[ozi]

Cześć wszystkim

Nie mam zamiaru usypiać tutaj ludzi długim tłumaczeniem o przeżyciach swojego dzieciństwa (chcieli mnie wcisnąć w sukienkę) i adolescencji ("wyglądasz jak 16 letni chłopiec").
Na dzień dzisiejszy sprawa wygląda tak, że jest piątek, niedawno skończyłam 30 rok życia będąc biologicznie kobietą, która od ostatnich 10 lat identyfikowała się jako lesbijka-butch. Po którymś z kolei, w ciągu jednego dnia, zwróceniu się do mnie per "pan", szlag mnie trafił i stwierdziłam, że mam dosyć tego wzroku innych ludzi, kiedy patrzą na mnie i mają w głowie jedno wielkie zakłopotanie. I dopuściłam na moment ta wielka straszna myśl (ten jeden moment wystarczył), która zawsze wibrowała mi cicho gdzieś tam z tyłu głowy, i wolałam kiedy tam zostawała. Że może ja po prostu jestem chłopakiem.
I stoję tak sobie teraz, nie ukrywam - w przerażeniu, nie mogąc podjąć żadnej decyzji. Opcja 1. wygląda tak - żyję, tak jak żyłam, w tych za dużych na mnie, męskich ciuchach, przez które ludzie nie wiedzą, co o mnie myśleć. samotnie i czując się dalej jak dziwadło zazdroszcząc kolegom z pracy wyglądu, kąpieli w jeziorze, wieczorów z żoną i synem, zarostu, płaskiej klaty i tyłka itd. Pocąc się w lecie i lekko drżeć korzystając z publicznych toalet
i opcja 2) idę do lekarza, biorę hormony, zostaję bez pracy (a mam taką naprawdę całkiem w porządku), wyprowadzam się i muszę zacząć wszystko zupełnie od nowa. rodzina rozpacza i generalnie - nie jest dobrze.

Żeby bardziej skomplikować - piersi z chęcią się pozbędę, natomiast jeśli chodzi o kwestię tego, co mam między nogami to najchętniej zostawiłabym tak jak jest. Wtedy jednak szansa na znalezienie życiowej partnerki spada drastycznie do poziomu morza (plus metr mułu).
Żeby jeszcze bardziej skomplikować - mieszkam w małym mieście, z którego zdązyli się już wyprowadzić wszyscy moi znajomi i mam problem z alkoholem (vel ludzie mają problem z moim podejściem do alkoholu

Czytam o tym jak osoby ts męczą się w swoich ciałach, nienawidzą ich, bandażują cycki, sabotują okres - mnie nigdy coś takiego nie dotyczyło. Co jeszcze nie oznacza, że podoba mi się, jak wygląda.

Jeśli ktoś mógłby mi cokolwiek doradzić w tym temacie - z góry dziękuję. Ale wystarczy mi też, jeśli ktoś powie, że ma podobnie, że zna kogoś kto ma podobnie albo po prostu powie, że to jeszcze nie koniec świata i nie ma co się zabijać.

ps. przepraszam jeśli powielam temat, który był już sto razy wałkowany (jeśli był - proszę o linki)

[salamandra]

Nie mam czasu teraz na pisanie pełnej odpowiedzi, ale nie ma się co zabijać, szczególnie że z tego comi wiadomo to jjeszcze się nie zdarzyło żeby ktoś przypadkiem nie umarł i żył wiecznie, śmierć warto odłożyć na potem.

[inka]

Hej, to jeszcze nie koniec świata i nie ma co się zabijać!!!!!

Witaj w gronie swoich!

Teraz po 6 latach przejścia, ciało jest takie o jakim mogłam tylko marzyc. Największym mankamentem wszystkiego jest ten powolny czas, ale z drugiej strony najlepszym wynagrodzeniem jest czasami spojrzeć na stare zdjęcia sprzed lat, i dopiero wtedy widać niesamowity dystans jaki się przebyło..
Znaczy wszystko jest do zrobienia, tylko czasami wytrzymałości brak!

[salamandra]

Więc...

Nie wybieranie zmiany to kusząca propozycja, wiele osób stąd chętnie zabroniłoby w ogóle tej kwestii poruszać, ale jeśli faktycznie możesz żyć jak żyłaś, to warto, bo istnieje ewentualność, że wszystko w twoim życiu okaże się nie tym czym się wydawało jeśli wybierzesz zmianę. Jeśli z kolei jesteś w stanie podpisać cyrograf, oddać życie za życie, to decyzja już została podjęta, a do Ciebie należy jedynie dobranie odpowiednich działań. W takim wypadku musisz wiedzieć że pełna tranzycja nie jest obligatoryjna, to poważne zmiany i kosztowne operacje, zakres ingerencji wpłynie (co ważne) na to jak będziesz odbierany przez innych lecz również przez siebie, ale nie sprawi, że będziesz bardziej lub mniej sobą. Ważne byś żył ze sobą w zgodzie, nie wykonuj pochopnych ruchów, wszelkie wątpliwości się z czasem rozwiewają, nie ma się co wgryzać w gorącego kartofla. Jeśli wybierzesz tranzycję czeka Cię kręta droga pod stromą górę, warto pozbyć się kamyka, który masz w bucie; alkohol odbiera Ci to, co pozornie Ci daje. Serio łatwiej o fajną dziewczynę która zakocha się w chłopaku z cipką niż o taką, która zgodzi się na życie z alkoholikiem.

PS. Która forma Ci bardziej odpowiada? Wolisz być traktowany/a jak chłopak czy dziewczyna? Tu na forum możesz być sobą.

[ozi]

Hej, dziękuję wam za wsparcie

Dopiero poznaję to forum i naprawdę fajnie jest wiedzieć, że istnieją ludzie, których historie tak bardzo przypominają tę moją. To garbienie się w tiszirtach, frustracje w publicznych toaletach, głupie tłumaczenie dlaczego nie założę stroju kąpielowego, dlaczego czuję się jak głupek zakładając bluzkę choćby z minimalnym dekoltem. Miałam (piszę w formie żeńskiej raczej z przyzwyczajenia, zawsze męska brzmiała dla mnie tak jakoś naturalniej) kiedyś pracę, w której obowiązywał męski strój roboczy. Jezu słodki, jakie to było super.

Z drugiej strony mam wiele cech charakteru, które określa się jako typowo "babskie". Lubię gotować, płączę na titanicu i z trudem udaje mi się przykręcić żarówkę. Pomieszanie z poplątaniem.

Dwa szybkie pytania - czy powyższy opis może świadczyć o tym, że jestem ts, tg, genderqueer, interseksem...? I czy rozsądnie byłoby w moim przypadku choćby wybrać się do seksuologa? Może lepszy byłby psycholog?

