przez terapeutę w skrajnych przypadkach kiedy opinia jest ciężka do wystawienia.

No i czasami są takie/cy TG którzy sami/me ubierają się już dużo przed hormonami i terapią. Czasami zew bycia przekracza strach niebycia, ale konsekwencje wtedy widać zależnie od jak tolerancyjne jest środowisko.

[Katja]

no ale przeczytajcie jakie ta kobita ukonczyla studia, przeciez to porazka, niby taka wiedza a w glowie sredniowiecze. Widac ze babka chce doprowadzic do zmeczenia materialu.

[Mr.Nobody]

Test życia? Zmień terapeutę. W końcu to wasze pieniądze i nie ma sensu współpracować z kimś z kogo nie jest się zadowolonym. Taki test życia to ogromne narażenie człowieka na nieprzyjemności, a nawet przemoc.

[Ania96]

Dziękuję za rozwianie moich obaw. Ogolnie najprościej wybrać się do Libera gdzie bardzo szybko wszystko załatwia itd, ale mi zależy na seksuologu, który obiektywnie stwierdzi czy naprawdę jestem TS i powinnam poddać się leczeniu. Nie chciałabym aby w połowie drogi okazało się, że mi się "odwidzi".. bo wtedy to już chyba tylko pętla na szyi pozostaje Nie chciałabym też zmarnować 2 lat życia w ciągłym strachu. Zresztą o pracy przez ten okres mogłabym zapomnieć I tak jak ktoś wyżej napisał - w końcu z własnej ręki płaci się nie małe pieniądze, więc to jest bez sensu. Kto się czuje pewnie przed hormonami to niech sobie chodzi jak chce, ale większość nawet jeśli ma dobry passing czuje strach po prostu.

Na razie skupiam się na zapuszczaniu włosów. W gimnazjum w rok miałam piękne włosy trochę ponad szyję, więc mam nadzieję, że teraz też tak będzie.
Do tego ćwiczę głos, chociaż już po 5 próbach bardzo się zniechęciłam.. Ale trzeba, bo wiem, że od razu nie będzie się "brzmiało" i trzeba na to ogromu czasu - a jak się dotrze do tego to rozmawiać z ludźmi tym głosem (bynajmniej z bliskimi znajomymi).
Pobrałam nvts, ale ciężko jest osiągnąć efekty.. Chyba mikrofon w laptopie jest do d*** bo nawet siostra nie umie dojść na odpowiednie spektrum (a ma typowy kobiecy głos). Szkoda że poradniki na YT wszystkie w języku obcym

PS. Operacja chrząstki tej na szyi sprawi, że będzie łatwiej dość do kobiecego głosu? Czytałam, że jest ona potrzebna mężczyznom podczas przełykania pokarmu aby się nie zakrztusić i odpowiada za typowy męski głos (im większa chrząstka tym mocniejszy głos).

[inka]

Szlifowanie jablka adama nic na glos nie daje, jedynie jesli jest operacja nie wykonana dobrze to moga byc powiklania typu strata glosu, a wiec operacje ta tylko u dobrego FFS doktora

[Jeżynka]

[Armand]

[Ania96]

[kicur]

[Armand]

[Katja]

[kicur]

Obecnie studia psychologiczne w Polsce są studiami magisterskimi jednolitymi i trwają 5 lat. Wyjątkowo Uniwersytet SWPS prowadzi kierunek "psychologia dla magistrów", który trwa 3 lata. Dodatkowo od dłuższego czasu trwają prace nad nową ustawą o zawodzie psychologa, ale parlament się wciąż nie może ogarnąć z jej uchwaleniem :3 Nie istnieje obecnie też samorząd zawodowy psychologów, choć dotychczasowa ustawa przewiduje jego istnienie

[Gabi]

Mi osobiście test latania w sukience z brodą przywodzi na myśl tylko jedno. Gwiazdę Dawida na rękawie podczas okupacji. „Przeżyjesz to będziesz żyć, zastrzeli cię ssman to trudno.„

[Katja]

wiesz moze i sa jednlite panstwowe, a czy wiesz czy tego nie mozna zrobic prywatnie w jakiejs wyzszej szkole muchologii?

szczerze sorka idziesz do psycho, robi ci testy te 4-5 spotkan i dowidzenia. A nie robienia z ludzi wariatów, bo inaczej tego nie nazwiesz.

Dla mnie taka osoba jak Liber, to prawie swiety czlowiek, wie ze spotyka sie z dorosłą osobą, przeprowadza krótki wywiad, leki i krzyżyk na drogę.

Zresztą z tego co wiem to Robacha juz odeszla od testu realnego zycia, Dulko tez go nie ma.
Po prostu mnie wnerwia cos takiego babkaz jakims smiesznym wyksztalceniem bedzie mi mowila kim ja jestem.

ale to wina ze porobilo sie tych klinik jak psow i zatrudniaja takich psycho po studiach co wiedza tyle co nic.

[Fallen_Angel]

Najwyżej wzrośnie liczba samobójstw...

[Ania96]

Dziękuję wszystkim że z chęcią odpisujecie na moje pytania i obawy. Naprawdę fantastyczne osoby siedzą na tym forum. Gdzie indziej pisaliby "szukaj (informacji) a znajdziesz" heh

Postanowiłam więc, że najpierw przygotuje się porządnie psychicznie przed tym co będzie mnie czekało. Najpierw poprawię to co wypadałoby poprawić (zapracowane dłonie ogarnąć do przyzwoitego wyglądu, nadać włosom ładniejszego wyglądu, oraz eksperymentować z kosmetykami aby rysy twarzy były nadal jak najbardziej gładkie [trochę lektury mnie czeka ], zmienić styl ubioru na unisex aby ludzie nie zauważyli, że z dnia na dzień nagle coś się zmieniło, oraz ćwiczyć głos). Resztę od natury mam zapewnione.
Gdyby ktoś chciał pomóc trochę to nie pogardzę kilkoma wskazówkami (tutaj czy też na PW).

Zdobyć wyższe wykształcenie też by mi się przydało w przyszłości, więc w 2017 pójdę na studium no i co najważniejsze jeszcze przed dwuznacznym wyglądem zrobić prawko bo nie zamierzam jeździć po lekarzach w zatłoczonych busach.

Szkoda że nie znam bliżej chociaż kilku osób TS bo zawsze wymiana własnymi doświadczeniami byłaby bardzo pomocna. Takie życie sam na sam z tym wszystkim nie jest zdrowe, ale idzie się przyzwyczaić.
Może jak już będę działać społecznie jako "człowiek nie do określenia na pierwszy rzut oka" jak w gimnazjum to chętnie pojadę na spotkanie

Dziękuję raz jeszcze wszystkim za cierpliwość co do mojej osoby. Taka już jestem - dociekliwa i pragnąca wiedzieć wszystko od razu