[aleksandr]

Witam. Założyłam tutaj konto po kilku dniach wchodzenia "na minutę" i czytania przypadkowych wątków. Mój problem trwa już od jakiegoś czasu (o ile nie od "zawsze"). Jednak dopiero kilka tygodni temu postanowiłam, że chcę coś z tym zrobić.
Szczerze mówiąc to nie wiem od czego zacząć. W tej chwili piszę w rodzaju żeńskim, bo taka jest moja płeć biologiczna i szczerze mówiąc to nie wiem czy faktycznie jestem dziewczyną, tak jak mówi o tym mój wygląd oraz wszystkie dokumenty.
Obecnie mam 16 lat, a problem zaczęłam zauważać jakieś trzy lata temu. Tak, problem to chyba dobre określenie.
Chciałam się znacznie bardziej rozpisać na temat swoich przeżyć, jednak chyba zostawię to w mocno okrojonej wersji i wypiszę w podpunktach. Tyle rzeczy do przekazania, że aż nie umiem się spójnie wypowiadać.
- Czuję się dobrze, kiedy od kogoś usłyszę, że mam męskie /dowolna część ciała/. Najczęściej słyszę to odnośnie dłoni, ramion lub czasem głosu. Imponuje mi też kiedy ktoś zastanawia się jakiej jestem płci lub jestem brana za mężczyznę. Co ciekawe, mam długie włosy, podobno zgrabną sylwetkę i chyba jestem "ładna".
- Bardzo lubię kiedy ktoś zwraca się do mnie w formie męskiej. Zazwyczaj też tymi rodzajnikami posługuję się w rozmowach przez Internet. Jakoś nikomu to nie przeszkadza, nawet jeśli wie jakiej jestem płci.
- Uważam siebie za osobę 100% heteroseksualną pomimo tego, że jak na razie mój jedyny związek był z kobietą.
- Na co dzień ubieram się bardziej po męsku, niż po damsku. Podkoszulek, pierwsze lepsze spodnie oraz bluza. Zawsze tak samo.Nigdy w życiu nie ubrałam dobrowolnie sukienki, raz zdarzyło mi się przymierzyć od siostry. Po minucie stwierdziłam, że chyba zwymiotuję (bo tak mi w tym dziwnie) i poszłam się przebrać.
- Poszłam do technikum, na typowo "męski" kierunek. Efekt jest taki, że jestem jedyną dziewczyną w klasie.
W związku z powyższym często muszę dzielić szatnię na wf z chłopakami, ponieważ jeszcze nikt nie wpadł na to żeby zrobić podział na płcie. Najczęściej idę do toalety, tam zmieniam ubranie i jakby nigdy nic siedzę z nimi. Jakoś nie peszy mnie widok kolegów w samej bieliźnie lub dziwne sytuacje, które tam mają miejsce, uważam to za coś normalnego. Czasem jednak zdarza się, że mam możliwość przebierania się z płcią piękną. Jak do tej pory, nigdy nie zdarzyło mi się, abym w obecności dziewczyn nie była czerwona niczym burak. Zawsze ewakuuję się stamtąd jak najszybciej. Gdybym mogła, przebierałabym się razem ze "swoimi", ale niestety "nie wypada". Obawiam się też różnych docinek, które mogłyby być kierowane w moją stronę.

Podobnych przykładów jest naprawdę dużo, ale o tym nie będę zanudzać. Szczerze mówiąc to nawet nie wiem czego oczekuję zakładając ten wątek. Boję się z rodzicami na ten temat rozmawiać. Myślicie, że powinnam zacząć szukać pomocy w tej sprawie, czy jest to może tylko wywołane burzliwym okresem dojrzewania?
Z góry dziękuję za wszelaką pomoc.

[hikaru]

No, na pewno jesteś trans, więc witaj w klubie.

Nie sądzę, żeby takie coś było wywołane okresem dojrzewania. To znaczy, na pewno ma to jakiś związek, ale cisy nie mają takich problemów raczej, a na pewno nie w takim stopniu.

O czym dokładnie chcesz porozmawiać z rodzicami? Czego od nich oczekujesz?

Myślę że to są ważne pytania które trzeba sobie zadać przed taką rozmową.

[kicur]

Różne rzeczy może to znaczyć. Może jesteś dziewczyną o męskim sposobie bycia, może osobą płci niebinarnej, a może TG K/M.

