[misias]

Witajcie, dawno się tutaj nie udzielałam, ponieważ najzwyczajniej w świecie nie miałam czasu.

Otóż moja sytuacja wygląda tak, że nagle moja praca zaczęła mnie przerastać. Od prawie 1.5 roku pracuję w pewnej aptece. Od pierwszego dnia świetnie sobie ze wszystkim dawałam radę. Miałam super wsparcie w zespole.
Jako najmłodsza z zespołu dawałam z siebie 300% aby pokazać, że zależy mi na pracy.
Pracowałam wszystkie soboty, brałam nadgodziny, zastępowałam wszystkich świętych, gdy tylko tego potrzebowali. Tak przepracowałam prawie 2 lata (przez pierwsze 6 miesięcy byłam zatrudniona na 1/4 etatu). Miałam wypadek, który spowodował uraz kręgosłupa, musiałam zwolnić tempo.

W krótkim czasie z pracy zwolniły się 2 osoby. Zaczęły się schody.

Do pomocy szefostwo zatrudniło swojego syna, młodego magistra z kilkuletnim stażem pracy. Atmosfera jaką wprowadził do zakładu pracy powoduje, że mam odruch wymiotny na samą myśl o spędzeniu tam 8 godzin.

Jestem kłębkiem nerwów, mam regularne ataki paniki, problemy z jedzeniem, jeszcze nigdy nie byłam w tak złym stanie psychicznym.
Cały tydzień chodziłam do pracy z ropnym zapaleniem zatok, w końcu w poniedziałek zawiadomiłam szefostwo, że udaję się do lekarza i idę na zwolnienie, gdyby wzrok mógł zabijać, leżałabym sztywna. Każdy patrzy na mnie jak na wroga, bo się rozchorowałam. A przecież u nas każdy ma tylko obowiązki, nie prawa. Choroba to fanaberia!

Jestem w kropce. Do zakończenia 2 letniego stażu farmaceutycznego zostało mi 6 miesięcy. Słyszałam już, że następna osoba chce złożyć wypowiedzenie. Nie wytrzymam tam dłużej niż miesiąca, zbyt wiele mnie to kosztuje.
Kompletnie zniechęciłam się do tego zawodu. Przyjemność z pracy przerodziła się w fobię. Nie widzę swojej przyszłości powiązanej z tym zawodem.
Postanowiłam, że we wrześniu zacznę studium rachunkowości. Zawsze chciałam być księgową, to rodzice popchnęli mnie w kierunku farmacji.
Przez to wszystko pokłóciłam się z nimi, twierdzą, że mam się wziąć w garść i pracować a nie wymyślać niestworzone historie. Gdy ja widzę kiedy z czymś sobie nie radzę, chcę coś zmienić aby ułatwić sobie życie.
Ktoś ma jakieś porady?

[WojtekM]

Jedenaste przykazanie: Nie wychylaj się.
Ale rozumiem, że jak człowiekowi zależy, to zachowuje się niczym Bronek Talar - 300% normy. Też tak kiedyś robiłem i prawie dwa miesiące chodziłem chory do pracy, a potem wylądowałem z tak samo długim zwolnieniem, z powodu obustronnego zapalenia płuc.
Może, po prostu, potrzebny Ci dłuższy odpoczynek albo wizyta u specjalisty, żeby ogarnąć doznany uszczerbek na psychice. Nie wiem, czy to dobry pomysł rezygnować z zawodu, tylko dlatego, że jedno miejsce pracy jest fuj. A co zrobisz, jeśli skończysz tę rachunkowość i trafisz do biura rachunkowego czy innej księgowości, w której atmosfera będzie tak samo zła albo jeszcze gorsza?

[misias]

Dłuższy odpoczynek nie wchodzi w grę. Szefowa postawiła sprawę jasno. Jeśli chcę mieć dłuższy urlop to mam się zwolnić. Odpocznę sobie wtedy za wszystkie czasy.
Po takiej odpowiedzi dalej nie pytałam o urlop.
Co do rachunkowości, to nie wytłumaczyłam pewnej sprawy.
Choruję na agorafobię, kontakt z pacjentem w pracy jest dla mnie wręcz paraliżujący. Będąc farmaceutą, codziennie, 8 godzin spędzam przed okienkiem. Jestem dosłownie cała mokra z nerwów.
Nie wiem jaki diabeł mnie podkusił abym zgodziła się na tą farmację, młoda byłam i głupia, nie miałam zbytnio z kim tego omówić. Od samego początku wiedziałam, że popełniam błąd. Chciałam komuś coś udowodnić...tylko komu i co?
W biurze pracowałam zanim zatrudniłam się w aptece, atmosfera nie była idealna ale dobrze czułam się w tej pracy. Niczego się nie bałam, dostawałam tonę papierów, którą przerabiałam w swoim czasie i byłam szczęśliwa. Nie było rzeczy niemożliwych do załatwienia dla mnie. Przyjmowałam petentów, radziłam sobie doskonale.

