[sebastian v]

Po odkryciu i zaakceptowaniu swojej tożsamości przez chwilę czułem swego rodzaju ulgę, ponieważ wreszcie zrozumiałem kim jestem i skończyła się walka i zamęt w mojej głowie, natomiast po tym krótkim okresie zadowolenia przyszedł czas na strach.
Ostatnio myśl o tym, że jestem trans, posyła mnie niemal w ataki paniki. Ilość coming outów, które mnie czekają, problemów związanych z tranzycją, problemów ze znalezieniem partnera, brak możliwości posiadani biologicznych dzieci, ludzie poddający w wątpliwość wszystko co zrobię, rozstanie się z wieloma drogimi mi osobami i i miejscami, w których wiem, że nie znajdę akceptacji, hormony, operacje, sądy...
Czasami czuję się jakbym był nic nie wartą pomyłką, próbuję sobie wmówić, że jestem dziewczyną, kobietą, która z jakiegoś powodu ma narąbane w głowie i że muszę to tylko jakoś rozpracować, ale to nic nie zmienia, patrząc w lustro nadal widzę młodego mężczyznę w żałosnej sytuacji.
Boję się, że nigdy nie znajdę swojego miejsca w świecie, a równocześnie pragnę tranzycji, z każdym dniem coraz bardziej.


Nie wiem czego oczekuję pisząc ten post, może prostych słów otuchy, może jakiś porad jak radzić sobie z paniką, która czasem przejmuje kontrolę.
W każdym razie musiałem to wszystko z siebie wyrzucić, a to chyba całkiem odpowiednie miejsce.

[wendigo]

Niewiele poradzić można na to... mogę tylko powiedzieć, że dokładnie takie same uczucia miałem i... (ale to nie będzie chyba pocieszające) sama tranzycja ich nie rozwiała... dopiero psychoterapia. Ale się udało

[sam]

Też tak mam, w moim przypadku na ataki paniki pomogło stworzenie bardzo dokładnego planu tranzycji oraz czytanie pozytywnych historii osób które ją przeszły. Dobre są też psychodeliki oraz wszystko co ogranicza wpływ lewej półkuli mózgowej bo to właśnie ona odpowiada za tego typu myśli.

Też tak mam, w moim przypadku na ataki paniki pomogło stworzenie bardzo dokładnego planu tranzycji oraz czytanie pozytywnych historii osób które ją przeszły. Dobre są też psychodeliki oraz wszystko co ogranicza wpływ lewej półkuli mózgowej bo to właśnie ona odpowiada za tego typu myśli.

[Sven]

Dobra. Twój post to materiał na wiele osobnych wątków, gdybyś miał zamiar to przegadać, i mówisz o obawach, które pewnie strawią Ci sporo czasu. Pewnie w końcu wyjdzie czy bardziej chcesz, czy bardziej się boisz, chociaż na oko to bardziej chcesz. Wiesz, ludzie przechodzą te tranzycje. Jakoś. Jedni bardziej gładko, inni trudniej, ale ludzie to robią.

Dobra. Twój post to materiał na wiele osobnych wątków, gdybyś miał zamiar to przegadać, i mówisz o obawach, które pewnie strawią Ci sporo czasu. Pewnie w końcu wyjdzie czy bardziej chcesz, czy bardziej się boisz, chociaż na oko to bardziej chcesz. Wiesz, ludzie przechodzą te tranzycje. Jakoś. Jedni bardziej gładko, inni trudniej, ale ludzie to robią.

[Jeżynka]

Haha, ja takie feelsy miałam dopiero po (poza dziecioróbczym potencjałem, no bo po [terefere] mi on)

[Lagertha]

sebastian v: Może trochę inaczej na początek... Twój post wygląda trochę tak jakbyś się sam coraz bardziej nakręcał na tranzycje.
Na początek spróbuj się uspokoić i nie zamartwiać sprawam, które Cię obecnie nie dotyczą i na które i tak nie masz wpływu. Potem na spokojnie sobie wszystko przemyśl i rób co uznasz za słuszne. Tylko jedna mała uwaga: Pamiętaj, że tranzycja i hormony to nie jest lekarstwo na wszelkie problemy i tak jak już pisał wyżej wendigo, trzeba też pewne sprawy po prostu przepracować.

sebastian v: Może trochę inaczej na początek... Twój post wygląda trochę tak jakbyś się sam coraz bardziej nakręcał na tranzycje.
Na początek spróbuj się uspokoić i nie zamartwiać sprawam, które Cię obecnie nie dotyczą i na które i tak nie masz wpływu. Potem na spokojnie sobie wszystko przemyśl i rób co uznasz za słuszne. Tylko jedna mała uwaga: Pamiętaj, że tranzycja i hormony to nie jest lekarstwo na wszelkie problemy i tak jak już pisał wyżej wendigo, trzeba też pewne sprawy po prostu przepracować.

[jerzol]

ja też się bałem i miałem wątpliwości w stylu ''może mi zwyczajnie odbiło''. A co do reakcji otoczenia to i tak nie ma się na nią większego wpływu(jacy ludzie taka reakcja) z własnego doświadczenia powiem,że lepiej być dyskretnym i nie mówić zbyt wielu osobom zwłaszcza na początku ''tej drogi''

[Jeżynka]

No właśnie, w ogóle po co się przejmować jakimiś coming outami? Nie prościej po prostu robić swoją rzecz i zrobić tak żeby to wyszło przy okazji? Nie rozumiem takiego parcia na opowiadanie wszystkim o swojej transowości kiedy jeszcze się nie zrobiło dużo w kierunku zmianowym.

Jeśli ktoś jest w twoim życiu to to zaskoczy samo, jak kogoś nie ma to po co mu o sobie mówić?

[Martaa]

[Jeżynka]

[kicur]

Może niektóre rzeczy z tej listy nie będą Ci tak naprawdę potrzebne? Np. biologiczne dzieci albo partner/ka?

A niektóre mogą okazać się całkiem fajne - jak hormony

[confused]

Sebastian, mogę się podpisać pod każdym Twoim zdaniem. Trzymaj się.

[Ania96]

[sam]