[K-passion]

Cześć,

Założę się, że szczęśliwi są ci, którzy w młodym wieku rozpoczęli tranzycję i nie musieli medytować nad tym w jaki sposób przekazać informacje małżonkom. Znacznie gorzej mają osoby, które założyły rodziny. Jednak, jak wiemy nie wszyscy w tym samym wieku, dochodzą do tego samego punktu w życiu. I jednym pewne decyzje przychodzą szybciej, innym trochę później.

Część z Was pewnie już doświadczyła tego i ma to za sobą, część dopiero zaczyna swoją przygodę i zastanawia się, w jaki sposób (oprócz tego, że szybki), przekazać mężowi/żonie informację o swoje tożsamości i planach związanych z HRT i całej reszcie.

No właśnie i to jest pytanie - jak przekazaliście te informacje. Jak na to zareagowali małżonkowie. A może nie wyjawiliście nic i wciąż żyjecie w totalnym rozdarciu.

Pytania oczywiście kieruję do:

k/m (zastanawiam się panowie czy nie macie łatwiejszej sytuacji),
m/k (kobiety zawsze mają pod górkę, tego akurat nie trzeba mi literować).


Jeśli macie jakieś cenne rady dla osób w związkach małżeńskich, to proszę podzielcie się.

Jako że jestem cis laikiem i mogłam napisać coś nie tak, proszę aby wziąć na mnie poprawkę, a wszelkie uwagi dotyczące mojej osoby pisać w PW.
Tutaj zostawmy miejsce na merytorykę.

Thx.

[Jaga]

Rozwiązań jest tyle ilu ludzi w takiej sytuacji. Bez HRT też da się żyć, znam takie osoby i tu również powodów jest wiele. Gros z nich to miłość do innych osób ponad miłość do siebie, ale są też takie jak tragiczne warunki wyjściowe, sytuacja zdrowotna lub finansowa etc., etc.

Cytat:

kobiety zawsze mają pod górkę, tego akurat nie trzeba mi literować

Ja osobiście wolę pod górkę, z górki kolana mnie bolą.

[QueenK]

Ja mam... rozwód.

Można mydlic sobie oczy że się uda.. niestety w 99% nie udaje się.

To już wyższa Szkoła jazdy. Współczuję naprawdę jeśli ktoś jest zmuszony przez to przejść, tymbardziej jeśli dochodzą do tego dzieci.

Jednak coś za coś. Inaczej się nie da niestety.

[K-passion]

[QueenK]

K-passion, Przepraszam 😊 Nie chcę wyjść na pesymistke.

Ale ja nie napisałam że rozwód w następstwie zmiany...tylko nawet przed. Rzadko kiedy można liczyć na wsparcia partnera/ki .

Niestety prawda jest taka że ta osoba z czasem znika, ta którą ta osoba kochała. Zachodzą zmiany, inne otoczenie, inne podejście, inne priorytety. Chec odkrywania tego nowego życia... niestety partner/ka nie bardzo sobie z tym poradzą i ewentualnie uczucie gasnie. Obojętnie czy się tego chcę czy nie. Obojętnie czy ktoś idzie w medyczną tranzycje czy nie... zmiany Zachodzą zawsze.

To trochę tak jakby przechodzić przez żałobę stopniowo. Ta osoba nie umarła...ale jej wersja ( nieprawdziwa) tak...

[K-passion]

[dorota745!]

[QueenK]

K-passion, Tak... moj trzeci mąż przeżył ten rozwód okropnie... żartuję 🤭🤷‍♀️ Ta sytuacja akurat mnie się nie tyczy za bardzo bo byłam na takie rzeczy jeszcze za młoda jak przeszłam tranzycje;) Ale piszę to z obserwacji...

Masz rację- skorupa nie powinna mieć znaczenie... ale nie żyjemy w idealnym świecie i nie możesz zmienić czyiś preferencji. Generalnie to sama odpowiadasz sobie na swoje pytanie... bo w głębi duszy znasz ta odpowiedź. Jestem realistką. Piszę jak jest. Niestety to nie bajka... Happy end po drugiej stronie tenczy żadko się zdarza...

dorota745!, Jejku Dorcia. Przepraszam. ❤ Jest oczywiście zawsze światełko nadziei. Trzymam kciuki.

[dorota745!]

[K-passion]

QueenK of course.

Masz rację nie mamy wpływu na cudze preferencje.
Dla mnie akurat nie ma znaczenia płeć czy tranzycje, ale ja pewnie jestem spaczona psychicznie. Dlatego też nie bierzemy moich preferencji pod uwagę.

