[nunumu]

Postanowiłam napisać czemu jestem przeciwniczką psychoterapii i ogólnie jestem zawiedziona tym biznesem. Mam sama od wielu lat problem psychiczny polegający na tym, że nie umiem uporać się z otyłością ani zacząć pracować nad własnym ciałem, przez co mój wygląd jest tragiczny. Nie mam żadnego życia seksualnego, i nie mam perspektyw, że kiedykolwiek będę miała. Wstyd mi jest pokazywać się w miejscach publicznych, wstydzę się swojego wyglądu w autobusie, w pracy, na spotkaniach towarzyskich. I muszę z tym żyć, innego wyjścia nie mam. Jestem przekonana że nie da się zmienić tej sytuacji i wynika to najprawdopodobniej z genetycznie odziedziczonych cech osobowości. Próbowałam się leczyć psychoterapeutycznie ale do niczego to nie doprowadziło. Otyłość jest jedną z najbardziej typowych przykładów na to, że psychoterapia nie działa skutecznie - oczywiście, można sobie tłumaczyć, że chorzy wcale nie chcą się wyleczyć, bo to podludzie, ale w społeczeństwach rozwiniętych problem narasta, mimo tego że intensywnie działa przemysł psychoterapeutyczny. Widać, że w skali społecznej dostępność psychoterapii i technik motywacyjnych nie ma najmniejszego wpływu na ilość osób otyłych w społeczeństwie, a czynnikiem najbardziej odpowiedzialnym za chorobę jest tkanka tłuszczowa nabyta w dzieciństwie w procesie złego odżywiania dziecka. Ale nie o tym chciałam pisać. W procesie psychoterapeutyzowania, z uwagi na mój problem, natrafiałam tylko na próby zajmowania się czymś innym niż to z czym przyszłam - np. sugerowaniem mi, że nie powinnam była zmieniać płci, albo że powinnam zainteresować się seksualnie ciskobietami, albo tłuczeniem banałów w rodzaju 'musisz nauczyć się ponosić konsekwencje swoich decyzji', 'sama jesteś odpowiedzialna za swoje życie'. Nie poczułam żadnego wpływu technik psychoterapeutycznych, innych, niż zwykła rozmowa, czy czytanie artykułów o odchudzaniu w internecie - wszystko to mogłam i mogę wciąż znaleźć za darmo, i zastosowanie tego lub nie, jest niezależne od osób innych poza mną samą. Najwięcej, co dostałam, to antydepresanty, które pomogły na chwilę, żebym miała siły iść do pracy i nie zostać znowu bezdomną, ale nie mogły w żaden sposób rozwiązać moich problemów życiowych. W międzyczasie, pomimo chodzenia do terapeutów analizowałam problem, i zrozumiałam, że go się po prostu nie da rozwiązać, a to co psychoterapia ma do zaoferowania to jakieś techniki zmieniania zainteresowań, czy udawania, że jest się szczęśliwą w życiu bez zadowalającego wyglądu. Nie wiem po co - jakbyśmy zakładali, że każdy człowiek może być szczęśliwy. W historii nigdy nie było tak, że wszyscy, nawet większość, ludzi mogła być szczęśliwa. Historia pełna jest rozpaczliwych buntów biednej, zmarniałej ludności, której bywało wszystko jedno, że mogą trafić pod kule służb porządkowych, nie czując przywiązania do swojego bytu, a popkultura karmi nas narracją historyczną opartą o życiorysy arystokratów, aktorów, filozofów - ludzi wybitnych, stanowiących mniej niż 1% społeczeństwa. To niestety tylko wzmacnia poczucie zawiedzenia się swoim życiem, którego doświadczam, poczucie, że nic wartościowego nie stworzyłam i nie chce już mi się nawet próbować. Nie wiem co mam, jak to się nazywa w kategoriach fachowych, nikt tego nawet nie nazwał, nie opisał moich cech w naukowej klasyfikacji. Może mam zaburzoną osobowość, narcyzm czy bordera, może kij wie co. Do wszystkich pomysłów dochodziłam sama a specjaliści nic nowego nie wnieśli poza utratą nadziei.

[ElżbietaFromage]

[Freja]

[ElżbietaFromage]

[michagros]

A teraz ja:
niedawno schudłam 20 kg. Gdy byłam cięższa o te kilogramy, też czułam się fatalnie tym bardziej, że bliscy komentowali moją nadwagę (a właściwie 1 stopień otyłości).
Moje metody:
1. RUCH FIZYCZNY
Mimo, że nie uprawiam wyczynowo jakiegoś sportu, to jednak pomagają mi: spacery z psem 3 x dz. po 40 min., rower (do pracy i z powrotem co daje 0,5 h x dz.). Do tego niewielkie ćwiczenia fizyczne każdego wieczoru i głębokie oddechy każdego dnia,
2. WODA MINERALNA - co najmniej 2 l x dz.,
3. MODYFIKACJA DIETY: dużo warzyw, owoców, pieczywo z ziarnami, tłuszcz roślinny, nabiał, różne orzechy, morskie ryby ( nie jem mięsa więc nie podaję),
4. Uwielbiam słodycze, więc wyczytałam w necie, jakie należą do tych zdrowszych. Z tego, co lubię, to czekolada i lody. Tylko te jem i mi starcza.
5. Zmiana myślenia o sobie samej - zacznij się doceniać za małostki, kupuj sobie jakieś drobne prezenciki, zacznij traktować siebie jak swoją przyjaciółkę.
Być może to olejesz, ale jestem żywym przykładem, że powyższe metody mi pomogły.
Poza tym, jak chcesz koniecznie brać jakiś psychotrop, to niektóre mają efekt uboczny w postaci spadku wagi (venlectine).

