[nunumu]

Ciekawe, czy jest środek na zmianę samej siebie.

Wrona pewnie napisze, że nie ma. Jej filozofia jest jednak zbyt pesymistyczna bym mogła ją zaakceptować, ponieważ czyniłaby mnie samobójczynią.

Istnieje jednak nieskończona ilość możliwych struktur myślenia, a znając budowę naszych mózgów, tym bardziej nie mogę przyjąć podejścia Wrony jedynie przez jego spójność wewnętrzną. Potrzebny jest mi inny paradygmat.

Jak się jednak zmienić? Podobno są ludzie, którzy to potrafią. Ryu się udało wiele rzeczy ogarnąć. Ciężką pracą nad sobą, wiem.

Postrzegam siebie jednak jako osobę niezdolną do ciężkiej pracy nad sobą, zmuszanie się do działania spowodowało tylko, że natrafiałam na ściany wewnątrz samej siebie. Na psychoterapie się spóźniałam, co świadczy o oporze ale czy wyklucza mnie z grona klientek / pacjentek którym można pomóc?

Nie wierzę, abym była jedyną osobą na świecie w takiej sytuacji, jestem przekonana, że więcej osób podobnych do mnie sobie poradziło - tylko jak? Nie chcę dłużej marnować swojego życia. Filozofie nihilizmu mnie nie pociągają, ani nie przekonują, a postępujące z każdym dniem wyobcowanie od społeczeństwa, poczucia izolacji, bycia niezrozumianą, i gorszą od reszty ludzi, bo fizycznie obrzydliwą, postępują. Tabletki na to nie pomogą, wiem, bo próbowałam, one pomagają tylko podnosić się z ziemi, gdy od depresji pada się na ryj, nie pomagają w życiu skuteczniejszym.

Szukam szczęścia w miłości, jakkolwiek byłoby to naiwne. Mam też poczucie, że bliskie mi osoby stoją na moich barkach częściowo, że jestem za nie odpowiedzialna, więc nie mogę po prostu się zdać na innych. Ale żeby na to zasłużyć, trzeba przemóc własne słabości, ja z nimi przegrywam, a muszą być jakieś obejścia, sztuczki, metody pokonania ich - prawda?

[Maria_G]

[Sven]

Naprawdę chcesz wiedzieć? Bo do tego trzeba przyznać, że się myliło, przyjąć ból i pozwolić odejść rzeczom, na których zależy. Łatwe? Nie. Humanitarne? Mam wątpliwości. Bardzo bolesne i straszne, mówiąc bez ogródek. I nie, nie mówię o odrzuceniu własnej tożsamości - tego się chyba nie da zmienić, serce nie sługa. To bardziej jak osiąganie zen. Droga, którą trzeba przejść samemu, do której nikt nie może zmusić. Tak samo z psychoterapią, podstawą jest chęć.

Naprawdę chcesz wiedzieć? Bo do tego trzeba przyznać, że się myliło, przyjąć ból i pozwolić odejść rzeczom, na których zależy. Łatwe? Nie. Humanitarne? Mam wątpliwości. Bardzo bolesne i straszne, mówiąc bez ogródek. I nie, nie mówię o odrzuceniu własnej tożsamości - tego się chyba nie da zmienić, serce nie sługa. To bardziej jak osiąganie zen. Droga, którą trzeba przejść samemu, do której nikt nie może zmusić. Tak samo z psychoterapią, podstawą jest chęć.

[Armand]

[inka]

jest sposób!!!

Zmienić nic się nie da, jedynie da się zauważyć swój własny konformizm do norm społecznych wkuty na siłę w nasze mózgi poprzez systematyczna propagandę otoczenia!

Po zrozumieniu tego, powoli przyjmujesz że jesteś pionkiem w grze odbywającej się na co dzień. Coś podobnego do Morfeusza vice Neo w Matrix oferującemu prawdę versus toksyczności postrzeganych realiów.

Powoli przestajesz być podwładną innych ludzkich wymagań. Teraz twoje uczucia zaczynają być na płaszczyźnie "JA" a ich konsekwencje odnoszą się tylko wedle twojej ścieszki. Oczywiście nadal obowiązuje zasada koegzystencji, aczkolwiek teraz, opinia innych nie decyduje wyników twojej dążności ku celu.

[nunumu]

Cytat:

Bo do tego trzeba przyznać, że się myliło, przyjąć ból i pozwolić odejść rzeczom, na których zależy.

Czyli marzeniom. Okej, w takim razie psychoterapia jest mi niepotrzebna. Bo skoro i tak mam je porzucić, to nie mam po co do nich dążyć.

Gdy piszę, że już lepiej z moim wyglądem nie będzie - dowiaduję się, że może jednak być.

Gdy piszę, że chciałabym, żeby było lepiej - muszę to odrzucić, i pogodzić się z tym, że już lepiej nie będzie.

To się nie zgadza. Więc o co tak naprawdę chodzi?

Cytat:

Nie wyklucza Cię z grona pacjentek majacych perspektywy. Ale do tego musiałabyś zrobić krok pod tytułem "nie spóźniać się na terapię".

Do tego musiałabym najpierw nauczyć się nie spóźniać w ogóle. A jeżeli to mi się uda, to uda też wszystko inne.

Cytat:

Nie jest to naiwne. Nie rozumiem, dlaczego jest teraz taki trend, żeby podważać wagę miłości. Chyba tylko ludzie, którzy nie potrafią jej znaleźć w sobie i innych tak robią, by nie czuć się źle.