Nie przeciągając niepotrzebnie dodam jeszcze, że w przypadku tranzycji naprawdę niewiele byłoby do zmiany Mam niski głos, dosyć szerokie ramiona i raczej uniseksowe rysy twarzy. Pewnie nawet kiepskiej jakości binder załatwiłby sprawę

[lyliyth]

[inka]

jest wiele wskazówek które uświadamiają pewien stopień Transplciowosci.
Samo to że tu jesteś, twoje uczucia związane z odczuwaniem płci wewnętrznej, odczucie ulgi kiedy byłaś w typowo męskim umundurowaniu, te wszystkie odczucia nie biorą się z niczego, natomiast są one wskaźnikiem typowych odczuć trans.

Oczywiście powinnaś się udać do renomowanego specjalisty od Trans terapii, ale powtarzam, nawet jeśli musiała byś dojechać to nadal jedynie udaj się do kogoś ze stażem i wiedzą w trans sprawach. Terapeuta/psycholog/seksuolog bez stanowczej edukacji w temacie będzie bardziej szkodliwy niż pomocny!

[Jeżynka]

Dobrze kombinujesz z za i przeciw - z tym, że do długotrwałego brania testosteronu zaleca się histerektomię (k/mową "dwójkę) z powodu ryzyka raka i innych komplikacji, więc zmiana fizyczna nie jest tak całkiem bez konsekwencji zdrowotnych.

[bitter]

[Ryu]

Polecam długi ciąg wizyt u psychologa w temacie, żeby to wszystko sobie rozgrzebać i znowu uporządkować, dokonać bilansu zysków i strat, etc. Na stronie http://wsparcie.transoptymista.pl znajdziesz kilka osób w temacie, kolejne polecane są tu na forum i na transseksualizm.pl. Nie wybieraj osób, u których łatwo o opinię tylko takie, które będą Ci towarzyszyły w procesie odkrywania siebie i własnych pragnień. Osoba w temacie rozwieje mity i wątpliwości i pomoże Ci podjąć najtwojszą decyzję.

Równocześnie zacznij ogarniać temat alkoholizmu, bo podejmowanie życiowych decyzji będąc osobą uzależnioną od alkoholu* mija się z celem. Bardzo możliwe, że oba Twoje problemy - płciowość i alkoholizm - są ze sobą splecione, ale tym bardziej należy je porozdzielać i doprowadzić do ładu. Po pierwsze, alkohol zaburza Twoje rozumowanie. Po drugie, sam mechanizm uzależnienia oznacza, że masz bardzo zrytą psychikę, ileś Twoich potrzeb jest wypartych, a Twoje życie wymaga remontu.


* Wychodzę z założenia, że jesteś osobą uzależnioną, ponieważ jeżeli ileś osób zauważyło problem i Ci o tym powiedziało, to prawdopodobnie mają rację. W każdym razie jest to coś, co powinno pojawić się na terapii, a im szybciej się pojawi, tym szybciej będziesz mieć to ogarnięte

[wendigo]

[Maja]

ozi Mam dosłownie tak samo jak Ty! Wszystko się zgadza poza tym że ja mając takie ciało jakie teraz mam nie staram się ubierać jak męzczyzna- i tak by to wyglądało komicznie więc daruję sobie i innym ludziom tej "przejemności" w postaci ogladania mnie w męskim przebraniu.

Mogłabym się podpisać pod cała Twoją wypowiedzią więc chyba nie jestes taka inna niż wszyscy! To naprawde nie koniec świata i powód do wpadania w mega depresje. Pociesze Cię ze znalezienie sobie partnerki wcale nie jest takie nierealne- mam wspaniałą dziewczyne od 4 lat. Warto szukać, nie bać sie ludzi i nie skazywać z góry na przegraną. Jesli jestes dobrym, madrym i odpowiedzialnym czlowiekiem to znajdzie się dziewczyna ktora doceni to bardziej niż to co masz/ czego nie masz miedzy nogami. Mnie tez jest przykro ze koledzy w moim wieku maja zony i dzieci a ja nawet nie mam prawa zawrzec zwiazku malzenskiego z moja ukochana.

[ozi]

Ok, z tego co mówicie wychodzi, że potrzebny mi jest psycholog. W takim razie poszukam kogoś dobrego, może nie u siebie w mieście, ale już w takim wrocławiu pewnie ktoś mądry się znajdzie.

Swoją drogą to trochę niesamowite, że człowiek, który ma się za nieźle ogarniętego w temacie ludzkiej psychiki, czyta książki, wiecie, po studiach, z jakimś już w miarę sporym bagażem doświadczeń, rozumiejąc tyle rzeczy, nie potrafi rozgryźć samego siebie.

Maja - ja miałam w swoim życiu sporo dziewczyn. Mam dużo znajomych lesbijek i może dalej czułabym się dobrze w tym środowisku, gdybym w końcu nie zaczęła zwracać uwagi na to, że jednak różnię się od nich w postrzeganiu własnego ciała.
Bo usunięcie piersi by mnie cieszyło. Że nie wypadałyby mi rękawem chodząc w koszulce na ramiączkach. Bo zawsze podobał mi się zarost.
Ale to jest banał, a znajomi tłumaczą mi, że bycie mężczyzną, to głownie stan umysłu i ja się do tego kompletnie nie nadaję.

I zastanawia mnie jeszcze jedno. Coś czego już kompletnie nie mogę zrozumieć - podobają mi się kobiety, zawsze zakochiwałam się wyłącznie w nich, ale najbardziej pociągają mnie nie te "kobiece", tylko właśnie te w krótkich włosach, powyciąganych tiszirtach i dżinach. Takie z którymi zapalę papierosa, głośno zaklnę i pogram na playstation

Czy ktoś jest w stanie mi to jakoś wytłumaczyć? Może ktoś ma podobnie?

[Armand]

[salamandra]

ozi, podobają Ci się dziewczyny, które jakby miały męskie ciało to Twoi znajomi powiedzieli by im, że nie mają odpowiedniego stanu umysłu by być transetką. Za mało kobiece by otrzymać zezwolenie na ekspresję przeżywanej tożsamości. Niespodzianka! Tożsamość to nie zbiór zachowań , to to kim się czujesz. Tutaj warto wspomnieć o transfaszystowskim terminie true trans, to wymysł szatana, hipoteza podważająca prawdziwość tożsamości płciowej osób, które nie spełniają się w stereotypowej roli płci odczuwanej. Oczywiście każdy człowiek ogarnięty domyśla się że trudniej jest znaleźć steroetypowego transfaceta, niż stereotypowego cisfaceta, a i takich pomimo warunkowania do roli, odpowiedniego ciała i gospodarki hormonalnej jest jak na lekarstwo. U osób spoza środowiska taka wizja transseksualizmu wynika z niewiedzy, a wśród transów wynika najpewniej z poczucia braku swojej wartości lub fanatyzmu i budzi raczej wątpliwości bo na odległość trąci sztucznością. Bycie facetem to nie zachowywanie się jak facet, odgrywanie roli faceta, czy udawanie faceta. Jeśli się nim czujesz i potrzebujesz dać temu ekspresję, to rób to po swojemu i się nie przejmuj. Z opisu wynika, że nie powinnaś napotkać trudności w tego osiągnięciu. Trzymam kciuki.

