[Poprostu mama]

Jestem mamą nastolatka, który wykrzykuje mi że jest niebinarny. Wymusza na mnie to abym zwracała się do niego w żeńskiej formie. Dzieje się to pod wpływem jakiegoś chłopaka z netu. Mam w sobie dużo tolerancji dla odmienności jak i chęci poznania tematu. Zaakceptuje wybory mojego dziecka jeśli je poznań i choć trochę zrozumiem.

Dodałam do użytkowników. /Freja

[Ada75]

Dzień dobry mamo.

Jeśli jest niebinarny/a, to zapytaj dlaczego tylko na żeńskich końcówkach się skupia, wszak powinno akceptować obie. Ile latorośl wiosen sobie liczy?

Dzień dobry mamo.

Jeśli jest niebinarny/a, to zapytaj dlaczego tylko na żeńskich końcówkach się skupia, wszak powinno akceptować obie. Ile latorośl wiosen sobie liczy?

[Poprostu mama]

Ma 14 lat. Zawsze był chłopcem delikatnym. Nie bawiły go samochody. Ale też nie lalki. Klocki. Bardzo narzuca mi swoje zdanie. Bardzo domaga się totalnej tolerancji i akceptacji. Ja nie wiem na ile on jest taki a na ile to styl czy moda czy też poszukiwanie siebie w okresie dojrzewania. Ma długie włosy często je farbowal za moją zgodą. Obiecałam mu zakup rożowej bluzy. Ale też martwię się o niego. Żyjemy w tej Polsce gdzie jest tak jak jest. Nie wiem czy on siebie nie skrzywdzić podążając np ścieżka z przekory czy z mody ? Jak mogę sprawdzić czy i na ile moje dziecko jest inne od schematycznej normy ? Seksuolog ?

[Aneczka]

WItajcie , wczoraj syn mnie zaskoczył, powiedział że czuję się jak kobietą. NIe wiem jak ruszyć temat, jak mu pomóc...W pobliżu zamieszkania nie ma specjalistów którzy zajmują się prawidłowo tematyką.. Powiedzcie od czego zacząć.. Syn jest pełnoletni..

[Ada75]

Seksuolog, a na początek psycholog, tylko taki obeznany ż tematem. Poszukaj rekomendacji na forum, lub zapytaj dziecka, ono pewnie już znalazło. Nie bój się reakcji otoczenia na zapas, bo bywa bardzo różnie, z reguły pozytywnie. Nie miej zbytnich nadziei, że to minie lub lekarz przepisze cudowną pigułkę na transseksualizm. Mnie osobiście nie mija już że 30 lat.

Ja rozmawiała bym dużo z naciskiem na słuchanie i wyciąganie wniosków.

Seksuolog, a na początek psycholog, tylko taki obeznany ż tematem. Poszukaj rekomendacji na forum, lub zapytaj dziecka, ono pewnie już znalazło. Nie bój się reakcji otoczenia na zapas, bo bywa bardzo różnie, z reguły pozytywnie. Nie miej zbytnich nadziei, że to minie lub lekarz przepisze cudowną pigułkę na transseksualizm. Mnie osobiście nie mija już że 30 lat.

Ja rozmawiała bym dużo z naciskiem na słuchanie i wyciąganie wniosków.

[Ada75]

Witaj Aneczko. Specjaliści są jedynie pomocą, na samym końcu sami musimy odpowiedzieć na pytanie kim jesteśmy. Porozmawiaj z dzieckiem, dowiedz się jak długo to trwa, to będzie dobry temat na początek.

Witaj Aneczko. Specjaliści są jedynie pomocą, na samym końcu sami musimy odpowiedzieć na pytanie kim jesteśmy. Porozmawiaj z dzieckiem, dowiedz się jak długo to trwa, to będzie dobry temat na początek.

[światełkoPEACE]

Cześć Witaj

[Poprostu mama]

Cytat:

Nie bój się reakcji otoczenia na zapas, bo bywa bardzo różnie, z reguły pozytywnie. Nie miej zbytnich nadziei, że to minie lub lekarz przepisze cudowną pigułkę na transseksualizm. Mnie osobiście nie mija już że 30 lat. Ja rozmawiała bym dużo z naciskiem na słuchanie i wyciąganie wniosków.

