[kicur]

Zainspirowany przez Andruta, piszę poniżej moje przemyślenia na ten temat.

Disclaimer: nie uważam, by każdy TS miał obowiązek bycia ujawnionym, jeśli tego nie chce! Proszę nie bić.

Jako dziecko/młodszy nastolatek, wiedziałem, że jestem inny i ta inność polega na tym, że wewnątrz jestem przeciwnej płci. Było to 15-10 lat temu. Mieszkałem w miasteczku liczącym 35 tys. mieszkańców, a uczyłem się w wiejskiej szkole.

O osobach, które się poddały korekcie płci, nie wiedziałem za wiele. W Księdze Rekordów Guinessa 1998 bohaterem pewnej kategorii (chyba "Największe poświęcenie dla sztuki") był pewien człowiek, który pierwotnie był fizycznie kobietą, a po kilkuletniej terapii testosteronem wyrosła mu broda i jego głos stał się męski. Któregoś dnia w kolorowej gazecie dla kobiet natrafiłem na reportaż o dwóch osobach TS - mężczyźnie i kobiecie, którzy opowiadali o swojej przemianie (tylko od strony medycznej) - obowiązkowo o tym, jak bardzo bolało krocze po przebudzeniu z narkozy :3

Zauważyłem w pewnym momencie, że ludzie bardzo nie lubią i obawiają się idei przekraczania granic płci. Ja z kolei bałem się, że gdyby ktoś się dowiedział, że jestem TS, mogłby chcieć mnie zabić.

Byłem skonfliktowany wewnętrznie, bo czułem się jednocześnie dziwolągiem oraz całkowicie normalny (jednak z pewną przewagą "całkowicie normalnego"). Potem zacząłem być jeszcze skonfliktowany z tego powodu, że zaczęli mi się podobać mężczyźni, a sam się czułem mężczyzną i wcale nie wiedziałem, co to ma znaczyć.

Jednocześnie byłem typem nerda-wzorowego ucznia, który ma zawsze cenzurkę z czerwonym paskiem. Raczej nie słyszałem za wiele o osobach trans, które prowadziły udaną karierę zawodową - raczej kojarzyli mi się z ludźmi z marginesu społecznego. Czy wolno mi było być TS, skoro ja byłem dzieckiem "z dobrego domu"?

Dużym wow było dla mnie, kiedy Anna Grodzka dostała się do Sejmu z listy Ruchu Poparcia Palikota. Nie za bardzo sobie wyobrażałem, żeby TS mógł wykonywać poważny zawód (bo niekoniecznie określiłbym parlamentarzystę jako zawód "szanowany" xD).

Drugim wow było to, że moja koleżanka (będąca w sekrecie dziewczyną pewnego K/M) lajkowała na facebooku bloga prowadzonego przez Ryu. Stamtąd dowiedziałem się, że zdarza się, że TS są orientacji homoseksualnej (lub biseksualnej) i że ktoś może być TS, nie ukrywać faktu rozpoczęcia tranzycji i jednocześnie żyć właściwie nienajgorzej :O

Ileś razy mówiłem moim znajomym: może znasz jakąś osobę, która zmieniła płeć, ale o tym sam nie wiesz, bo nie każdy chce to innym mówić. Teraz się zastanawiam: a jeśli sam jako dziecko znałem jakiegoś TS po tranzycji, ale o tym nie wiedziałem, bo żył/a stealth? :O Może to było małe miasteczko, ale moja babcia pracowała (w tej samej szkole, ileś lat wcześniej) z polonistą, który był gejem i sam o tym nie mówił, ale wszyscy o tym wiedzieli...

Kiepsko się czułem jako dziecko/nastolatek, nie tylko z tego powodu, że musiałem funkcjonować jako dziewczyna, ale też, że oficjalna wersja była taka, że jestem tylko cis-chłopczycą. Teraz też bym się źle czuł, gdybym udawał, że jestem genetycznym mężczyzną... no i to paradoksalne, że trzeba ukrywać przeszłość, żeby ujść za cisa. Cisi nie ukrywają tak dużego fragmentu swojego życia :3

https://www.youtube.com/watch?v=ZXqSEw3H_PI

[Jeżynka]

tl;dr jeśli się ujawniasz, to przyczyniasz się do przyjścia na świat garstki małych transów

Sama nie wiem czy to takie pozytywne, postrzegam to raczej jako na tyle przewaloną rzecz, że nie chciałabym tego przekazywać dalej. Jeśli ktoś bez zmiany nie przeżyje, to i tak znajdzie sposób, nie musi znać kogokolwiek, kto to przed nim zrobił. A jeśli ktoś przeżyje to może lepiej, żeby tego nie robił, bo tylko sobie życie napsuje...