[Sven]

A ja lubię moje kobiece ciało i czuję się facetem, zdarzyło mi się sabotować okres (co nawiasem mówiąc było jednym z moich głupszych pomysłów wieku nastoletniego), właśnie odnajduję się z cis facetami (na ogół traktują mnie jak swojego), wkręcę każdą żarówkę i wszystko naprawię, wcisnę się w każde miejsce parkingowe, gotuję, lubię sztukę, modę, jestem dość emocjonalny i lubię damskie ubrania. Each to their own A te dziewczyny w powyciąganych t-shirtach i krótkich włosach są seksi, mnie to ani trochę nie dziwi, że Ci się podobają

W każdym razie... rozkmiń co dla Ciebie co oznacza, a co zwyczajnie Ci się podoba. Bo dla jednego manifestacją tożsamości będzie zarost, a dla innego, jak dla mnie, wyrzucenie spódnic na śmietnik. Bo każdy może lubić wszystko, a czucie się powoduje "czynienie znaków" być może nie zawsze odczytywalnych dla otoczenia.

A ja lubię moje kobiece ciało i czuję się facetem, zdarzyło mi się sabotować okres (co nawiasem mówiąc było jednym z moich głupszych pomysłów wieku nastoletniego), właśnie odnajduję się z cis facetami (na ogół traktują mnie jak swojego), wkręcę każdą żarówkę i wszystko naprawię, wcisnę się w każde miejsce parkingowe, gotuję, lubię sztukę, modę, jestem dość emocjonalny i lubię damskie ubrania. Each to their own A te dziewczyny w powyciąganych t-shirtach i krótkich włosach są seksi, mnie to ani trochę nie dziwi, że Ci się podobają

W każdym razie... rozkmiń co dla Ciebie co oznacza, a co zwyczajnie Ci się podoba. Bo dla jednego manifestacją tożsamości będzie zarost, a dla innego, jak dla mnie, wyrzucenie spódnic na śmietnik. Bo każdy może lubić wszystko, a czucie się powoduje "czynienie znaków" być może nie zawsze odczytywalnych dla otoczenia.

[salamandra]

Swan, wiesz, że są potrzebujący? ubrań się nie wyrzuca... wrrr...

[Sven]

Oj przenośnia Ubrania oddaje się do PCK, zgadzam się

Oj przenośnia Ubrania oddaje się do PCK, zgadzam się

[salamandra]

mhm...

[wendigo]

[Jeżynka]

[wendigo]

Jeżynka, biorę. Tylko widzisz, jak ktoś opisuje swoją historię, to chcę po prostu powiedzieć jak to było u mnie, może mu to coś pomoże? Z resztą sam napisał, że mu wystarczy jak ktoś powie, że miał podobnie

[Maja]

[Misiek]

Ozi, witaj! Chętnie z Tobą pogadam, bo na wielu płaszczyznach mam podobnie, i też często mi się wydaje, że jestem jednym, jedynym (samotnym, to akurat prawda:() dziwakiem...:)
To jest definiuję się jako transchłopak, ale nie koniecznie transseksualistą, tzn. (przynajmniej na ten moment nie chciałbym/nie byłbym gotowy na pełną korektę płci, cycki-chętnie out;P, ale to głównie z powodów norm społecznych, "typowa" dysforia cielesna aż tak często mnie nie napada. to jest napada kiedy wiem, że aby być facetem dla społeczeństwa łatwiej byłoby ich nie mieć, no a z pływaniem basenem też lipa;(, a binderów mam już szczerze....dosyć, i najczęściej na obecny moment nie używam, bo to niezdrowe, ale przy nieodpowiednich ciuchach ludzie na mnie dziwnie patrzą, i sam już się nie czuję bezpiecznie w żadnej z toalet. boję się, że u facetów nie będę miał passingu, natomiast babki najczęściej linczują mnie przerażonym wzrokiem, od dzieciństwa tak mam, więc chyba już się przyzwyczaiłem do zaciskania zębów w takich sytuacjach...)
Definiowałem się przez jakiś czas jako butch, ale to już jakiś czas temu, zanim w ogóle wiedziałem co to jest trans, zanim w ogóle zacząłem eksplorować lepsze/bliższe mi opcje.
A zacząłem eksplorować, ponieważ też nie pasowałem to środowiska les, w ogóle nie czułem się les, po prostu chciałem gdzieś znaleźć schronienie...na początek. poza tym zdałem sobie sprawę, że ja myślę o sobie jako on, że wcale nie mam żadnego lesbian pride w sobie, że w grupie nie umiem myśleć "my, kobiety", że w ogóle socjalnie/społecznie nie utożsamiam się z kobietami, i zawsze się siebie wstydzę, mam ochotę zapaść pod ziemie itp.
Z paroma dziewczynami też się umówiłem w przeszłości jako les, od każdej usłyszałem, że wyglądam jak facet, i w sumie ja czułem, że ona nie czuje we mnie kobiety, zresztą sam jej nigdy w sobie nie czułem, i że to jej nie odpowiada. Że przekroczyłem już tą niedopuszczalną męską granicę.
Jak zacząłem o sobie myśleć: on, to było to! znalazłem grala, niestety nie wpisuję się w "typowego transseksualistę" (o ile coś takiego istnieje), nie do końca odnajduję się w męskim świecie, i zaczynam czuć presję w świecie cisów.
i też mi się podobają chłopczyce w powyciąganych t-shirtach :-P

Pozdrawiam, masz nowego kumpla! Który mam podobną rozkminkę, bo też ogląda życie innych ludzi z boku, zazdrości żony, dzieci, "tej normalności", a jednocześnie czuje, że do tego musiałby za bardzo siebie nagiąć.
Ale już za dużo o sobie. W skrócie to chciałem powiedzieć: mam podobnie

[bitter]

[Sven]

[bitter]

[Misiek]