A teraz ja:
niedawno schudłam 20 kg. Gdy byłam cięższa o te kilogramy, też czułam się fatalnie tym bardziej, że bliscy komentowali moją nadwagę (a właściwie 1 stopień otyłości).
Moje metody:
1. RUCH FIZYCZNY
Mimo, że nie uprawiam wyczynowo jakiegoś sportu, to jednak pomagają mi: spacery z psem 3 x dz. po 40 min., rower (do pracy i z powrotem co daje 0,5 h x dz.). Do tego niewielkie ćwiczenia fizyczne każdego wieczoru i głębokie oddechy każdego dnia,
2. WODA MINERALNA - co najmniej 2 l x dz.,
3. MODYFIKACJA DIETY: dużo warzyw, owoców, pieczywo z ziarnami, tłuszcz roślinny, nabiał, różne orzechy, morskie ryby ( nie jem mięsa więc nie podaję),
4. Uwielbiam słodycze, więc wyczytałam w necie, jakie należą do tych zdrowszych. Z tego, co lubię, to czekolada i lody. Tylko te jem i mi starcza.
5. Zmiana myślenia o sobie samej - zacznij się doceniać za małostki, kupuj sobie jakieś drobne prezenciki, zacznij traktować siebie jak swoją przyjaciółkę.
Być może to olejesz, ale jestem żywym przykładem, że powyższe metody mi pomogły.
Poza tym, jak chcesz koniecznie brać jakiś psychotrop, to niektóre mają efekt uboczny w postaci spadku wagi (venlectine).

[nunumu]

Cytat:

A czego oczekiwałaś? Psychoterapeuta nie jest przecież dietetykiem albo trenerem fitnesu, tylko... psychoterapeutą.

Rozwiązania problemu z psychiką. Rozumiem jednak, że nie powinnam tego oczekiwać, ponieważ psychoterapeuci nie rozwiązują problemów z psychiką.

Podobnie jak religia nie rozwiązuje problemów psychicznych - na nieszczęście i marność życia większości ludzi mówiła im, że szczęścia zaznają po śmierci. To samo mówi dziś psychologia - psychoterapeutyzuj się, a szczęścia zaznasz w przyszłości. W rzeczywistości ani jedni, ani drudzy, nie mogą zmienić ludzi, a tylko znaleźli dobry sposób na dorobienie się.

Cytat:

Jeżeli jesteś święcie przekonana, że twój problem z otyłością ma podłoże metaboliczne nie zaś psychologiczne, to idź do dietetyka i poszukaj sobie jakiegoś trenera, który pomoże ci go trochę podkręcić.

Ma podłoże psychologiczne, nie ma czegoś takiego jak podłoże metaboliczne. Właśnie na tym polega problem, że ludzie którzy nie mają konstrukcji psychologicznej do bycia otyłymi - po prostu nimi nie są. Przynajmniej do czasu - bo w społeczeństwach rozwiniętych jest ich coraz mniej.

[ElżbietaFromage]

[Freja]

[nunumu]

Cytat:

Co jest - twoim zdaniem - psychicznym podłożem twojego problemu?

Jak wspomniałam - nie mam pojęcia, nikt tego nie nazwał, i nie ma to też najmniejszego znaczenia.

Cytat:

Na czym - twoim zdaniem - powinien się skupić psychoterapeuta, żebyś nie odbierała tego jako próby zajmowania się czymś innym niż właściwy problem?

Na niczym - cały jego zawód to oszustwo.

[nunumu]

Cytat:

W sensie, że twój problem polega na tym, że nie potrafisz zaakceptować tego, że jesteś otyła i oczekujesz od psychoterapeuty, że uczyni ciebie szczęśliwą z tego powodu, że taka jesteś? Czyli, że oczekujesz od psychoterapeuty tego, że zmieni ciebie w zadowoloną ze swojej otyłości osobę?

W sensie takim, że otyłość bierze się z nadmiernego spożywania kalorii w porównaniu do ich wydawania. Jako że robienie czegokolwiek związane jest z wydatkiem energetycznym, takie są prawa fizyki, niemożliwe jest, żeby z przyczyn pozapsychologicznych nie móc uzyskać stanu, w którym wydaje się więcej energii niż spożywa.

[Freja]

[nunumu]

Rozumiem, że oni wszyscy tego nie wiedzo:

[Ryu]

[Freja]

[nunumu]

Cytat:

A u ilu psychoterapeutów łącznie w życiu byłaś, że tak śmiało uogólniasz wnioski na całą populację?

Dokładnie licząc - 8.

Cytat:

to jak możesz oceniać, że psychoterapeuta zajmuje się czymś innym niż psychiczne podłoże twoich problemów z otyłością?

Rozumiem, że to że jestem otyła wynika z tego, że źle zrobiłam zmieniając płeć, lub że pociągają mnie fizycznie ciskobiety, i ten właśnie temat trzeba przedyskutowywać. Bo to są kwestie które były poruszane przez owych terapeutów.

[Ryu]

To trochę mała próba, nie uważasz?

Przy okazji, szacuje się, że 1 na 10 jest adekwatny do potrzeb pacjenta.

[nunumu]

Cytat:

To trochę mała próba, nie uważasz?

Mała jeżeli założyłabym, że wybierałam losowo - a nie wybierałam losowo.

Zresztą gdyby było tak, że perswazją da się spowodować, że ludzie którzy mają dostęp do ogromnych ilości jedzenia nie będą tyć - to dostępność terapeutów, kampanie społeczne, działalność lekarzy itd. - to wszystko spowodowałoby, że ilość osób otyłych by spadała. A rośnie. To wszystko wygląda jak homeopatia - są ludzie, którzy są przekonani, że lekarstwo ich wyleczyło, ale w statystykach efektu działania lekarstwa nie widać.

[salamandra]

W temacie psycboterapii chyba wypowiedziałam się dostatecznie dużo razy, jakoś ten temat powraca w nowych odsłonach i da się poczytać różne ujęcia sceptyczne oraz kontrargumenty dla nich. Trochę międlenie wciąż tego samego.

A w temacie odchudzania interesuje mnie... czy znacie jakiś sposób żeby schudnąć ale nie stracić piersi? To jest dla mnie hardkor, bo ćwiczyć mogę i lubię, a nawet mi tego brakuje, ale nie chcę gubić przy okazji piersi... a gubię. Jak żyć?

O otyłości poza kontekstem psychoterapii i farmakoterapii możemy porozmawiać w osobnym wątku. To jest temat bez offtopów. /Ryu

[ElżbietaFromage]

[nunumu]

Cytat:

Dokładnie. Dlatego może powinnaś iść do lekarza zajmującego się metabolizmem?