W odkryciu, o co naprawdę chodzi, najlepiej pomoże Ci psycholog-seksuolog, który ma doświadczenie w pracy z osobami z zaburzeniami identyfikacji płci; zapewne jednak udanie się do takiego specjalisty będzie się wiązało z koniecznością podzielenia się z rodzicami swoimi wątpliwościami. A ty uważasz, że przydałaby Ci się pomoc z tym związana?

[hikaru]

Cytat:

W odkryciu, o co naprawdę chodzi, najlepiej pomoże Ci psycholog-seksuolog, który ma doświadczenie w pracy z osobami z zaburzeniami identyfikacji płci

Który konkretnie? Bo wiesz, możemy dawać takie porady, ale bez wzskazania konkretnego nazwiska to nic nie daje.

[kicur]

Byłem pacjentem Arkadiusza Bilejczyka i mógłbym go polecić. Ryu wymieniał też kilku psychologów, których uważa za kompetentnych, tak z głowy przychodzą mi z tej listy tylko nazwiska Daniela Bąka i Izabeli Jąderek.

[mou]

[Fizia]

Cześć Aleksandr - nikt poważny Ci na podstawie opisu w necie nie wystawi diagnozy, ale to co piszesz brzmi jak historia i przeżycia transseksualisty. Powinieneś odwiedzić psychologa znajacego się na tematyce osób trans- jak napiszesz gdzie mieszkasz to ludzie napisza kogo mozna polecić. Ponieważ masz mniej jak 18lat wizyty musza się odbywćc za wiedzą rodziców.

[Sven]

Zależy co rozumiesz przez pomoc w tej sprawie. Wiesz, jeżeli Ci pomaga przegadać, gadaj śmiało. Niewątpliwie masz dość męską ekspresję i nie ma w tym nic złego (mimo że często otoczenie próbuje wmówić inaczej ) Kobieta nie musi być damą, nie musi być heteroseksualna, nie musi być baletnicą ani sekretarką ani nawet nie musi trzymać z innymi kobietami. Mimo że wiadomo, że babcia uważa że inżynier to fatalny zawód dla kobiety, wszyscy nękają cię o to kiedy wyjdziesz za mąż, czepiają się doboru przyjaciół itd. Jeżeli natomiast zastanawiasz się nad tranzycją, to tu nikt Ci nie powie, ani żaden psycholog, co masz zrobić. Wybór należy tylko do Ciebie.

Zależy co rozumiesz przez pomoc w tej sprawie. Wiesz, jeżeli Ci pomaga przegadać, gadaj śmiało. Niewątpliwie masz dość męską ekspresję i nie ma w tym nic złego (mimo że często otoczenie próbuje wmówić inaczej ) Kobieta nie musi być damą, nie musi być heteroseksualna, nie musi być baletnicą ani sekretarką ani nawet nie musi trzymać z innymi kobietami. Mimo że wiadomo, że babcia uważa że inżynier to fatalny zawód dla kobiety, wszyscy nękają cię o to kiedy wyjdziesz za mąż, czepiają się doboru przyjaciół itd. Jeżeli natomiast zastanawiasz się nad tranzycją, to tu nikt Ci nie powie, ani żaden psycholog, co masz zrobić. Wybór należy tylko do Ciebie.

[wendigo]

[aleksandr]

Kurczę, nie spodziewałam się aż tylu odpowiedzi. Sam fakt, że ktoś zechciał poświęcić na mnie ten czas to już coś.

Co do rozmawiania z rodzicami to chciałam jakoś im to ładnie przekazać, ewentualnie powiedzieć co myślę na ten temat, jakie mam wątpliwości, odczucia i tak dalej. Chociaż znając życie to skończy się na tym, że dowiem się jakoby wszystkie moje problemy były tylko kolejnym pomysłem, bo się naczytałam głupot w Internecie. Zastanawiałam się też czynie szukać jakiegoś psychologa lub seksuologa aby w nim na ten temat porozmawiać, jednak nie wiem czy jest to możliwe u osób poniżej 18 roku życia.

[hikaru]

Cytat:

Zastanawiałam się też czynie szukać jakiegoś psychologa lub seksuologa aby w nim na ten temat porozmawiać, jednak nie wiem czy jest to możliwe u osób poniżej 18 roku życia.

Jest możliwe, oczywiście. Z tym że bez zgody rodziców nie dostaniesz żadnych hormonów ani skierowania na leczenie hormonalne. Z takimi sprawami jak komunikacja z rodzicami, czy coming out, myślę że jednak pomogą.

