[wendigo]

A nie mógłbyś wyjechać i potem tam sobie pracy szukać i życie układać?

[Lagertha]

To co proponujesz Wendigo jest trochę ryzykowne.. Bo można pracy też i nie znaleźć.. Wiem sama coś o tym. Choć z drugiej strony jak patrzę na szanse na leczenie w PL i tutaj, to desperackie rozwiązanie by wyjechać za granicę i sobie tam ułożyć życie było właściwe.

Tylko skoro już ma się wyjeżdżać, to przydałby się jakiś punkt zaczepienia, gdzie można by spędzić pierwsze kilka miesięcy, zameldować się i zacząć szukać jakieś pracy, a w najgorszym wypadku mieć jakieś szanse na pomoc socjalną w danym państwie.

To co proponujesz Wendigo jest trochę ryzykowne.. Bo można pracy też i nie znaleźć.. Wiem sama coś o tym. Choć z drugiej strony jak patrzę na szanse na leczenie w PL i tutaj, to desperackie rozwiązanie by wyjechać za granicę i sobie tam ułożyć życie było właściwe.

Tylko skoro już ma się wyjeżdżać, to przydałby się jakiś punkt zaczepienia, gdzie można by spędzić pierwsze kilka miesięcy, zameldować się i zacząć szukać jakieś pracy, a w najgorszym wypadku mieć jakieś szanse na pomoc socjalną w danym państwie.

[silveira]

Dlatego właśnie chciałbym tutaj chwilę pracować, żeby mieć za co wyjechać, bo rodzina chyba jednak nie wspomoże :x a na razie pomału dowiaduję się co i jak. Bo tak jak Lagertha mówi, jechać w ciemno to trochę ryzyko.

[wendigo]

[Alpaka]

[silveira]

Akurat właśnie u nas poszukiwali ludzi do opieki nad staruszkami w Anglii i Niemczech. Ale do opieki nad ludźmi się nie nadaję, strasznie nerwowy jestem i jak mi w pewnym momencie braknie cierpliwości to jesień średniowiecza normalnie :x więc trochę się boję.
Znam jedną osobę, która dosłownie uciekła z domu i pojechała tam w ciemno, zaczepiła się w jakimś hotelu i mogła tam mieszkać w zamian za sprzątanie, a potem jakoś poszło ona też mi oferowała pomoc. No i mówili mi że są tam instytucje, które pomagają młodym znaleźć pracę i mieszkanie.

[wendigo]

Szkoda, że nie dasz rady ze starszymi, pomysł Alpaki jest bardzo dobry. Bo zarabiasz forsę a nie musisz przy tym wydawać na mieszkanie i jedzenie.

[Lagertha]

[southener]

Moze tak jest w Szwajcarii. W UK w pracy mozesz bez obawy przyznac sie ze jestes transem, gejem lub lesbijka i nikt ci nic zlego nie powie. Jak ktos by cie z tego powodu zaczal zle traktowac to skladasz skarge do dzialu personalnego i twoj przesladowca ma od razu postepowanie dyscyplinarne. Na poczatku pewnie dostanie ostrzezenie ale jak dalej bedzie sie czepial to zostanie zwolniony dyscyplinarnie. W UK w przeciwienstwoe do Polski istnieje prawo antydyskryminacyjne ktore dotyczy roznych mniejszosci w tym mniejszosci seksualnych. Anglicy maja ogromny szacunek dla prawa. Jesli istnieje jakis przepis prawny to za wszelka cene staraja sie go przestrzegac. Slyszalem o nastepujacej sytuacji ktora wydarzyla sie w moim miejscu pracy: na jednej zmianie pracowalo dwoje bialych Anglikow. Chlopak w pewnym momencie zaczal w obecnosci tej bialej Angielki wyrazac poglady rasistowskie o czarnych. Dziewczyna po skonczeniu pracy od razu zaraportowala o tym kierownictwu. Chlopak jeszcze tego samego dnia (po zakonczeniu nocnej zmiany) zostal wezwany do kierowniczki na wyjasnienia. Tam poniosly go nerwy I zostal od razu zwolniony. Prawo antydyskryminacyjne jest w Angli przestrzegane. Jesli przelozony w miejscu pracy zostanie poinformowany ze taki fakt ma miejsce wsrod jego podwladnych to ma on obowiazek natychmiast podjac wlasciwe dzialania - w przeciwnym wypadku sam moze zostac pociagniety do odpowiedzialnosci. W rezultacie angielscy geje, lesbijki czy transi czuja sie na tyle pewnie, ze niektorzy w pierwszym dniu pracy przy powitaniu informuja innych o swojej orientacji seksualnej. I tak jest nie tylko w wielkich miastach ale takze na prowincji.