[WojtekM]

A to w porządku. Jeśli praca w rachunkowości uszczęśliwia Cię i czujesz się bardziej "na swoim miejscu", to idź za głosem serca.

[misias]

[Freja]

[WojtekM]

Wiem, że rodziców czasem trudno jest przekonać, ale przecież to Twoje życie i to Ty będziesz pracowała aż do emerytury w wybranym zawodzie, a nie oni. Zawsze możesz użyć takiego właśnie argumentu.

[Freja]

[Maja]

Szkoda zdrowia i nerwów dla takiej pracy. Jeśli nie chcesz pracować jako farmaceuta i masz możliwość przekwalifikowania się/zmiany zawodu to skorzystaj z tego. Teraz zmiana pracy, przekwalifikowanie się, zmiana kierunku wykształcenia zdarza się bardzo często.

[Armand]

Rachunkowość jest bardzo poszukiwana na rynku pracy i dobrze płacą. Nie byłby to zły wybór, zwłaszcza, że możesz też brać zlecenia. Farmacja za to coraz bardziej jest pracą w sieciówkach za niewiele ponad najniższą krajową. Drugi zawód nie jest złym pomysłem, zwłaszcza, jeśli ma być tym, który sobie wymarzyłaś.

[kicur]

Mam poczucie, że rodzina Misias może myśleć, że bycie panią magister z apteki jest bardziej prestiżowe niż przekładanie papierków w biurze rachunkowym i dlatego sprzeciwia się jej przebranżowieniu.

Jeśli chodzi o rachunkowość, to OK, ale pamiętaj jednocześnie, że księgowy to jeden z zawodów z największym ryzykiem automatyzacji w ciągu najbliższych kilkudziesięciu lat. A może istnieje inna praca biurowa bez większego kontaktu z ludźmi, którą możesz wykonywać, a do której szczególnie predestynuje Cię Twoje wykształcenie farmaceutyczne? Np. w firmie farmaceutycznej lub świadczącej usługi w zakresie prowadzenia badań klinicznych?

[kasiencja]

A jakby tak zawiadomić odpowiednie służby, oczywiście z zewnątrz że tam się takie cuda dzieją? Starczy byś podała sam ich adres. A co do tego stażu to myślę że jest ci mega ciężko i bardzo ci współczuję, ale czy nie dałoby się tego stażu dociągnąć by mieć chociaż papier? (wiem że to głupie, tak tylko pytam z ciekawości)
Ja bym stamtąd wiała bo mi na papierkach ani na takich atmosferach nie zależy. I wolę na bezrobociu kwitnąć i szukać pracy (oraz odsapnąć na spokojnie) niż się męczyć w takim bagnie. Co do papierków to wiem że czasami się potem żałuje że zostało troszkę czasu a byłoby co w CV wpisać i w ogóle.
Jak masz możliwość iść do księgowości i to ci się spodoba to nie wahaj się ani chwili

[misias]

[misias]

[misias]

[WojtekM]

Sama więc sobie odpowiedziałaś Ważniejsza jest psychika niż zajęcie, które sprawia, że popadasz w depresję. A prestiż? Cóż, każdy może postrzegać to inaczej. Rachunkowość jest na tyle trudna i cały czas trzeba być w niej na bieżąco, że również jest zajęciem prestiżowym. Ale to moje spojrzenie na sprawę.

[Jeżynka]

[wendigo]

[DeadSally]

farmacja, mówisz? hmm, czy znasz serial "breaking bad"?

farmacja, mówisz? hmm, czy znasz serial "breaking bad"?

[Crissy]

[Alone_usunięty]

[Malina6]

Technik rachunkowości to nie jest dobry pomysł.
Sama to skończyłam i nigdzie nie chcą mnie przyjąć, bo nie mam doświadczenia.
Sama sprawdź - oferty dla księgowych tylko z doświadczeniem lub samodzielnych księgowych.
Jeśli jest jakaś oferta np. asystent lub pomoc księgowego, to na takie oferty składa przeciętnie ok. 1.000 kandydatów.