Oj niemożność ustalenia żadnej (binarnej) tożsamości, choćby na „użytek publiczny”, rodzi bardzo wiele problemów. Codziennych, praktycznych. Zresztą autor tego tematu, jak i pewnie parę innych osób tutaj dobrze o tym wie (w tym ja). U mnie kończy się to fobią społeczną. a i ja nie raz zaglądałem do kieliszka, także...tu już chyba ma wpływ poziom wrażliwości, czy może raczej gruboskórności + inne czynniki
Rodzi to często stres w zasadzie w większości sytuacji, a szczególnie u nas, gdzie po prostu rozmówca musi jakoś ustalić naszą płeć, żeby móc z nami rozmawiać, w języku polskim, przynajmniej. Poza tym Polacy to mocno heteronormatywne społeczeństwo, i w ostatnich latach dość negatywnie nakręcone na wszelkie inności, z powodu wszechobecnego tematu…gender. (jak ja bym chciał, żeby to w końcu zniknęło z tapety, naprawdę…)
Tak, ludzie chcą nas gdzieś przypisać. Ja sam dla siebie chcę się gdzieś przypisać, ustalić to kim ja jestem. Odnaleźć spokój i jedność w sobie. Tutaj na forum, niezależnie od tego kim jestem, mogę być sobą. Ale są jeszcze inne sfery życia (tak mocno zaniedbywane przeze mnie, często z powodu tego kim jestem), tj. szkoła, praca itp. Jak znaleźć pracę, jako kobieta, czy facet…? Jak bardzo byśmy optymistycznie nie patrzyli w przyszłość, na szerszą skalę nie ma czegoś takiego dla ludzi jak genderqueer, fluid itp. Chyba, że ograniczymy swoje kontakty do ludzi baaardzo tolerancyjnych, albo tylko tych w klimatach trans, i to jeszcze nieheteronormatywnych (to już bardzo wąska grupa), ale wciąż potrzebujemy chociażby pracy…
Jeśli ktoś jest przekonany o swojej transseksualności, zacznie brać hormony, pewne mankamenty nadrobi ubiorem (mówię tu o k/m, w drugą stronę nie mogę się wypowiedzieć), dość szybko zacznie być postrzegany jako mężczyzna. Pytanie czy będzie w stanie udźwignąć to. I czy to będzie to. Ja się bardzo tego bałem, że pójdę w terapię, i się okaże, że to nie jestem prawdziwy ja…i co wtedy?
Bardzo dobrze sobie to przemyśl, Ozi, spróbuj poukładać, nie spiesz się przede wszystkim.
Ja teraz np. jestem w sytuacji gdzie mój głos już jest bardziej męski, niż kobiecy. Okej, podoba mi się to, ale z drugiej strony czasem utrudnia, kiedy potrzebuję passingu w damską stronę. ..a już go w zasadzie nie mam. Tj wszelakie sytuacje oficjalne, potwierdzanie swojej tożsamości. Podoba mi się mój głos. Tego pragnąłem, bardziej androgynicznego, bardziej męskiego, żeby się tak nie wysilać, żeby być tym chłopakiem. Okej. Ale to też pociąga za sobą konsekwencje. A męskie hormony działają bardzo szybko. …(ja musiałem przestać brać ze względu na zdrowie, może i dobrze koniec końców)
Często próbuję sobie wyobrazić siebie za x lat. I problem mam taki, że na ten moment nie widzę siebie fizycznie całkiem jako faceta, z kolej moja sytuacja nie do końca mi odpowiada, ale też nie widzę siebie jako kobiety za x lat…i kółko się zamyka.
Moim tylko przypuszczeniem jest, że albo przejdę kiedyś tranzycie, (dalsza terapia hormonami, plus usunięcie piersi), ale …jeszcze nie jestem na to gotowy mentalnie, muszę dorosnąć, poogarniać inne sprawy w swoim życiu, boję się utraty bliskich osób, samotności (?)
Albo skoro nie mam pragnienia męskiego ciała aż tak bardzo, nie jestem TS, tylko tak bardzo nie odpowiadają mi normy społeczne, że może jakoś się nauczę żyć, będąc innym, i gdy będzie to konieczne naginać się do pewnego stopnia i wzorca (tylko pytanie k czy m..?) np. w życiu zawodowym, a dla siebie, i np. dla ukochanej osoby, będę sobą.
Albo nie jestem, TS ale przejdę tranzycję dla świętego spokoju kiedyś i najzwyczajniej świecie ułatwienia sobie życia w społeczeństwie jakie mamy. Brzmi jak szaleństwo? Nie do końca. Nikt nie chce żyć w izolacji…i jeszcze zależy jakie kto ma aspiracje zawodowe.
Wcześniej mi się wydawało, że ludzie dokonują tranzycji, tylko jako „zdesperowani” true TS, z prawdziwą dysforią itd. Itp. Coraz częściej mi się wydaje, że odsetek osób TS jest dużo mniejszy. Tzn. w Polsce dużo osób ze środowiska trans tak się definiuje i robi to co powinni, bo chcą w końcu „normalnie” żyć i znaleźć pracę w wymarzonym zawodzie, pobudki są różne. Ale może się mylę. Nie pozjadałem rozumów.
Albo..wyprowadzę się do San Francisco…;p Ale nie chcę za bardzo. Ja bym chciał żyć w swoim kraju, póki co. Tylko, że czasem człowiek nie ma siły.

Ogółem na tranzycje nigdy i tak nie jest za późno, więc może lepiej przemyśleć coś 100 razy, niż podjąć jakieś pochopne kroki?
Aha, no i jeśli jeszcze ktoś tu wspominał, że hormony, to naprawdę nie zabawki, to... potwierdzam:)

[bitter]

Hej Misiek, czyli brales przez chwile hormony, ktore troche zmienily twoje cialo i glos i teraz jestes postrzegany przez otoczenie jak facet. Moje pytanie- czy w relacjach z ludzmi, znajomymi, w pracy- czujesz sie bardziej komfortowo? czujesz, ze łatwiej Ci byc autentycznym i przez to twoje relacje z ludzmi sa fajniejsze, bardziej szczere? Czy tez dla siebie chciales brac hormony zeby cialo bardziej odpowiadamlo temu co w glowie ale w relacjach splecznych nadal jest dyskomfort, nadal nie potrafisz sie odnalezc, tym razem jako mezczyzna

[Jeżynka]

Ogólnie Misiek napisał mega post i zgadzam się z nim w całej rozciągłości

[bitter]

[Jeżynka]

[bitter]

[Martaa]

[bitter]

[Martaa]

[bitter]

[Martaa]

[wendigo]

[bitter]

[bitter]

[ElżbietaFromage]

[bitter]

[Sven]

No cóż, na prawdę nie wiem jak odpowiedzieć, Jeżynka. Chyba jestem zbyt pragmatyczny i myślę w zbyt innych ramach żeby zrozumieć. Kim się jest to jedno, jak się z tym sobie radzi to drugie.

Z tym myśleniem to ja nie wiem. To znaczy, zachowanie, tak, to pozostaje nie bez wpływu, ale chyba właśnie w tym sęk że psychika jest taka sama. Doświadczenia też ma się inne, ale właśnie cały myk polega na tym że to i tak nie może z kogoś zrobić kobiety albo mężczyzny. Mówię o psychice. To znaczy no... Zależy jak zdefiniujemy pojęcie psychiki bo tu panuje jakies jedno wielkie pomieszanie pojęć.