Przecież byłam, to wtedy gdy pierwszy raz schudłam, ze 100 kg do 60 kg. Zresztą to bez różnicy.

Badania są bezlitosne dla osób w mojej sytuacji:
http://psychcentral.com/n...bese/87091.html
97.8% osób poddających się leczeniu otyłości wraca do poprzedniej wagi w ciągu 5 lat, w przytłaczającej większości nigdy nawet nie uzyskując zdrowej wagi. Świadczy to o tym że proponowane przez współczesną medycynę rozwiązania problemu są prawie całkowicie nieskuteczne. Jedynym realistycznym celem jest staranie się nie tyć bardziej. Chociaż na tym też specjalnie mi nie zależy, bo po co? Zdrowie jest mi niepotrzebne, skoro nie mam perspektyw na zadowolenie z życia. I tych perspektyw też uzyskać nie mogę w procesie terapeutycznym - takie błędne koło.

[Ryu]

[wendigo]

[Wild]

[nunumu]

Cytat:

ok... czyli psychoterapeuta miał sprawić, że będziesz się więcej ruszać albo spożywać mniej kalorii? Noo to masz rację - tego psychoterapeuta, żaden, nie jest w stanie dokonać

miał sprawić, że będę w stanie robić te wszystkie rzeczy, które robią ludzie nieotyli - czyli umieć zmusić się do diety i codziennych ćwiczeń, niestety nie sprawił

Cytat:

Rzeczywiście widzę, że Cię ten temat otyłości mocno dotyka, bo teraz nie myślisz logicznie. Otóż czy naprawdę uważasz, że dla wszystkich ludzi otyłych to jest problem? Bo moim zdaniem znaczna część, może większość w ogóle o tym nie myśli, mają inne problemy i swoją otyłością się w ogóle nie zajmują, bo nie mają potrzeby.

myślę, że tak - nie sądzę, że nie ma ludzi, którym tak całkowicie nie zależy na relacjach społecznych ani związkach

[michagros]

Psychoterapia to nie magiczna pigułka, która spowoduje, że wszystko zmieni się o 180 stopni.
Musisz sama od siebie wymagać, czyli metodą MAŁYCH KROCZKÓW wprowadzać powoli zmiany w swoim życiu.

Nie obraź się, że ci to napiszę, ale znałam jedną taką, która była otyła i po prostu była zwyczajnym leniem. Nie ruszała się, żarła tony jedzenia. Wydawała tysiące złotych na diety cud, które nic jej nie pomagały.

Podstawa to RUCH FIZYCZNY. To podstawa również najnowszej piramidy żywieniowej. Przestudiuj ją i wprowadź w życie. Jak pisałam, małymi kroczkami, bo się szybko zniechęcisz.

Lubisz się objadać? Są produkty spożywcze, które nie powodują tycia, i te jedz. Poczytaj w necie.

Psychoterapia to nie magiczna pigułka, która spowoduje, że wszystko zmieni się o 180 stopni.
Musisz sama od siebie wymagać, czyli metodą MAŁYCH KROCZKÓW wprowadzać powoli zmiany w swoim życiu.

Nie obraź się, że ci to napiszę, ale znałam jedną taką, która była otyła i po prostu była zwyczajnym leniem. Nie ruszała się, żarła tony jedzenia. Wydawała tysiące złotych na diety cud, które nic jej nie pomagały.

Podstawa to RUCH FIZYCZNY. To podstawa również najnowszej piramidy żywieniowej. Przestudiuj ją i wprowadź w życie. Jak pisałam, małymi kroczkami, bo się szybko zniechęcisz.

Lubisz się objadać? Są produkty spożywcze, które nie powodują tycia, i te jedz. Poczytaj w necie.

[nunumu]

Cytat:

Nie obraź się, że ci to napiszę, ale znałam jedną taką, która była otyła i po prostu była zwyczajnym leniem.

No i? Borderline da się wyleczyć, podobno nawet jeżeli pacjent nie chce się zmienić, ale lenistwa nie da się? Super psychologia.

Cytat:

Są produkty spożywcze, które nie powodują tycia

Nieprawda. Podobnie jak ta "piramida żywieniowa" która została wymyślona tylko na potrzeby marketingu pewnych produktów żywnościowych w USA.

Nie ma innej metody na odchudzanie, niż wydawanie więcej energii niż się spożywa. Nie żadne "małe kroczki", nie żadne "piramidy" czy "produkty które nie tuczą" tylko ujemny bilans kaloryczny. Akurat wiem co piszę.

I tego właśnie nie da się utrzymać, bo nie znam osoby, która potrafiłaby się bez przerwy kontrolować, i jeść tylko tyle, i tylko to, co powinna - w ciągu tych 5 lat w których ludzie wracają do poprzedniej wagi bo po prostu pragną czerpać przyjemność z jedzenia. I to powoduje że otyłość wraca. Oczekiwanie, że osoba otyła nigdy nie będzie miała momentu słabości, depresji, czy zniechęcenia, jest kompletnie nierealistyczne i niezgodne z ludzką naturą. Ta "walka z otyłością" ma tyle sensu co "walka z masturbacją" propagowana przez Kościół Katolicki - wejdź sobie na onanizm.pl czy inne tego typu forum i poczytaj tych mężczyzn i chłopców którzy przechwalają się 2-3 latami "czystości".

[michagros]

Jeśli wszystko negujesz, to nic ci nie pomoże.

Napisałam już wcześniej, że ruch to podstawa. Podejrzewam, że jest ci totalnie obcy.
Ruch wpływa również na psychikę, w tym na postrzeganie siebie i życia.
Jeśli siedzisz non stop w domu, jesz i zrzędzisz, to życzę powodzenia.
Otrzymałaś jasne wskazówki, które negujesz. Jesteś w takim razie najmądrzejsza.

P.S. Czytałam artykuł w Bild der Frau o otyłych kobietach, które ruchem wyleczyły się z tej przypadłości, a wraz z nim minęła żarłoczność, poprawiła się również ich kondycja psychiczna i fizyczna. I nie, że jak to uzyskały, to to rzuciły, tylko konsekwentnie biegały/chodziły.

Jeśli wszystko negujesz, to nic ci nie pomoże.

