[asiaasgj]

Witam,
jestem mamą, która próbuje zrozumieć swoje dziecko.

Dodałam do użytkowników. /Freja

[QueenK]

Witamy Serdecznie

[asiaasgj]

Nie wiem gdzie konkretnie mogę zadać kilka pytań, rozwiać kilka wątpliwości. Nigdzie nie mam dostępu. Zacznę może tutaj. Niedawno zupełnie przypadkiem odkryłam, że moje dziecko myśli o sobie jako o kobiecie. Mam nadzieję, że zrozumiecie mój punkt widzenia, ponieważ był to dla mnie naprawdę szok i zaskoczenie. Biologicznie jest chłopakiem. Właśnie wchodzi w wiek dojrzewania. Nie przejawia żadnych kobiecych zachowań. Ani zachowaniem, ani ubiorem. Trudno mi to ująć w słowa, żebym nie została zrozumiana źle, ale on swoim zachowaniem jest bardzo chłopięcy. Jednak nie mogę negować trgo co czuje moje dziecko i on wie najlepiej co mu siedzi w głowie. Moje pierwsze pytanie jest takie czy takie myśli mogą pojawiać się w okresu dojrzewania a potem minąć? Byliśmy już u psychologa, ale nie chciał o tym rozmawiać. Zastanawiam się czy to może być etap. Syn ma 11 lat. Nie wiem za bardzo co robić. Dać nam jeszcze czas. Czy umawiać go do specjalisty. Jeżeli tak to do jakiego? Od czego zacząć? Czy nie zaczynać i poczekać? Z punktu widzenia rodzica mam mętlik w głowie. Chce dobrze. Ale nie wiem co robić. Jako małe dziecko nigdy nie prosił o mówienie do siebie jak do dziewczynki, nigdy nie chciał się ubierać jak dziewczynka, gardził lalkami. Zawsze bawił się samochodzikami, kijkami, latał po drzewach, bawił się mieczami. Bajki wybierał zawsze „chłopięce”. Piszę to, ponieważ próbuje ująć w słowa moje zdziwienie i szok. Akceptujemy go całkowicie i jeżeli trzeba będzie zrobimy wszystko, żeby czuł się dobrze zd sobą. Pomóżcie jednak odnaleźć się mi w tym wszystkim. Pozdrawiam.

[QueenK]

Zanim zacznę to muszę zacząć od tego że daje pani pełen kredyt za chęć zrozumienie i wsparcie dla córki. Jest to okropnie ważne.

Zapewne jest pani przerażona i pełna obaw, znajdzie tu Pani wiele przydatnych informacji odnośnie dysforia płci.

Moim zdanie zdecydowanie za wcześnie żeby cokolwiek z tym robić. Jeśli córka nie czuję sie komfortowo z rozmową zalecałabym zaczekać. Jeśli to faktycznie dysforia wszystko i tak wyjdzie z czasem.

Zaczelam bym od rozmowy, upomnienia dziecka że pani rozumiem co się dzieje i że gdyby dziecko chciało w przyszłości przejść przez cały proces może liczyć na wsparcie. I zaczekalabym az sama się otworzy. Wtedy... można zacząć myśleć o kolejnych krokach.

Odnośnie symptomów i zachowań- większość ludzi ukrywa sprytnie to co czuje, nawet w wieku 11 lat.

W moim przypadku widziałam że coś jest nie tak odkąd pamiętam. W wieku 12 lat wiedziałam napewno że chodzi o korektę płci. Nie ma reguły.

Zaczęłam terapię hormonalną jak skończyłam 21 lat. Najlepsza decyzja w moim życiu. Życzę powodzenia i trzymam kciuki!

[asiaasgj]

Dziękuję za zrozumienie. Jest to dla mnie tak nowe, że nawet nie wiem w jakiej osobie pisać o własnym dziecku. Wie, że ma nasze zrozumienie i jeżeli trzeba będzie pomożemy. To jego ciało i on w nim spędzi resztę swojego życia. Pytałam czy chciałby, żeby się do niego inaczej zwracać. Nie chce. Mam nadzieję, że moje czasami naiwne pytania znajdą tu odpowiedz. Psycholog, o której byliśmy mówiła o tym, że tożsamość płciowa może rozwinąć się dwojako. I trzeba na to czasu. Czy jeżeli dojdzie do tego, że syn zdecyduje być córką przed 16 rokiem życia można już coś zrobić? Chciałbym być przygotowana na każdą ewentualność. Nie chcę w razie potrzeby na szybko szukać rozwiązań. Jednocześnie nie chcę w swoje poszukiwania i rozterki wciągać dziecka. Dlatego robię to wszystko bez jego wiedzy. Tzn zasięgam wiedzy.