No cóż, na prawdę nie wiem jak odpowiedzieć, Jeżynka. Chyba jestem zbyt pragmatyczny i myślę w zbyt innych ramach żeby zrozumieć. Kim się jest to jedno, jak się z tym sobie radzi to drugie.

Z tym myśleniem to ja nie wiem. To znaczy, zachowanie, tak, to pozostaje nie bez wpływu, ale chyba właśnie w tym sęk że psychika jest taka sama. Doświadczenia też ma się inne, ale właśnie cały myk polega na tym że to i tak nie może z kogoś zrobić kobiety albo mężczyzny. Mówię o psychice. To znaczy no... Zależy jak zdefiniujemy pojęcie psychiki bo tu panuje jakies jedno wielkie pomieszanie pojęć.

[ElżbietaFromage]

A co czyni kobietę kobietą, a mężczyznę mężczyzną w odniesieniu do psychiki?

@bitter
Tak wynika z twojego zdania przytoczonego przeze mnie.

[Misiek]

[Misiek]

Sorki za post pod postem ale nie udało mi się już zedytować.
Hmmm, gdyby mi się udało zachować spokój umysłu przed T, prawdopodobnie bym w ogóle go nie brał, gdyż teraz muszę i chcę zacząć patrzeć na swoje życie bardziej zdroworozsądkowo, i w tym zacząć je planować. Jakoś. Z tym może się wiązać konieczność podjęcia pracy w płci metrykalnej (a z tym głosem będzie mi już trudniej, przynajmniej nie wzbudzając sensacji, tymbardziej, że zawsze miałem androgyniczny wygląd, może ja is jestem... :-P ), a nie tknę dalszej tranzycji, dopóki nie będę samodzielny finansowo, bo to by było nieodpowiedzialne w moim przypadku, poza tym nie mógłbym spojrzeć na siebie w lustro, wyciągając kasę od taty na coś czego nie aprobuje, i sam bym się ze sobą źle czuł...A pewne "ambicje" zawodowe mam, i nie wiem czy taka nieokreśloność się przyjmie. Co prawda w moim poprzednim miejscu pracy się przyjęła, bo pracowałem jako barista w kawiarni, którą prowadziło dwóch gejów, jednak chcę czegoś innego od życia.Nie uszczęśliwiło mnie to, mimo że "mogłęm być sobą" nawet w takiej formie, w jakiej jestem teraz, i szybko sobie zdałem sprawę, że w ten sposób w życiu nie zarobię na żadną tranzycję, w sumie to na nic oprócz przetrwania jedynie.
Więc plan mam taki, przede wszystkim skończyć w końcu jakieś studia, znaleźć pracę, mieć własne źródło utrzymania, a potem ewentualna tranzycja medyczna jeśli zdrowie na to pozwoli. a ja zacząłem wszystko od tyłu.
Plus taki, że teraz mi łatwiej być facetem wśród ludzi, ale ja nim jestem jedynie tylko troszeczkę fizycznie, i trochę się zdąrzyłem zmęczyć "byciem facetem w ciele kobiety". Dziwiłem się kiedyś ludziom, jak mogą czekać z coming outem do HRT, że sobie nie dają prawa do bycia sobą, że czekają dopiero no hormony, ale czasem to może być naprawdę rozsądna opcja... Ale jestem tu gdzie jest i muszę to jakoś ogarnąć, bo czasu nie cofnę
Oki, to już kończę offtopowanie w temacie Oziego, jakby nie było.

[bitter]

[Sven]

[Misiek]

[Freja]

[Misiek]

ja bym cały dżęder wyrzucił na śmietnik, ale nie wiem czy się tak da.
Z kolej mnie kiedyś wujek pocałował w rękę, myślałem, że oszaleję...A otwieranie drzwi kobietom mi sprawia przyjemność, tzn już mniejszą niż na początku ...chociaż, czasem to już czuję się w obowiązku to robić (z racji wyglądu), bo jak zapomniałem czy nie przepuściłem kobiety w drzwiach, zdarzyło mi się dostać niemiłe spojrzenia i dezaprobatę a raz i krytyczny komentarz. Nie zostało mi to tak wdrukowane, no ale jak chciało się być facetem... :-P

[salamandra]

ja na długo przed tranzycją miałam w zwyczaju przepuszczać w drzwiach np. gości, osoby które lubię, czy w kilku innych sytuacjach, ale jak mi kiedyś jedna babka powiedziała, że jestem cham i mam ją przepuszczać w drzwiach, to zapytałam, czy jest niepełnosprawna na ciele bądź umyśle, na co ona oburzona, że nie, więc ja "to czemu wymagasz by Cię tak traktowano?" wyraz na jej twarzy bezcenny, wyglądała jak kot w którego się pstryknie kropelkami wody. xD

[wendigo]

[bitter]

[Misiek]

bitter, a czy mogłabyś podać mi jakieś linki do ciekawych (Twoim zdaniem) wypowiedzi FTM, np. nt. tego, że się nie odnajdują do końca w męskiej roli, bądź właśnie o tym, o czym przed chwilą mówiłaś? ...jeśli masz:)

ja jeszcze od jakiegoś czasu śledzę kanał tej babki
https://www.youtube.com/watch?v=QPwwdhu2YVQ
mocno mi mieszał w głowie ostatnimi czasy...
Na końcu jednak najczęściej dochodzę do wniosku, no tak, popieram i uważam te treści również za bardzo wartościowe (naprawdę, bo miałem taki okres, kiedy wręcz wkurzały mnie lesbijki, szczególnie te męskie, bo ...no bo pewnie sam nie jestem siebie pewien...). więc popieram, ale nie czuję się jednak kobietą. nie czuję się szczęśliwy w pełni ze swoim ciałem (mastektomia!). Ale potem się pojawiają pytania: a dlaczego? a kiedy to się pojawia? (bo nie mam tak 100% czasu). ale szanuję te męskie lesbijki, cholera, i ...szczególnie jeśli ktoś się nie wgryzie w temat, nie poszuka w wielu źródłach, może się nie dowiedzieć że transseksualny, heteronormatywny facet to nie jedyne opcje. ...fakt to jest być może czasem opcja najpraktyczniejsza/najbezpieczniejsza/najbardziej ułatwiająca życie w społeczeństwie. ja jestem jednak osobnikiem który grzebie, grzebie, grzebie.... i chce się dogrzebać koniecznie do siebie. plus często myśli w kontekstach etycznych, duchowych, ideologicznych, konceptualnych...albo tylko mu się wydaje, że myśli, a tak naprawdę jest schizofrenikiem... :-P
Lubię poznawać nowe punkty widzenia, czasem nie ułatwiają życia poza tym czasem to się sprowadza do wyboru być "naprawdę sobą, do końca" vs jednak zanurzyć się trochę w mainstream, mieć mniejsze problemy ze znalezieniem pracy, partnera itp...sam nie wiem.