Napisałam już wcześniej, że ruch to podstawa. Podejrzewam, że jest ci totalnie obcy.
Ruch wpływa również na psychikę, w tym na postrzeganie siebie i życia.
Jeśli siedzisz non stop w domu, jesz i zrzędzisz, to życzę powodzenia.
Otrzymałaś jasne wskazówki, które negujesz. Jesteś w takim razie najmądrzejsza.

P.S. Czytałam artykuł w Bild der Frau o otyłych kobietach, które ruchem wyleczyły się z tej przypadłości, a wraz z nim minęła żarłoczność, poprawiła się również ich kondycja psychiczna i fizyczna. I nie, że jak to uzyskały, to to rzuciły, tylko konsekwentnie biegały/chodziły.

[nunumu]

Już sam fakt o tym, że proponujesz bieganie jako leczenie otyłości, świadczy o tym, że nie masz pojęcia o czym mówisz. Rok takiego biegania i jesteś kaleką. Otyłą kaleką, przy okazji pisząc. Ja ci przytaczam badania naukowe, a ty na to artykuł z popularnej gazetki dla kobiet. Żenua.

Cytat:

Otrzymałaś jasne wskazówki, które negujesz.

Wszyscy to wiedzą, a ilość otyłych rośnie. Jakim cudem? Naprawdę, czy wy wszyscy jesteście na tyle naiwni, żeby naprawdę wierzyć, że ktokolwiek nie jest świadomy, że otyłość leczy się dietą i ruchem? To ma tyle sensu, co napisanie, że alkoholizm leczy się niepiciem, a depresję leczy się pozytywnym nastawieniem do życia.

Cytat:

I nie, że jak to uzyskały, to to rzuciły, tylko konsekwentnie biegały/chodziły.

A potem, minęło 5 lat, i 97.8% z nich ważyła tyle, co przed ćwiczeniami, albo i więcej.

[Freja]

[nunumu]

Cytat:

A skład naszej diety ma ogromne znaczenie dla poziomu łaknienia i samopoczucia, bo nie da się np. odchudzać, jedząc śmieci typu czipsy itp.

Tak, jasne - codziennie jem czipsy, hamburgera w McDonaldzie i popijam to kolą. Więcej: tak odżywia się większość otyłych. Czyżby? Pamiętam że był pewien pan, który przez długi czas odżywiał się tylko "śmieciowym jedzeniem" i schudł 20 kg. To, że osoby otyłe żywią się "niezdrowo" i "śmieciowo" i gdyby zaczęły korzystać z jakichś "piramid żywienia" to by się wyleczyły, jest jednym z głupszych mitów, ale oczywiście, nikomu nie przeszkadza to dawać złote rady, bo w dawaniu złotych rad chodzi tylko o poniżenie tego, któremu się doradza, i tym samym podniesienie sobie samooceny, nie o pomoc.

Zgadnij co waży więcej, kilogram ołowiu, czy kilogram pierza?

Cytat:

Owszem, początek jest paskudny, ale po jakimś czasie zaczynasz się dziwić, że mogłaś w ogóle kiedyś tyle jeść i tak pragnąć tego jedzenia

Tak, wiem, też gadałam ludziom takie bzdury o odchudzaniu 5 lat temu.

PS. Na schemacie widać głównie to że masz niestabilną wagę. :X

[Freja]

[nunumu]

Cytat:

Tak: nie uda ci się, nie dasz rady i nawet nie ma sensu próbować, bo przecież nikomu się jeszcze nie udało! To chciałaś usłyszeć? Proszę bardzo.

To jest trochę nie na temat, ale to do czego zmierzam, to że nie choroba społeczna jaką jest otyłość jest doskonałym przykładem na niedziałanie tej całej psychowiedzy, bo bez względu na wszystko, ludzie grubną i tak. Jedni szybciej, inni wolniej, ale tendencja jest stała i znane są tego przyczyny: nie jest nią to, że ludzie otyli nie chcą się odchudzać, a to, że komórki tłuszczowe które wytworzą się w dzieciństwie będą dążyć do tego, żeby się powiększać, i osoby otyłe w dzieciństwie, pozostają takie w wieku dorosłym, nie rozwiązując problemu. Ludzie którzy dzięki sile woli i wytrwałości są w stanie chwilowego zmniejszenia swojej wagi, i tak wrócą prędzej czy później do stanu naturalnej dla ich organizmów równowagi. To działa jak wahadło.

Podobnie: w chorobie afektywnej dwubiegunowej, gdy chory ma manię nie oznacza to, że "wyleczył depresję", po prostu ma inny epizod choroby. I w otyłości, epizod intensywnej diety, ćwiczeń, i spadku wagi, jest tylko czasową forma choroby, nie wyleczeniem się z niej. Ostatnia psycholog u której byłam, radziła mi pogodzenie się z myślą, że nigdy nie będę szczupła, i atrakcyjna fizycznie, i nauczenie się z tym żyć. Może to i prawda, ale ja z tym muszę żyć i bez jej rad - więc jak na efekt ponad rocznej psychoterapii coś mało wniosło to do mojego życia.

[ElżbietaFromage]

No cóż nunumu, pozostaje tobie być grubą, nie ma innej możliwości. Podobnie jak niektórym pozostaje być chorymi na różne nieuleczalne choroby. Co zrobić? Przykre ale takie jest życie.

Pamiętaj tylko, że z faktu, że na SM czy pląsawice nie ma lekarstwa, nie oznacza, że cała medycyna jest bzdurą.

[Armand]

[nunumu]

Cytat:

Napisz mi, co jesz, ile razy dziennie, jak i gdzie.

2 razy w pracy, 2 razy w domu: w pracy 1 i 2 śniadanie, jakieś kanapki typu bułka z serem, w domu obiad i kolację, z czego różnie to bywa, zawsze sama gotuję. Nie jem "junk foodu" bo się nim brzydzę. Najwięcej kalorii mam z tłuszczu i słodyczy.

Cytat:

Czy to jest dobry powód, żeby się poddać, oceń sama i nieś tego konsekwencje.

Niosę, a mam jakiś wybór?

Cytat:

Można być grubym i stosunkowo zdrowym i sprawnym.

I co mi po tym?

[Armand]

[nunumu]

Cytat:

Dobre efekty daje też dieta "paleo", wykluczająca węglowodany w każdej postaci i warzywa strączkowe.