[Alpaka]

[wendigo]

[southener]

A dlaczego Polacy nie radza sobie z asymilacja na emigracji? Pewnie z takich samych powodow jak muzulmanie. Wedlug muzulmanina to w Anglii:
- kobiety chodza po ulicach nago (tzn odkrywaja ramiona)
- panuje rozwiazlosc ( bo tu ludzie czesto zmieniaja partnerow seksualnych)
- ludzie sprzeciwiaja sie woli Boga bo samowolnie decyduja do jakiej plci naleza
- w spoleczenstwie pochwala sie wynaturzenia np homoseksualizm
A na to wszystko brakuje wlasciwego prawa ktore przemowilo by tym grzesznikom do rozumu (czytaj: ukamienowania)

Wedlug Polakow w Anglii:

- Angielki ubieraja sie jak rozpustnice bo im majtki spod spodnicy widac
- Anglicy sa rozwiazli bo nie zyja w monogamii
- Anglicy to donosiciele i jak chcesz pokombinowac to tutaj sie za bardzo nie da bo oni o wszystkim doniosa jak tylko cos zauwaza
- Panuje tu zgnilizna moralna bo przyzwala sie wszelkim zboczencom gejom, lesbijkom, transom na swobodna ekspresje ich osobowosci.
A wszystko to zlo dzieje sie dlatego ze Anglicy to heretycy ktorzy kiedys opuscili Swiety, Jedyny, Nieomylny Kosciol i prosze jak ich Pan Bog za to pokaral..

Zeby sie zasymilowac trzeba chciec choc troche sie upodobnic do obywateli kraju w ktorym sie mieszka. Jak to maja zrobic Polacy czy muzulmanie skoro oni we wszystkim uwazaja sie za lepszych i na takich Anglikow czy Niemcow patrza z gory.

[Alpaka]

[avery]

czy mógłby przyjść moderator i wydzielić rozmowę o przeprowadzkach, asymilacji i tak dalej? ja wiem, że dział jest z offtopami, ale w temacie o zaburzeniach psychicznych chciałabym jednak rozmawiać o zaburzeniach psychicznych

[Hjalmar]

Kiedyś chciałem zrobić badania na temat tego, na jakich piosenkach, reklamach, serialach, etc., wychowywali się Polacy. Bo skąd taki obcokrajowiec ma wiedzieć, skąd wzięło się "prawie robi wielką różnicę", albo jakie piosenki zna każdy, kto kiedykolwiek był na ognisku. Takie rzeczy są w obcych krajach właśnie najciekawsze, ale i najtrudniejsze do odkopania.