Żeby chociaż były "family restrooms" w PL (w ogóle w Europie), to już wiele codziennego stresu by odeszło w niepamięć..
Na Malcie ponoć jest najbardziej progresywnie, to jest wg. jakiegoś tam wskaźnika obejmującego aż 47 kryteriów mają największą ochronę prawną osób LGBTI,, w tym niebinarnych!

[bitter]

Jasne, juz Ci daje linki. Od jakiegos czasu duzo tego ogladam i to jest niesamowite bo czesto to co mowia Ci ludzie to jest dokladnie to co ja mam w glowie, moje wspomnienia z dziecinstwa, moje mysli, moje watpliwosci. Bardzo lubie: https://www.youtube.com/user/TheSLOfox/videos
Jak zaczniesz ogladac od najstarszych to zobaczysz jaka przemiane w mysleniu przeszedl.
To tez jest ciekawe:
https://www.youtube.com/watch?v=rPl7G6Mvm08
i moj ulubiony koles:
https://www.youtube.com/watch?v=yEXL908cqAw

[Sven]

[bitter]

[Sven]

A ja tak miałem z pół roku temu, a teraz po całej długości. Trochę mam przemyśleń i odczuć podobnych, trochę innych. Na pewno nie mam tych przemyśleń że ciężko być męską osobą w kobiecym ciele, i mam dużo więcej temperamentu

A ja tak miałem z pół roku temu, a teraz po całej długości. Trochę mam przemyśleń i odczuć podobnych, trochę innych. Na pewno nie mam tych przemyśleń że ciężko być męską osobą w kobiecym ciele, i mam dużo więcej temperamentu

[bitter]

Ja po calosci zdecydowanie nie. Zreszta nigdy nie mialam dysforii i o trazycji nie ma mowy. U mnie jest to bardziej kwestia takiego abstrakcyjnego, nie zwiazanego z cialem myslenia o sobie w innych katagoriach niz kobieta. Troche wspomnienie tego jak w dziecinstwie czulam sie bardziej chlopcem niz dziewczynka i ze to nadal gdzies gleboko we mnie jest i tego jak sie czuje w relacjach z kobiecymi kobietami. Ale do cis mezczyzn nie widze w sobie podobienstwa. Jako dziecko widzialam duze podobienstwo miedzy soba a chlopcami ale w zyciu doroslym juz go nie widze.

[Sven]

U mnie też nie ma związku z ciałem a z kategorią społeczną i zachowaniami.

U mnie też nie ma związku z ciałem a z kategorią społeczną i zachowaniami.

[bitter]

[Sven]

A ja wiem w czym widzę podobieństwo? W myśleniu i odczuwaniu, tak ogólnikowo. Lubię się bić dosłownie i umysłowo. Na przykład.

Jako dziecko byłem księżniczką Nie no, serio, kolegowałem się i z dziewczynkami i z chłopcami, i ubierałem się raz mega dziewczęco, bardzo mi się podobało np zapuszczanie włosów na komunię, a raz jakies bojówki i t-shirt. Tylko od czasu okresu dojrzewania mam problem z t-shirtami i bojówkami xP Urosło tu i ówdzie. A moją ulubioną zabawą były klocki, bieganie i darcie się w krzakach, łąpanie żab i ślimaków, i jakieś artystyczne rzeczy jak rysowanie i rzeźbienie. I w okresie dojrzewania pojawiła się presja że mam "wydorośleć" i w zasadzie od tamtej pory się roz... no, rozwala. Zamiast poczuć się kobietą, czuję się tylko coraz bardziej jak facet. Przez jakiś czas spełniałem się w roli pięknej, artystycznej dziewczyny, ale diabli to wzięli bo nie mam cierpliwości. No a teraz, w zasadzie mieszkałem z facetami przez ten rok. I regularnie nie liczę się jako dama.

A ja wiem w czym widzę podobieństwo? W myśleniu i odczuwaniu, tak ogólnikowo. Lubię się bić dosłownie i umysłowo. Na przykład.

Jako dziecko byłem księżniczką Nie no, serio, kolegowałem się i z dziewczynkami i z chłopcami, i ubierałem się raz mega dziewczęco, bardzo mi się podobało np zapuszczanie włosów na komunię, a raz jakies bojówki i t-shirt. Tylko od czasu okresu dojrzewania mam problem z t-shirtami i bojówkami xP Urosło tu i ówdzie. A moją ulubioną zabawą były klocki, bieganie i darcie się w krzakach, łąpanie żab i ślimaków, i jakieś artystyczne rzeczy jak rysowanie i rzeźbienie. I w okresie dojrzewania pojawiła się presja że mam "wydorośleć" i w zasadzie od tamtej pory się roz... no, rozwala. Zamiast poczuć się kobietą, czuję się tylko coraz bardziej jak facet. Przez jakiś czas spełniałem się w roli pięknej, artystycznej dziewczyny, ale diabli to wzięli bo nie mam cierpliwości. No a teraz, w zasadzie mieszkałem z facetami przez ten rok. I regularnie nie liczę się jako dama.

[Misiek]

"Jako dziecko byłEM księżniczką" -świetnie brzmi to zestawienie:lol:
ja za to zawsze byłem babochłopem...a w pewnym momencie tak się jakoś wycofałem...że do tej pory ciężko mi czasem siebie odnaleźć sprzed lat. naprawdę. wyparcie jakieś, czy co...

SLOfoxa czasem oglądam, właśnie teraz zaczynam oglądać jego 30 minutowy elaborat: "what made me realize I am male"
Forresta też bardzo lubię. w ogóle lubię tych dojrzalszych, przede wszystkim mentalnie FtMów. tych bardziej refleksyjnych a nie skupiających się ejdynie na swoich zmianach fizycznych i prezentujących swego rodzaju...lajfstajl.
Choć wcześniej namiętnie oglądałem Alexa Bertie... :-P Ale to dla angielskiego też i jak jeszcze nie wiedziałem, że na Youtubie aż się roi od transów

[kicur]

Skoro kobiety mogą być strażakami albo górnikami, to czemu mężczyzna nie może być księżniczką?! Żądam równouprawnienia!


Pomimo że jako dziecko przed okresem dojrzewania odnajdywałem się zdecydowanie bardziej jako chłopiec, to przypominam sobie, że ogromnie podobała mi się kolekcja pierścionków mojej cioci, które lubiłem przymierzać i spytałem kiedyś, czy zostawi mi je po sobie w spadku...

[bitter]

[Sven]

[bitter]

[Misiek]

Ja nie wyobrazam sobie na dzień dzisiejszy identyfikować się kiedykolwiek z cis facetami. Nie potrafilbym zapomniec tego okresu dorastania, socjalizacji, spoglądanie na obie plci z boku itp. Byloby to nie autentyczne dla mnie, już nie mówiąc tym, że jakkolwiek zazdroszcze często siły,i pewności osobników wmeskich ciałach o tyle nie chciałbym w życiu stać sie tym kim jest większość z nich. Ale być mozemam zbyt negatywny obraz mężczyzn. Bo w pewien sposó mam. I przewaza w nim agresja,"prymitywizm" brak uczuć i wrażliwości, refleksji...no mam podobnie jak SLOfox

[bitter]

[DeadSally]

[bitter]

[DeadSally]

A, to tak, no...