Bo wszystko mi mówi, że miłości nie znajdę, a przynajmniej nie takiej, jakiej pragnę. Mogę żyć w białym związku z kobietą; z mężczyzną nigdy, bo nigdy nie będę potrafiła być dla mężczyzn atrakcyjna. Cóż, przynajmniej samotna nie będę.

Cytat:

A co by się stało, gdybyś się zdała na innych?

Wykończyłabym ich, uwiesiła się, oni mieliby mnie dość, i zostałabym sama.

Cytat:

Tak samo z psychoterapią, podstawą jest chęć.

Gdybym wiedziała, do czego ta chęć ma być, to by było łatwiej. Bo jeżeli konkluzja jest prosta, że jeżeli czegoś nie robię, bądź mi nie wychodzi, to najwyraźniej wcale nie chcę, to okej, zrozumiem. Tylko dlaczego pewnych rzeczy "nie chcę" od 15 lat i od mniej więcej takiego czasu miewam przy tym temacie myśli samobójcze? Jak na sprawę, na której mi tak naprawdę bardzo nie zależy, to dość mocno mnie rozwala.

Cytat:

Powoli przestajesz być podwładną innych ludzkich wymagań.

Co to znaczy 'podwładną ludzkich wymagań'? Każdy człowiek ma jakieś oczekiwania od nas, w związku z relacją. Z każdym tworzę relacje opartą o czymś trochę innym. I w każdej jestem zobowiązana, żeby oczekiwania innych spełniać. Inaczej, postępowałabym jak wampir, wysysający ludziom czas i uwagę, a nic dla nich nie robiący, i nikim dla nich nie będący. W żadnej relacji nie można tylko brać. Nawet na tym forum, gdy szukam pomocy, staram się też coś od siebie dawać. Gdy zadeklarowałam się, że coś zrobię, to systematycznie to robię, i spełniam te oczekiwania, a przynajmniej staram. Każdy ma prawo mieć wymagania do żadna relacja nie jest przymusowa, może z wyjątkiem relacji rodzic - dziecko. A myślenie o wielkim "JA" jest właśnie - dla dzieci.

[ElżbietaFromage]

[Armand]

[Lagertha]

Najprostszy sposób i zarazem najtrudniejszy to przestać się wiecznie nad sobą użalać, narzekać na rzeczy, których i tak nie zmienisz. Zagryźć zęby i poszukać drogi by wyminąć stojącą na drodze ścianę. Jak się trafi kolejna, to znów ją obejść i tak do skutku. Jak upadniesz, to zbierz siły, wstań i walcz dalej. Nigdy się nie podawaj i nie pozwól się zawrócić. Nie bierz za dużo obowiązków na siebie, bo tego nie udźwigniesz. Pomagać innym będziesz mogła jak najpierw sama sobie pomożesz. Brzmi brutalnie.. ale takie jest życie. Innej rady nie mam.

Co do terapii. Dużo zależy od lekarza do którego będziesz chodzić i od Ciebie samej i Twojego nastawienia. Jeżeli będziesz szła z nastawieniem na cudowne wyleczenie i sama nie włożysz żadnej pracy w terapię - to rzeczywiście zmarnujesz tylko pieniądze i czas. Ale jeżeli będziesz współpracować, to możesz sobie pomóc. Pytanie tylko, czy chcesz dać sobie pomóc?

Najprostszy sposób i zarazem najtrudniejszy to przestać się wiecznie nad sobą użalać, narzekać na rzeczy, których i tak nie zmienisz. Zagryźć zęby i poszukać drogi by wyminąć stojącą na drodze ścianę. Jak się trafi kolejna, to znów ją obejść i tak do skutku. Jak upadniesz, to zbierz siły, wstań i walcz dalej. Nigdy się nie podawaj i nie pozwól się zawrócić. Nie bierz za dużo obowiązków na siebie, bo tego nie udźwigniesz. Pomagać innym będziesz mogła jak najpierw sama sobie pomożesz. Brzmi brutalnie.. ale takie jest życie. Innej rady nie mam.

Co do terapii. Dużo zależy od lekarza do którego będziesz chodzić i od Ciebie samej i Twojego nastawienia. Jeżeli będziesz szła z nastawieniem na cudowne wyleczenie i sama nie włożysz żadnej pracy w terapię - to rzeczywiście zmarnujesz tylko pieniądze i czas. Ale jeżeli będziesz współpracować, to możesz sobie pomóc. Pytanie tylko, czy chcesz dać sobie pomóc?

[Freja]

[Sven]

[nunumu]

@Elżbieta

Cytat:

(zawsze można walnąć się cegłą, albo zafundować sobie elektrowstrząsy

Podobno działają podobnie jak tabletki na głowę.

@Armand

Cytat:

Czasem trzeba porzucić rzeczy, które są dla nas ważne, ale nam nie służą. Np, wyobrażenie o rodzicach, nadzieja na ich miłość, na to że bliscy nam ludzie zmienią swoje postępowanie. Wydaje mi się, że do takich kategorii to się odnosi. Każdy oczywiście ma jakieś swoje balasty, które utrudniają dalszy rozwój.

Od rodziców w tym momencie mam tylko takie oczekiwania, żeby matka mnie nie nękała sms-ami, w których szantażuje mnie emocjonalnie, i żebym nie musiała jej odwiedzać, gdy będzie chora, wysłuchując pojazdów po mojej tożsamości płciowej, nic więcej. Miłości od nich nie potrzebuję, jestem dorosła, najwyraźniej dostałam jej tyle że aż się nią przejadłam.

