[2in1_inkarnacje]

Właśnie głęboko kontempluję ból wszechistnienia i coś takiego mi przyszło do głowy. Jak ktoś jest gdzieś pośrodku ekspresji płciowej, to zrozumie, co chcę przekazać.

Ból istnienia w przypadku queer się pojawia, gdy takiż osobnik, zaczyna głęboko rozpaczać nad swoim losem, że jest queer. I myśli, jakby to było być np tym facetem, czy tą kobietą. Jakby już kiedyś wyszedł ze stanu queer, to będzie z kolei rozpaczał, już nie, że jest queer i a np, że nigdy nie będzie taki jak cis kobieta / cis facet. To niekończące się pasmo udręki.
Gorzej, jak ktoś utknie pośrodku z powodów "nie chcę, bo nie mogę", "nie mogę, bo nie dam rady", "nie dam rady, bo się boję" albo coś prostszego : "a co ludzie powiedzą?" "ja nie mam passingu za grosz i hormony tego nie zmienią ( nie zmieniają )".
Po drugiej stronie pośredniości płciowej, trawa pewnie nie jest bardziej zielona. A pewnie i gorzej...

Właśnie głęboko kontempluję ból wszechistnienia i coś takiego mi przyszło do głowy. Jak ktoś jest gdzieś pośrodku ekspresji płciowej, to zrozumie, co chcę przekazać.

Ból istnienia w przypadku queer się pojawia, gdy takiż osobnik, zaczyna głęboko rozpaczać nad swoim losem, że jest queer. I myśli, jakby to było być np tym facetem, czy tą kobietą. Jakby już kiedyś wyszedł ze stanu queer, to będzie z kolei rozpaczał, już nie, że jest queer i a np, że nigdy nie będzie taki jak cis kobieta / cis facet. To niekończące się pasmo udręki.
Gorzej, jak ktoś utknie pośrodku z powodów "nie chcę, bo nie mogę", "nie mogę, bo nie dam rady", "nie dam rady, bo się boję" albo coś prostszego : "a co ludzie powiedzą?" "ja nie mam passingu za grosz i hormony tego nie zmienią ( nie zmieniają )".
Po drugiej stronie pośredniości płciowej, trawa pewnie nie jest bardziej zielona. A pewnie i gorzej...

[wendigo]

Powiem tak: też nie lubię się oszukiwać, że kiedykolwiek życie ts/tg/czycotam może być super - więc skoro to już mamy ustalone, trzeba robić tak, żeby było najlepiej jak może być.
No i tak naprawdę... to chyba tyle...

[Misiek]

Coś w tym jest... nie wiem czy we mnie się nie budzi jakiś cholerny racjonalista, który twierdzi że po prostu można wybrać, na chłodno,nie kierując się huśtawkami emocjonalnymi życie w queeerowej niszy albo w heteronormatywnym mainstreamu,a co nam w duszy gra-zachowac dla siebie na korzyść pragmatyzmu i ułatwienia sobie życia.
Czy mój pseudointelektualny bełkot jest w ogóle zrozumiały dla kogoś czy już za daleko odplywam...???

[wendigo]

Misiek, moim zdaniem bardzo zrozumiale napisałeś. I owszem, jestem nawet skłonny się zgodzić, że jak ktoś jest queer, to z praktycznego punktu widzenia może wybrać to co mu będzie łatwiejsze.

[ElżbietaFromage]

Trochę nie rozumiem problemu zarysowanego w tym temacie. Czytałam go kilka razy i nie mogę złapać jego sensu.

Jeżeli jednak dobrze rozumiem, to chcesz 2in1_inkarnacjo powiedzieć, że boli Ciebie to, iż jesteś queer i nigdy nie będziesz cis?
Sama również długo się zastanawiałam nad tą kwestią i rozpaczałam właśnie nad tym, że jestem queerowa, lub raczej nad tym, że mogę być tylko queerowa i nic ponadto. Tylko dlaczego to ma być tak bolesne? Co złego jest w byciu queer? Tylko to, że takie osoby są odrzucane przez społeczeństwo, są "inne", jakoś chrome, trędowate, dziwne, może ciekawe, ale raczej cudaczne.
Czy problemem nie jest czasem to, że nie mamy poczucia własnej godności i nie stanowimy dla siebie punktu wyjścia, tylko chcemy koniecznie odbijać się w lustrze genderu i społecznych norm? Traktujemy wpasowywanie się w ramy sztucznego genderu jako wartość?

Obecnie już nie ubolewam nad tym, że nie będę nigdy ciskobietą, podobam się sobie taka jaka jestem (no może nie całkiem ) jako osoba transseksualna, a właściwie ksenoseksualna. To co mnie boli to fakt, że społeczeństwo nie akceptuje odmienności albo też wszelką odmienność wrzuca w określone ramy, niczym karłów upychano do roli nadwornych błaznów czy też pokazywano ich w galeriach osobliwości.
Problemem nie jest to, że jesteśmy queer ale to, że społeczeństwo uznaje osoby queer za posiadające jakąś skazę, nie będące "kimś pierwotnym w swojej tożsamości", a jedynie jako jakąś wtórność, echo czegoś właściwego.

[ElżbietaFromage]

Trochę nie rozumiem problemu zarysowanego w tym temacie. Czytałam go kilka razy i nie mogę złapać jego sensu.