[kicur]

[Fadi]

Ale Kicur to ma sens... W obu wypadkach jest to para hetero... Hetero laska (po płci biologicznej) z facetem lub hetero chłopak (po płci 'wewnetrznej') z kobietą.

Ja to doskonałe rozumiem bo osobiście mam tak, że w obecności facetów często się ukobiecam (może nawet w obecności pierwiastka męskiego: k/m, les Butch itp.), A w obecności kobiet się umezczyzniam.

Nie wiem czy ktoś to zrozumie...

[mou]

[Fadi]

Hmmm trudne pytanie. Mogę powiedzieć że dzieje się to z automatu. Bez rozkminiania 'co wypada'.
Ale co mechanizmem kieruje - nie wiem.

Natomiast u mnie jest orientacja emocjonalna na kobiety, ew k/m... Nie mam kompletnie orientacji na cis facetów.

Co nie zmienia faktu, że czuję się przyjemnie przy przepuszczaniu w drzwiach i innych gentelmenskich gestech

[kicur]

[Fadi]

A jeśli ktoś odczuwa obie płcie?

[Armand]

Fadi, to jest biseksualny lub panseksualny. Na kiego grzyba próbujesz skomplikować sobie życie?

[salamandra]

[kicur]

To jest osobą niebinarną androfilną lub ginefilną... IMHO jak ktoś jest niebinarny to określeniom takie jak "homoseksualność" czy "heteroseksualność" nie bardzo można przypisać znaczenie...

[Fadi]

Hmmm biseksualizm byłby wtedy jak by się było zorientowanym na obie płcie. A jak raz jestes 'mężczyzna heteroseksualnym' a raz 'zwykla lesbijka' to nie ma mowy o biseksualizmieie. W żadnym wydaniu targetem nie są cis mężczyźni, że tak to brzydko nazwę.

Nie wiem nie znam się pytam

Wygoogluje sobie te wszystkie okreslenia i może mi się rozjaśni.

U mnie obie płcie współistnieją jak ying yang. Fizycznie mam ciało kobiety. Stylizacyjne mam ubrania mężczyzny. Psychicznie czuję się przez 90%czasu mężczyzna. Niemniej czasem czuję się kobietą. Mix pełen

Pewnie gdyby była opcja bezstresowego wyboru płci wybralabym faceta. Ale ze tranzycja to nic miłego plus te kobiece %, pozostaje mixem

Edit: Google podpowiadają że pierwszy akapit jest gynofilia.

Ale co jeśli mamy osobę niebinarna i zorientowana w swoim kobiecym wcieleniu na mężczyzn a w męskim na kobiety... Biseksualizm wówczas to duże uproszczenie bo ta osoba jest jakby 'dwustronnie heteroseksualna' wiem, że strasznie platam ale może ktoś wychwyci o co mi chodzi.

[Armand]

No to panseksualny. Et voila. Już możesz się zaklasyfikować i wybierać.

[Fadi]

Z Wikipedii:
Według teorii panseksualizmu seksualność człowieka może być skierowana na ludzi o dowolnych preferencjach seksualnych, w różnym wieku, a także na zwierzęta, przedmioty martwe, byty urojone, a nawet samego siebie.

Czyli zoofilia, nekrofilia, duchofilia i autoerotyzm Tej łatki sobie nie przykleje - no way!

Edit: jeszcze pedofilia :-P

[Dalialama]

Panseksualizmu używa się raczej jako terminu określającego wyjście poza orientację seksualną, panseksualiste pociąga nie dana płeć czy genitalia tylko człowiek.

[DeadSally]

Fadi, tak. a heteroseksualizm zawiera pedofilię do dzieci przeciwnego genderu oraz nekrofilię do trupów przeciwnego genderu. homoseksualizm za to - do tego samego genderu. ale najstraszniejszy jest biseksualizm - oba gendery. koszmar, leczenie i terapia reparatywna dla wszystkich orientacji

Fadi, tak. a heteroseksualizm zawiera pedofilię do dzieci przeciwnego genderu oraz nekrofilię do trupów przeciwnego genderu. homoseksualizm za to - do tego samego genderu. ale najstraszniejszy jest biseksualizm - oba gendery. koszmar, leczenie i terapia reparatywna dla wszystkich orientacji

[wendigo]

Pewnie włożę teraz kij w mrowisko, ale...

[eMily]

[Sven]

Fadi, a co z "podobają mi się kobiety"? Albo "podobają mi się głównie kobiety"? To bardzo dobra nazwa orientacji O ile zrozumiełem.