Lepiej, żebyś poszła na studia farmaceutyczne, bo technika farmacji zamierzają zlikwidować.
Po studiach mgr masz pewną pracę, nie tylko w aptece, ale też w laboratoriach, handlu itp.
Nawet - jak jesteś odważna - to zagranica stoi otworem.

Chyba, że nie chcesz opuścić swojego miasteczka, to masz wtedy poważny problem.

Technik rachunkowości to nie jest dobry pomysł.
Sama to skończyłam i nigdzie nie chcą mnie przyjąć, bo nie mam doświadczenia.
Sama sprawdź - oferty dla księgowych tylko z doświadczeniem lub samodzielnych księgowych.
Jeśli jest jakaś oferta np. asystent lub pomoc księgowego, to na takie oferty składa przeciętnie ok. 1.000 kandydatów.

Lepiej, żebyś poszła na studia farmaceutyczne, bo technika farmacji zamierzają zlikwidować.
Po studiach mgr masz pewną pracę, nie tylko w aptece, ale też w laboratoriach, handlu itp.
Nawet - jak jesteś odważna - to zagranica stoi otworem.

Chyba, że nie chcesz opuścić swojego miasteczka, to masz wtedy poważny problem.

[wendigo]

[Ada75]

Ale rada Alone jest jak najbardziej na miejscu. Kwit skończonego stażu jaki by nie był liczy się w późniejszej pracy.

Jak znam polski mentlik przepisów podatkowych, stworzony na potrzeby małych i dużych oszustw to dobra księgowa jeszcze długo będzie potrzebna. Z naciskiem na dobra.

Z resztą niezależnie od dziedziny najlepsi w jakimkolwiek fachu zawsze mają zajęcie a od ich potrzeb lub pazerności zależy ile zarabiają.

Ale rada Alone jest jak najbardziej na miejscu. Kwit skończonego stażu jaki by nie był liczy się w późniejszej pracy.

Jak znam polski mentlik przepisów podatkowych, stworzony na potrzeby małych i dużych oszustw to dobra księgowa jeszcze długo będzie potrzebna. Z naciskiem na dobra.

Z resztą niezależnie od dziedziny najlepsi w jakimkolwiek fachu zawsze mają zajęcie a od ich potrzeb lub pazerności zależy ile zarabiają.

[misias]

[Crissy]

[Ania96]

Nie chciało mi się czytać wszystkich postów, ale przeczytałam twój problem i muszę Ci powiedzieć, że teraz mam dosłownie to samo w swojej pracy. Wszyscy się zwalniają przez napiętą atmosferę.

Ja traktuje to wszystko z dystansem - niech dają wypowiedzenie i już mnie tam nie ma.. Do puki nie masz rodziny na utrzymaniu i kredytów to miej takie problemy w głębokim poważaniu.

Już się nie mogę doczekać dłuższych wakacji..

[misias]

[Malina6]

[misias]

[/quote]
Nie umiesz czytać ze zrozumieniem - farmacja to nie tylko praca w charakterze sprzedawcy.
[/quote]
Czytać ze zrozumieniem umiem, tylko Ty nie do końca widzisz mój problem z tą całą farmacją... z całym szacunkiem, ale pracuję w tej branży i znam ją doskonale, nie potrzebuję opinii osób trzecich na temat tego, czym jest praca farmaceuty.
Po zakończonych studiach MUSISZ odbyć 6 miesięczny staż w aptece ogólnodostępnej. Czyli co? Sprzedawca. Kolejne 6 miesięcy katorgi?
Postanowiłam, że żadnej farmacji nie będę dłużej ciągnąć za sobą. Dzięki, za twoją opinię!

[Crissy]

misias, nie wiem jak jest z farmacją, ale wiem jak było u mnie z fizjo kiedy zlikwidowano nauczanie techników.

misias, nie wiem jak jest z farmacją, ale wiem jak było u mnie z fizjo kiedy zlikwidowano nauczanie techników.