Cytat:

Trzymam za Ciebie kciuki.

Dziękuję.

Cytat:

Dlaczego odrzucasz na wstępie wszystkie inne scenariusze, jako mniej warte uwagi.

Powiem może tak... Nie rozmawiałam jeszcze z ciskobietą, która na psychoterapii musiała się tłumaczyć, czemu nie chce być lesbijką. Jako, że ja musiałam, domniemam, że dla osoby terapeutyzującej byłam popieprzonym kolesiem który ubzdurał sobie, że jest kobietą, nie rozumiejąc, kim jest naprawdę, i że poprawna orientacja to heteroseksualna, czyli na kobiety - a w obrębie takich założeń żadnego terapeutyzowania nie mam ochoty przechodzić.

Cytat:

Tak jak już wcześniej wspominałem, od terapii Cię nie ubędzie. Jesteś kim jesteś. Możesz co najwyżej nauczyć się jeszcze więcej o sobie.

Cóż, chyba właśnie najlepiej byłoby, gdyby właśnie sporo ubyło...

Cytat:

Ale z tego co piszesz wyciągam wnioski, że czujesz uzależnienie od tych relacji, od tego by spełniać oczekiwania. Popraw mnie jeśli się mylę.

Nie czuję. Łatwo umiem wycofać się z relacji, i wejść w nowe. Strasznie słabo przywiązuję się do ludzi.

@Lagertha

Cytat:

Zagryźć zęby i poszukać drogi by wyminąć stojącą na drodze ścianę. Jak się trafi kolejna, to znów ją obejść i tak do skutku. Jak upadniesz, to zbierz siły, wstań i walcz dalej.

Cały czas tak robię, ale fajnie byłoby, gdybym mogła przestać walczyć z sobą, a móc zacząć z innymi i ze światem.

@Freja
To co radzisz i proponujesz jest po prostu nieskuteczne. Największy zabójca motywacji. Tak robiłam ostatnio cały 2014 rok. I, z przerwami, całe ostatnie 15 lat, albo i więcej. Jedyne, co mnie to nauczyło, to że dalsze próby nie mają sensu.

@Swan

Cytat:

Jakby to powiedzieć, trzeba stawiać sobie poprzeczkę wysoko, ale realistycznie.

Z punktu widzenia czysto fizycznego: jestem pełnosprawna, póki co zdrowa, mam 27 lat. Od jutra mogłabym po prostu żyć inaczej, robiąc wszystko, czego chciałabym od siebie wymagać, być niezmordowana. Ale to psychicznie nierealistyczne. A co jest psychicznie realistyczne? Tego nie umiem ocenić. Może w ogóle wola nie istnieje, a ja jestem tylko iluzją, wypadkową wektorów z otoczenia, w całości określoną przez czynniki środowiskowe, opisywalną w kategoriach statystycznych. W takim razie jestem w tym statystycznym 30% osób którym psychoterapia nie pomogła, i które mają typowe problemy, po uwzględnieniu warunków, i pochodzenia.

Cytat:

Do krytycznego spojrzenia na siebie/swoje zachowania, zwyczaje, sposób myślenia i do zmiany.

Potrafię wszystko w sobie skrytykować, właściwie, to od krytycznych spojrzeń już mnie nudzi. Wiem że nie usłyszę od krytyka nic nowego. To będzie ciągle to samo, co już wiem.

Cytat:

Przy czym, część uczuć powstaje bez powodu i nie specjalnie da się z nimi cokolwiek zrobić. Ale da się zmienić to, co się z nimi później robi, co się o nich myśli.

Znam tą metodę. Stosowałam ją podczas jednej z psychoterapii na której byłam. Działała 3 tygodnie. Potem mi się odechciało. I, wiele razy próbowałam znowu zacząć, i za każdym razem nie mogę się do tego zebrać...

[Armand]

[Freja]

[ElżbietaFromage]

@numumu
Zmienić się można wówczas, kiedy się chce.
Zmienisz się wówczas, kiedy będzie Ci na tyle źle w tej sytuacji w której jesteś, że nie będziesz potrafiła sobie z nią radzić, a także kiedy po prostu już jest ci w niej nudno.

[nunumu]

@Wrona
Czyli chcenie jest w stosunku do mnie zewnętrzne, czyli wola nie istnieje.

W takim razie mogę siebie potraktować jako obiekt regulacji. Potrzebny jest mi jedynie regulator.

Ale jest to trochę sprzeczne z obserwacjami. Na przykład - dziecko zmuszane siłą do nauki czegoś, czego nie lubi, nie będzie tak samo efektywne w wykonywaniu tej czynności, jak dziecko które lubi to robić. Dzieci ze szkół muzycznych, które mają regularne ćwiczenia, wolniej robią postępy, niż dzieci które po prostu lubią grać i śpiewać. Wolność to dla ludzi poczucie, że robią to co lubią i czego pragną, że nie są ograniczani siłą.

Jedyne, co rozwiązuje tą sprzeczność, to uznanie, że siłowe wymuszenie wymuszenie nie jest optymalną metodą regulacji układu którym jest ludzki umysł.

@Armand

Cytat:

A może fajnie byłoby, jakby obeszło się bez walki?

Dla mnie życie jest trochę jak black metal. A wszyscy wiedzą, że black metal ist krieg.

Na resztę odpiszę (przeczytałam i przemyślałam) ale muszę znaleźć chwilę wolnego czasu na to.