Cytat:

Ta sytuacja akurat mnie się nie tyczy za bardzo bo byłam na takie rzeczy jeszcze za młoda jak przeszłam tranzycje;) Ale piszę to z obserwacji...

W takim razie czekam na odzew, osób które przedstawią sytuację z własnej autopsji.

[Coffecat]

Powiedzmy ze cis facetowi wystarczy ze chodzi do roboty i lezy przed telewizorem i jakos sie bedzie zwiazek krecil. Ja. Jako mk w zwiazku z kobieta ktora poznala mnie jako kpgos kto zostal jej zyciowym partnerem staram sie 10 razy bardziej. Stalam sie kims na kogo nie czekano. Tranzycja w zwiazku to Tranzycja Zwiazku. Szkola kompromisow. I potrzebne sa ogromne zasoby empatii by partnerke wspomoc gdy widzi nasze zmiany, utwierdzic ja ze nsze stanowisko w zwiazku nie zmieni sie.

[Emilia]

[K-passion]

[Coffecat]

Ogolnie o stabilnosci i zawartej w niej pewnosci iz przyszlos ze mna mozna dalej planowac. Jestem bi i partnerka wiewie o tym wiec tu tez noe wypada za mocno ogladac sie na ulic.

[K-passion]

Coffecat fakt, to dla własnego dobra, lepiej się nie rozglądaj za bardzo

- btw, cieszy mnie, że u Ciebie jest okay i że wspieracie się.

[Alvena]

[QueenK]

Zgadzam się z Alvena.

Można pocieszyć się tym że akceptacja rośnie, może za jakiś czas te sprawy nie będą miały takiego znaczenie jakie mają teraz. Niestety brak wypowiedzi od osób którym udało się przejść przez tranzycje i pozostać w związku przede tranzycją- świadczą same o sobie.

Jeśli ktoś ma takie podejście do sprawy jak Ty - Twój partner/ka ma ogromne szczęście I farta.

Jak by nie było, miłość to jedyna tak naprawdę warta rzecz by ją posiadać. Wszystko inne nie ma znaczenia ( oczywiście poza bycia sobą). Ja np. Nie potrafiłabym wybierać lub isc na kompromis w tej kwestii. To by mnie zabiło.

[K-passion]

[dorota745!]

[Poprawiłam formatowanie tekstu]

Jak widać, można trafnie i bez frustracji się wypowiadać nie obrażając nikogo. W punkt.

[Alvena]

[QueenK]

dorota745!, Piccola, Ale chwileczkę... o co się tu obrażać ? Jakie frustracje?

Piccola życzę Tobie jak najlepiej. Oby się udało na dłuższą metę.

[K-passion]

[dorota745!]

[Alvena]

[QueenK]

*** Marzę o chociaż jednym dniu tutaj żeby ktoś komuś nie przypinał jakiejś fobi ***

[dorota745!]

Piccola, wielkie dzięki!

[Alvena]

[dorota745!]

Widzisz Alvena, nie zawsze da się to rozwiązać tak jak tego chcemy. Swoją żonę poznałam w 1998r, ślub był 5 lat później. Wtedy internet dopiero raczkował, a w encyklopediach informacje były bardzo skromne i w większości nie oddawały prawdy o TS. Mając świadomość tego, co we mnie siedzi miałam nadzieję, że to minie, że obowiązki rodzicielskie skutecznie pozwolą mi o tym zapomnieć. Tak się nie stało. Teraz zaczynam tranzycję i mam do wyboru: albo zostawię to takim jak jest z nadzieją, że rychło sobie umrę (nie potrafię już dłużej tak żyć), albo postawię na swoje zdrowie unieszczęśliwiając tym rodzinę. Wtedy nikt mi nie powiedział, że to nie minie.

[Poprawiłam formatowanie tekstu]👑

[QueenK]

Nie wiem czy do Polski już dotarło.... ale ja tu to wrzucę i zostawię...

https://www.pinknews.co.u...ns-transgender/

[QueenK]

Z tego co wyczytałam w New York nie ma obowiązku rozwodu przy korekcie płci jeśli obie strony są z tym ok, więc powód czysto "dla dokumentów " odpada. Przyczyny nie ma podanej. On złożył ten wniosek.

Naprawdę... nie chcę ściągać kogoś z chmur... ale też nie chcę żeby ludzie się łudzili... lepiej być przyszykowaną na najgorsze ale liczyć na najlepsze.

[K-passion]

[Jaga]

Piccola, to jest niestety realizm w przewidywaniu. Przypomnij sobie za dwa lata, jak zmieni się twoja psychika pod wpływem HTZ i czy z całą stanowczością możesz powiedzieć, że jesteś tą samą osobą.

