[QuestionMark]

hej. może na początek opowiem coś o sobie w skrócie.

mam 25 lat i jestem homoseksualnym mężczyzną. mam bardzo drobną budowę ciała, jestem niski, mierzę zaledwie 165cm wzrostu. ogólnie to mam raczej kobiece rysy twarzy, bardzo duże oczy, mały nos, poza tym, noszę długie włosy. kilkukrotnie zdarzyło się że ktoś zwrócił się do mnie na Pani, pomimo tego że byłem ubrany w męską odzież.

jestem w związku ze swoim partnerem od 3 lat i to mój partner nosi spodnie w tym związku. w życiu erotycznym wygląda to tak samo, jestem pasywny w sexie i nie używam swojego penisa do penetracji. mój partner dominuje nade mną. właściwie to mogę powiedzieć w dużym uproszczeniu że w naszym wspólnym życiu pełnię kobiecą funkcję.

przechodząc do sedna sprawy. wszystko zaczęło się jakieś pół roku temu. a zaczęło się od tego że mój partner zwrócił się do mnie używając formy żeńskiej. jednak nie przywiązałem do tego jakoś szczególnie uwagi myśląć że to po prostu przejęzyczenie,ale powtórzyło się to później jeszcze parę razy. kolejną rzeczą jest to że kiedyś przyniósł do domu damską bieliznę oraz jakieś kabaretki i zaproponował mi założenie tego kiedy mieliśmy uprawiać sex. zgodziłem się. ogólnie to od samego początku naszego związku i życia erotycznego musiałem ubierać podczas sexu tzw. jockstrap, ponieważ mój partner chciał żeby mój penis był zasłonięty.

jeżeli chodzi o damską bieliznę, pomyślałem że to może coś nowego, jakiś chwilowy fetysz jednak zaczęło się to powtarzać. zbiegło się to w czasie z tym że mój partner poprosił mnie o to żebym całkowicie golił swoje ciało.

w tej sytuacji cały czas nasuwało mi się pytanie o co mu chodzi tak na prawdę. chciałem zapytać wprost czy pociągają go mężczyźni czy kobiety ale się lękałem. jednak on sam w końcu zapytał mnie czy nie myślałem o tym żeby poddać się procesowi feminizacji. mówił że na początek mógłbym pomyśleć o kastracji chemicznej.nie wiedziałem co dokładnie mam odpowiedzieć więc wymijająco zakończyłem temat.

miałem duży problem z uzupełnieniem rubryki odnośnie mojej tożsamości płciowej. nie czuje potrzeby bycia kobietą ale też nie przeszkadza mi bycie mężczyzną. w ogóle nie określam swojej płci, łączę w sobie cechy obu. jeżeli już miałbym się jakoś nazwać to nazwałbym siebie androgenicznym mężczyzną.

bardzo kocham swojego partnera i nie wyobrażam sobie bez niego życia. nie jestem do niczego zmuszany. nie czuje żadnej presji. lecz jeśli mój partner postawiłby mi ultimatum że albo zostanę kobietą trans albo się rozstajemy to pewnie znacie odpowiedź co bym wybrał.

ale nawet jeśli by nie postawił mi takiego ultimatum, to ja chcąc mu dogodzić w każdej sferze życia jestem gotów zrobić wszystko.

dobrze wiem co powiecie że tożsamość płciowa jest zbyt indywidualna kwestią by była uzależniona od drugiego człowieka. a co będzie jeżeli się rozstaniemy po ewentualnej przemianie itd. ja to wszystko wiem ale właściwie to już sam nic nie wiem... mam mętlik w głowie.

zaznaczam że nie mówię jeszcze o żadnych konkretach. po prostu uruchomiła się fala różnych myśli i ewentualnych rozwiązań i możliwości. a nawet nie mam z kim o tym pogadać i komu się wyżalić.

jeżeli piszę niezrozumiale lub zbyt chaotycznie to z góry was za to przepraszam , nie chciałem pisać jakichś esejów i rozkładać wszystkiego na czynniki pierwsze stąd ta zwięzłość.


pozdrawiam

[Ania96]

[kicur]

[Sven]

[QuestionMark]

[Lagertha]

QuestionMark To co opisujesz jest bardzo mocno nie w porządku. Po pierwsze, to Ty musisz się czuć dobrze w swoim ciele. Jeżeli dobrze się czujesz z swojim ciałem to nie wchodź w żadne tranzycje, nie poddawaj się operacją ani zabiegą, które by zmieniły Twoje ciało.
Po drugie.TO JEST TYLKO TWOJE CIAŁO!! INNYM NIC DO TEGO i MA BYĆ DOBRE W PIERWSZEJ KOLEJNOŚCI DLA CIEBIE!!!

