[Rose Girl]

Ja i mój mąż tworzymy dosyć mocno konserwatywny model związku gdzie ja nie pracuje, zajmuje się gotowaniem, dbaniem o siebie i wyglad, czytaniem książek oraz rysowaniem i malowaniem. Mój mąż pracuje i utrzymuje nas. Ponadto zawsze informuje go gdy chce gdzieś wyjść bez niego z kim i gdzie się spotykam oraz kiedy.

Dlaczego takie modele związku dalej spotykają się z krzywym spojrzeniem i pewnego rodzaju ostracyzmem społecznym? Dlaczego kobiety są wyzywane od "matek Polek" a faceci od "dominujących damskich bokserów"?

[Armand]

Rose Girl, to jest model, który nie jest przesadnie ostracyzowany. Możesz pytać męża czy możesz wyjść, jeśli to lubisz. Kogo to obchodzi. Akurat w Polsce nikt ci prawa do bycia zależną od męża nie odbiera. To jakiś nowy trend, by zwolennicy patriarchatu robili z siebie męczenników?

[Leesh]

Każdy żyje jak chcę, ale nie obrażając nikogo, ja osobiście czułabym się jak pasożyt, gdybym miała tylko siedzieć w domu i nie zarabiać własnych pieniędzy. Już nie mówiąc, że pewnie sfiksowałabym z braku zajęcia o poczuciu beznadziejnosci nie mówiąc tym bardziej. Ja muszę mieć coś swojego. Twoje życie i żyjesz jak chcesz, w końcu masz do tego prawo, ale ja bym tak nie mogła. A co gdyby któregoś dnia związek się skończył, zostałabym wtedy z niczym. A tak mam coś swojego.
Tak myślę, że to głównie o to chodzi w tym całym ostracyzmie. Bo kobieta zależna od męża jest postrzegana jako niesamodzielna, niezaradna życiowo, niepotrafiąca podejmować własnych decyzji.

[Rose Girl]

[Leesh]

Dobrze, że tak ustaliliście. Tylko że trzy miesiące to może być niewiele, bo brak wykształcenia to jedno, a brak jakiegokolwiek doświadczenia zawodowego to drugie. Niestety mało kto chce zatrudnić osobę, która nigdy wcześniej nigdzie nie pracowała
Owszem, zajmowanie się domem, dziećmi i gotowanie to jest ciężka praca, tego nie można odmówić. Ja to wiem, bo oprócz pracy zawodowej również dbam o dom, tyle że mój partner również w tym uczestniczy i także dba o dom taki model związku jak Twój mają też moi rodzice, tyle że akurat mój ojciec wcale nie jest z tego powodu szczęśliwy. A to jeszcze gorzej, bo u Ciebie przynajmniej wszystko zostało uzgodnione i oboje zgadzacie się na takie życie, a w moim domu rodzinnym matka jest po prostu leniwa i zwykle tak właśnie ludzie z zewnątrz to postrzegają, nie pracujesz i żyjesz na utrzymaniu partnera = jesteś leniwa, roszczeniowa, niezaradna i tak dalej. A przecież wcale nie musi tak być. Ty się na to świadomie zgodziłaś, czyli faktycznie podjęłaś samodzielną decyzję.
Kiedyś, dawno temu zarywał do mnie taki jeden koleś. Bezustannie powtarzał, że jeśli za niego wyjdę, to on mi nigdy nie pozwoli pracować. Zapytałam go wtedy, a co jeśli ja chcę pracować? Odpowiedział, że by mi nie pozwolił, że by mnie utrzymywał, a ja miałabym czas na swoje pasje. Cóż, ciężko mu było pojąć, że praca jest moją pasją, a ja nie jestem zainteresowana ani nim, ani takim modelem życia także to czasem działa i w tę stronę. I tak też bywa, że żona chce, a mąż nie pozwala. I to chyba jest kolejną przyczyną ostracyzmu, a że ludzie lubią myślenie schematyczne, więc taki "tradycyjny" model związku kojarzy im się na dwa sposoby: albo leniwa/niezaradna kobieta, albo facet tyran.

[Rose Girl]

Absolutnie musi istnieć dobrowolność z strony partnerki. W przeciwnym razie mamy do czynienia z patologią,której ja osobiście nie popieram.

Dobrowolne odbieranie sobie "wolności" - czemu nie Ja tak zrobiłam i nie żałuje a jesteśmy już z sobą 9 lat (i od 9 lat w takim modelu żyjemy).