Nikt tu nie ma zamiaru nikomu skrzydeł podcinać, przynajmniej nie w tym wątku, jednak doświadczenia innych osób w podobnej sytuacji należy przytaczać.

Oczywistym jest, że świat się zmienia, rośnie świadomość transseksualiści wśród ludzi, wraz z nią wiedza o płynnej naturze orientacji seksualnej. W miejsce wykluczenia związku z późno tranzycjonującą osobą pojawia się chęć poznawania siebie, czy może i ja nie poznałam/em jaka/i jestem? Coś może w tym być, bo nie wyobrażam sobie by pewne cechy charakteru, zachowania, nawyki nie były czymś co przyciągnęło cis do nieodkrytego trans.

Tylko ile jeszcze wody w Nilu upłynie zanim cis sobie to uświadomią. Na razie w większości przypadków będą ten pociąg wypierać, wszak to oni są ci "normalni".

[światełkoPEACE]

Cóż, może nie mam konkretnej rady, bo to całkiem nie moje doświadczenia, ale chcę Ci powiedzieć, że trzymam kciuki i wysyłam pozytywną energię <3

[wendigo]

dorota745!, proszę, nie cytuj całego posta (jeśli chcesz się do czegoś konkretnego odnieść, wystarczy zacytować część, jeśli odnosisz się do całego, wystarczy nick autora ), zwłaszcza jeśli to post tuż nad Tobą (bo się robi takie drzewko i pół strony zajmują tylko cytowane posty).

moderatorzy, moglibyście pousuwać takie całe cytowane posty... (tzn. nie posty usunąć tylko cytaty z nich).

[K-passion]

Cytat:

W jaki sposób sytuacja miałaby być łatwiejsza?

Choćby dlatego, że niektórzy faceci wiążą się z kobietami o bardziej chłopięcym typie urody/wyglądzie i nikogo to nie dziwi, że kobieta nosi się w typowo męskim stylu. Taki typ i już - ludzie akceptują i nie komentują. Natomiast, w drugą stronę, gdyby facet wyszedł na ulicę w kiecce, to chyba byłoby dziwne dla większości, prawda? - A mówimy tutaj o "początkach początków", gdy osoba jeszcze nie rozpoczęła nawet HRT i całego procesu. Nie wyobrażajmy sobie od razu k/m jako Vin Diesel'a czy m/k jako Jessica Lucas w roli Tabithy Galavan, bo nikt z dnia na dzień motylem się nie stanie.

Cytat:

zostali ze sobą chyba na zasadzie: "nie chce mi się nic zmieniać"

A może jednak uczucia są silniejsze, niż to co pomyślą inni

Dzięki za post wendigo - póki co, jesteś rodzynkiem jak widać

światełkoPEACE napisał/a:

Cóż, może nie mam konkretnej rady, bo to całkiem nie moje doświadczenia, ale chcę Ci powiedzieć, że trzymam kciuki i wysyłam pozytywną energię <3

Dziękuję ♥ myślę, że moim znajomym TS i większości na tym forum przyda się taka pozytywna energia i słowa otuchy. Dobrze, że są takie osoby ja Ty

[Denver]

[dorota745!]

[K-passion]

[Denver]

K-passion, dzięki, rozstania zawsze są przykre, ale to już odległa przeszłość

[wendigo]

[tekla]

Ja mogę opowiedzieć ze swojej perspektywy, która jest inna niż u osób transseksualnych. Jestem crossdresserem i trzymałem to dość długo w tajemnicy przed kimkolwiek, wliczając w to moją byłą dziewczynę. W związku były wzloty i upadki, z winy nas obojga. Po kolejnej kłótni, która była wyszła z tego, że zostawiłem na kubku ślady szminki, moja była wprost mnie zapyta, czy jestem transwestytą. Przyznałem się. O ile początkowo mówiła że mnie wspiera i nie ma mi za złe ukrywania tego, zwłaszcza że sama zna osobę transseksualną k/m, szybko zaczęła szukać dla mnie terapeuty, zaczęła grzebać w moich proklamach rodzinnych, powiedziała też o tym naszej wspólnej znajomej, która ukończyła psychologię ze specjalizacją seksuologiczną, a po dwóch dniach, wiedząc, że pracuję po prostu wbiła do mojego mieszkania, żądając pokazania jej moich damskich ubrań; obejrzawszy to wyszła bez słowa. Widać uważała, że postąpiła w porządku. Mnie kilka dni zajęło ułożenie sobie tego w głowie, po czym postanowiłem ten związek zakończyć. Nie żałuję.
Przyznam jednak, że po tym postanowiłem ujawnić się przed najbliższymi przyjaciółmi.