[wendigo]

[southener]

Alpaka faktycznie jest tak jak mowisz ale tylko zaraz po przyjezdzie - moze tak do 2 lat. Jak ja pierwszuy raz poszedlem do sklepu to kupilem sobie angielskie kielbaski. Chcialem je zjesc zwyczajnie z chlebem bo nie mialem jeszcze zadnego garnka, jedynie forme do pieczenia ale niestety nie umialem uruchomic piekarnika gazowego bo w domu w Polsce mialem zupelnie inny. Przynioslem te kielbaski do domu otworzylem i wtedy okazalo sie ze sa one surowe. Taki oto szok kulturowy przezylem bo nigdy bym sie nie spodziewal ze kielbaski podobne kolorem do polskich wedzonych okaza sie surowe. Pamietam tez jak zostalem na Sylwestra zaproszony do znajomej Angielki gdzie wszyscy obecni z wyjatkiem mnie byli Anglikami. Gralismy w jakas gre gdzie losowalo sie pytania na ktore trzeba bylo udzielic odpowiedzi. O ile dotyczyly one spraw ogolnie znanych to nie mialem problemow ale jak bylo to cos zwiazanego z angielska pop kultura to bylem wyraznie nie w temacie i czulem sie z tym nieswojo, tak samo bylo ze znajomoscia brytyjskich politykow. W miare uplywu lat spedzonych przyswajalem sobie ta wiedze ktora posiadaja miejscowi. Zauwazylem tez cos takiego ze teraz to co sie tutaj dzieje interesuje mnie bardziej od tego co dzieje sie w Polsce - z tego prostego powodu ze wydarzenia polityczno - spoleczne w UK maja bezposrednie przelozenie na to jak bedzie wygladalo moje zycie, (np warunki ekonomiczne, regulacje prawne...itd). Jak jestem na wakacjach w Polsce to zawsze ciekawi mnie co wydarzylo sie w Anglii i dlatego czesto wlaczam sobie BBC World. Jesli zachce mi sie polskiego jedzenia to zawsze mozna je tutaj kupic. Poza tym jak sie dluzej gdzies pobedzie to odkrywa sie duzo nowych smakow. Ja na przyklad bardzo polubilem angielski zloty ser (Cheddar) ktory jest bardzo podobny do parmezanu. Bardzo lubi go tez moja siostra i jak zawsze jade do Polski to zabieram troche dla niej. Lubie tez angielske piwa (ales) ktore sa inne w smaku od kontynentalnych lagerow czy pilsnerow. W Polsce nigdzie ich nie mozna dostac wiec jak jestem na wakacjach to po prostu mi ich brakuje. Co do potraw gotowych np. w restauracjach to mozna tu spotkac duzo ciekawych dan azjatyckich. O ile w Polsce prowincja niewiele w tym zakresie oferuje to tutaj jest duzy wybor od bardzo popularnej kuchni hinduskiej i chinskiej, poprzez tajska, malezyjska, japonska czy arabska. Stwierdzilem tez, ze bedac tutaj latwiej mi cos ugotowac niz w Polsce bo jest duzo gotowych sosow z roznych kuchni swiata i jak chcesz cos szybko przyrzadzic to zawsze latwiej niz w Polsce gdzie (przynajmniej na prowincji) pod tym wzgledem panuje ubostwo. O ile na poczatku po przyjezdzie na wakacje zachwycalem sie schabowymi gdziekolwiek je spotkalem to teraz raczej dochodze do wniosku, ze dania w w przecietnej polskiej restauracji sa raczej bardzo monotonne i tesknie za wieksza egzotyka. W Polsce smakuje mi bardzo kuchnia chinska i przyznaje, ze tak dobrej chinszczyzny nie ma w Anglii. Dobra jest we Francji, Niemcy tez stwierdzali ze u nich chinszczyzna jest lepsza niz na Wyspach. Tego mi chyba nabardziej brakuje tutaj jesli chodzi o jedzenie.

[silveira]

O, podzielili ja właśnie dostałem ofertę pracy w Anglii, zaraz wysyłam co trzeba i dalej zobaczymy, pracodawca pomaga znaleźć zakwaterowanie nawet :3

[southener]

To swietnie, a w jakim regionie bys byl?