Nie uznaję "obustronnej heteroseksualności", bo tam byłem. To po prostu nie dojście do ładu z własną seksualnością. Jak ktoś pociąga to pociąga, nie ma w tym filozofii. W ciągu roku mi się to samo scaliło.

Fadi, a co z "podobają mi się kobiety"? Albo "podobają mi się głównie kobiety"? To bardzo dobra nazwa orientacji O ile zrozumiełem.

Nie uznaję "obustronnej heteroseksualności", bo tam byłem. To po prostu nie dojście do ładu z własną seksualnością. Jak ktoś pociąga to pociąga, nie ma w tym filozofii. W ciągu roku mi się to samo scaliło.

[miami92]

[WojtekM]

Zawsze czułem się mocno skrępowany, gdy byłem mimowolnym świadkiem przebierania się koleżanek w szatniach szkolnych czy potem firmowych. Tylko nieliczne koleżanki przebierały się szybko i wychodziły. Reszta, snuła się po szatni w negliżu, co było jeszcze bardziej krępujące. Starałem się więc jak najszybciej ewakuować ze strefy damskiej golizny

[Fadi]

[Marjory]

[antares]

[Armand]

Z moich obserwacji i doświadczenia wynika, że podstawą do przeprowadzenia tranzycji jest swoja własna decyzja.

[antares]

[Armand]

[WojtekM]

[antares]

Jak już pisałem w innym wątku, w moim przypadku jest zdiagnozowana schizofrenia paranoidalna, ale odczucia transseksualne mam odkąd sięgam pamięcią, już jako małe dziecko, identyfikacja z byciem chłopcem, przyjmowanie tylko męskich ról, wszystkie te klasyczne objawy transseksualizmu. Już jako dziecko czułem dysforię, ale nie potrafiłem nazwać tego co się dzieje.

W takim razie nie sądzę iż to wypływa ze schizofrenii. Nie przeszedłem tranzycji, nie jestem nawet na hormonach, ale moją sytuację ratuje nieco fakt iż jestem wysoki i androgyniczny, sylwetka i twarz jest androgyniczna, niewielkie piersi których niemal nie widać nawet pod koszulą, także nawet bez hormonów ludzie biorą mnie dość często za mężczyznę. To jakoś łagodzi dysforię.

Ale cóż, dysforia jest i nie jest tak łatwo. Z tego co się dowiedziałem w Polsce jest około 800 osób transseksualnych, na 38 mln populacji, także to rzadkie zjawisko. Większość osób jest transgenderycznych ze wszelkimi możliwymi odcieniami tożsamości płciowej. I czasem ktoś może nie być true trans, a nakręca się na zmianę płci, po necie krąży takie świadectwo faceta który zmienił płeć a potem zmienił zdanie, jest to przedstawiane jako uzdrowienie z transseksualizmu, a okazuje się że ten mężczyzna nie był żadnym transseksualistą, był wykorzystywany seksualnie jako dziecko, miał problemy z homoseksualizmem i własną tożsamością, ponoć ma skomplikowaną postać schizofrenii, co odbiło się na jego postrzeganiu siebie.

Tutaj też była taka osoba która żałowała iż przeszła tranzycję, na poprzednim forum, i było widać że jest raczej zaburzona psychicznie.

Ktoś kiedyś powiedział że to środowisko przyciąga osoby które mają różne zaburzenia postrzegania siebie w kontekście płci, i mogą mieć odczucia transseksualne, ale transseksualistami nie są w istocie.

Mam na myśli szczególnie zmiany w postaci korekty płci, bo te są nieodwracalne, czasem pacjent po prostu nakręca się na zmianę, a potem okazuje się iż to nie było to, i jest dramat. I tym sposobem zdarzają się osoby M/K które potem stają się K/M.