Efekty jakie?

Na schudnięcie dobre efekty daje dieta 1000 kcal a nie żadne paleo.

[Ryu]

[kicur]

Właściwie to nie bardzo rozumiem, skąd oczekiwanie, że psychoterapia albo farmakoterapia będą bardziej skuteczne i magiczne niż metody stosowane w innych działach medycyny.

Podobnie jak parę osób na forum, jestem chory na atopowe zapalenie skóry. Najlepsze, co przez lata mogli mi zaproponować lekarze, to unikanie substancji, które były dla mnie alergenami. Oznaczało to wykluczenie pewnej ilości pokarmów z diety, konieczność dokładnego sprzątania domu, regularnego stosowania maści i leków, nie-drapania swędzących miejsc na skórze.

Zwłaszcza te nie-drapanie i niektóre pokarmy były problemem, bo dzieciakowi trudno powstrzymać się np. od smacznych pomarańczy. I kiedy przychodziłem potem na wizytę do poradni podrapany, lekarz mógł tylko powiedzieć: 'No to nie możesz się drapać. Zamiast Zyrtecu 1x dzień wprowadzimy Claritinum x 2 skoro mówisz, że pomaga ci lepiej'...

[Freja]

[salamandra]

Freja, polecam też abstynencję i zdrowe jedzenie. "haj" jest świetny. xD

skoro z tematu o psychoterapii wydzielono całość i zmieniono nazwę, to czy mogę nieśmiało przypomnieć, że mam "mały" problem z piersiami?

mianowicie mam małe piersi i od sportu tracę je, chciałabym jednak nieco schudnąć, a przy okazji brakuje mi sportu. jak żyć? co robić? pomóżcie!

[nunumu]

@kiciur

Cytat:

Właściwie to nie bardzo rozumiem, skąd oczekiwanie, że psychoterapia albo farmakoterapia będą bardziej skuteczne i magiczne niż metody stosowane w innych działach medycyny.

To nie jest oczekiwanie, że będą bardziej skuteczne. Po prostu wychodząc z założenia, że psychoterapie nie są w stanie zmienić czyjegoś zachowania - oznacza po prostu, że nie są skuteczne. Chyba, że sprowadzamy wszystkie problemy psychiczne do problemów, które istnieją tylko w czyjejś głowie i nie są związane z żadnymi szkodliwymi zachowaniami.

Tymczasem ludzie w tym temacie świadomie przyjmują efekt potwierdzania jako postawę poznawczą: za wartościowe są uznawane tylko te wypowiedzi, które potwierdzają skuteczność psychoterapii, w sytuacji gdy jest nieskuteczna uznając, że nie ma żadnego problemu, lub jest zła wola osoby poddającej się terapii. Tymczasem piszę tu z perspektywy osoby która stosowała te wszystkie podane przez was podejścia regularnie przez 15 lat - i w pewnym momencie mi się faktycznie odechciało. Co powiedzielibyście o człowieku, który 15 lat próbuje robić to samo bez efektów, i powtarza to cyklicznie, tych efektów nie uzyskując? W końcu doszłam do wniosku, że skoro ci wszyscy ludzie skutecznie wyleczeni z otyłości dietą i ćwiczeniami (tak piszą w internetach) sobie poradzili, a ja nie potrafię, to oznacza, że ze mną jest coś nie tak - tak trafiłam do psychoterapeutów. Niestety, jedyne co mają do powiedzenia to, że ze mną jest wszystko w porządku, tylko mi się za mało chce. W związku z czym, pozostaje mi jedynie stwierdzić fakt, że mają rację - i mam wrodzoną taką konstrukcję psychiczną, która powoduje, że będę otyła, i tego problemu faktycznie nie da się rozwiązać. Jak zresztą masy innych problemów: fobii, chorób psychicznych itd. To spotyka się jednak z waszym sprzeciwem - bo przecież się da, tylko trzeba bardzo mocno chcieć.

@Ryu

Cytat:

Borderline jest jednym z najcięższych do wyleczenia problemów

Widzę pewien schemat. Osoby postrzegane społecznie jako wartościowe, piękne, wyjątkowe itd. mają "ciężkie do wyleczenia problemy", osoby postrzegane jako bezwartościowe, brzydkie, pospolite, itd. są po prostu leniwe.

Cytat:

Notabene czy Ty aby nie miałaś w swoich psychoterapiach problemu z tym, że nie chciałaś podważać swojego rozumienia świata i oczekiwałaś, że psychoterapeuta Cię Zrozumie, a potem Będzie Myślał Jak Ty i robił To Co Chcesz?

No nie, będę płaciła komuś 150 zł za godzinę "pracy" żeby sobie z nim pogadać o tym, co go interesuje w moim przypadku, bo nigdy kogoś tak cudacznego nie widział.

@salamandra

Cytat:

co robić?

Implanty.

[autumn]

[Freja]

[nunumu]

Cytat:

Panie kochany, ta instrukcja naprawy pralki jest kompletnie do d... Przeczytałam ją całą, trzy razy! A pralka dalej stoi zepsuta

A więc sugerujesz, że przez ten czas nic nie robiłam, tylko czytałam? I że te 97.8% osób o których wspominam, także? Mogłabym oczywiście, wziąć się za dietę i ćwiczenia po raz n-ty, i kolejny raz skończyłoby się to tak samo, i tak do usranej śmierci, a mogę też sobie dać spokój. I mam świadomość, że w waszych oczach zasługuję tylko na pogardę, w przeciwieństwie do pięknych i lubianych dziewczyn z borderline które bohatersko walczą z prawdziwymi problemami życiowymi.

Cytat:

Uczyć się na cudzych doświadczeniach i kombinować, jak można skorzystać z cudzych rad, nie zaś tylko grać ze swoimi rozmówcami w dlaczego ty nie - tak ale i notorycznie negować wszystko

Mądrość życia. Doświadczenia rozmówców sprowadzają się do "rok temu schudłam 20 kg, i jestem super a ty sobie wymyślasz" albo "weź zacznij biegać". Podejście jak wspomniałam, służące tylko poniżeniu osoby, której się radzi, i tym samym poprawieniu sobie samooceny: to samo możesz powiedzieć bezrobotnemu - weź kredyt, i załóż firmę.