[silveira]

To jest gdzieś między Londynem i Brighton, póki co nie tak źle, bo na Brighton mi zależy tylko najpierw niech przyjmą

[southener]

Kojarzy mi sie z powiescia 'Brighton rock' Zawsze tam chcialem pojechac ale nie po drodze mi. Za drogie i za zimne aby tam spedzac wakacje a tak zeby tam zajrzec to mam troche za daleko. Moze kiedys.

[silveira]

Ja to bym chciał tam mieszkać *o* kiedyś moja rodzina miała tam hotel, teraz ten plac jest na sprzedaż. Przysięgam, że gdybym miał kasę to w tej sekundzie bym kupił ;_; Ty gdzie urzędujesz?
A co to za powieść? :3

[southener]

Srodkowa Anglia. Powiesc wydana w 1938 r autor Graham Greene - taki dosc dobrze znany pisarz o pogladach katolickich. Sama powiesc jest w nurcie sensacyjno kryminalnym opisujaca zycie polswiatka + rozwazania na temat grzechu i moralnosci. Glowny bohater gangster Pinkie zabija dziennikarza w zemscie za opublikowanie przez tegoz artykulu na temat gangu. W dalszej czesci powiesci gangster stara sie zatrzec slady pobytu dziennikarza w Brighton. Sam tytul Brighton rock odnosi sie do nazwy cukierkow ktore sa nieodlaczna atrakcja niektorych nadmorskich miejscowosci w Anglii. Cukierki w ksztalcie paleczki o smaku mietowym - twarde jak kamien. Gdzies taki jeden mam wlasnie w domu - ktos mnie ostatnio nim poczestowal a ja schowalem go sobie na pozniej.

[Alpaka]

[southener]

Jak ktos ma sklonnosci do depresji to rownie dobrze moze w nia popasc pozostajac w kraju przezywajac kolejne dni tygodnie i miesiace w polskiej beznadziejnosci np bedac bez pracy albo z trudem wiazac koniec z koncem. Depresji mozna dostac nawet wtedy gdy wiedzie nam sie swietnie, ja na przyklad w przeszlosci mialem do niej sklonnosci i kiedys popadlem w stan depresyjny w srodku egzaminow maturalnych, pomimo tego ze dwa pierwsze egzaminy zdalem na ocene bardzo dobra. Wtedy dopadlo mnie straszne przygnebienie, mysli ze nic nie ma sensu. Wszystko zalezy od osobowosci a w mniejszym stopniu od okolicznosci. Jak jedziesz po raz pierwszy do jakiegos kraju to wszystko jest dla Ciebie nowe, koncentrujesz sie na tym, umysl jest czyms zajety. Podejmujesz nowa prace, poznajesz nowych ludzi - wokol ciebie dzieje sie tak duzo, ze nie masz czasu na pograzanie sie w swoich myslach. W wolnym czasie mozna poznawac nowe miejsca - miasta ktore kiedys wydawaly sie na koncu swiata teraz sa w Twoim zasiegu. Jest tyle nowych rzeczy do robienia. Ja np jak sie nudzilem to chodzilem na zakupy. W Polsce nie zarabialem duzo i np nie bylo mnie stac na to aby czesto kupowac ubrania. Tu nie mam problemu z tym zeby kupowac nawet i kilka rzeczy miesiecznie przy czym nie jest to zaden wielki wydatek dla mnie. Tak wiec jak juz nikt ze znajomych akurat nie mogl sie ze mna spotkac bo wszyscy pracowali to jechalem sobie na zakupy i jakos mialem co robic ( zaraz po przyjezdzie nie mialem komputera bo stacjonarny zostawilem w Polsce, telewizor mialem ale z malutkim ekranem no i tylko z 5 cioma kanalami bo antena na dachu byla stara i niedostosowana do naziemnej telewizji cyfrowej)

[Alpaka]

[wendigo]

A dla mnie są moje...
Ale ja mam może inaczej, wyjeżdżałem na wakacje jako dziecko, płakałem wracając do Polski, tłumaczyłem sobie, że do Polski to ja tylko wyjeżdżam i mimo że spędzam tam 11 miesięcy to tutaj jest mój dom. Dziś w sumie mam dwa domy i lubię oba ale może dlatego nie czuję się obco.