[usunięte-konoto-1]

Popieram, bo w Polsce tez nie sa prowadzone zadne diagnozy, a nawet jesli to idac do psychologa mozesz wcisnac kazda bajke i w sumie tylko od twoich umiejetnosci aktorskich zalezy jak to zostanie przyjete. Nawet test realnego zycia moze nic nie pomoc. Sa przeciez ludzie co zyja lata na hrt, a nawet dokumentow nie zmieniaja. Mozliwie ze czesto przez takie osoby ts jest mylone z tv. Czyli wydaje mi sie ze lubie ubierav sie jak dziewczyna, czy chlopak to znavzy ze jestes ts. Przeciez w srodowisku dziewczyn wystepuje cos takiego jak tomboy, dziewczyna co lubi meskie ciuchy, styl bycia i zycia, ale nie identyfikuje sie z meska plcia
Dobrze sie czuje jako kobieta, ale lubie meskie ubrania i zachowanie. Moze to byc tez zwiazane z tym ze w sumie kobieta w sferze mody jest pozwolone na wiecej, moga byc i m i k w ciuchach, gdzie u swiecie meskim nie przejdzie to ze facey nedzie sie ubieral jak dziewczyna, choc moze by to troche ostudzilo zapal niektorych. Szkoda ze tylko wiele osob dochodzi dopiero do takich wnioskow kiedy zrobi srs i okazuje sie ze to nie rozwiazalo problemu.

Popieram, bo w Polsce tez nie sa prowadzone zadne diagnozy, a nawet jesli to idac do psychologa mozesz wcisnac kazda bajke i w sumie tylko od twoich umiejetnosci aktorskich zalezy jak to zostanie przyjete. Nawet test realnego zycia moze nic nie pomoc. Sa przeciez ludzie co zyja lata na hrt, a nawet dokumentow nie zmieniaja. Mozliwie ze czesto przez takie osoby ts jest mylone z tv. Czyli wydaje mi sie ze lubie ubierav sie jak dziewczyna, czy chlopak to znavzy ze jestes ts. Przeciez w srodowisku dziewczyn wystepuje cos takiego jak tomboy, dziewczyna co lubi meskie ciuchy, styl bycia i zycia, ale nie identyfikuje sie z meska plcia
Dobrze sie czuje jako kobieta, ale lubie meskie ubrania i zachowanie. Moze to byc tez zwiazane z tym ze w sumie kobieta w sferze mody jest pozwolone na wiecej, moga byc i m i k w ciuchach, gdzie u swiecie meskim nie przejdzie to ze facey nedzie sie ubieral jak dziewczyna, choc moze by to troche ostudzilo zapal niektorych. Szkoda ze tylko wiele osob dochodzi dopiero do takich wnioskow kiedy zrobi srs i okazuje sie ze to nie rozwiazalo problemu.

[Armand]

[usunięte-konoto-1]

Co masz na myśli że w Polsce nie mają szans?Ja do tej pory nie miałam z niczym problemu. W Polsce tak samo można kupić leki bez recepty i nie trzeba umawiać się po to w ciemnym zaułku, wystarczy poszukać, zresztą były tu też przykłady osób co brały blokery na długo przed wizytą u lekarza.
Co do diagnozy też to nie jest prawda, bo pomijając seksuologa, to reszta lekarzy to pifpaf, nikt nie zbada kompetencji psychologa czy psychiatry, możesz trafić na popaprańca co si każe przez 2 lata biegać w kieckach i na takiego co ci zrobi normalną diagnozę, ja ją zrobiłam w 1msc, nie było problemu. Ale moje rozmowy bardziej opierały się na luźnej konwersacji i np. Lekarz mi powiedział że oni nie są w praktyce sprawdzić czy ktoś ma schizofrenię czy rozdwojenie jaźni.

W Polsce był przypadek że facet zrobił tranzycję, srs a później powiedział że chce znów być facetem, wybacz więc jak to jest?

Masz rację strj nie definiuje, jest to kawał szmaty, jednak jeśli osoba, powiedzmy niby myśląca że jest ts k/m, argumentuje swoje problemy tym że: Faceci to w życiu mają łatwiej, albo nie wiem kim jestem. To chyba nie jest ts. Mogę się mylić, ale osoby ts takie prawdziwe, mają bardzo duży problem ze swoją tożsamością, czyli nie chcą być tym kim są, wyjaśniać nie muszę. Ale wątpię żeby jakaś m/k wyjaśniała to: bo podniecają mnie damskie ciuszki, bo lubie latać na szpilce, bo lubię się malować.
Po prostu mówię że są kobiety co mają męski styl bycia i nie znaczy że są ts, może nie warto od razu zakładać że jest się ts, a najpierw udać , nie wiem do lekarza?
Bo Tutaj , wam z jakąś łatwością przychodzi stawianie diagnoz, że jesteś, nie jesteś.
Nawet w innym temacie, niby ts k/m pisze że czuje się facetem, bo chce mieć męskie dane, po prostu super, czyli faktycznie na takiej zasadzie każdy może być ts. Czyli muszę spytać dziewczynę z którą w łóżku byłam 2 tyg. temu i to Ona penetrowała mnie, czy nie jest ts, bo lubi robić to strap-onem. Może trochę więcej dystansu do tych spraw.