[ElżbietaFromage]

[nunumu]

Cytat:

Wola istnieje, tylko nie jest wolna

No widzisz, a gdy Wendigo pisze, że lepiej jest się cieszyć, bo wtedy człowiek jest szczęśliwy, to go atakujesz, że pisze idiotyzmy. Ja wiem, że my tu sobie żartujemy i przesadzamy, ale można sobie darować niektóre rzeczy - prawda?

Cytat:

Dzisiaj jest dzisiaj i dzisiaj jestem kim jestem. Jutro mogę być kimś innym.

Inaczej, zupełnie, to widzę. Dokładnie przeciwnie. To o ktoś zrobi/powie/napisze danego dnia to po prostu losowa, spontaniczna, twórczość chaosu, szumiącego w naszych mózgowych obwodach. To co było wczoraj, i będzie jutro, to hardware, materialna podstawa tego kim jesteśmy.

Cytat:

To niestety jest bardzo przykre i bolesne, a wręcz wprost prowadzi do negatywizmu i pesymizmu.

Dla mnie nie jest. Jest zupełnie normalne, bez problemu z tym "dealuję". I zostawia mnie w stanie umiarkowanym, bo w porównaniu do ciebie to wręcz optymistycznym.

[ElżbietaFromage]

[ElżbietaFromage]

[nunumu]

Elżbieta, nie wiem czym jest miłość w rozumieniu przyjętym tutaj, ale jeżeli związaniem innego człowieka swoim do niego przywiązaniem to nie chcę takiej miłości. Ale radość z kimś razem, poczcie, że dajemy sobie nawzajem to, czego potrzebujemy, to już coś innego. Choć, jeżeli będziemy 'tymi jedynymi', bez których się nie da żyć, to już może lepiej razem nie być wcale - bo to musiałaby być dopiero patola.

Cytat:

Wolisz więc mieć powody do płakania, czy do cieszenia się, kiedy ktoś bliski odchodzi?

Każdy kiedyś odejdzie. Stawiasz mnie przed wymuszoną alternatywą, przynajmniej tak to odbieram.

Cytat:

Moim zdaniem nie dajesz innym wolności, dajesz im swoją obojętność

Gdyby byli mi obojętni, to bym się o nich nie troszczyła.

Swoją drogą, strasznie ciężko się ciebie czyta. Emocjonalnie ciężko.

[ElżbietaFromage]

[nunumu]

Okej, rozumiem, że nie miałaś złych intencji. Zresztą ja jestem wytrzymała, i żadnych przeprosin nie potrzebuję, ale dziękuję i tak.

[wendigo]

Niezdolność do działania piszesz nunumu... Ja się też tak postrzegałem (ciągle z tym walczę). Ale moim najważniejszym działaniem było to umówienie się na terapię. A potem po prostu to, że jestem słowny i... lęk co by sobie psychoterapeuta pomyślał o mnie jakbym się spóźnił czy olał terapię Ale to wynika z natury mojego problemu - lęk jest nim głównie, ale jak widać, jest w tym i coś pozytywnego dla psychoterapii

[nunumu]

Problem ze spóźnianiem był pierwszym problemem poruszanym przeze mnie na psychoterapii bo uważałam go za najpilniejszy... Od tamtej pory problem się tylko pogorszył, i zaczęłam też olewać terapie, najprawdopodobniej dlatego że przestałam w nie wierzyć i straciłam zaangażowanie. Poza tym z wyjątkiem słusznego wypomnienia Wronie myślenia magicznego odnośnie związków i miłości, to co piszesz brzmi dla mnie niekonsekwentnie. Z jednej strony radzisz że mam sobie znaleźć "psychoterapeutę dla siebie" a chwilę wcześniej, że mam przekonstruować definicję siebie w ramach psychoterapii.

Otóż nie ma psychoterapeuty dla mnie dlatego że obcy jest mi psychoterapeutyczny system wartości i nie umiem w niego uwierzyć i poddać się warunkowaniu mającemu zmienić moje wartości i poglądy na świat. Nawet gdybym chciała to w warunkach spotkań 1h raz w tygodniu, jak takie coś mogłoby być możliwe? Niestety jestem z czasem coraz mocniej przekonana że moja granicząca z paranoją nieufność i skłonność do budowania złożonych teorii, najprawdopodobniej mające źródło genetyczne, nie czynią ze mnie ulubionego typu klientów psychoterapeutów, i jest duża szansa że cała moja osobowość jest nienaprawialna.

Cytat:

Tak się zastanawiam co to znaczy że nie pomogła i na jakich zasadach jest to określane

Na tych samych co jej rzekoma pomocność. Spowiedź też niektórym pomaga.

Spójrz na to:

Cytat:

Może jeszcze na swoim przykładzie: ja też chcę mieć faceta... a jednocześnie lubię o 16:00 usiąść przed komputerem, za dwie godziny przynieść sobie batonika z kuchni, za 4 zapalić 10 świec i cieszyć się tą ciszą i nastrojem, siedzieć w necie i dyskutować na forach, coś tam uprzątnąć w pokoju, dalej znowu net, cisza, spokój, wolność Ale wiesz, jakbym był w związku to by moje weekendy pewnie tak nie wyglądały... czego chcę, a podświadomie chyba nie chcę, bo za bardzo lubię moje obecne. Ale naprawdę bardzo chcę faceta, więc... tez mam tu trochę rozdroże

Poszedłeś na terapię, domniemam że z problemem polegającym na tym, że nie masz faceta a chciałbyś mieć. Terapeuta nie pomógł ci znaleźć faceta za to dostarczył ładnego wyjaśnienia, dlaczego go nie masz. Tak samo było gdy przychodziłam na terapię odnośnie odchudzania. Terapeutka w żaden sposób nie mogła spowodować, bym czuła więcej siły i chęci do trzymania diety i regularnych ćwiczeń fizycznych, więc nie mogła tym samym spowodować abym schudła. Próbowała więc jedynie zmienić moje podejście do własnej otyłości i sposób wartościowania ludzkiego ciała, w istocie nie pomagając ani trochę z problemem z którym przyszłam. A ja żeby mieć ideologię, mogę znaleźć ją w internecie, a niekoniecznie słuchać jej od profesjonalnego nauczyciela.

