[KamilFTM]

Nazywam się Kamil. Mam 15 lat i przychodzę do Was, na forum z następujacym problemem, z którym wiele z nas się boryka. Odkąd pamiętam czuję się chłopakiem. Jak byłem mały bawiłam się tylko samochodami, robotami, żołnierzami i innymi zabawkami stworzonymi dla chłopców. Nigdy nie ubierałem się w spódniczki, w sukienki. Ciągle chodziłem w spodniach dresowych i luźnych bluzach. Nie czułem się dziewczynką. Z wiekiem jest tylko coraz gorzej. Trzy lata temu odkryłem że wolę dziewczyny i chłopcy mnie nie interesują. Z czasem wszystko szło tylko w przód. Na początku ściąłem włosy - to był spory krok w przód. Kupowałem wyłącznie męskie perfumy. Nie widziałem w tym nic złego, nawet się nie zastanawiałam dlaczego mi tak lepiej i co tak właściwie mi jest..
Jakieś trzy miesiące temu wszystko nabrało coraz większych obrotów. Zacząłem przeklinać moją płeć. Zacząłem przeklinać to, że nie urodziłem się mężczyzną. Po prostu zacząłem uważać, że gdybym przyszedł na świat jako mężczyzna, byłoby mi dużo łatwiej, nie wzbudzałbym tylu kontrowersji, nikt nie miałby za zle mi tego kim jestem. Niedawno to nasiliło się to do tego stopnia, że zacząłem zakrywać piersi bandażem elastycznym i wchodzić do męskich toalet. W tym momencie moja płeć jest dla mnie największym problemem i nie potrafię się z tym pogodzić, że nigdy biologicznie nie będę mężczyzną. Kiedyś jeszcze jakoś bym zmusił się do ubrania sukienki, a w tym momencie nie potrafiłbym wyjść chociażby w koszulce gdzie byłoby widoczne to, że mam piersi co byłoby dowodem na to, że jestem biologiczna kobietą - czułbym się jak transwestyta, dosłownie. Denerwuje mnie gdy sklepach mogą mi na "pani". Zdecydowanie wolę formę "Pan".
Często byłem obiektem kpin z tego powodu. W szkole często widzę krzywe spojrzenia na mnie, a już szczególnie gdy wchodzę do damskiej toalety w szkole. To jest problem z którym nie da się walczyć a tym bardziej go pokonać. Nie wiem jak mogę sobie z tym poradzić i na to że mnie to dobija okropnie, odechciewa mi się wszystkiego. Próbowałem mowić o tym mamie, jednak nie potrafiłem powiedzieć tego wprost. Krążyłem dookoła tematu w stylu 'mamo, widzisz ze to się nie zmienia odkąd pamietam. Chodźmy do lekarza.. On mi zrobi badania, może jakoś to będzie i przywróci mi kobiecość.. Jeśli takiej opcji nie ma, to pomyśle co dalej.. Wiesz, teraz nawet płeć zmienić można, hormony jakieś.. '
I poszło - umówiła mnie do psychologa.
Nie wiem co mam nawet mu powiedziec. Boje sie reakcji mamy, ale dłużej tego nie zniosę. Myślę, że obecność na tym forum mi pomoże w jakikolwiek sposób. Zachęcam rownież do pisania do mnie na gg:)

[lexel]

Co mu powiedzieć? Możesz to co nam w tym poście.

[Armand]

KamilFTM, witaj na forum.
Sporo wątków, które mogą Cię interesować poruszono już w wielu tematach tutaj, więc zapraszam do lektury. Możesz też dowiedzieć się jacy psychiatrzy i psycholodzy specjalizują się w zaburzeniach odczuwania płci w Twojej okolicy.

[KamilFTM]

[wendigo]

No to prawda, będzie trudno znaleźć kogoś kto się podejmie, ale przede wszystkim najważniejsze, że zrobiłeś pierwszy krok Powiesz to co nam w pierwszym poście, nawet jeśli Cię "na transseksualizm" leczył nie bezie (bo pewnie nie), to może ogólnie rozmowa Ci pomoże.
Witaj na forum

[Hilary]

Bawienie się danymi zabawkami nie mam nic wspólnego z płcią biologiczną. Twoje poczucie "bycia chłopcem" wzięło się stąd, iż to właśnie dzieci z 'męską' płcią biol. są stereotypowo otaczane takimi zabawkami jakie wymieniasz, więc przyjmują je za swoje i naturalne obiekty, które wypełniają ich przestrzeń. To samo z ubiorem, wyglądem. Niestety przyszło Ci żyć we wspaniałej, konserwatywnej, seksistowskiej, podzielonej rzeczywistości, którą wielu z tutejszych forumowiczów gloryfikuje, gdzie ze względu na daną płeć biologiczną narzuca się bądź oczekuje - specyficznych sposobów aktywności, wyglądu itp. A ponieważ nie wpisywanie się w stereotyp budzi brak akceptacji i odwrócenie znaczeń, stąd pojawiło się u Ciebie przeczucie, iż "nie jesteś dziewczyną". Następnie zorientowałeś się, iż to cechy twojego ciała są podstawą kontrowersji, które wzbudzasz. Niestety, wspaniały, różnorodny, kolorowy świat okazał się zwykłym brutalnym szmatławcem. Lecz Ty uznałeś że to on ma rację, a winą obarczyłeś swe ciało. Twoje ciało do niczego Cię nie zobowiązuje. Zwroty Pan/Pani, zaimki także. Zawsze możesz zwrócić komuś uwagę, że Twoja płeć biologiczna nie jest podstawą do odmawiania Ci prawa do bycia sobą, wyrażania siebie, robienia tego co lubisz, ubierania się jak chcesz, swobodnego zachowania, wyboru aktywności i całej masy innych rzeczy.

[Rockman]

Mam wrażenie, że niektórzy gloryfikują ideologię agender.
Kamil, ja w wieku 4-12 lat nie myślałem o seksistowskim konserwatywnym podziale, a moimi ulubionymi zabawkami były właśnie dinozaury, klocki lego, do tego nieustanne skakanie po drzewach. Nawet pamiętam, że w wieku 4 lat konspiracyjnie wrzuciłem otrzymaną w prezencie lalkę do pieca

Psychologowi najlepiej mów prosto z mostu z czym przychodzisz, szczerość ułatwi sprawę.