Co masz na myśli że w Polsce nie mają szans?Ja do tej pory nie miałam z niczym problemu. W Polsce tak samo można kupić leki bez recepty i nie trzeba umawiać się po to w ciemnym zaułku, wystarczy poszukać, zresztą były tu też przykłady osób co brały blokery na długo przed wizytą u lekarza.
Co do diagnozy też to nie jest prawda, bo pomijając seksuologa, to reszta lekarzy to pifpaf, nikt nie zbada kompetencji psychologa czy psychiatry, możesz trafić na popaprańca co si każe przez 2 lata biegać w kieckach i na takiego co ci zrobi normalną diagnozę, ja ją zrobiłam w 1msc, nie było problemu. Ale moje rozmowy bardziej opierały się na luźnej konwersacji i np. Lekarz mi powiedział że oni nie są w praktyce sprawdzić czy ktoś ma schizofrenię czy rozdwojenie jaźni.

W Polsce był przypadek że facet zrobił tranzycję, srs a później powiedział że chce znów być facetem, wybacz więc jak to jest?

Masz rację strj nie definiuje, jest to kawał szmaty, jednak jeśli osoba, powiedzmy niby myśląca że jest ts k/m, argumentuje swoje problemy tym że: Faceci to w życiu mają łatwiej, albo nie wiem kim jestem. To chyba nie jest ts. Mogę się mylić, ale osoby ts takie prawdziwe, mają bardzo duży problem ze swoją tożsamością, czyli nie chcą być tym kim są, wyjaśniać nie muszę. Ale wątpię żeby jakaś m/k wyjaśniała to: bo podniecają mnie damskie ciuszki, bo lubie latać na szpilce, bo lubię się malować.
Po prostu mówię że są kobiety co mają męski styl bycia i nie znaczy że są ts, może nie warto od razu zakładać że jest się ts, a najpierw udać , nie wiem do lekarza?
Bo Tutaj , wam z jakąś łatwością przychodzi stawianie diagnoz, że jesteś, nie jesteś.
Nawet w innym temacie, niby ts k/m pisze że czuje się facetem, bo chce mieć męskie dane, po prostu super, czyli faktycznie na takiej zasadzie każdy może być ts. Czyli muszę spytać dziewczynę z którą w łóżku byłam 2 tyg. temu i to Ona penetrowała mnie, czy nie jest ts, bo lubi robić to strap-onem. Może trochę więcej dystansu do tych spraw.

[antares]

W przypadku transseksualizmu ta tożsamość jest jakby narzucona z góry, niezależna od trasseksualnej osoby. Można starać się to odrzucić, zagłuszyć, można starać się żyć w zgodzie w płcią genetyczną ale to na nic w sumie, takie wysiłki kończą się tym że po prostu to poczucie wraca, a w sumie ono nie wraca, ale jest obecne ciągle.

Nie wiem co podaje to wszystko, czy mózg w połączeniu ze świadomością, czy też coś innego. Zauważyłem że to jest trudne do zrozumienia dla osób cis, nie potrafią zrozumieć co czuje osoba transseksualna, i czasem kojarzą to z wmawianiem czegoś sobie, tymczasem to dzieje się jakby niezależnie, nie muszę sobie niczego wmawiać, to raczej musiałbym wmawiać sobie że jestem kobietą, co jest zgodne z moją płcią genetyczną, a jednak tego nie czuję, tej kobiecości ani tożsamosci kobiety, a nie muszę wmawiać sobie że jestem facetem bo to czuję, po prostu.

Od dziecka czuję przynależność psychiczną / mentalną do płci męskiej. Już jako dziecko byłem jako - on - w moim umyśle i w świadomości. Wybierałem instynktownie i spontanicznie tylko chłopięce zabawy i zabawki, wcielałem się w męskie role w zabawach, w książkach czy w filmach utożsamiałem się z męskimi bohaterami, byłem zawsze
chłopcem.

Tutaj trzeba by odpowiedzieć sobie na pytanie czym jest tak naprawdę transseksualizm. Bowiem jeśli transseksualizm ma realne podstawy biologiczno - gentyczne, to byłby wrodzony, ale nadal byłoby trudno zdiagnozować i oddzielić ten rzeczywisty transseksualizm od pseudo-transseksualnych odczuć.