[K-passion]

[tekla]

[Freja]

Oprócz pociągu seksualnego jest jeszcze coś takiego jak pociąg emocjonalny. Nie miałabym problemu pójść do łóżka z facetem, pod pewnymi względami byłoby mi chyba nawet łatwiej, ale nigdy w żadnym facecie się nie zakochałam i nie sądzę, żebym potrafiła. Obecnie, w wieku średnim potrafiłabym sobie nawet wyobrazić związek z mężczyzną, ale to jednak byłoby coś innego, taki przyjaciel + seks, a nie ten niesamowity kop jakiego potrafiłam doświadczać w relacjach z dziewczynami.

Gdyby moja partnerka w momencie, gdy miałam 2x lat zaczęła przechodzić tranzycję, to wszystko byłoby jak najbardziej ok, to etapu "buczowatej lesbijki", w momencie, w którym zaczęłabym ją postrzegać po prostu jako faceta, jakaś część moich związanych z nią/nim emocji zapewne by się rozsypała. Pewne rzeczy w nas są po prostu nienegocjowalne. Nie jesteśmy w stanie zmienić własnej orientacji psychoseksualnej podobnie, jak nie jesteśmy w stanie zmienić np. faktu własnej transseksualności.

[Freja]

[Alex Cross]

Cześć
moim zdaniem czasem lepiej się nie ujawniać, bo może być różnie, to zależy od środowiska i ludzi, rodziny, trzeba wyczuć sprawę czy można się ujawnić .

pozdr

Cześć
moim zdaniem czasem lepiej się nie ujawniać, bo może być różnie, to zależy od środowiska i ludzi, rodziny, trzeba wyczuć sprawę czy można się ujawnić .

pozdr

[Jaga]

Teresa Blue, jedna mądra transka twierdzi powiedz przed ślubem lub zamilknij na wieki.

Czasem nie udaje się milczenie wieczyste.

[kicur]

[Alicja]

[dorota745!]

Coming out przed żoną mam już za sobą. Od niespełna 3 miesięcy na HRT. Wiele godzin dyskusji, tłumaczeń, zapewnień a mimo wszystko to wszystko jest kruche. To jest możliwe ale okupione dużym ryzykiem.

[K-passion]

Długo mnie tutaj nie było i musiałam nadrobić z "lekturą"
Dorota. Myślę, że ten comingout przed żoną, mimo ryzyka dobrze Ci zrobił. Nie musisz dłużej ukrywać się i masz spokojniejszą głowę. A czesto to, co z pozoru wydaje się kruche, okazuje się niezniszczalne.

PS Bardzo fajny pasek. Ten żółwik idealnie pasuje.

[K-passion]

[Alicja]

K-passion, Dzięki za dobre słowa. Przydadzą się, tym bardziej, że sprawy idą dalej. Wszystko fajnie wygląda, ale nie mogę powiedzieć, żebym czuła się pewnie w całym tym procesie. Za dużo nasłuchałam się historii smutnych i tragicznych. Każdy etap to kolejne zderzenie się z czymś nowym. Nie daje mi spokoju myśl, że kolejna zmiana (a teraz będą dochodzić zmiany w mojej fizyczności) będzie tą, która spowoduje, że już nie będzie tak różowo. Choć szczerze mówiąc nie mam powodów, żeby tak myśleć... W naszym przypadku chyba kluczowe okazało się znalezienie odpowiedniego tempa i rytmu w procesie tranzycji. Wszyscy musimy mieć czas na oswojenie się z każdą zmianą a ona w szczególności. Ostatnio na imprezie ze znajomymi wyskoczyłam trochę mocniej podkreślając kobiece akcenty. Bez jakiś sukienek i spódnic, makijażu etc. Obcisłe spodnie, trochę biżuterii. Nie jestem jeszcze w pełni wyoutowana przed znajomymi i sama nie odważyłabym się tak wystąpić, ale ona stwierdziła, że za bardzo się "spinam". No i tak krok po kroku idziemy sobie do przodu.

[dorota745!]

Alicja, nie można mieć wszystkiego ale wydaje mi się, że masz naprawdę wspaniałą kobietę. O swojej również złego słowa nie powiem zwłaszcza, że na HRT ta moja fizyczność zmienia się zauważalnie. O sukienkach nie ma mowy ale chyba najważniejsze jest to, co się dzieje we mnie.

[Alicja]

[dorota745!]