[wendigo]

[nunumu]

Cytat:

A przecież przekonstruować definicję siebie chcę - po to idę na psychoterapię.

Ja nie chcę. Może z tym jest problem?

Cytat:

Nie wiem niestety co to jest "psychoterapeutyczny system wartości".

System w którym tylko jednostka jest odpowiedzialna za siebie, swój nastrój, i całą sytuację życiową, ma w pełni wolną wolę i dostaje dokładnie to na co zasługuje, a sposób konstrukcji społeczeństwa jest nieistotny, i nie jest w ogóle sprawą jednostki.

Cytat:

To chyba dobrze, nie?

Okej, tylko czemu nie proponować ludziom z problemami aby poszli do kościoła się wyspowiadać?

Cytat:

chyba, że Twoją wartością jest to, że czujesz się gorsza, niepełną kobietą, niegodna miłości itp. - to faktycznie, te "wartości" powinna psychoterapia zmienić

Tak, bo każdy jest wspaniały i równie doskonały, pod warunkiem ofc że stać go na psychoterapię dla europejskiej klasy średniej, w niej każdy jest unikatową gwiazdką z nieba, w ogóle nie bydlęcą masą.

[Freja]

[nunumu]

Nie czuję tego. Załóżmy, że jakiś psychoterapeuta uważa, że moja tożsamość płciowa wynika z nierozwiązanego konfliktu edypalnego, na co znajdzie mnóstwo argumentów, np. ateizm (negacja postaci ojca) czy ogólną niepokorność wobec rzeczywistości. W takim razie będzie mnie próbował naprostować na tożsamość cismęską, a ja nie godząc się na taką psychoterapię, stosuję wyparcie i nigdy nie rozwiążę swoich problemów. Jest to jeden z punktów widzenia, nie?

Dalej, mogę uzyskać mnóstwo uzasadnień, czemu moja sytuacja jest taka a nie inna. Np. mogę uznać, że moja tożsamość płciowa ma inne źródła i nie mogę jej zmienić, bądź nie muszę jej zmieniać aby rozwiązać problemy z psychiką. Mogę dostać mnóstwo ładnych uzasadnień typu DDD/DDA, błędy poznawcze, to że gram w gry z analizy transakcyjnej, itd., kończąc na tym, że w głębi duszy tak naprawdę nie chcę się zmienić bo mi dobrze z tym czym jest. Mogę dostać alternatywny system wartości w którym będę się czuła trochę lepsza niż teraz, lub w którym trochę bardziej będę tłumiła swoje potrzeby narzekania i udawała, że jest fajnie.

Jedyne, czego psychoterapia nie może zrobić, to zmienić tego kim aktualnie jestem. Nie ma piękna, dobra i mądrości dla każdego - gdyby były dla każdego, to nie byłyby wartościami; psychoterapia tworzy złudzenie, że to wszystko można mieć za pieniądze a ja w to nie za bardzo chcę i potrafię wierzyć.

[ElżbietaFromage]

W sumie miałam już tutaj nie pisać, ale nie mogę się powstrzymać

[kicur]

Właściwie to jestem nieco zdezorientowany tym wątkiem. Nunumu zaczęła go od pytania, czy jest środek na zmianę siebie. Ktoś zasugerował skorzystanie z instrukcji psychoterapeuty, by zmienić samego siebie. Na to Nunumu napisała, że dla niej nie do zaakceptowania jest system wartości, według którego to jej działania mają doprowadzić do zmiany samej siebie (bo do tego się sprowadza odpowiedzialność za samego siebie).

Właściwie to przecież tak samo jest z normalnymi lekarzami. Jestem alergikiem i żeby się czuć dobrze, muszę pamiętać o regularnym zażywaniu leków i sprzątaniu kurzu nie rzadziej niż raz w tygodniu. Gdy miałem 14 lat, to alergolog zalecił mi dość restrykcyjną dietę. Gdybym pomiędzy wizytami nie sluchał zaleceń lekarza, to czułbym się tak samo źle, nawet gdyby to był najmądrzejszy profesor (ale z pewnością taki profesor brałby dużo pieniędzy za wizyty!)

Analogicznie to chyba spora część z nas wie, że tak samo bez zmiany własnych zachowań nie ma co liczyć, że nagle z dnia na dzień będzie się mieć upragnioną rolę społeczną i upragnione ciało...

[Armand]

[nunumu]

Cytat:

Odnoszę wrażenie, że uważasz, że terapeutka powinna była Cię przekonać/spowodować.

Trochę chyba jest inaczej, bo wcale nie uważam, że powinna była. Nie powinna, bo nie mogła, nie można oczekiwać od ludzi rzeczy niemożliwych. A skoro nie mogła, to nie mogła mi też pomóc.