[wendigo]

[Kei]

Ukrywać, nie ukrywać - raczej zapytałbym po co się tłumaczyć z któregokolwiek etapu własnego życia? To prywatna sprawa każdego z nas. Jeśli ktoś chce się tym podzielić to czemu nie, ale jeśli nie chce to też ma prawo o tym nie mówić. Szczerze mówiąc nie wiem na co komuś byłoby potrzebne takie info. W każdym razie ja nie mam zamiaru przy każdej byle pogawędce streszczać każdemu swój życiorys - po co? Czy to będzie już ukrywanie? Po prostu nie mam takiej potrzeby i wątpię, aby się to zmieniło.

[hikaru]

Jestem wyoutowana przed wszystkimi znajomymi i publicznie. Ogólnie i tak mimo to nie wszyscy wiedzą że jestem mk, niektórzy myślą że jestem km - taka jest społeczna świadomość o transpłciowości w naszym kraju.

Mam tylko jedno życie i nie mam zamiaru go marnować na zabawy w chowanego. Zdarza mi się aplikować do pracy przez Fejsa, gdzie w tym samym czasie prowadzę dyskusje i rozważania o swojej transpłciowości. Nie ukrywam publicznie gorszych rzeczy niż transseksualizm więc mi wszystko jedno i hulaj dusza.

[kicur]

OK, to, że hemoroidy są nieprzyjemne, to nie różnica. To, że dotyczą części ciała stanowiącej tabu w naszej kulturze, to też nie różnica (pewnie stulejka mogłaby trafić do tej samej kategorii schorzeń, o których zainteresowani wolą nie mówić) - chociaż z drugiej strony TS to jest problem psychiki, nie genitaliów...

Różnica chyba może istnieć pod tym względem, czy uważasz hemoroidy/TS za (ważną) część swojej tożsamość, czy też jedynie za coś, co "masz". Osobiście się czuję dosyć źle z faktem, że mój guz opony mózgowej jest dosyć secret (moja babcia ze strony matki nie dałaby mi żyć, gdyby się dowiedziała, że w ogóle mam jakiś nowotwór mózgu ^^). Jakiś czas po wykryciu u mnie tego guza dowiedziałem się, że dwie moje koleżanki mają łagodne guzki w piersiach, które nadają się do obserwowania. Okazało się, że nie jestem jedyną osobą na świecie, która ma taki nowotwór! :O

Za to w ogóle mi nie przeszkadza, że nie mówię w pracy, że jestem gejem (choć zaczęło się to jako eksperyment). Ani też nie mówię, że jestem niewierzący, choć to bym powiedział, gdyby ktoś sam spytał

[wendigo]

[kicur]

No bo genitalia da się zoperować przy odpowiednim samozaparciu i ilości gotówki, najwyżej rezultat nie będzie oszałamiający

[moonchild]

[DeadSally]

czy macie (sami jesteście?) osoby trans za kogoś pokroju wegetarian z memów?

czy macie (sami jesteście?) osoby trans za kogoś pokroju wegetarian z memów?

[kicur]

To znaczy?

[DeadSally]

kicur,

coś w tym stylu

kicur,

coś w tym stylu

[Karatajew]

kicur, DeadSally chyba chodzi o to (jeśli nie, to mnie popraw):

Ja w ogóle znam mało ts, a sam chyba taki nie jestem. Chociaż jak słyszę wyobrazenia o ts z ust cisów, to mialbym teoretyczną ochotę się wyoutować. Ale tego nie (z)robię. Mam chyba podobne podejście, co wendigo, przynajmniej na razie.

[moonchild]

Karatajew i bardzo dobrze! Nie widzę sensu, żeby o tym mówić. Każdy ma jakąś przeszłość. Niektórzy siedzieli, ćpali, kradli, inni przeszli poważne choroby. Niektórzy nie wspominają o byłych żonach i dzieciach. Nie po to zmienia się życie, żeby ciągle myśleć o przeszłości.

[Ania96]

Są różne opinie, ale przede wszystkim wszystko zależy od charakteru jaki posiadamy..

Podam przykład. Niedaleko mojej miejscowości (takiej trochę dzielnicy patologicznej) mieszka gej, który przed nikim tego nie ukrywa. Dodatkowo ubiera się w rurki, maluje włosy, lekki makijaż (?) i ogólnie nie zachowuje się jak na samca przystało. Nie raz widywałam go idącego przez miasto samotnie i nikt go nie zaczepił. Wszystko dlatego, że ma gadkę, jest lubiany wśród koleżanek i bierze udział w różnych organizacjach typu koncerty, teatr itd..