Jeżeli jednak dobrze rozumiem, to chcesz 2in1_inkarnacjo powiedzieć, że boli Ciebie to, iż jesteś queer i nigdy nie będziesz cis?
Sama również długo się zastanawiałam nad tą kwestią i rozpaczałam właśnie nad tym, że jestem queerowa, lub raczej nad tym, że mogę być tylko queerowa i nic ponadto. Tylko dlaczego to ma być tak bolesne? Co złego jest w byciu queer? Tylko to, że takie osoby są odrzucane przez społeczeństwo, są "inne", jakoś chrome, trędowate, dziwne, może ciekawe, ale raczej cudaczne.
Czy problemem nie jest czasem to, że nie mamy poczucia własnej godności i nie stanowimy dla siebie punktu wyjścia, tylko chcemy koniecznie odbijać się w lustrze genderu i społecznych norm? Traktujemy wpasowywanie się w ramy sztucznego genderu jako wartość?

Obecnie już nie ubolewam nad tym, że nie będę nigdy ciskobietą, podobam się sobie taka jaka jestem (no może nie całkiem ) jako osoba transseksualna, a właściwie ksenoseksualna. To co mnie boli to fakt, że społeczeństwo nie akceptuje odmienności albo też wszelką odmienność wrzuca w określone ramy, niczym karłów upychano do roli nadwornych błaznów czy też pokazywano ich w galeriach osobliwości.
Problemem nie jest to, że jesteśmy queer ale to, że społeczeństwo uznaje osoby queer za posiadające jakąś skazę, nie będące "kimś pierwotnym w swojej tożsamości", a jedynie jako jakąś wtórność, echo czegoś właściwego.

[Misiek]

Jest w tym prawda co piszesz. Pytanie kto i na ile ma chęć, oraz jest zainteresowany zmianą paradygmatu, a kto woli spokojniejsze, albo ..bardziej "światowe" życie. Czasem też...hmm, bezpieczniejsze(?). No i co z pracą np, gdzie trzeba wejść w konretną rolę? W wielu miejscach z nienormatywnym wyglądem, zachowaniem itp. może być ciężko.
Zależy jakie są nasze priorytety.
Ja mam w sobie dwie sprzeczności...Queerowego "buntownika", który sobie wymyśla w głowie idealny świat, taki genderless, z kolei z drugiej strony kolesia, który gdzieś w dzieciństwie siebie widział, jako męża, lekarza, "normalnego", hetero, który za wzór sobie wziął Dr. Burskiego (czy jak mu tam było) z Na dobre i na złe i obsesyjnie oglądał, bo myślał, że na takiego kolesia wyrośnie...
A w dorosłości poznał inne opcje, ale ludzie z inną eskpresją płciową seksualną jakich poznał to z reguł byli aktywiści żyjący na skłotach, weganie, żyjący w pewnym sensie poza mainstreamem i teraz rodzi się pytanie jakie życie wybrać...jakiego się pragnie.
Myślałem, że mam duszę aktywisty, jednak czuję, że coraz bardziej "się sprzedaję", pragnę spokoju, po prostu. ale też tak się przylepiłem do tej swojej inności, życia z boku, że już chyba wykształciłem w sobie pewną fobię społeczną, z którą dość mocno się już oswoiłem, choć w moim przypadku czasem rodzi wiele cierpienia...

A swoją drogą szkoda, ze społeczeństwo nie jest bardziej wyrozumiałe, ale kto ma ich nauczyć wyrozumiałości, z drugiej strony....ja np. często trzęsę portkami.

[ElżbietaFromage]

[lexel]

[hikaru]

Cytat:

bo "społeczeństwa" nie zmienicie nigdy

zmienimy

Cytat:

Możecie zmienić np swoje nastawienie żeby Was nie obchodziło co inni gadają,

to jest za to niemożliwe

BTW

Cytat:

A dlaczego miałoby być bardziej wyrozumiałe, skoro nie jest to zgodne z interesem genów poszczególnych osób?

Fenotyp = Genotyp + Środowisko

O warunkowaniu przez genotyp wszystkich cech możemy mówić jeżeli patrzymy z punktu widzenia niezmiennego środowiska uznawanego jako nieruchomy punkt odniesienia. Jeżeli ruszymy środowisko - zmienimy społeczeństwo - nie możemy powiedzieć nic o tym jak dane geny będą warunkowały różne cechy. Więc o tym zamilczmy.

[DeadSally]

[wendigo]

[ElżbietaFromage]

[wendigo]

ElżbietaFromage, Ty na pewno piszesz o nastawieniu? Bo moim zdaniem o jakichś fizjologicznych stanach. Można jednak np. nabrać wiary w siebie bez leków...

[Armand]

[hikaru]

Cytat:

Zmiana w społeczeństwie trwa za długo, też już wolę zmieniać siebie.

Też chciałabym zmienić siebie, ale to nie jest możliwe. Dużo bardziej realne jest działanie na rzecz zmiany świata. Przynajmniej człowiek czuje sens życia.

[Armand]

Gdzieś przeczytałem takie zdanie, ale nie zacytuję słowo w słowo:
"Jeśli tak trudno jest zmienić siebie samego, to pomyśl jak trudno jest zmienić innego człowieka".

[hikaru]

Ludzi nie trzeba zmieniać, wystarczy im pozwolić być wolnymi.

[ElżbietaFromage]

[wendigo]

[DeadSally]

wendigo, może pan A. i pani F. wkleją ci jakieś focie celebrytów, wiesz... jakichś aktorów, noblistów czy kogoś. i Udowodnią ci coś. że istniejesz, czy że można czy też nie...

wendigo, może pan A. i pani F. wkleją ci jakieś focie celebrytów, wiesz... jakichś aktorów, noblistów czy kogoś. i Udowodnią ci coś. że istniejesz, czy że można czy też nie...

[ElżbietaFromage]

Ale po co DeadlySaly? Abyś mogła przeżywać mrówczy okres cz. 2 ?

[DeadSally]

tak

tak

[Ryu]

Sugeruję szybki powrót do tematu.