Cytat:

Przecież jesteś zdiagnozowana, czyż nie?

Nigdy nie zakłada się czyichś diagnoz jako pewnik. Gdy pacjent przychodzi z kaszlem i mówi, że został zdiagnozowany przez innego lekarza, ale lek mu nie pomaga, to pierwszą myślą lekarza jest nie to, że lek nie działa, tylko został źle zdiagnozowany. Tak samo jest więc w innych przypadkach.

Cytat:

Ale to, że terapeuta poruszy temat kompleksu edypa, nie oznacza, że podważa Twoje poczucie tożsamości płciowej.

Po pierwsze nie poruszy, bo wprost się o tym nie mówi, a poza tym, tak, nie podważa poczucia, bo jakby miał podważać poczucie? Poczucia 'wariata' że atakują go kosmici też nikt nie podważa: przecież mówi, że czuje że go atakują. xD Podważa realność mojej tożsamości bo uważa ją za urojenie wynikłe z lęku kastracyjnego chłopca z dewiacjami seksualnymi. Co jest w sumie zabawne gdy swoją uważa za prawidłową. Swoją drogą Deleuze uważał interpretowanie seksualności osób transseksualnych (między innymi) kategoriach konfliktu edypalnego za akt terroru, ale takie książki są nieznane polskim psychoanalitykom więc nie ma co liczyć, że nie będą tego robić. Niechęć do bycia terapeutyzowaną wynika u mnie poczucia, może paranoicznego, że jestem interpretowana w cisowy sposób, (nie tylko u psychoanalityków, bo behawiorystyczne teorie homo- i transseksualizmu są równie ciekawe) w sumie nawet gorzej, bo w fallocentryczny (psychoanaliza feministyczna jest już dla mnie bardziej strawna nawet gdyby podważała moją kobiecość), jako zwykły mężczyzna z zaburzeniami seksualnymi, a to jest dla mnie poniżające i bolesne, i na pewno się przed takim punktem widzenia nie ugnę tylko dlatego, że mi jest ciężko.

Cytat:

Terapeutka może pomóc Ci znaleźć przyczynę Twoich działań i zaniechań.

Terapeutka lub terapeuta wymyśli swoją teorię na temat moich działań i zaniechań, jedną z wielu możliwych, w którą będę mogła uwierzyć albo nie. Tylko, że te teorie mogę też sobie znaleźć sama w internecie bo to nie jest wiedza tajemna.
---

Cytat:

Właściwie to przecież tak samo jest z normalnymi lekarzami. Jestem alergikiem i żeby się czuć dobrze, muszę pamiętać o regularnym zażywaniu leków i sprzątaniu kurzu nie rzadziej niż raz w tygodniu.

To ja wiem, tylko, że zapominam. W ogóle coraz słabiej radzę sobie z obowiązkami i coraz trudniej mi jest to ogarnąć. Więc sama świadomość że jak nie ogarnę, to nic nie zmienię, mnie nie mobilizuje. Pcham to wszystko po linii najmniejszego oporu i mam niewielką wiarę w możliwość robienia inaczej...

[Armand]

[nunumu]

Cytat:

Sorry, śmiechłem. No to o czym ja niby niedawno rozmawiałem z moją terapeutką?

Niech zgadnę:że twoje doświadczenie kmowości jest zwykłym doświadczeniem kobiecości?

Swoją drogą psychoterapia która miałaby mnie wpędzać w pragnienie odzyskania mojego penisa i zrobienia operacji w drugą stronę, żeby być heteroseksualnym chłopcem jest z mojej obecnej sytuacji bardziej szkodliwa, niż bycie po prostu grubą laską, nie sądzisz? Zresztą między innymi dlatego zrobiłam sobie SRS: żeby w sytuacji, gdybym totalnie psychicznie pierdolnęła żaden szarlatan nie mógł mi zrobić prania mózgu polegającego na przekonaniu do bycia chłopakiem. A tak, poznałam już mk po takim praniu.

[Armand]

[nunumu]

Cytat:

Nie widzę powodu, dla którego cis/ts homo/hetero nie mieliby omawiać tego zagadnienia. Mnie to jakoś nie obrażało, ani nie poczułem, że mi wbijają nóż w serce.

Może dlatego że założenie twojego fallocentryzmu nie zakłada, że to, że jesteś sobą, wynika z niewiary we własną wartość, co?

Nic dziwnego że fallocentryczna psychoanaliza freudowska nie poniża kma. Mój znajomy nawet śmiał się, że może przyjść na terapie i powiedzieć "wszystkie moje problemy biorą się z tego, że nie mam penisa a chciałbym mieć" (nvm że teoretycznie to miało być nieuświadomione, i dojście do tego wniosku miało być celem całej analizy)

Problem jest właśnie tutaj.

Cytat:

A może przyjmowałaś każde ich spekulacje jako atak na siebie.

Uważam że intepretowanie mk jako niedorobionego chłopca, a kma jako sfrustrowaną feministkę, i robienie im z takimi założeniami "terapii" jest aktem terroru.

[Armand]

[nunumu]

No i ty mi mówisz że psychoterapia nie niesie za sobą systemu wartości? Jeżeli chcesz znać moje doświadczenia związane z męskością, to uważam, że wcale nie są lepsze, wręcz odpychające dla mnie osobiście, a moje niskie poczucie własnej wartości mogłoby ulec poprawie nie gdybym postrzegała siebie jako heteroseksualnego macho tylko jako po prostu normalną kobietę zdolną do pełnienia kobiecej roli w społeczeństwie a tego właśnie czuję, że nie mam.