[Leesh]

No i skoro żyjecie tak przez tyle lat, to najwyraźniej jesteście ze sobą szczęśliwi żeby nie było, ja Was absolutnie nie osądzam. Każdy żyje po swojemu, a przynajmniej powinien

[wendigo]

[Leesh]

W sumie to też dobre. Nigdy nie jest za późno, żeby np. na studia iść

wendigo, ja wiem, dlatego mówię, że absolutnie koleżanki nie osądzam. Po prostu ja bym tak nie umiała żyć

Mój facet to jest z tych postępowych, co mu nie przeszkadza, że pracuję, a sam też uważa, że skoro oboje pracujemy, to oboje będziemy dbać o dom. Grunt to się dopasować

[wendigo]

[Leesh]

To też chyba kwestia indywidualna ja wszak i do pracy, i do szkoły chodzę, a w pracy to jeszcze za to benefity mam tyle że pełne studia zajmują trochę czasu, więc rozumiem taki punkt widzenia

[tekla]

W zasadzie gdybym był w stanie utrzymać dwie osoby i partner(ka) chciałaby tak żyć, nie widziałbym problemu, choć sam przy ostatnim związku zakładałem partnerstwo i dzielenie się obowiązkami. Sam konserwatyzm był dla mnie przez długi jakimś wyznacznikiem światopoglądu, mimo bycia absolutnie niereligijnym, ale ostatnio doszedłem do wniosku że konserwatyzm obyczajowy w sensie, w jaki wierzę, czyli silna rola rodziny nie ma obecnie oparcia w jedynie heteroseksualnym sensie, a polityczny to kurde błagam xD

[Denver]

Chciałbym tyle zarabiać, żeby utrzymać żonę i dzieci na dobrym poziomie.

[wendigo]

Ja bym chciał żeby mój facet zarabiał tyle żeby mnie utrzymać (może być na małym poziomie, nie mam dużo potrzeb ), obiecuję, że będę sprzątał, robił pranie itp. nawet mogę spróbować nauczyć się gotować

[Leesh]

Ilu ludzi, tyle opinii I czemu twierdzić, że którakolwiek jest zła?

[atmosphere]

Oczywiście, każdy związek jest kwestią indywidualną i dla każdego inny model relacji będzie odpowiedni. Ja osobiście popieram i wyznaje związki o klasycznym zapatrywaniu z tego względu, że mężczyźni są stworzeni do walki o ognisko rodzinne, a kobiety do opieki nad mężczyzną i domem i żadne nowo powstałe feministyczne prądy i twory tego nie zmienią. Jest męska energia i jest żeńska tak jak yin i yang, które stanowią harmonijną przeciwwagę , zaburzanie tego stwarza różnego rodzaju problemy. Silny mężczyzna nie będzie chciał, aby kobieta wchodziła w jego role. Mężczyzna lubi obdarowywać różnymi dobrami kobietę pokazując tym samym swój charakter i miłość do jego wybranki, a kobieta odwzajemnia się dziękując mu dbaniem o siebie i jego zdrowie i stwarzając mu czyste, przytulne cztery kąty. Kobieta zawsze może pomóc w kwestiach finansowych, ale jeżeli przejmie pałeczkę w takich aspektach jak kariera i zarabianie pieniędzy to mężczyzna będzie powoli brzydko mówiąc "kastrowany", a ona będzie nosić "spodnie", maskulinizując swój charakter i skończy się to nie dobrze dla związku. Oczywiście, są też kobiety które lubią dominować i ulegli mężczyźni i do tego prowadzą powoli lewicowe ideologie próbując osłabiając klasyczny model rodziny i zachowania, jest to jednak w dalszym stopniu mniejszość i oby tak jednak w tej kwestii pozostało.

[Leesh]

A ja z kolei uważam, że każdy powinien mieć możliwość decydowania za siebie i angażowania się w to, na co sam wyraża zgodę, no ale ilu ludzi, tyle opinii.

[WojtekM]

[Leesh]

O to to. Zresztą, prawy, lewy, czy ktokolwiek, żyj i pozwól żyć. Jeden chce tradycyjnego związku, drugi nietradycyjnego, oboje mają do tego prawo.

[jcmar]

Nagle sobie pomyślałem, że bycie gejem (albo lesbijką) ma tę zaletę, że na temat naszych związków nie powstało jeszcze mnóstwo poradników różnych mądrali z tytułami i bez nich, w których nakazują nam czy choćby zalecają, kto jakie role ma pełnić, żeby było zgodnie z Naturą. Tradycyjne małżeństwo jednopłciowe - czegoś takiego nawet nie ma.