Po trzecie. Jeżeli jest tak jak mówisz, że wszystko byś zrobił z sobą byleby zadowolić partnera, to wybacz, ale to nie jest zdrowa ani dojrzała relacja. Myślę, że bardzo pomocna byłaby dla Ciebie pomoc psychiatry by móc sobie poukładać te sprawy jak i nauczyć stawiać się granicę dotyczące własnego "ja". To bardzo ważne. Pamiętaj, że Ty też jesteś człowiekiem, masz uczucia, marzenia i własne życie. A to w jakim jesteś ciele, to będzie towarzyszyć Ci już na zawsze. Więc nie rób nic wbrew sobie dla innych. I na pewno nie podejmuj żadnych radykalnych kroków gdy sam co do tego nie jesteś pewien, że to właśnie to czego całym sercem pragniesz!

Poza tym bycie kobietą to nie są tylko operacje, czy hormony. To jest też psychika, sposób bycia, patrzenia na świat i jego rozumienia... Dużo by wymieniać. To nie jest tak, że ktoś sobie postanawia "będę kobietą" i nią jest.

----
PS. Znam przypadek, gdy osoba będąca w podobnym związku (też identyfikująca się jako genderfluid) dała namówić się partnerowi na SRS i to co się teraz z tą osobą dzieje, to horror. Na prawdę nie chcesz się tznaleźć po tej stronie, gdy zdajesz sobie sprawę z tego, że to co zrobiłeś z sobą nie było tym czego chciałeś, a tym czego inni od Ciebie chcieli. Tamten związek się nie utrzymał, partner jak osiągnął to co chciał to sobie poszedł...

----
edit:

QuestionMark To co opisujesz jest bardzo mocno nie w porządku. Po pierwsze, to Ty musisz się czuć dobrze w swoim ciele. Jeżeli dobrze się czujesz z swojim ciałem to nie wchodź w żadne tranzycje, nie poddawaj się operacją ani zabiegą, które by zmieniły Twoje ciało.
Po drugie.TO JEST TYLKO TWOJE CIAŁO!! INNYM NIC DO TEGO i MA BYĆ DOBRE W PIERWSZEJ KOLEJNOŚCI DLA CIEBIE!!!

Po trzecie. Jeżeli jest tak jak mówisz, że wszystko byś zrobił z sobą byleby zadowolić partnera, to wybacz, ale to nie jest zdrowa ani dojrzała relacja. Myślę, że bardzo pomocna byłaby dla Ciebie pomoc psychiatry by móc sobie poukładać te sprawy jak i nauczyć stawiać się granicę dotyczące własnego "ja". To bardzo ważne. Pamiętaj, że Ty też jesteś człowiekiem, masz uczucia, marzenia i własne życie. A to w jakim jesteś ciele, to będzie towarzyszyć Ci już na zawsze. Więc nie rób nic wbrew sobie dla innych. I na pewno nie podejmuj żadnych radykalnych kroków gdy sam co do tego nie jesteś pewien, że to właśnie to czego całym sercem pragniesz!

Poza tym bycie kobietą to nie są tylko operacje, czy hormony. To jest też psychika, sposób bycia, patrzenia na świat i jego rozumienia... Dużo by wymieniać. To nie jest tak, że ktoś sobie postanawia "będę kobietą" i nią jest.

----
PS. Znam przypadek, gdy osoba będąca w podobnym związku (też identyfikująca się jako genderfluid) dała namówić się partnerowi na SRS i to co się teraz z tą osobą dzieje, to horror. Na prawdę nie chcesz się tznaleźć po tej stronie, gdy zdajesz sobie sprawę z tego, że to co zrobiłeś z sobą nie było tym czego chciałeś, a tym czego inni od Ciebie chcieli. Tamten związek się nie utrzymał, partner jak osiągnął to co chciał to sobie poszedł...

----
edit:

[Alone_usunięty]

A ja bez zbędnej psychologii Ci powiem: weź kopnij w d... tego człowieka odwróć się, wyjdź i zapomnij o nim. Skoro oczekuje tego co oczekuje i traktuje Cię instrumentalnie co będzie dalej?