W przypadku interseksualizmu sprawa jest bardziej prosta, przyczyna jest w genach, w kariotypie, w budowie narządów płciowych. W przypadku transseksualizmu wszystko dzieje się jakby w psychice.

[usunięte-konoto-1]

Tak, ale twoje ( załóżmy zachowanie) może też nie mieć odniesienia do ts ( ja nie kłócę się że nie jesteś, bo nie o to mi chodzi) tylko że wielu ludzią wydaje się że: facet ma być męski, a kobieta uległa. Np. w moim przypadku zaskakuje to że ja w życiu zawodowym i na codzień jestem bardzo dominująca, mam analityczny umysł, do wielu rzeczy podchodzę z rozwagą i przemyśleniem, choć też czasem kieruję się emocjami. Potrafię brać ciężar i odpowiedzialność na swoje barki. Jednak od zawsze, gdzieś od 3 roku życia czułam chęć bycia dziewczyną też i w zabawach, uwielbiałam spędzać czas z dziewczynami. Choć jak zaczęłam hrt to każdy znajomy był zaskoczony, o zawsze mówili mi że bardziej męskiego faceta nie znali i w zachowaniu i w podejmowaniu decyzji.

Po prostu uważam żeby nie mieszać tego co załóżmy nas podnieca z tym jaką mamy naturę naprawdę. Już to kiedyś mówiłam, szybciej uwierzę dziecku 6-9 letniemu jak mówi że jest inne płci, niż nastolatkowi. Bo Przynależność do innej płci niż jesteśmy nie polega na stwierdzeniu: wydaje mi się, albo nie wiem kim jestem, źle się ze sobą czuję, fajnie, tylko to może być depresja? Może to oznaczać wiele. Ja nie mówię że hrt ograniczam do czyjegoś wieku, bo robią to i ludzie co mają po 60, przeżyli całe życie jako faceci i w sumie robią to na końcówce życia fajnie bo ważne żeby być szczęśliwym ze sobą. Ale właśnie żeby nie popełnić nieodwracalnego błedu. Ile jest osób co mówią że są ts na 100%, a później bach i detranzycja.

I kto wtedy bierze winę za diagnozę na siebie? Pacjent? Lekarz? Lekarza zawsze można oszukać.

Tak, ale twoje ( załóżmy zachowanie) może też nie mieć odniesienia do ts ( ja nie kłócę się że nie jesteś, bo nie o to mi chodzi) tylko że wielu ludzią wydaje się że: facet ma być męski, a kobieta uległa. Np. w moim przypadku zaskakuje to że ja w życiu zawodowym i na codzień jestem bardzo dominująca, mam analityczny umysł, do wielu rzeczy podchodzę z rozwagą i przemyśleniem, choć też czasem kieruję się emocjami. Potrafię brać ciężar i odpowiedzialność na swoje barki. Jednak od zawsze, gdzieś od 3 roku życia czułam chęć bycia dziewczyną też i w zabawach, uwielbiałam spędzać czas z dziewczynami. Choć jak zaczęłam hrt to każdy znajomy był zaskoczony, o zawsze mówili mi że bardziej męskiego faceta nie znali i w zachowaniu i w podejmowaniu decyzji.

Po prostu uważam żeby nie mieszać tego co załóżmy nas podnieca z tym jaką mamy naturę naprawdę. Już to kiedyś mówiłam, szybciej uwierzę dziecku 6-9 letniemu jak mówi że jest inne płci, niż nastolatkowi. Bo Przynależność do innej płci niż jesteśmy nie polega na stwierdzeniu: wydaje mi się, albo nie wiem kim jestem, źle się ze sobą czuję, fajnie, tylko to może być depresja? Może to oznaczać wiele. Ja nie mówię że hrt ograniczam do czyjegoś wieku, bo robią to i ludzie co mają po 60, przeżyli całe życie jako faceci i w sumie robią to na końcówce życia fajnie bo ważne żeby być szczęśliwym ze sobą. Ale właśnie żeby nie popełnić nieodwracalnego błedu. Ile jest osób co mówią że są ts na 100%, a później bach i detranzycja.

I kto wtedy bierze winę za diagnozę na siebie? Pacjent? Lekarz? Lekarza zawsze można oszukać.

[WojtekM]

Wszystko to prawda, tylko... po co oszukiwać lekarza?