Cytat:

Poszukaj sobie grup dyskusyjnych ludzi z podobnymi problemami i poczytaj/posłuchaj historii tych, którym udało się zmienić.

No to ci mówię jakie są te historie: 90% ludzi nie traci nawet 10% swojej wagi, 97.8% ludzi w ciągu 5 lat wraca do poprzedniej wagi, szansa na to, że osoba otyła uzyska swój cel wynosi 1/1200 u mężczyzn i 1/600 u kobiet.

[Freja]

[nunumu]

Cytat:

Szukaj i kombinuj, zamiast negować i marudzić.

Bo? Jak żółw bije głową w mur akwarium nie mogąc z niego wyjść, to jest słodki?

Zawsze jest opcja użycia urządzenia Wrony, tego z gazem.

[Armand]

[nunumu]

Cytat:

Problem z Tobą jest taki, że nie chcesz wziąć odpowiedzialności za własne życie. Ciagle i ciągle oczekujesz, że ktoś Cię naprawi.

No tak, bardzo mądre, pisz tak więcej.

Cytat:

Ale życie składa się z olbrzymiej liczby cykli, a nie jednorazowych questów do wykonania i większość wysiłków trzeba podejmować wciąż i wciąż.

No i co z tego mam? "Trzeba" - niezłe uzasadnienie.

[Freja]

[nunumu]

Cytat:

Drugi problem to Twoje niskie poczucie własnej wartości i paranoja, że wszyscy Tobą gardzą. Serio?

Cytujac:

nie chcesz wziąć odpowiedzialności za własne życie

wielka mądrość z ust kolesia, który nawet nie zaczął tranzycji, a ma więcej lat niż ja. Sam fakt że mam problem z otyłością świadczy dla ciebie i innych tu zgromadzonych, że jestem żałosnym ścierwem które nie wie co to życie i tylko narzeka, zamiast po prostu wziąć i zająć się nim.

Cytat:

Jakieś 99.99999999% ludzi nigdy w życiu nie zmienia płci Jakoś to dla ciebie nie stanowiło problemu.

A ty zmieniłaś pani mądralińska?

Cytat:

Zainteresuj się lepiej, co takiego robi te 2.2%

Wraca do poprzedniej wagi później.

Coś wam powiem. Wyleczenie dysforii płciowej, transseksualizmu, zmiana płci itd. to wszystko jest tak naprawdę łatwe: wystarczy tylko zarobić trochę pieniędzy, brać odpowiednie leki, unikać osób toksycznych i zadawać się z tymi, którzy są akceptujący. Mimo to transseksualizm i dysforia są w opinii społecznej uważane za poważne problemy, choroby, wywołujące poważne cierpienie itd. Natomiast wyleczenie otyłości jest trudne. Lecz osoby otyłe są uważane po prostu za leniwe, nie chce im się. Wynika to prawdopodobnie tylko z tego, że transów jest mało, a ludzi otyłych dużo, a nie może być tak, żeby przypadłość pospolita była poważniejsza, niż rzadka?

I, zastanawiacie się, co mogłabym powiedzieć o waszej transseksualności z tym podejściem, które wy macie do leczenia otyłości?

[Armand]

[nunumu]

Cytat:

To samo masz z tego co z bycia otyłą i sprawną oraz zdrową, bez gnijącej stopy cukrzycowej

Czyli co dokładnie?

[Freja]

[nunumu]

Cytat:

robiąc coś, masz zwykle jakąś szansę na sukces. Nie robiąc nic nie masz żadnej

Grając w totolotka też masz szansę na wygraną, ale większość ludzi zgodzi się że inwestycja swoich środków w to nie jest najmądrzejszą opcją.

[ElżbietaFromage]

Krytykujecie nunumu za to, że wspomina, iż psychoterapie nie są skuteczne. Jednak to nie jest tylko jej zdanie, tylko wynik badań nad nimi. Istnieje tylko i wyłącznie cztery rodzaje psychoterapii, które mają udowodnioną naukowo skuteczność. Wszystkie one są oparte na terapiach behawioralnych. Do tego wiele nurtów psychoterapii wykazuje zdecydowaną szkodliwość.
Cały problem tkwi w tym, że w przypadku medykamentów 99% z nich nie przechodzi testów i zostają odrzucone zwykle już na poziomie badań na szczurach, naczelnych nie dotykając. W przypadku psychoterapii jednak tak się nie dzieje. Istnieje ponad 400 różnych nurtów psychoterapii i wszystkie podania o ich skuteczności pochodzą wprost od ich twórców. Część z nich na całe szczęście działa jak Rutinoscorbin na przeziębienie (czyli w ogóle, ale nie szkodzi), ale duża część z nich jest szkodliwa podobnie jak inne wynalazki początku ery modernizmu.
Większość psychoterapii nie różni się od religijnych wierzeń. Fajnie, że ludziom pomaga wiara w to, że się leczą. Podobno w przypadku borderline jest tak, że choć jego objawy nasilają się w wieku nastoletnim (wówczas w ogóle pojawiają się wszelkie zaburzenia psychiczne), to wraz z wiekiem stają się one coraz mniejsze. W związku z czym można powiedzieć, że po 5 lub 10 latach psychoterapii faktycznie można zaobserwować zmniejszenie się nasilenia objawów tego zaburzenia. Podobnie jak po tygodniu leczenia kataru zwykle przemija, a nieleczony trwa przecież aż siedem dni!

Jednak jeśli są tu osoby, które chcą wydawać 150zł tygodniowo na godzinną (co do minuty) rozmowę z psychoterapeutą to przecież to są jego pieniądze. Moim zdaniem można je zdecydowanie lepiej wydać - nawet na wizytę w domu publicznym.

https://www.youtube.com/watch?v=n81xdRHVLNo (świetny materiał wideo dobrany do mowy de Mello ))


Inną sprawą jest to, że jeżeli naprawdę chcesz się zmienić nunumu, to po prostu musisz się zmienić, a nie myśleć o tym, że 3x pobiegasz i zjesz mniejszy obiad, a później do usranej śmierci możesz leżeć na kanapie i pachnieć. Życie na kanapie kończy się byciem zaniedbanym grubym capem, to ewolucyjne przystosowanie do takiego środowiska, podobnie jak życie w ziemi, kończy się tym, że wyglądasz jak pędrak lub dżdżownica. Jeśli żyjesz aktywnie, wyglądasz jak osoba aktywna, jeśli potrafisz kontrolować samą siebie, wyglądasz jak osoba, która potrafi siebie kontrolować. Jeśli leżysz na kanapie i się umartwiasz nad swoim życiem, wyglądasz jak ofiara losu.