A ja bez zbędnej psychologii Ci powiem: weź kopnij w d... tego człowieka odwróć się, wyjdź i zapomnij o nim. Skoro oczekuje tego co oczekuje i traktuje Cię instrumentalnie co będzie dalej?

[WojtekM]

[Ada75]

Lagertha, napisała w zasadzie wszystko i nie bez powodu krzyczy.

Moja babcia dodała by jeszcze, "jak będzie chciał żebyś się utopił, to skoczysz do jeziora?"

Lagertha, napisała w zasadzie wszystko i nie bez powodu krzyczy.

Moja babcia dodała by jeszcze, "jak będzie chciał żebyś się utopił, to skoczysz do jeziora?"

[Lagertha]

[Freja]

QuestionMarku, czytając twoje wypowiedzi nie mam pewności czy to jest tak, że:

a) sam chciałbyś tranzycji, ale boisz się do tego nawet sam przed sobą wprost przyznać, więc piszesz, że to twój partner tego chce (chociaż z tego co relacjonujesz, nie wynika mi, jakoś żeby na to naciskał, a wydaje się raczej, że próbuje wybadać, czy ty aby tego nie chcesz),

b) twój partner próbuje popychać cię w tym kierunku wbrew tobie, bo go to nakręca.

------------
Takich rzeczy jak tranzycja na pewno nie robi się dla zadowolenia kogoś innego. To twoje życie, twoja decyzja i ty przede wszystkim będziesz (przez całe życie) ponosić jej konsekwencje.

Natomiast naprawdę zastanów się nad tym, czego ty osobiście chcesz lub ew. czego chcesz ale się boisz* i tylko własnymi oczekiwaniami w tym zakresie się kieruj.

* Czytałam w życiu sporo okołotransowych fantazji zaczynających się w stylu: jechałem samochodem, urwało mi i lekarze orzekli, że niestety trzeba mnie teraz przerobić na kobietę. Sama w wieku lat 1x-2x snułam takie fantazje, więc zastanów się, czy nie jesteś może właśnie takim przypadkiem.

[Freja]

[Chucky]

A ja uważam, że przede wszystkim powinieneś o tym SZCZERZE porozmawiać z partnerem. Nie w żartach, nie zbywając i kończąc temat bo jest niewygodny. Po prostu powiedz o swoich obawach i wątpliwościach i jeśli Ty też jesteś jego miłością życia tak jak on Twoją to będzie chciał Twojego dobra i nie będzie wymuszał żadnych rzeczy o które się obawiasz. Z drugiej strony samo przebranie się, czy zasłanianie genitaliów (z tego co zrozumiałem, obustronnie Wam tam wygodnie-pasuje Wam to), a nawet golenie ciała, nie świadczy o tym, że on chciałby żebyś Ty był kobietą. Znam wielu homoseksualnych mężczyzn którzy lubią/robią sami takie rzeczy i nawet mówią o sobie w formie żeńskiej nie raz, ale to nie znaczy, że chcą korekty płci!
Z tego co piszesz, jesteś jaki jesteś - kobiecy wizualnie, ale nadal jesteś mężczyzną, bo jak to napisałeś 'taki się urodziłeś'. Jeśli nigdy nie odczuwałeś i nadal z tego co rozumiem, nie odczuwasz potrzeby bycia kobietą,(bycie niestandardowym mężczyzną, czucie się pomiędzy to nadal nie jest czucie się kobietą!) to nie pakuj się w korektę płci- bo jej nie potrzebujesz;)
Poza tym myślę, że wyolbrzymiłeś to wszystko w swojej głowie, trochę z obawy że go stracisz? Naprawdę porozmawiaj z nim szczerze - co innego jeśli on akceptowałby Twoją chęć zmiany jeśli taka by była i wyszła od Ciebie, a co innego jakby tego chciał/nalegał na to wbrew temu, że to nie jest Ci potrzebne do szczęścia. Jeśli jednak okazałoby się to drugie- w co wątpię mimo wszystko!- to wtedy ból bólem, ale jeśli nie zmieniłby swojej postawy to niestety taka relacja nie ma sensu bo prędzej czy później i tak się skończy. Trzeba mieć swój rozum, a nawet jeśli jest się uległym to trzeba sobie wyznaczyć granice i myślę, ze zmienianie się w ten sposób dla kogoś jest jak najbardziej tą granicą.
I powodzenia- mam nadzieję- w szczerej rozmowie z partnerem! Trzymam kciuki, aby Wam się udało i żebyście akceptowali siebie nawzajem takimi jacy jesteście.