[misias]

Dziękuję wszystkim za odpowiedzi!
Przed chwilą przydarzyło mi się coś, co trochę otworzyło mi oczy na to ile mnie kosztuje cała ta sytuacja.
Od praktycznie pół roku nie opuszcza mnie potworny lęk. Najlepiej to wytłumaczyć jako ten stan, gdy podchodzimy do kasy w sklepie i nie możemy namierzyć w pierwszej sekundzie portfela. Takie paraliżujące uczucie, które powoduje, że cali się pocimy, ręce nam się trzęsą, przyspiesza bicie serca itp.
Ja tak się czuję cały czas. 24/7.
Dawniej "bezpieczna" czułam się w domu i w jego okolicach, w ogrodzie, budynku gospodarczym, czy na trawniku.
Nawet w pracy wystarczyło wejść do toalety, zrobić 10 głębokich wdechów i wszystko wracało do normy.
Ostatnimi czasy nawet siedząc na własnym łóżku z papugą na ramieniu czuję się jakbym za chwile miała brać udział w jakimś biegu przełajowym, jestem wiecznie gotowa do ucieczki/obrony...
Nie wychodzę z domu, unikam miejsc publicznych, stałam się aspołeczna, zerwali ze mną kontakt wszyscy znajomi (z mojej winy).
Przed chwilą miałam klasyczny atak paniki.
Wybrałam się do sklepu po bułki, mleko, jogurt naturalny i ręczniki papierowe. Taki był plan. Pewnym krokiem weszłam w czeluści Biedronexu, zainteresowały mnie zaraz przy wejściu ładne kwiatki w promocji. Czułam się normalnie.
Chwyciłam kartonik z mlekiem i nagle poczułam się jakoś dziwnie. Jakbym nie umiała chodzić, nogi zrobiły mi się sztywne w kolanach, ręce zaczęły mi drętwieć, więc powolnym i chwiejnym krokiem udałam się w kierunku dalszych zakupów, wtedy zaczął mnie oblewać zimny pot, kolana trzęsły mi się jak galareta, chwyciłam tylko jogurt i ręczniki i dosłownie biegiem, na pół z płaczem ruszyłam do kasy. Zapłaciłam kartą, ponieważ otwarcie sakiewki groziłoby wysypaniem wszystkiego na ziemię, biegiem ruszyłam na zewnątrz. Mam do sklepu jakieś 50 metrów ale musiałam zrobić z 4 przystanki po drodze bo bałam się, że zemdleję. Po wejściu do domu zaczęłam ryczeć jak małe dziecko. Po około 20 minutach wróciłam do "normy".
Takie cuda zdarzały mi się średnio kilka razy w roku. Od czasu problemów w pracy mam około 10 ataków tygodniowo.
Przez ciągły stres mam problemy skórne (czerwone plamy, sucha skóra), zaczęły wypadać mi włosy w tempie zatrważającym (linia włosów w jednym miejscu cofnęła mi się prawie o 5 cm w ciągu miesiąca), dermatolog zdiagnozowała te zmiany jako łysienie plackowate. Szkoda nawet dalej wymieniać.

[Armand]

misias, w takim razie zrób sobie wakacje i powodzenia na nowej drodze życia
Najlepiej jeszcze będzie dać im wypowiedzenie wymagajace kilkutygodniowego wyprzedzenia, jeśli jest taka opcja i wziąć do końca pracy L4.

[Jenny]

misias, co byś powiedziała na skonsultowanie tych wydarzeń z psychologiem?
Mam wrażenie, że nakłada się tutaj więcej niż jeden problem. I to niekoniecznie farmacja musi być tym głównym.
To brzmi jakbyś uciekała od jakiegoś problemu, o którym być może nawet nie wiesz, że istnieje. Jakiś ukryty konflikt. Trudno powiedzieć.
Psycholog mógłby to lepiej przeanalizować niż forum.
Albo czas.

Ja co jakiś czas mam ochotę pieprznąć wszystkim i zrobić coś innego. To jest klasyczna ucieczka przed trudnościami. To co piszesz o lęku u mnie trwa przez całe życie. Dopiero teraz powoli dostrzegam jakieś światełko w tunelu. Ale to dzięki psychoterapii. I chyba dzięki temu, że braki mi sił do kolejnej ucieczki...

Co do farmacji, to nie wiem jak wygląda sprawa. Wiem tylko dwie rzeczy. Po pierwsze warto robić to co się lubi. A po drugie, warto lubić to co się robi.
Mam na myśli to aby wybierać samemu branżę. Nie kierować się pochopnie zdaniem innych. Ale jednocześnie robiąc już coś, aby robić to po swojemu. Bo czasem nie trzeba zmieniać zawodu o 180st., a wystarczy tylko zmienić drobny szczegół. Miejsce. Ludzi. Poranną kawę.

[misias]