[Asaf]

[wendigo]

Przeciwnie. Jak jesteś prawdziwie pełny optymizmu, to nigdzie cię nie u*** (cokolwiek to miało znaczyć )

Ale generalnie prawda leży gdzieś pośrodku. Są ludzie, którzy naprawdę tęsknią i nigdy się nie przyzwyczają do życia za granicą, nigdy się nie poczują u siebie. I są tacy, którzy z czasem obco czują się w Polsce...

[southener]

Wielu ludzi z czasem zaczyna traktowac nowy kraj jako swoj. Po raz pierwszy odczucie, ze jest to juz moj kraj dotarlo do mnie jak ogladalem program telewizyjny o historii koleji w Wlk Brytanii. W pewnym momencie pokazano stacje w Manchesterze - na ekranie pojawil sie znajomy widok - sklep sieciowki ktore sa na kazdej wiekszej stacji. Z jakims takim sentymentem ogladalem ta stacje w Manchesterze- z powodu tego sklepu wygladala tak jakos znajomo chociaz tam nigdy nie bylem. Podobnie mialem jak pojechalem po raz pierwszy do Londynu - bylo to juz po kilku latach mieszkania w Anglii. Tam tez od razu poczulem ze jestem w swoim kraju. Wszedzie widac bylo znajome nazwy, wiedzialo sie co jest czym ze np taki House of Frasier to dyskont sprzedajacy ubrania znanych projektantow, albo ze w Starbucks maja dobra kawe z ekspresu...itp. Z koleji jak przyjezdzam do Polski to zauwazam, ze pewne sprawy zaczynaja mnie denerwowac - chocby np. to ze ode mnie do Warszawy do znajomych jade tak strasznie dlugo - niby odleglosc podobna do tej jaka tu w Anglii mam do Londynu ale do Londynu jade 1godz 20 min a do Warszawy prawie 4 razy dluzej.

[Leesh]

U mnie było łatwo i mialam masę szczęścia. Pojechałam do Belgii w delegację, wysłała mnie moja polska firma. Zostałam tam przez długi czas, kraj bardzo mi się podobał. W międzyczasie tam w pracy właśnie poznałam swojego obecnego partnera. Gdy przyszedł czas powrotu, byłam załamana. Chciałam zostać, ale jak? I wtedy partner mi pomógł. Namówił mnie do wysłania CV do kadrowej, bo akurat szukali ludzi na kontrakt. Ponieważ już mieli czas i okazję poobserwować mnie przy pracy, włączyli to jako okres próbny. Zostałam przyjęta. Do Polski wróciłam tylko po to, by walnąć wypowiedzenie, a po dwóch tygodniach byłam z powrotem w Belgii. Żeby uniknąć pętli (tzn. nie zatrudnią jeśli nie masz zameldowania i nie zameldują jeśli nie masz zatrudnienia), mój partner zgłosił swoje miejsce zamieszkania jako moje. Poszło naprawdę gładko. Ale zdaję sobie sprawę, że miałam mnóstwo szczęścia, a znajomość angielskiego także była moim atutem. To nie zdarza się często.

[Cukierkowa]

Ciekawe czy w dobie korony będzie możliwa emigracja Czy już będzie trudniej?

[QueenK]

Ja ostatnio przechodziłam kryzys. Mieszkam w uk od 16 lat , to jest mój dom. Moje życie toczy się tutaj. Sprawy skomplikowal brexit. Nie przez przepisy ( dostałam od ręki Pernament residence status i Moje prawa tutaj nie zmienia się po 1.1.21) jednak uderzyło to w mój sens przynależności.