[Aisha]

To jest całe to zauroczenie druga osobą. ....zrobić wszystko byleby nie odszedł choćby zjeść g...o.

Moja narzeczona jest butch dominantka w związku, ale jakby mi kazała detranzytowac lub być kimś kim nie chce być to bym ja wykopala na zbity pysk tego samego dnia.

Jeśli nie chcesz zniszczyć swojego życia to postaw mu ultimatum jasne jak supernowa - albo skończy swoje chęci zmieniania Twojej płci albo z wami koniec. Kochać kochać ale wpierw pokochaj siebie a potem innych.

To jest całe to zauroczenie druga osobą. ....zrobić wszystko byleby nie odszedł choćby zjeść g...o.

Moja narzeczona jest butch dominantka w związku, ale jakby mi kazała detranzytowac lub być kimś kim nie chce być to bym ja wykopala na zbity pysk tego samego dnia.

Jeśli nie chcesz zniszczyć swojego życia to postaw mu ultimatum jasne jak supernowa - albo skończy swoje chęci zmieniania Twojej płci albo z wami koniec. Kochać kochać ale wpierw pokochaj siebie a potem innych.

[QuestionMark]

[Crissy]

YYyyy... to czego oczekujesz od forum w takim razie?...

YYyyy... to czego oczekujesz od forum w takim razie?...

[QuestionMark]

[Marjory]

Jeśli wychodzisz z założenia, że nie da się nad sobą pracować to musisz być bardzo smutnym człowiekiem. Myślisz, że po co jest psycholog czy psychiatra? Tylko dla osób chorych psychicznie? Myślę, że przede wszystkim dla osób, które chcą coś zmienić i być szczęśliwe. O, uwaga! To wymaga pracy i zaangażowania.
Wielu ludzi utożsamia swojego partnera z którymś z rodziców. Żadne odkrycie. Niektórzy zdają sobie z tego sprawę, inni działają podświadomie. Ale to wcale nie znaczy, że nie da się nad tym popracować i tego zmienić. I jedynym wyjściem wcale NIE JEST poprawa relacji z ojcem (to co było to było, nie należy wracać do etapu bycia dzieckiem, bo Ci to nic nie da). Czy chcemy, czy nie chcemy ten etap mamy już za sobą i jesteśmy dorośli.

[Marjory]

W dojrzałej relacji/związku chodzi o to, żeby partner był dla nas wsparciem (jeden do jednego), a nie osobą, która mówi nam co mamy robić, co jest dla nas dobre a co złe.

[Jenny]

[WojtekM]

[Sven]

To wyobraź sobie taki scenariusz, który z resztą jest częsty. Jesteście ze sobą jeszcze rok, dwa, whatever, ale związek Wam się sypie z jakiegoś powodu. Co wtedy robisz? Dalej chcesz być kobietą? Z innym partenrem też?

To wyobraź sobie taki scenariusz, który z resztą jest częsty. Jesteście ze sobą jeszcze rok, dwa, whatever, ale związek Wam się sypie z jakiegoś powodu. Co wtedy robisz? Dalej chcesz być kobietą? Z innym partenrem też?

[Crissy]

Miałam tego nie robić, ale...

Miałam tego nie robić, ale...

[Xitre]

Ten tu wyskakuje z tym, że partner chce by zmienił płeć, a ja płaczę bo nikogo nie mam.
Jeśli to nie jest nic osobistego to mam pytanie. Gdzie poznałeś partnera?

[Lagertha]

[2in1_inkarnacje]

[wendigo]

[DeadSally]

to jest sytuacja trochę kojarząca się z dziewczynami które mają wytatuowane imię chłopaka. "rzucisz mnie? a gdzie ty drugiego ercharda znajdziesz?"

to jest sytuacja trochę kojarząca się z dziewczynami które mają wytatuowane imię chłopaka. "rzucisz mnie? a gdzie ty drugiego ercharda znajdziesz?"

[Crissy]

Cytat:

to jest sytuacja trochę kojarząca się z dziewczynami które mają wytatuowane imię chłopaka. "rzucisz mnie? a gdzie ty drugiego ercharda znajdziesz?"

albo Drake-a

Cytat:

to jest sytuacja trochę kojarząca się z dziewczynami które mają wytatuowane imię chłopaka. "rzucisz mnie? a gdzie ty drugiego ercharda znajdziesz?"

albo Drake-a

[kasia92]