Nie oczekuje pigułki. Wiem że to nie tak. Ciężko mi rozmawiać. Nie krzyczę ani nie wyśmiewam ale ciężko mi to zrozumieć. Nie przygotowana jestem na taką ewentualność. To też dla mnie trudne choć nie przestanie być moim dzieckiem bo jest taki a nie inny. Dziekuje za rady.

[Sven]

Poprostu mama, witaj na forum.

Poprostu mama, witaj na forum.

[Poprostu mama]

[Sven]

Zmiana przyzwyczajeń na pewno wymaga czasu, ciężko się z tym kłócić.
Myślę, że Twoje dziecko może być od dawna sfrustrowane tym obrazem chłopaka, stąd naciskanie. Dużo z nas było w tym punkcie.
Myślę też, da się dojść do porozumienia przy wzajemnej cierpliwości.

Zmiana przyzwyczajeń na pewno wymaga czasu, ciężko się z tym kłócić.
Myślę, że Twoje dziecko może być od dawna sfrustrowane tym obrazem chłopaka, stąd naciskanie. Dużo z nas było w tym punkcie.
Myślę też, da się dojść do porozumienia przy wzajemnej cierpliwości.

[wendigo]

[Poprostu mama]

Nie jest łatwo. Nie z powodu braku tolerancji a wiedzy. Nie umiem tego pojąć a więc nie rozumiem. Dziś zaprosiłam do siebie swojego kumpla od lat geja. Jest dużo młodszy ode mnie bardziej w jego klimatach wiekowych niż ja i gadają od dwóch godzin. Może on będzie umiał mi to przetłumaczyć z ich na moje.

[Sven]

Czy ja wiem, czy to się da w ogóle wytłumaczyć? To nie jest to rozumienia, bardziej do zobaczenia i do czucia. Moje przeczucie może być mylne, ale Twoje dziecko może mieć problem podobny do mojego kiedyś i niekorzystnie dla siebie rozwinęło osobowość pod naciskiem otoczenia. W sensie, że zachowanie można kształtować dowolnie w pewnych granicach, ale temperamentu nie da się zmienić, jest wrodzony, tak samo jak pewnych zachowań seksualnych/płciowych, są zamontowane na sztywno, nikt ich nie uczy ani nie da się ich oduczyć. Także... niestety z tej skorupy trzeba się wykluć nie tylko fizycznie, żeby czuć się komfortowo we własnej osobie, żeby to, co na zewnątrz nie szło w poprzek temperamentu ani tych wrodzonych zachowań. A czasem to jest takie typowe majstrowskie „nie da się” i nic poza tranzycją nie jest w stanie zrealizować tego temperamentu, dać satysfakcji, bo coś właśnie związanego z płcią jest w nim tak silnie zaznaczone. Zawsze czujesz się jak zjadając pół ciastka i drugie pół zostawiając na talerzu. Ale to chyba ciężko w pełni zrozumieć, jeżeli nie przeszło się czegoś podobnego...

Czy ja wiem, czy to się da w ogóle wytłumaczyć? To nie jest to rozumienia, bardziej do zobaczenia i do czucia. Moje przeczucie może być mylne, ale Twoje dziecko może mieć problem podobny do mojego kiedyś i niekorzystnie dla siebie rozwinęło osobowość pod naciskiem otoczenia. W sensie, że zachowanie można kształtować dowolnie w pewnych granicach, ale temperamentu nie da się zmienić, jest wrodzony, tak samo jak pewnych zachowań seksualnych/płciowych, są zamontowane na sztywno, nikt ich nie uczy ani nie da się ich oduczyć. Także... niestety z tej skorupy trzeba się wykluć nie tylko fizycznie, żeby czuć się komfortowo we własnej osobie, żeby to, co na zewnątrz nie szło w poprzek temperamentu ani tych wrodzonych zachowań. A czasem to jest takie typowe majstrowskie „nie da się” i nic poza tranzycją nie jest w stanie zrealizować tego temperamentu, dać satysfakcji, bo coś właśnie związanego z płcią jest w nim tak silnie zaznaczone. Zawsze czujesz się jak zjadając pół ciastka i drugie pół zostawiając na talerzu. Ale to chyba ciężko w pełni zrozumieć, jeżeli nie przeszło się czegoś podobnego...

[Carbon]

[Freja]

Dzień dobry