Nie wiem czy z nie małą nadwagą, owłosiona z mocno męskimi rysami M/K traktowana by została z przymrużeniem oka.
Jeśli ktoś ma dystans do siebie i nie czuje strachu, gdy ktoś zapyta czy zdemaskuje to raczej spotka się z dobrym coming outem. Inaczej wyjdzie w przeciwnym kierunku.

Ja pewnie bardzo bym się bała ujawnić (tym bardziej publicznie) bo pewnie byłabym prześladowana, napisy na drzwiach domu, być może nawet pobicia.. Wolałabym uchodzić za K/Ma, kobiecego faceta albo brzydką dziewczynę niż przedstawiać się wprost.

Jednemu przyjacielowi zaufałam, powiedziałam o sobie i już więcej tego nie zrobię bo teraz kilka osób prawdopodobnie coś w większym lub mniejszym stopniu wie. Dla mnie ukrywanie swojej przeszłości to podstawa do normalnego życia i funkcjonowania. Dla innych może to nie stanowić problemu.

[DeadSally]

tak, Karatajew, tak o to mi chodzi.
moonchild, majlajf... oj majlajf... jak ktoś ma więzienny tatuaż na ręce/twarzy tzn że informuje ludzi o swojej przeszłości? czy że może nie, tak po prostu zrobił sobie taki bo lubi. obnosi się z tym?
"byłe żony" noszenie obrączki lub ślad po niej tzn. afiszuje się małżeństwem? czy taki ma fetysz - lubi obrączki małżeńskie? bywa
"dzieci" - jak ktoś np. zobaczy że ma fotki w portfelu dzieci to przecież pomyśli że nie jego, no nie? po prostu niektórzy lubią mieć focie dzieci. też bywa. nie wspominają o dzieciach przecież.
jeśli przychodzę na spotkanie z jakimiś ludźmi i mam tyle tuszu na rzęsach że mi się przymykają oczy i siedzę na tym spotkaniu w tej pozie z nogą na nodze lub trzymam kolana razem to co to znaczy przy moim braku passingu? że informuję o moim ts wizualnie? a nie oralnie? obnoszę się?

tak, Karatajew, tak o to mi chodzi.
moonchild, majlajf... oj majlajf... jak ktoś ma więzienny tatuaż na ręce/twarzy tzn że informuje ludzi o swojej przeszłości? czy że może nie, tak po prostu zrobił sobie taki bo lubi. obnosi się z tym?
"byłe żony" noszenie obrączki lub ślad po niej tzn. afiszuje się małżeństwem? czy taki ma fetysz - lubi obrączki małżeńskie? bywa
"dzieci" - jak ktoś np. zobaczy że ma fotki w portfelu dzieci to przecież pomyśli że nie jego, no nie? po prostu niektórzy lubią mieć focie dzieci. też bywa. nie wspominają o dzieciach przecież.
jeśli przychodzę na spotkanie z jakimiś ludźmi i mam tyle tuszu na rzęsach że mi się przymykają oczy i siedzę na tym spotkaniu w tej pozie z nogą na nodze lub trzymam kolana razem to co to znaczy przy moim braku passingu? że informuję o moim ts wizualnie? a nie oralnie? obnoszę się?

[moonchild]

DeadSally, zupełnie nie od tej strony. Jeśli ktoś ma tatuaż więzienny, dzieci czy cokolwiek innego - super, ale może nie mieć ochoty o tym mówić. Niektórzy po prostu nie lubią wracać do przeszłości. Co się stało, nie odstanie się. Życie nie jest sprawiedliwe, ale jest w naszych rękach i możemy je zmienić, jak tylko nam się podoba. Niektórzy lubią opowiadać o tym, co przeszli, inni nie. Bez względu na wszystko - najważniejsze jest to, jakimi jesteśmy ludźmi i jakimi wartościami się kierujemy. Nie powinniśmy oceniać innych przez pryzmat ich doświadczeń.

[DeadSally]

moonchild, no nie od tej strony bo ja nie o tym... chodzi mi o to że outing może wyjść sam z siebie. bez naszego chcenia czy nie chcenia

moonchild, no nie od tej strony bo ja nie o tym... chodzi mi o to że outing może wyjść sam z siebie. bez naszego chcenia czy nie chcenia

[moonchild]

DeadSally, fakt, z tym, że ja całkowicie pominęłam ten aspekt w swoich postach. Może mam zbyt wyidealizowaną wizję świata!