[nunumu]

Cytat:

Inną sprawą jest to, że jeżeli naprawdę chcesz się zmienić nunumu, to po prostu musisz się zmienić, a nie myśleć o tym, że 3x pobiegasz i zjesz mniejszy obiad, a później do usranej śmierci możesz leżeć na kanapie i pachnieć.

No tak, bo o tym właśnie myślę.

Nie ma takiej osoby, która jest się w stanie kontrolować cały czas. Jak pisałam, można pół roku, rok, dwa lata, skupiać się na tym, żeby pilnować diety, i zmuszać się do aktywności fizycznej, ale po tym czasie może się nam życie zdezorganizować, np. zmiana pracy, przeprowadzka, nowy związek, i wszystkie rutyny trafiają szlag. Może też np. pojawić się epizod depresyjno-psychotyczny i przez jeden sezon ktoś przytyje 20 kg jak też było u mnie; może się coś posypać w zdrowiu i tak dalej. To wszystko powoduje powrót organizmu do położenia równowagi.

W ogólnym rozrachunku cały ten wysiłek nie ma sensu, bo nie przynosi nic wartościowego do mojego życia. Ilość zmian i wysiłku jaki włożyłam od początku mojej tranzycji, i efekt jaki z tego mam, nie był tego wszystkiego wart, a tutaj proponuje mi się jeszcze raz, ten sam wysiłek, i w sumie też nie wiem po co. "Bo tak trzeba". W sumie, faktycznie zostaje rozważenie opcji z gazem.

[ElżbietaFromage]

[Armand]

nunumu, czemu nie piszesz nic w temacie http://transpomoc.pl/viewtopic.php?p=38615#38615 ?

[nunumu]

@Armand

[Armand]

Można się chwalić posprzątanym domem. Czemu nie. To też coś dobrego przecież.

[Ryu]

[xAlice]

nunumu Ja uważam że posprzątanie domu można zaliczyć do "czegoś dobrego".
Człowiekowi lepiej żyje się w porządku. Osobiście po sprzątaniu poczułam ulgę i ogarniające mnie szczęście. Widocznie to tylko moje odczucia, ale czy temat nie brzmiał co dobrego dziś dla SIEBIE zrobiłeś/aś ?

nunumu Ja uważam że posprzątanie domu można zaliczyć do "czegoś dobrego".
Człowiekowi lepiej żyje się w porządku. Osobiście po sprzątaniu poczułam ulgę i ogarniające mnie szczęście. Widocznie to tylko moje odczucia, ale czy temat nie brzmiał co dobrego dziś dla SIEBIE zrobiłeś/aś ?

[lexel]

[Jeżynka]

[ElżbietaFromage]

[kicur]

[Ryu]

[ElżbietaFromage]

[Ryu]

[ElżbietaFromage]

[wendigo]

[Ryu]

[ElżbietaFromage]

[nunumu]

Cytat:

mam tu oczywiście szczególnie na myśli facetów, naprawdę, wielu nie zauważa, że mają nadwagę, serio, wiesz ile jest profili gdzie np. na zdjęciu widzę miśka, a w rubryce ma zaznaczone: "waga: normalna"?

Gwarantuję ci, że u kobiet zauważają.

Cytat:

Jeżeli Twoim zdaniem nie ma sensu, to dlaczego chcesz z nią walczyć?

Bo bez tego zostaje tylko położyć się i umrzeć; zresztą poruszyłam ten temat tylko żeby ponarzekać na rzeczywistość bo jak już wielokrotnie wspomniałam - rozwiązania problemu nie widzę.

Cytat:

Ale idąc tym tokiem rozumowania, to w ogóle nic nie ma sensu dla nikogo. Po co robić cokolwiek, i tak każdy z nas umrze. Absolutnie każdy - trans czy cis, chudy czy gruby...

Można żyć aby odczuwać przyjemności, robić cokolwiek społecznego z innymi - w końcu człowiek to istota społeczna; gdy jednak tego nie ma i komuś tego zabraknie to życie staje się jałowe i dobijające, i żaden dobrobyt tego nie może zmienić.

[ElżbietaFromage]

[Freja]

[nunumu]

@Wrona

Cytat:

pozostaje tobie tylko położyć się lub umrzeć, to zastanawiam się dlaczego w takim razie tego jeszcze nie zrobiłaś?

Dlatego że jestem tylko irracjonalną i niekonsekwentną istotą ludzką.

Cytat:

Jeżeli jest tak właśnie jak myślę, to niezależnie co się stanie, czy będziesz chuda, czy gruba, powód do narzekania i mówienia, że jesteś bezsilna zawsze się znajdzie, ponieważ sens swojego życia/istnienia odnajdujesz w negowaniu wszelkiej nadziei na poprawę.

Ciekawa teoria, zabawnie zakładająca hipotezę, że kiedyś nie będę gruba, co jest niemożliwe.

@Freja

Cytat:

musisz zacząć to lubić

Nie znam nikogo kto lubi ćwiczyć, ludzie lubią tego efekty, to że mogą dzięki temu poczuć się silniejsi i lepsi od innych. A do tego trzeba faktycznie nimi być. To ładnie brzmi na papierze "musisz to lubić" ale lubią to ci, którzy ładnie wyglądają na siłowni, i mogą wrzucić z niej fotki na insta, lubią to ci, na których inni patrzą z zazdrością (jeżeli nie wierzycie, dopytajcie się dokładniej czemu ludzie chodzą na siłownię - robią to aby przebywać w środowisku ładnych ludzi i przez to tez poczuć się ładniejsi, widok grubasa na siłowni jest żałosny, podobnie jak innych osób nieaktrakcyjnych, np. dlatego krzywo się patrzy na ćwiczące nieuchodzące mk). Czyli ludzie którzy są ładni i wartościowi, a sport jest dla nich okazją do życia zgodnie z modą. Ci którzy po prostu walczą z chorobą muszą się zmuszać, bo walka z chorobą to krew, pot i łzy, a reszta społeczeństwa spojrzy na nich co najwyżej z litością i pogardą. Bez końca, bo prawda jest taka, że jak ktoś już stał się otyły, to nigdy szczupły nie będzie. Może być co najwyżej - tak jak napisał Armand - gruby i sprawny.