A, to tak, no...

[ozi]

[Sven]

Obrażasz mnie Misiek. Bo ja jestem cis facetem, wszyscy to wiemy

A tak serio, to Fox też miał takie przemyślenia chyba, i ja też, że ooo faceci jacy okropni, gwałciciele i buraki. Więc poczucie winy. Moim zdaniem duża część tego "okropnego" zachowania to jednak oni są w tym ćwiczeni od małego że mają dać wszystkim popalić i o ile nie puszysz się jak ten goryl to zwyczajnie bęcki. Dużo z tego to popisówa i tyle. A co tam tak naprawdę się dzieje pod tą grubą skórą to inna para kaloszy.

Obrażasz mnie Misiek. Bo ja jestem cis facetem, wszyscy to wiemy

A tak serio, to Fox też miał takie przemyślenia chyba, i ja też, że ooo faceci jacy okropni, gwałciciele i buraki. Więc poczucie winy. Moim zdaniem duża część tego "okropnego" zachowania to jednak oni są w tym ćwiczeni od małego że mają dać wszystkim popalić i o ile nie puszysz się jak ten goryl to zwyczajnie bęcki. Dużo z tego to popisówa i tyle. A co tam tak naprawdę się dzieje pod tą grubą skórą to inna para kaloszy.

[bitter]

[ozi]

[bitter]

Co mam na mysli, hmm... Jedna z osob na youtubie ktora niedawno zaczela tranzycje mowila np. o tym, ze nie zaluje lat spedzonych w lesbijskich zwiazkach, tej unikalnej uczuciowej relacji miedzy dwiema kobietami i jej dysforia nigdy nie byla duza ALE odkryla, ze zawsze bylo cos jeszcze w niej, gleboko ukryte, co domagalo sie wyrazenia. I gdy w koncu pozwolila sobie to nazwac i odkryc- no to okazalo sie, ze w glebi czuje sie chlopakiem. Ale zastanawiala sie na ile te zwiazki hetero, ktore bedzie tworzyc beda inne niz te miedzy dwiema kobietami a na ile podobne. Z kolei slofox mowil, ze przelomowym odkryciem siebie byl dla niego sex w roli mezczyzy z kobieta, ktorej sie to podobalo i to poustawialo wiele rzeczy w jego glowie.

[Misiek]

Hm, nie no aż taaaak źle to chyba nie jest :-P

Widzę, że trafił się tutaj ktoś lepszy w czarnowidztwie niż ja
Ja myślę, że czułbym presję, gdyby...zresztą akurat u nas, nawet po całej tranzycji nie da się ukryć naszej transowości. prędzej czy później partnerka będzie się musiała dowiedzieć. no taki lajf, medycyna cudów nie zdziała :-P Więc już siłą rzeczy powinna być to osoba z otwartym umysłem, ale ludzki umysł potrafi sobie różne rzeczy dysocjować...więc powiedzmy, że jeżeli ktoś by się we mnie zakochał, bo akurat dla niego jestem fajny, ale odrzuca to środowisko z jakiego przychodzę, nie wiem czy nie czułbym się jak...świnia? no jakoś, właśnie to poczucie zdrady i hipokryzji mnie się tu wkrada.
Ja akurat w środowisku les (na szczęście) za bardzo nigdy nie funkcjonowałem, z mainstreamowym LGBT też się nie identyfikuję, bo to było głównie do tej pory LGB, więc...nie widzę tam miejsca dla siebie. raczej czuję, że przynależę to tej naszej undegroundowej transowej społeczności, i gdzieś to moją tożsamość też buduje, więc chciałbym, żeby i tą moją cząstkę przyszła dziewczyna też akceptowała.
Ale nie wiem czy nie za dużo wymagam od kogoś nie-trans, z heteronormaywnego "mainstreamu", chcąc żeby wszedł na takie poziomy transowego zrozumienia.

Choć możliwe, że chłopczyce w powyciąganych t-shirtach będą naprawdę otwarte, kto wie... :-P Choć to nie jedyny typ kobiety jaki mi się podoba. Ja chyba patrzę na (prawie) całe spektrum, oprócz mega pazurzastych plastikó, zarówno cis jak i trans...chyba osobowość i intelekt, wrażliwość przyćmiewają tę konkretną preferencję cd. stylu/wyglądu, bo ...chyba takiej nie mam.
A poza tym ja chyba czasem nie mogę rozróżnić z kim ja chciałbym się kumplować, a z kim być... :-P często chyba wyobrażam sobie jakąś mieszaninę partnerki i kumpla..nom

[Armand]

[kicur]

[Sven]

[kicur]

[Sven]

A ja byłem zapaloną i walczącą feministką, a przynajmniej się za taką miałem.

Zdruzgotało mnie istnienie transkobiet i to co robią i co odczuwają, swojego czasu. Dla mnie było to zupełnie niepojmowalne, bo jak młodym się było, to się było TS po szpik kości

I dopiero teraz to wszystko rozumiem

A ja byłem zapaloną i walczącą feministką, a przynajmniej się za taką miałem.

Zdruzgotało mnie istnienie transkobiet i to co robią i co odczuwają, swojego czasu. Dla mnie było to zupełnie niepojmowalne, bo jak młodym się było, to się było TS po szpik kości

I dopiero teraz to wszystko rozumiem

[wendigo]

[bitter]

[Misiek]

A masz może jeszcze linki, do tych konkretnie wypowiedzie FTMów z problemami po tranzycji?
bo jak szukałem kiedyś coś w stylu "transition regret", to znajdowałem ludzi, którzy mówili, że jednak nie żałują, że ułatwiło im to życie, i generalnie na plus, tzn. tytuły miały charakter wyłącznie prowokatywny.

Też uważam, że od pewnych butch, nie tak daleko do FTM. Jak pracowałem w empiku to mialem taką klientkę (jak się okazało, bo myślałem, że klienta), dla mnie wyglądała jak stuprocentowy FtM, ale mnie poprawiła, że "Pani", mimo iż uważam, że specjalnie nawet mówiła niższym, chłopięcym głosem (ale tu nie mogę mieć pewności), i byłaby cholernie przystojnym pre-T FtM...a tu nie, bo była cholernie przystojną butch :-P A fizjonomii tylko pozazdrościć, bo wyższa ode mnie o pół głowy

I czasem jak patrzę na takie osoby, które mają po prostu swobodę działania w ciele, w jakim są, i w tyłku głęboko, jak kto się do nich zwraca, a do łazienek wchodzą, bezpardonowo, zastanawiam się czy nie mógłbym się tego nauczyć...
Choć starzenie się "jako kobieta" po prostu mnie przeraża. Jako mężczyzna też, ale duuużo mniej. po prostu zawsze miałem obraz siebie w przyszłości z męską twarzą, rolą, itp.
Ja w ogóle boję się myśleć jak to kiedyś będzie. ale chyba każdy był kiedyś młody/a i miał podobne odczucia. a potem...no cóż życie. młodość przemija.