[hikaru]

Też bym chciała nie mieć przeszłości, ale jest tak, że przeszłość ma mnie a nie ja ją, w związku z czym mnie nie uwolni od siebie.

Cytat:

Bez względu na wszystko - najważniejsze jest to, jakimi jesteśmy ludźmi i jakimi wartościami się kierujemy

To prawda. I dla mnie w tym wszystkim, jaką jestem osobą i moich wartościach, bardzo ważne jest to że jestem TS.

[Karatajew]

DeadSally, sorry, jak pisałem post, to ten Twój się nie wyświetlał, nie chciałem tutaj robić memowego śmietnika.

[Ania96]

Na ogół ludzie którzy istnieją między nami są ślepi..
Sprawa transseksualizmu w oczach większości polaków polega na tym, że facet lubi sobie czasem założyć sukienkę czy szpilki.. Więc jeśli nie wychodzimy na miasto w takim ubiorze i męską twarzą raczej nie ma się czego obawiać.
Dopóki nie zaczniesz mówić z własnej woli o swojej przeszłości to nikt Cię nie będzie o nic podejrzewać i drążyć..

Bardziej swoim zachowaniem czy gestykulacją możemy podpaść, ale mimo takich sygnałów mało kto pomyśli sobie, że kiedyś ta osoba musiała mieć inną płeć.

A przeszłość? Każdy ma swoją wyjątkową i mimo, że musiał znosić ją z niechęcią to jednak stanowi część wspomnień. Ja mimo, że nie chcę być tym kim biologicznie jestem cieszę się, że nie urodziłam się cis kobietą - bo wtedy wiele rzeczy bym nie zaznała, nie doceniła.

[Rockman]

Sądzę, że pozbawione sensu jest klepanie taką informacją na prawo i lewo, przy dalekich znajomych czy niedawno poznanych osobach. W końcu nie po to przechodzi się całe to cudowanie, żeby mieć wypisane 'trans' na czole.

Poznałem pół roku temu parę dobrych kumpli, przyjaźń zaczyna się rozwijać. Ostatnio stwierdziłem, że zrobię mały test i zobaczę jaka będzie reakcja. Jak temat wyszedł ze śmieszków, oczywiście nie ode mnie, to walnąłem zrozumiałą informacją. Stwierdzili, że żart mi się wybitnie udał i tak przez kolejne 1,5 h niedowierzali. To się wkurzyłem i pokazałem dowód
Plus taki, że jeden troszkę zmienił zdanie o takich osobach. Wcześniej traktował je z przymrużeniem oka, jako 'społeczny wybryk' gatunku zachcianka) , a druga pomimo zapewnia o swoim 'gejradarze' była w ciężkim szoku, bo "nic nie widać, nawet trochę..."

Stwierdzam, że outowanie się w późniejszym etapie nie ma sensu. Chyba żeby 'utrzeć komuś nosa' jakby się wymądrzał ludowymi inspiracjami i to też z wyważeniem czy nie mamy do czynienia z wariatem
Osobiście to poczuwałbym się do jednego wyjątku- życiowy partner i to powiedzmy w "poważnej" fazie. I to raczej mając na uwadze przyszłe plany reprodukcyjne partnera, niż sam ts.

[Ania96]

Rockman, masz 100% racji, ale jak chcemy żyć "po cichu", opowiemy o swojej historii 1-2 osobom to nie mamy wpływu na to czy nie przekażą tej informacji innym. Chociażby pod wpływem większej ilości procentów taki przyjaciel może stać się bardzo rozmowny w stosunku do innych i chlapnąć kilka niepotrzebnych słówek o Tobie.

Sprawa jest prosta - chcesz zacząć nowe życie? to musisz istnieć dla wszystkich jako ta nowa osoba (ew. najbliższa rodzina stanowi wyjątek).

[DeadSally]

nie wiem, nie pojmuję jak z czasem ma się nie utworzyć z tego co piszecie sieć kłamstw, niedopowiedzeń, unikania znajomych

nie wiem, nie pojmuję jak z czasem ma się nie utworzyć z tego co piszecie sieć kłamstw, niedopowiedzeń, unikania znajomych

[jerzol]

Moje otoczenie myśli ,że TS to jacyś przybysze z kosmosu - czasem się coś o nich słyszy, no ale kto to widział żeby transseksualista miał jakieś życie zawodowe(uchowaj boziu pracował wśród nich). Dlatego nie rozważam outowania się przed nikim. No i chyba to co ktoś ma czy też miał tam kiedyś w majtkach to jego prywatna sprawa i nie widzę potrzeby opowiadania się z tym. I nie wiem czy Wy też zauważyliście, że niektórzy jak się już dowiadują to mają minę w stylu ''ok mogłem spokojnie żyć bez tej wiedzy''. Poza tym ludzie którzy się dowiedzieli,że mam coś nie tak z płcią z dnia na dzień zaczynali mnie traktować inaczej więc wolę nie mówić

[wendigo]

[DeadSally]

normalnie, nie chce mi się już tłumaczyć.

normalnie, nie chce mi się już tłumaczyć.