Freudowska psychoanaliza wynikła z introspekcji samego Freuda który najwyraźniej postrzegał kobietę jako jakiś inny niż on rodzaj człowieka, np. w seksie z jego punktu widzenia tylko penis coś robi, a wagina nie, więc to mężczyzna musi mieć większą przyjemność z seksu. I inne bzdury, zwykle błędy wynikłe z uogólnienia niewielkich wycinków na ogół. Przez chwilę mi się nawet zdawało że freudowska koncepcja da się obronić w przypadku TS bo można by założyć, że mk rozwiązują konflitkt na sposób kobiecy, a kmowie męski, i z tego bierze się odwrócona tożsamość, ale to byłaby bzdura w związku z występowaniem osób ts homoseksualnych; po prostu klasyczna psychoanaliza tu się wysypuje a takie osoby jak my niszczymy ten opresyjny schemat.

Cytat:

Tylko dlatego, że ja tak odczuwam jego ingerencję w moją prywatność i moją własną wizję siebie.

Wywołanie dysonansu poznawczego służy właśnie zepsuciu poprzedniej wizji siebie i zbudowaniu takie jak ma terapeuta czyli de facto jest nadużyciem autorytetu i często także przemocą psychiczną. Psychoanaliza mimo że potrafi kogoś zmusić do angażowania się w relacje wbrew swojej orientacji seksualnej, nie potrafi całkowicie wyleczyć homosesksualizmu; mimo, iż pewną moją znajomą przekonała, że jest chłopcem i nigdy nie będzie mogła być kobietą, nie uczyniła jej osobą po której widać radość życia, tylko raczej rezygnację i pustkę wewnętrzną.

[Armand]

[wendigo]

[salamandra]

W latach sześćdziesiątych powstała terapia turbodynamiczna, która charakteryzuje się wysoką skutecznością nieraz po jedynie 40 godzinach. Polega na nauczeniu klienta wyszukiwania źródła swoich problemów, uczenia go mechanizmów, które umożliwią klientowi być terapeutą dla siebie samego, charakteryzują się efektem terapeutycznego haju zaraz po odbyciu terapii, który trwa do pierwszego potknięcia wystarczającego by spowodować dołek terapeutyczny, z którego wychodzi się samodzielną terapią, trwającą długo, ale dającą stałe rezultaty, które przeważnie i tak pojawiają się dużo szybciej niż w przypadku popularnej formy terapii. Przebyłam terapię turbodynamiczną, znam jeszcze jedną osobę po takiej terapii, efekty w obu przypadkach są porownywalne z wymienionymi powyżej. Czemu więc się jej nie stosuje, a na jej temat poczytamy, że jest nowatorska, niebezpieczna, niesprawdzona i nieskuteczna? Ponieważ nie uzależnienia osoby z problemem od płacenia terapeucie, uniemożliwia wieloletnie wykorzystywanie czyjegoś problemu w celach zarobkowych, to jest wadą tej terapii, dlatego na studiach odradza się jej prowadzenie, ponieważ pomaganie ludziom odbiera terapeutom chleb. Moja matka jest terapeutką i potwierdza tę opinie.

Ręce opadają, jak na tym forum użytkownczka ma blokowane konto za odradzanie tych szarlatanów, a w innym temacie adminka porównuje Arabów do HIVa i temat ten doliczył się dalej dwunastu stron bronienia tej tezy, a powinien zostać usunięty z wykrzyknikiem. To forum to dno, są przebłyski, ale zazwyczaj skryte za mułem.

[ElżbietaFromage]

[nunumu]

Cytat:

Zdziwiona ich wypowiedziami powiedziałam aby spojrzały na witrynę z gazetkami i znalazły mi chociaż jedną gazetę "dla mężczyzn" gdzie na okładce była mowa o seksie oraz jedną gazetkę "dla kobiet" gdzie by te słowo nie występowało.

Całe wyjaśnienie jest w tym, że to są gazetki 'dla' a nie 'o'.

Cytat:

Psychoterapeyta może pokazać tobie tylko gdzie jest toaleta, ale wysikać się musisz iść sama

Dobry przykład bo toalety są ściśle przyporządkowane do płci, prawda?

[ElżbietaFromage]

[nunumu]

Wojsko to zmaterializowana forma ludzkiej głupoty.

Cytat:

Powiedz, dlaczego tak bardzo boisz się tego, że psycholog będzie Ciebie zachęcał do pogodzenia się z byciem mężczyzną i przekonywał Ciebie o tym abyś przyszyła penisa? Dlaczego tak bardzo się tego boisz?

Nie, nawet nie o to chodzi, że będzie namawiał, chodzi o konieczność myślenia w kategoriach, w których jedyny prawdziwy gender to ten gender, który jest przypisany do mojej biologii, i zdrowa seksualność, to taka jaką ma większość osób z którą łączy mnie biologia. Dlatego tylko, że inne spojrzenie jest niezrozumiałe dla analizującego mnie punktu zewnętrznego, a skoro jest inne to pewnie jest nieprawidłowe.

Cytat:

Czy nie jesteś do końca przekonana, że dobrze zrobiłaś?