I nie oszukujmy się, 1 czy 3 godziny aktywności fizycznej dziennie nie jest wiele warta dla zdrowia, jeżeli ktoś spędza 8h na siedząco w pracy. Dawniej ludzie pracowali fizycznie, dlatego byli zdrowi i ładni. Dla Chodakowskiej fitness to praca, na której zarabia pieniądze, więc nie robi tego dlatego, że to lubi, tylko dlatego, że taki ma zawód. A gdyby praca fizyczna była fajna i ludzie to lubili, to nikt by za nią nie płacił.

[ElżbietaFromage]

[nunumu]

Cytat:

Ciężka praca czyni mężczyzną (przynajmniej z wyglądu). Może w takich warunkach osobom trans łatwiej byłoby o passing i przygodny seks z mężczyzną?

Pewnie tak. Najstarszy przypadek "homoseksualisty" spalonego na stosie w Polsce, chyba w XVII wieku, to była właśnie mk. Nie potrzebowała żadnego HRT, wystarczyły jej ubrania, i miała passing 100%.

[Freja]

[nunumu]

Cytat:

W zimie przybieram kilka kilo m.in. dlatego, że wtedy trudniej gdzieś łazić/biegać, a na rowerze to już w ogóle się nie da.

W zimie każdy tyje. Tylko dlatego, że apetyt wtedy jest większy. Swoją drogą, 1,5 h skakania na skakance, dość wycieńczające ćwiczenie, to spalenie 800 kcal, tyle, ile jeden źle dobrany posiłek. To chyba mówi wszystko o tym, jak można schudnąć ćwiczeniami, bez diety.

Mając ujemny bilans energetyczny człowiek jest głodny, słaby, i myśli tylko o jedzeniu. Ale inaczej się -nie da-. W Korei Północnej otyłych nie ma.

[Armand]

nunumu, to pracuj fizycznie. Bedziesz zdrowa i ladna. Jesli nie znasz ludzi którzy lubia cwiczyc to poznaj jakis, a nie obracaj sie tylko w społeczności abnegatow. Ja lubię cwiczyc, chociaz nieraz mam lenia. Jedno nie wyklucza drugiego, zwlaszcza po latach depresji, ale staram sie przemoc. Jak juz to zrobie to przychodzi tez radosc z wysilku fizycznego i odprezenie. Nie napisalem ze ludzie grubi moga byc tylki grubi i sprawni. Jesli nie potrafisz czytac ze zrozumieniem, to moze od nauku tego zacznij. Bedzie Ci sie e latwiej porozumiec z ludzmi.
Takze, jesli zakladasz temat tylko po to by narzekac i zarazac defetyzmem innych, to napisz w podtytule ostrzezenie. Temat bedzie tylki do czytania i zaoszczedzi wielu osobom na forum marnowania czasu na probie niechcianej pomocy.

[nunumu]

Cytat:

Nie, ona nie zakłada tego, że będziesz kiedyś chuda, a tylko to, że cokolwiek się nie stanie, będziesz nieszczęśliwa, bo chcesz właśnie taka być, bo sama się sobie podobasz właśnie taka - niezadowolona z samej siebie, co więcej jesteś dumna z tego, że potrafisz sobą tak gardzić i siebie dołować.

Ta teoria zakłada, że sytuacja życiowa zależy od mojej decyzji a tak nie jest. Tak samo jak nie od mojej decyzji zależało, że urodziłam się pod koniec XX wieku w Polsce, a nie na początku XV w Afryce, czy to, jaką mam płeć biologiczną. W rzeczywistości świat nie jest utopią i większość ludzi nie może być szczęśliwa, i nigdy nie była, ja mogę tylko wybrać narzekanie od którego będzie mi trochę lepiej i dostanę odrobinę satysfakcji z tego, że mówię to co uważam za prawdę.

[Freja]

[ElżbietaFromage]

[nunumu]

Cytat:

Chyba, że nic nie jest zależne od Ciebie, nawet twój nastrój, ani twoje decyzje i jesteś tylko kukiełką, która odegra swoją, zapisaną w gwiazdach, rolę - do której również należy, to że w tej chwili się skwasiłaś, a w innym momencie westchnęłaś. Jednak w takim wypadku, to już nawet samobójstwo nie jest fajne, ponieważ było zaprogramowanym przez gwiazdy aktem, w kosmicznym teatrze Gepetto.

Szczerze mówiąc, coraz bardziej mam wrażenie, że tak jest.

Cytat:

Więc jednak coś wybierasz, a wybierasz narzekanie, bo dzięki temu robisz sobie dobrze. Twoja wola.

No właśnie - czy tak naprawdę mogę wybrać drogę w życiu która zwiększa ból i wysiłek, a go nie zmniejsza? Tylko w sposób świadomy, czyli tak, żeby za każdym razem wybierać trudniej, ciężej, a nie po prostu raz podjąć decyzję, że poddam się działaniu zewnętrznego czynnika który mi to narzuci?

No i właśnie, mam wrażenie że nie mogę. I dlatego właśnie nie mogę się zmusić do aktywności fizycznej, ani diety.

Tak samo się nie zabiję, bo mam nadzieję na jakieś przyjemności w przyszłości, mimo, że cała przeszłość sugeruje, że będę tylko smutna i nieszczęśliwa. To głupie.

[ElżbietaFromage]

[Freja]

[Freja]

[DeadSally]

Ok. jest jakaś lista środków chemicznych o których nie można wspominać na forum czy coś?

Ok. jest jakaś lista środków chemicznych o których nie można wspominać na forum czy coś?

[salamandra]

DeadSally,

[Freja]

[ElżbietaFromage]

[wendigo]

[Freja]

[Freja]

[ElżbietaFromage]

[ElżbietaFromage]

[Freja]