[Sven]

Nie chcę robić offtopu w innym wątku, ale... Chcę zarzucić temat. Uważam, że jeżeli ktoś rzeczywiście urodził się "niespójny" z punktu widzenia społeczeństwa, to identyfikacja z płcią przeciwną jest jak najbatdziej zdrowym i samozachowawczym odruchem. Pomijając osoby, które są ts, czyli są kobietami i mężczyznami o innej budowie. Uważam że to problem, że nie ma społeczności takich osób. Jedyne o czym sie słyszy to bycie trans i obraz może być złudnie podobny. (!) Na przykład jeżeli są narzucane na osobę wyobrażenia i występuje zaprzeczenie że w ogóle coś takiego się dzieje, represja swojej własnej osobowości, naturalych zachowań na rzecz "bycia kobietą/mężczyzną", dopasowania się, to jak najbardziej - da się czuć w złym ciele. Bo powłoka rzeczywiście nie jest własna a "akceptowalna". Nawet jeżeli rodzina jest nieseksistowska, to dalej istnieje norma i stygmatyzacja osób które odstają w ten czy inny sposób. Wywołuje to strach który pogłębia rozszczepienie jaźni na pół i utratę kontaktu z tym, co się odczuwa, wyparcie "niewłaściwych" cech i pragnień.

Nie jest pomocny przekaz zawarty w stereotypie że osoby androgyniczne, kobiecy mężczyźni, męskie kobiety, są homoseksualni. Na ile jest to toksyczna wiadomość, że nie możemy być kochani za to kim jesteśmy, że jesteśmy czymś czego należy się wstydzić, pokłosie pewnego rodzaju mainstreamowej heteroseksualności i "jedynej właściwej drogi".

Uważam, że trzeba o tym mówić. I uważam, że rodzajniki są najbzdurniejszym wynalazkiem języka, bo nie rozumiem jaką informację niesie "zjadłam" w porównaniu do "zjadłem". Płeć ma się tu jak piernik do wiatraka.

Nie chcę robić offtopu w innym wątku, ale... Chcę zarzucić temat. Uważam, że jeżeli ktoś rzeczywiście urodził się "niespójny" z punktu widzenia społeczeństwa, to identyfikacja z płcią przeciwną jest jak najbatdziej zdrowym i samozachowawczym odruchem. Pomijając osoby, które są ts, czyli są kobietami i mężczyznami o innej budowie. Uważam że to problem, że nie ma społeczności takich osób. Jedyne o czym sie słyszy to bycie trans i obraz może być złudnie podobny. (!) Na przykład jeżeli są narzucane na osobę wyobrażenia i występuje zaprzeczenie że w ogóle coś takiego się dzieje, represja swojej własnej osobowości, naturalych zachowań na rzecz "bycia kobietą/mężczyzną", dopasowania się, to jak najbardziej - da się czuć w złym ciele. Bo powłoka rzeczywiście nie jest własna a "akceptowalna". Nawet jeżeli rodzina jest nieseksistowska, to dalej istnieje norma i stygmatyzacja osób które odstają w ten czy inny sposób. Wywołuje to strach który pogłębia rozszczepienie jaźni na pół i utratę kontaktu z tym, co się odczuwa, wyparcie "niewłaściwych" cech i pragnień.

Nie jest pomocny przekaz zawarty w stereotypie że osoby androgyniczne, kobiecy mężczyźni, męskie kobiety, są homoseksualni. Na ile jest to toksyczna wiadomość, że nie możemy być kochani za to kim jesteśmy, że jesteśmy czymś czego należy się wstydzić, pokłosie pewnego rodzaju mainstreamowej heteroseksualności i "jedynej właściwej drogi".

Uważam, że trzeba o tym mówić. I uważam, że rodzajniki są najbzdurniejszym wynalazkiem języka, bo nie rozumiem jaką informację niesie "zjadłam" w porównaniu do "zjadłem". Płeć ma się tu jak piernik do wiatraka.

[Sven]

O, albo jeszcze przekonanie że nie możesz być taką osobą jeżeli nigdy wcześniej się nie było. Często dlatego że żyło się według cudzych wizji i oczekiwań, we wstydzie.

O, albo jeszcze przekonanie że nie możesz być taką osobą jeżeli nigdy wcześniej się nie było. Często dlatego że żyło się według cudzych wizji i oczekiwań, we wstydzie.

[2in1_inkarnacje]

Wiem o czym piszesz. Też nie mogę się wpasować ni tu, ani tu. Pewnie zostanę tzw trzecią płcią, bo nie widzę dla siebie innej opcji. Ale rzeczywiście są takie osoby, które stoją pomiędzy płciami i to jest dla nich ok.

Wiem o czym piszesz. Też nie mogę się wpasować ni tu, ani tu. Pewnie zostanę tzw trzecią płcią, bo nie widzę dla siebie innej opcji. Ale rzeczywiście są takie osoby, które stoją pomiędzy płciami i to jest dla nich ok.

[ElżbietaFromage]

Moim zdaniem brakuje trzeciej kategorii genderowej w naszej kulturze. Pozostaje tylko ją sobie wywalczyć...

[2in1_inkarnacje]

ElżbietaFromage, Tak, bo nie wszyscy wpasowują się w typowe postrzeganie kobiety, czy mężczyzny. Ale tendencja jest by kategoryzować na siłę - albo M, albo K. A co z tymi, co nie pasują ani tu, ani tu ? Bo oprócz siebie, znam jeszcze parę innych takich osób.

ElżbietaFromage, Tak, bo nie wszyscy wpasowują się w typowe postrzeganie kobiety, czy mężczyzny. Ale tendencja jest by kategoryzować na siłę - albo M, albo K. A co z tymi, co nie pasują ani tu, ani tu ? Bo oprócz siebie, znam jeszcze parę innych takich osób.

[blackfeather]

[Ryu]

Ogólnie wywalczanie czegokolwiek się nie sprawdza, bo powoduje opór i radykalizację u reszty, która czuje się atakowana i wezwana do boju. Lepsze są metody pokojowe.

[ElżbietaFromage]

A jakie inne metody @Ryu twoim zdaniem są lepsze?

[Ryu]

Piszę przecież. Pokojowe. Oparte na koegzystencji z ludźmi. Im bardziej naturalnie ktoś wchodzi w społeczeństwo, tym mniej się marszczy rzeczywistość wokół niego i tym łatwiej jest uzyskać sojuszników w osobach niezdecydowanych, czyli tych, które nie są radykalnymi przeciwnikami (którzy się wtedy ośmieszają).

[ElżbietaFromage]

Wiesz, że słowo "wywalczyć" miało tu raczej inne znaczenie niż: siłowo zmusić innych do akceptacji?

[Ryu]

A, chyba że