To już mi sugerujesz, i o tym właśnie piszę. Wszędzie, w Internecie, w kulturze, podważa się tożsamość osób trans, próbując nas przekonać, że 'źle robimy', a potem, gdy zaczniemy już w siebie wątpić, używane jest to do dalszych ataków na zasadzie 'a widzisz, wątpisz!'. To tak samo jak z homoseksualistami którym wmawia się na każdym kroku, że wypierają pociąg hetero, gdy pociąg hetero uważa się za niepodważalny. Potem gdy ktoś się zaczyna zastanawiać, to wykorzystuje się do ataku na zasadzie 'a widzisz, może jednak nie jesteś homo?'.

W kulturze tak skonstruowanej nie można być nigdy całkowicie pewną, a nieustanne podważanie wyborów i zinternalizowane negowanie samych siebie uważam za przemoc. Zauważ że czym bardziej ktoś jest opresjonowany tym silniejsze ma wahania co do jednoznaczności własnej tożsamości, np. mk chętniej przyjmują binarne tożsamości niż kmowie, wśród mniejszości etnicznych jest więcej queerów niż true-ts.

Samo stawienie pytania 'czy zrobiłam dobrze' zakłada jakieś wartościowanie w kontekście którego zrobiłam dobrze lub źle. A zrobiłam co chciałam właśnie dlatego, że chciałam, w oderwaniu od tego, czy to jest zgodne z jakimś zewnętrznym punktem widzenia. Podejście, w którym w ogóle przyjęcie tożsamości innej niż męska przeze mnie jest odpowiedzialne za wszystkie problemy, za wszystko co mnie boli, znam od okresu nastoletniego. C'mon gdy miałam 15 lat czytałam teksty rad-fem które były silnie antytransowe.

[Armand]

Szczerze mowiac, czytajac to forum (wiem, nie jest calym swiatem) odnisze wrazenie, ze k/m z watpliwosciami jest tyle samo, lub wiecej od m/k. Moze ma to zwiazek z lekiem przed byciem uznana/ym za nie–true.

Inna sprawa, to dazenie za wszelka cene do postawienia sie tylko i wylacznie po jednej ze stron. Nasza kultura, jako wyjatkowo binarna, mimo, ze negowana przez czesc srodowiska LGbT, jak widac ma sie bardzo dobrze ze swoim wplywem nawet tam. Dlatego napisalem "b" z malej. Pominalem "Q", bo to niemalze zupelnie nie miesci sie w pojmowaniu tej kultury, jako binarnej z natury.

[ElżbietaFromage]

[nunumu]

Skoro nie będą, to powiedz, czemu tak długo tak robili. Czemu jak się chce wyszukać informacji w internecie jak dbać o siebie po SRS to pierwszymi wynikami są 'sex change regret' i katolskie stronki? Dlaczego tyle osób nas nienawidzi?

Rozmawiałam też z osobami albo zniszczonymi psychicznie, przez albo negowanie tożsamości, albo przez sforsowanie do zmian których nie chcieli, widziałam jak w środowiskach które teoretycznie miały być liberalne i przyjazne jacyś kolesie misgenderowali mojego kolegę a on udawał, że nie słyszy? Czemu jest tyle patologii?

Nie wierzę w przyjazne nastawienie instytucji których celem miała być pomoc nam. W Polsce nikt nikogo nie uczy egalitarnego myślenia, jest wręcz zachwyt nad przemocą, nad podporządkowywaniem sobie słabszych, i kopaniem leżących. Żadne środowiska nie są od tego wolne, wszyscy wierzą w socdarwinistyczny system wartości.

Nieprawda, że nikt mnie nie naprostowywał, bo działo się to długo, od najwcześniejszych lat próbowano mnie zmuszać do bycia chłopcem pod pozorem pomagania mi. Pornografia pokazuje wypaczony obraz transkobiety, podporzadkowanej cismęskim fetyszom. Obrazy wzięte z tej kultury próbowano mi wepchnąć na siłę pod pozorem bycia pozytywnymi. A najbardziej nienawidzę jak próbuje się dawać mk męskie przywileje.

[Armand]

ElżbietaFromage wazki fakt zauwazyla. Ze towarzyszy Ci lek przed byciem zmuszana, naprostowywana. Z tego co mowisz nunumu, to Cie spotykalo od nastoletniosci. Mechanizm Twojej reakcji obronnej na to mogl utrwalic sie na tyle mocno, ze teraz wszystko co dotyka tematu twojej TS traktujesz jako atak na siebie. Bronisz sie wiec zawczasu, i zdaje sie ze troche na wyrost. Tym samym pozbawiasz sie mozliwosci rozwoju, bo stety niestety, ale wieksza jego czesc jest kreowana przez bodzce zewnętrzne, interakcje z innymi ludzmi.

Jestes dorosla i nikt nie moze Ci niczego narzucic bez Twojej zgody. Ale nie wiesz o tym, bo caly czas jesteś przekonana, ze tkwisz w tej samej sytuacji co 15 letnie dziecko, ktore potrzebowalo pomocy, a czesto znajdowalo niezrozumienie.

P. S. Uwazam ze Darwin mial racje w swoich spostrzezeniach, ale to nie oznacza ze kopie lezacych i uwazam, ze trzeba ludzi gnoic. Po to miedzy innymi stworzono cywiluzacje, jaka by ona nie byla, by takie zachowania korygowac.
Byc moze jestem niedzisiejszy.

[ElżbietaFromage]

[DeadSally]

[kicur]

Teraz jestem zdezorientowany, czemu wszyscy przekonują Cię do psychoterapii, jeśli akurat psychoterapii się obawiasz. Przecież wielu ludziom udaje się dokonać pewnej zmiany samego siebie bez pomocy psychoterapeuty, więc jest to możliwe.

[wendigo]