[OneLotusPetal]

Czy dziecko chce isc do specjalisty uzgadniać płeć? Czy mówiło coś o chęci brania hormonów żeńskich?
Jeśli nie, to wstrzymałbym się do czasu, dopóki nie wyrazi takiego pragnienia.

Czy dziecko chce isc do specjalisty uzgadniać płeć? Czy mówiło coś o chęci brania hormonów żeńskich?
Jeśli nie, to wstrzymałbym się do czasu, dopóki nie wyrazi takiego pragnienia.

[asiaasgj]

Nie, ono nawet nie chce o tym rozmawiać.

[światełkoPEACE]

Witaj na forum
Mam nadzieję że znajdziesz tu pomoc, wsparcie i wszystko czego szukasz

[Freja]

Cześć

No masz już dostęp do wszystkich działów.

[Ada75]

Dzień dobry.

11 lat to stosunkowo wcześnie na jakiekolwiek kroki, ale trzeba wziąć pod uwagę, że różnie bywa z szeroko rozumianą dojrzałością z naciskiem na emocjonalną w tym wieku. Przypadkowy psycholog, nie mający doświadczenia z osobami trans niewiele pomoże, a często zaszkodzi. Poszukała bym takiego z doświadczeniem, jest kilka rekomendacji na forum.

Jeśli poruszaliscie wzajemnie ten temat, to jest szansa, że zachowując twój spokój jednocześnie okażesz się dla dziecka osobą godną zaufania, opoką na której może się wesprzeć w trudnej chwili i przyjdzie czas na kolejne szczere rozmowy. Ja nie drążyła bym tematu na siłę i dała tyle rozsądnej miłości ile się da.

Jestem rodzicem dzieci w podobnym wieku.

Dzień dobry.

11 lat to stosunkowo wcześnie na jakiekolwiek kroki, ale trzeba wziąć pod uwagę, że różnie bywa z szeroko rozumianą dojrzałością z naciskiem na emocjonalną w tym wieku. Przypadkowy psycholog, nie mający doświadczenia z osobami trans niewiele pomoże, a często zaszkodzi. Poszukała bym takiego z doświadczeniem, jest kilka rekomendacji na forum.

Jeśli poruszaliscie wzajemnie ten temat, to jest szansa, że zachowując twój spokój jednocześnie okażesz się dla dziecka osobą godną zaufania, opoką na której może się wesprzeć w trudnej chwili i przyjdzie czas na kolejne szczere rozmowy. Ja nie drążyła bym tematu na siłę i dała tyle rozsądnej miłości ile się da.

Jestem rodzicem dzieci w podobnym wieku.

[asiaasgj]

[Freja]

[asiaasgj]

Będę o nim pisać jako on, ponieważ gdy go pytałam podczas naszej rozmowy czy życzyłby sobie, żeby się do niego zwracać jak do kobiety to nie chciał. Dlatego i tutaj będę pisała jak o chłopaku. Jeżeli zdecyduje inaczej to zmienię końcówki na żeńskie.

Syn jest dość mocno introwertyczną osobą. Jest wycofany. Zawsze taki był. Nie wiem czy kiedykolwiek zdecyduje się rozmawiać. Mam taką nadzieję. Zdaję sobie sprawę, że trudny wiek plus to, co przeżywa może być dla niego mieszanką, którą mocno przeżywa.

Dziękuję bardzo za wszystkie odpowiedzi. Ja sama pewnie jeszcze nie raz wrócę do tematu i będę miała pytania, wątpliwości. Pozwolę sobie wtedy pisać i pytac. Jest mi lżej z faktem, że odważyłam się zapisać na forum i zacząć „rozmowę”.

[Bruce]

Witaj na forum

[QueenK]