[Leesh]

Kilka lat temu był w Belgii taki przypadek. Poniżej kilka linków:
https://wiadomosci.dziennik.pl/swiat/artykuly/439435,belg-poddal-sie-eutanazji-po-operacji-zmiany-plci.html
https://wiadomosci.gazeta.pl/wiadomosci/1,114871,14712370,nie-chcialem-byc-potworem-belg-poddal-sie-eutanazji-po-nieudanej.html
https://www.plotek.pl/plo...lci-czulem.html
No i trochę bardziej "stronniczo":
https://www.se.pl/wiadomo...-Huf2-zbsg.html
https://www.radiomaryja.p...la-o-eutanazje/

Zastanawia mnie, jakie są Wasze opinie o tym przypadku. Mnie się wydaje, że chodziło o coś innego niż płeć, bardziej dokładne artykuły pochodzą z belgijskich gazet i są po niderlandzku.

Ale załączam jeszcze kilka po angielsku:
https://nationalpost.com/news/mother-of-belgian-man-euthanized-after-botched-sex-change-feels-no-sorrow-no-doubt-or-remorse
https://www.dailymail.co....-bother-me.html

[WojtekM]

Trudno ocenić mając jedynie szczątkowe informacje. Być może korekta płci podyktowana była czymś innym niż poczucie bycia mężczyzną. Te tragiczne relacje rodzinne i samo stwierdzenie: "Byłem dziewczyną, której nikt nie chciał", dają do myślenia... Jeśli faktycznie taki był powód tranzycji, nic dziwnego, że w "nowym" ciele czuł się źle. Rozumiem, że penis jest istotną częścią faceta, ale istnieje też możliwość poprawki skopanej operacji, a w ostateczności zaopatrzenia się w protezę, która świetnie imituje penisa.

Mogę jedynie mówić za siebie - raczej wolałbym poprawiać wygląd niż się zabijać.

[Denver]

... i ta osoba postanowiła z tym pójść do gazety i narobić szumu dookoła swojego życia osobistego, zostać sensacją. Tego nigdy nie zrozumiem.

[Wild]

[Leesh]

No i mnie się właśnie wydaje, że istotą rzeczy było to, o czym Wojtek mówi. Że nie tyle faktycznie czuł się facetem, ile rozpaczliwie szukał akceptacji rodziny. A matka po fakcie i tak stwierdziła, że nic nie czuje, żadnego żalu, bo między nimi i tak nie było więzi. Strasznie to przykre, i też czuję, że mogło skończyć się inaczej, lepiej. Ale ze belgijskie prawo dotyczące eutanazji jest liberalne, to sporo osób korzysta. W 2015 o eutanazję poprosiła 24-letnia kobieta, która prowadziła normalne życie, miała przyjaciół, ale czula, że "życie nie jest dla niej". Dostała zgodę. Co dalej, nie wiem.
A wszystko to tylko gdybanie, bo jeśli nie zna się człowieka i całej otoczki, to można tylko zgadywać. Mimo wszystko też uważam, że śmierć jest zbyt prostym rozwiązaniem.
Ale to mnie właśnie przeraża - był niechcianym dzieckiem tylko dlatego, że był dziewczyną, był mniej kochany niż jego bracia, a po jego śmierci matka wzruszyła ramionami i przeszła do porządku dziennego. Straszne, że można tak nie kochać własnego dziecka praktycznie za nic.

[wendigo]