Ciuchy pozostają w sferze marzeń ale i tak jestem wdzięczna swojej żonie za to, że jest w stanie zaakceptować moje zmiany fizyczne.

[K-passion]

[dorota745!]

K-passion, trzymam Cię za słowo.

[Alicja]

K-passion, Tutaj jest przykład z życia wzięty, jak można dobre relacje z partnerką rozwalić w tempie przyspieszonym właśnie przez pośpiech i skupienie się wyłącznie na sobie. I to przy w miarę dobrym nastawieniu partnerki. Chociaż... jak to było na prawdę nie wynika z tej książki:

https://czarne.com.pl/katalog/ksiazki/trans

Co do moich relacji z żoną, to ja byłam pewna, że przez nią/dzięki, raczej niej przejdę przez pełną tranzycję. Ostatnio mamy trochę kłopoty natury zawodowej. A właściwie ona ma i dość mocno ją to destabilizuje. Wczoraj gadaliśmy nieco więcej i chciałam się upewnić, czy zmiany, które dzieją się wokół mnie w kwestii trans nie pogarszają jeszcze bardziej jej samopoczucia. Powiedziała, że w ogóle jej to nie przeszkadza. Jeśli już to wtedy, kiedy zaliczam doła i nie ma ze mną normalnego kontaktu, co dzięki postępującym zmianom dzieje się coraz rzadziej. Natomiast jeśli chodzi o kwestie łóżkowe, to już dość dawno zeszły one na dalszy plan. A jak już przychodzi co do czego, to odpowiada jej moje delikatne, czułe i babskie podejście do tematu. W ogóle nam się poprawiło, jak przestałam udawać "jurnego gwałtownika" na rzecz tego, co tak na prawdę lubię robić... mogłabym tutaj długo opisywać nasze sprawy różne, które z jednej strony mogą dawać innym nadzieję, ale mogą też dawać złudną nadzieję, bo my kompletnie nie mieścimy się w tych wszystkich schematach. Być może dlatego, że nas bardziej łączy więź intelektualna niż ta, która wynika z różnicy (bądź nie) płci. Właściwie od początku naszej znajomości (a to już jest 17 lat) najbardziej lubimy spędzać czas gadając ze sobą. I w ciągu tych 17 lat tematy nam się nie kończą. W ogóle mamy awersję do wychodzenia z domu lub przyjmowania gości, bo po co, skoro możemy sobie posiedzieć w domu same i gadać. Dlatego wygląda na to, że zdecydujemy się na "pakiet zmian" taki, który będzie dla mnie w pełni satysfakcjonujący. Co to oznacza? - wszystko, na co będziemy mogły sobie pozwolić finansowo, czyli na całkiem sporo.

[K-passion]

Alicja. Muszę przyznać, że bardzo podoba mi się Twoje delikatne, nawet powiedziałabym, że czułe podejście do swojej kobiety. Mogłabym Cię czytać godzinami. A to co opisujesz już jest światełkiem dla innych, że nie zawsze jest źle. Kojarzę jak jakiś czas temu zakładając ten wątek, większość osób snuło domysły. Ty, Dorota 745! i jeszcze jak dobrze pamiętam, to dwie inne użytkowniczki nie mają takiego dramatu, jak zwykle ludzie wróżą. Macie fajne relacje i dbacie o nie.

Mam nadzieję, że tych dołków, o których wspomniałaś będzie mniej. Dobrze, że masz osobę do której możesz wygadać się i liczyć na wsparcie.

PS dziękuję za link do książki i za podzielenie się swoją historią. ♥

[Majka]

Witajcie mam 44 lata i decyzję o przejściu podjełam rok temu. Mam wspaniałą żonę i dwoje pełnoletnich dzieci. Żona jeszcze przed ślubem wiedziała że nie jestem zwykłym facetem i moja kobieca strona nieraz bierze górę w domu mogłam być sobą tz. bielizna ubrania nawet podczas seksu wyglądałam bardziej kobieco niż ona i nigdy nie robiła z tego problemu ale gdy jej powiedziałam że zamierzam brać hormony była przerażona i tak jest do teraz. Tłumaczę jej że ja jestem tą samą osobą co byłam zawsze że to jestem ja ta sama osoba którą pokochała i mimo to że chcę zmienić swój wygląd można powiedzieć drastycznie to chcę być z nią do końca. Nie wiem czy nasz związek to przetrwa zależy mi na tym żeby mnie jednak zakceptowała. To może zabrzmi samolubnie nie wiem ale ja też mam prawo do bycia szczęśliwą zwłaszcza że półmetek mam raczej za sobą