Swan-sorki, zapomniałem, żeś CIS przecie;P

[Sven]

[bitter]

[Misiek]

No rozumiem, brzmi dość sensownie...niestety.
Ja do środowiska LGBT nie wiem czy bym tęsknił, bo nigdy w nim nie istniałem za bardzo, ale większość "typowych" facetów wydaje mi się dup*ami, sposób w jaki mówią o seksie itp. (ja w ogóle tego tematu nie lubię i an ten moment jestem asem), kretyńske żarty, to jakich postaw są nauczeni faceci w naszym kręgu kulturowym jest mi bardzo ...obce. z drugiej strony po co się zadawać z prostakami... :-P
Z kolej też boję się, że stracę swoją emocjonalność. Tj. czasem nieźle mi to doskwiera, to przewrażliwienie, ale z drugiej strony ten hiperempatyczny ja, przejmujący się wszystkimi cierpieniami na tym świecie, to jednak jestem ja. Więc...hmmm, good points...

[Belial]

Nie ogarniam tych problemow. O.o To, ze ktos zaklada ze roznoplciowy zwiazek tworza osoby hetero nie lgbt to problem z ignorowaniem BT. "Zdazylem przywyknac" jako bi.

Jak juz pare razy pisalem identyfikuje sie podwojnie: jako facet i jako transfacet. Nie widze powodu bym sie identyfikowal z calym ogolem facetow. Tak jak jestem Polakiem i nie musze sie identyfikowac np z wtornymi analfabetami polskiego pochodzenia etc.

W ramach meskosci znajduje swoja wlasna nisze. Jestem feminista. Nikt sie mnie nie czepia ze zdradzam plec. Dla mnie to nic dziwnego, ze osoby socjalizowane do innej roli maja na poczatku problem. To nie jest tylko problem kmow.

To, ze ktos po latach funkcjonowania w jakis konkretny sposob ma potem problem z funkcjonowaniem w inny sposob (tez kwestie fizyczne i biologiczne) to zaden problem tylko pewna oczywista oczywistosc.

Generalnie mam wrazenie ze spora czesc tych kmowych problemow to wynik (za przeproszeniem) gowniazerstwa i nie przemyslenia konsekwencji swoich dzialan. Wygladaja inaczej niz sobie wyobrazali bo nie da sie zaplanowac dzialan testosteronu? Jak dla mnie zwykly bol [terefere] ze rzeczywistosc nie jest taka fajna jak w marzeniach.

Butche i kmi jednak sa zasadniczo rozni.

[Sven]

Cytat:

Butche i kmi jednak sa zasadniczo rozni.

Rozwiniesz? Jestem ciekawy.

Cytat:

Butche i kmi jednak sa zasadniczo rozni.

Rozwiniesz? Jestem ciekawy.

[Sven]

Heh, ja to i tak mam ze światem na pieńku, płeć to przy tym wszystkim pikuś.

I Wy też z tym seksem? Nie wierzę

Zgadzam się, że te problemy km są raczej dość oczywiste...

Znaczy, hmm... Butch a km... Znaczy moim zdaniem jest kilka różnych rodzajów osób i kilka splątanych zjawisk. Jest kobiecość vs męskość czyli ekspresja o ile sie nie myle, jest mózg aka subiektywne poczucie podmiotowości, jest mapa ciała w mózgu... Ja na przykład mógłbym określić się jako butch gdybym był lesbijką, bo przyjmuję męską ekspresję ale raczej ze względu na poczucie podmiotowości, tożsamości, chociaż naturalnie mam raczej androgyniczną skłonność. Pewnie też są takie osoby które określają się jaki butch bo ich naturalna ekspresja jest męska ale pod względem wnętrza identyfikują się np jako kobiety albo po środku. Tak to się przedstawia moim zdaniem.

Heh, ja to i tak mam ze światem na pieńku, płeć to przy tym wszystkim pikuś.

I Wy też z tym seksem? Nie wierzę

Zgadzam się, że te problemy km są raczej dość oczywiste...

Znaczy, hmm... Butch a km... Znaczy moim zdaniem jest kilka różnych rodzajów osób i kilka splątanych zjawisk. Jest kobiecość vs męskość czyli ekspresja o ile sie nie myle, jest mózg aka subiektywne poczucie podmiotowości, jest mapa ciała w mózgu... Ja na przykład mógłbym określić się jako butch gdybym był lesbijką, bo przyjmuję męską ekspresję ale raczej ze względu na poczucie podmiotowości, tożsamości, chociaż naturalnie mam raczej androgyniczną skłonność. Pewnie też są takie osoby które określają się jaki butch bo ich naturalna ekspresja jest męska ale pod względem wnętrza identyfikują się np jako kobiety albo po środku. Tak to się przedstawia moim zdaniem.

[wendigo]

[bitter]

[Ryu]

[Sven]

Bitter: Pytanie polega na tym co taka tranzycja da i czy się tego chce. Tak bardzo konkretnie, w przenośni wziąć sobie kalkulator i przeliczyć. Wszystko zależy, korba do borby. Z jednej strony, tranzycja rozwiązuje problem płci jak mówisz, z drugiej, jeżeli jest się facetem to psychoterapia może być utrudniona lub niekomfortowa ze względu na to że terapeuta widzi cie jako kobiete i przypisuje ci takie a nie inne odczucia z domyslu. Ale z trzeciej można też mieć farta i znaleźć kogoś kto to zrozumie i bez tranzycji. Jednym słowem, korba do borby i trzeba odpowiedziec sobie na pytanie przede wszystkim czego sie chce, z czym czuje sie dobrze itd

Bitter: Pytanie polega na tym co taka tranzycja da i czy się tego chce. Tak bardzo konkretnie, w przenośni wziąć sobie kalkulator i przeliczyć. Wszystko zależy, korba do borby. Z jednej strony, tranzycja rozwiązuje problem płci jak mówisz, z drugiej, jeżeli jest się facetem to psychoterapia może być utrudniona lub niekomfortowa ze względu na to że terapeuta widzi cie jako kobiete i przypisuje ci takie a nie inne odczucia z domyslu. Ale z trzeciej można też mieć farta i znaleźć kogoś kto to zrozumie i bez tranzycji. Jednym słowem, korba do borby i trzeba odpowiedziec sobie na pytanie przede wszystkim czego sie chce, z czym czuje sie dobrze itd

[Misiek]

[Jeżynka]