[Andrut]

Czuję się w obowiązku odpowiedzieć w tym temacie

[kicur]

W pewnym sensie to uważam, że z moją psychiką wszystko jest w porządku. Niekoniecznie oznacza to, że moje otoczenie uważa, że to, że mam męską tożsamość, jest w porządku. "Bo w naszej rodzinie nie ma LGBT" albo "zniszczę sobie karierę" albo "zniszczę sobie możliwość bycia w związku". Pomimo tego, że jako dziecko miałem męski sposób bycia, to i tak dużo się nasłuchałem, że chęć tranzycji wynika z tego, że psychoterapeuta mną manipulował, nieudany związek z moim eks-chłopakiem czy coś jeszcze innego. Zawsze ktoś może Ci powiedzieć, że to, że uważasz siebie za mężczyznę, to wynika z tego, że jesteś chory psychicznie

Jako dziecko słyszałem, że pochodzę z "dobrego domu", i dlatego mam się zachowywać tak, jak należy; dostawać w szkole najlepsze oceny; a jeśli to, to przynajmniej udawać, że jestem idealny

[Andrut]

[Maja]

[Andrut]

[Maja]

[wendigo]

[Andrut]

[kicur]

[turkusowa]

Andrut, ej no, nie szerz przemocy może? Nie ważne czy facet, czy kura - przemoc to rozwiązanie jak już brakuje oleju w głowie na słowa i powoduje same nieszczęścia -.-

[Andrut]

[turkusowa]

Nie przekonuje mnie ten niby argument 'bo czasem trzeba'. Wierz mi, że stoczyłam wiele bitew na słowa, patrzyłam jak (głównie faceci, ciekawe czemu?) tracą panowanie nad sobą i się drą, prawie przechodząc z dyskusji w rękoczyny. Nie ważne ile miałam lat, zawsze udawało mi się jakoś 'wygadać' z każdej sytuacji. Może miałam szczęście, nie przeczę... ale jeśli z kimś się nie da pogadać, to bardzo smutne, bo świadczy w dużej mierze o tym co ma pod czaszką (ew. czego brakuje lub źle działa). Bo pewnie o takich 'młotów' Ci chodzi.

Btw, mi chodzi o przemoc człowiek-człowiek. Jesteśmy takim paradoksalnym gatunkiem na tej planecie, który sam siebie zwalcza...

[Andrut]

Nie musi przekonywać. Byłoby cholernie nudno, gdyby wszyscy się ze sobą we wszystkim zgadzali

I chyba miałaś trochę szczęścia.

Tak, o takich młotów. Ale nie przeczę, że przemoc przez jakiś czas była sposobem na reperowanie ego. Skutecznym i w latach nieco bardziej szczenięcych.

Ogólnie, nadal raz na jakiś czas wdam się w jakieś mordobicie, chociaż dałoby się "wygadać". I nie ma to nic wspólnego z TS, o mnie nikt nie wie, więc nie ma jak. Po prostu to lubię. A jak dwóch dorosłych facetów da sobie po pysku, to w sumie jest to wyłącznie ich sprawa.

[turkusowa]

[Andrut]

Nieeee. Nie mam w zwyczaju robienia z igły wideł, także zaatakowany się nie poczułem

Miotłę? Czemu akurat miotłę?

My się za dzieciaka bawiliśmy w rycerzy Jedi. Czyli naparzaliśmy się kijami. Też się ich w sumie trochę połamało, ale to to zabawa przecież jeno była

[lexel]

W poprzedniej pracy niestety byłem wyoutowany i na imprezie służbowej były szef publicznie ogłaszał że nie mam penisa, co jakoś reszta bardziej taktownie potraktowała nie zagłębiając się w temat. Później nie potrafił zrozumieć że jest różnica między "mogę ludziom wyjaśniać na czym polega transseksualizm na moim przykładzie" a poznawanie ludzi na zasadzie "a on nie ma penisa". Teraz się bardzo cieszę z mojej pracy bo w zasadzie ludzie raczej nie szczególnie wiedzą o mojej przeszłości, może ktoś się domyśla, ale nikt o tym nie mówi i każdy ma ważniejsze sprawy na głowie niż moje penisy.