Spędziłam tutaj całe dotychczasowe dorosłe życie. Teraz potrafię lepiej się wysłowić po Angielsku niż po Polsku. Nie mam dużo Polaków jako znajomych, nie pracuje też z Polakami. Nie mam polskiej telewizji, nie robię zakupów tylko w Polskich sklepach. W uk zakochałam się szybko. Styl życia, wyzwolenie, szanse, otwartość. Wszystko tutaj wydawało się na luzie i przesiąkłam tym i się zangielszczylam. Uwielbiam Angielska kulturę, historie, architekture i Angielska wies. Jestem royalistką, monarchia zawsze mnie fascynowała. Czuje się świetnie w tych pięknych starych budynkach. Lubie arystokracje. Jestem szczczesciara że mogę mieszkac tym otoczona- moja dzielnica wygląda jak z pocztówki, teraz po zmianie pracy biuro mam w ratuszu- piękny budynek. Wypełniony historia. Nawet mamy więzienie w piwnicach! I miejsce gdzie kiedyś wykonywali egzekucję. Zaraz przy moim domu stoi jeden z 12 krzyży Królowej Eleonory.👑 Tęsknię za wspomnieniem o Polsce no i ten nasz piękny Bałtyk! Ale... imigracja była jedną z najlepszych decyzj w moim życiu. Naprawdę nie mogę narzekać. Chociaż nie było łatwo i zaczynałam od zera.
Praca za barem za grosze, obrzydliwe mieszkanie, słaby Angielski ( w Polsce był super- tutaj nie) ... ale dałam radę

Cukierkowa,

W UK będzie ciężko od stycznia. Wchodzi taki sam system jak w Australii

[Leesh]

Jest nadzieja, że ta cała korona nie będzie trwać wiecznie

Wizualnie Anglia jest ładniejsza od Belgii (i ach ta Kornwalia! ♥), ale i ja się w Belgii zakochałam i czuję, że ten kraj to mój dom. Nie wypieram się pochodzenia, nie wstydzę się go, ale to w Belgii odnalazłam spokój.

[QueenK]

[QueenK]

[wendigo]

[Leesh]

wendigo, Ty jakiś niemieckojęzyczny chyba, co?

[Leesh]

I właśnie. Spokój, luz psychiczny, ludzie sympatyczni (wiadomo, z wyjątkami, ale wyjątki potwierdzają regułę ) i jeśli mi tęskno za Polską, to zawsze mam kontakt z rodzicami, polski sklep, polską telewizję. No i możliwość wizyty w Polsce,zazwyczaj dwa razy do roku. W tym roku nie wiem co będzie i nikt z nas nie wie, no ale zobaczymy. Jeszcze blisko dwa miesiące

[wendigo]

tak, ten główny

[Leesh]

O żesz. To my praktycznie sąsiedzi

[wendigo]

Nom, mówiłem że mam do Ciebie bliżej niż do domu w Polsce

[JuicyLucy]

Jednym pasuje a innym nie. Kazdy musi znalezc swoje miejsce. Mi angielska mentalnosc (choc chlodna) pasuje. Generalnie tutejsi lepiej mnie rozumieja i jest Ok. Ale znam wielu nietutejszych, co Anglii nie znosza. Tylko szkoda ze Polska nie moze byc tym fajnym krajem.

[tekla]

Mieszkałem kilka lat w Irlandii, radziłem sobie nieźle, ale nie potrafiłem tam złapać lepszych kontaktów z tubylcami, poza kilkoma osobami z pracy. Niezbyt angażowałem się w lokalną kulturę, zasadniczo wolałem siedzieć spokojnie w domu niż szlajać się tam to tradycyjnych, irlandzkich pubach, gdzie początkowo nawet nie rozumiałem barmana, choć zawsze mówiłem nieźle po angielsku. Od samego początku zakładałem też, że wrócę do Polski. Nigdy nie czułem się tam jak u siebie.

[Leesh]

U nas jest irlandzki pub, prowadzony przez rodowitych Irlandczyków. Moja ulubiona knajpa, oni są mega weseli i sympatyczni