[Armand]

[usunięte-konoto-1]

[antares]

[usunięte-konoto-1]

Co do przykładu detranzycji, to wczoraj przypomniałam sobie że w wieku 13 lat czytałam jakiś artykuł o osobach ts, było kilka przypadków, jednym z nich była kobieta, która była na hormonach 3 lata, a później urodziła bliźniaki i zrezygnowała z terapii i w wywiadzie powiedziała takie słowa: Nie wiem jak mogłam chcieć się tego pozbawić.

Co do lekarza, też będąc u psychiatry nie byłam święta, nie żeby kłamać, ale po prostu nie mogłam powiedzieć do końca całej prawdy, w sumie dziś się zastanawiam dlaczego? Pewnie dlatego że samej przed sobą mi było się do tego przyznać. Czasem sami wstydzimy się naszego życia, albo tego co mamy w głowie.

Co do przykładu detranzycji, to wczoraj przypomniałam sobie że w wieku 13 lat czytałam jakiś artykuł o osobach ts, było kilka przypadków, jednym z nich była kobieta, która była na hormonach 3 lata, a później urodziła bliźniaki i zrezygnowała z terapii i w wywiadzie powiedziała takie słowa: Nie wiem jak mogłam chcieć się tego pozbawić.

Co do lekarza, też będąc u psychiatry nie byłam święta, nie żeby kłamać, ale po prostu nie mogłam powiedzieć do końca całej prawdy, w sumie dziś się zastanawiam dlaczego? Pewnie dlatego że samej przed sobą mi było się do tego przyznać. Czasem sami wstydzimy się naszego życia, albo tego co mamy w głowie.

[antares]

[usunięte-konoto-1]

Akurat nie chodziło mi o tą łatkę . Ale o przyznanie się np. do pociągu fizycznego, gdzie powiedziałam że podniecają mnie tylko kobiety, co było prawdą w połowie. Później o kłamstwo w moich stosunkach z partnerkami, ile ich bylo.

Ale rozumiem Ból ludzi co nie śa pewni tego czy są ts, a później mają jeszcze gorzej jeśli się z tego wycofują.

Dlatego jestem daleka od tego żeby ktoś tu stawiał ludziom w sumie wirtualnym diagnozy. Bo mówię oszukać, czasem nawet nieświadomie łatwo. Szczególnie że ludzią czasem faktycznie potrafią pomijać szczególne przypadki ze swojego życia takie np jak: molestowanie, gwałt, albo bardziej błache, jak np. młoda dziewczyna widzi że ojciec obchodzi się z matką szorstko, stawia siebie na piedestale i ona w dorosłym żciu myśli: ale takim facetem jest fajnie być, co nosi spodnie. To nie są żadne objawy ts, tylko zwykłe zakręcenie i pojmowanie czegoś na zasadzie: innej płci to jest łatwiej bo.

Ale tak jest, facetą wydaje się że kobietą jest łatwiej bo zaświeci biustem i dostanie co chce, a kobietą że facetom jest łatwiej bo żyją w męskim świecie gdzie mężczyźni sięgają po wszystko, a kobieta to tylko pionek.

Akurat nie chodziło mi o tą łatkę . Ale o przyznanie się np. do pociągu fizycznego, gdzie powiedziałam że podniecają mnie tylko kobiety, co było prawdą w połowie. Później o kłamstwo w moich stosunkach z partnerkami, ile ich bylo.

Ale rozumiem Ból ludzi co nie śa pewni tego czy są ts, a później mają jeszcze gorzej jeśli się z tego wycofują.

Dlatego jestem daleka od tego żeby ktoś tu stawiał ludziom w sumie wirtualnym diagnozy. Bo mówię oszukać, czasem nawet nieświadomie łatwo. Szczególnie że ludzią czasem faktycznie potrafią pomijać szczególne przypadki ze swojego życia takie np jak: molestowanie, gwałt, albo bardziej błache, jak np. młoda dziewczyna widzi że ojciec obchodzi się z matką szorstko, stawia siebie na piedestale i ona w dorosłym żciu myśli: ale takim facetem jest fajnie być, co nosi spodnie. To nie są żadne objawy ts, tylko zwykłe zakręcenie i pojmowanie czegoś na zasadzie: innej płci to jest łatwiej bo.

Ale tak jest, facetą wydaje się że kobietą jest łatwiej bo zaświeci biustem i dostanie co chce, a kobietą że facetom jest łatwiej bo żyją w męskim świecie gdzie mężczyźni sięgają po wszystko, a kobieta to tylko pionek.